เป็นเราได้มั้ย คนสุดท้ายที่แกจะรัก..!! เจ้าสาวของพี่ ทำไมเป็นเพื่อน(เมีย)ผมล่ะ ? อุ้ย !! โป๊ะ 🤭
ตอนที่ 1 หลับลึก
เราอาจจะได้เจอใครสักคนที่ช่วยให้มือเราอุ่นขึ้น ในขณะเนื้อตัวเราเย็นเฉียบไปด้วยปัญหา อากาศ ความรู้สึกที่โดดเดี่ยว แค่เพียงมีมืออุ่น ๆ ยื่นเข้ามา ฉันหวังว่ามือ มือ นั้นจะทำให้ใจฉันเป็นสุข ฉันสัญญาจะจับมือนั้นไว้แน่น ไม่ปล่อยไปไหนเลย
ในช่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ บนชั้นบรรยากาศเหนือก้อนเมฆที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า ท่ามกลางความมืดมิดที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาวของราตรีกาล
แต่ทว่า...ในความมืดนั้น เบื้องล่างบนพื้นโลกยังคงปรากฏแสงไฟหลากสีสัน ของตึกสูงเสียดฟ้าที่สาดส่องแวววับในยามค่ำคืน
ขณะนี้ มีสายลมพัดระลอกใหญ่เข้ามา ที่บ้านของแคลร์ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอย่างเหนื่อยอ่อน สายลมโชยพัดไปยังห้องนอนของเธอ ผ่านหน้าต่างห้องนอน บานที่เธอเปิดทิ้งไว้ เสียงโมไบล์กระดิ่งที่แขวนไว้หน้าต่าง ส่งเสียงไปมาหยอกล้อกับสายลม
แต่...เธอก็ยังคงหลับใหลลุ่มลึกไปกับความฝัน ราวกับร่างของเธอกำลังล่องลอยไปสู่ดินแดนที่แสนไกล
ความฝันหรือ...ความจริง เธอก็ไม่อาจรู้ได้ เมื่อภาพที่ปรากฏชายในฝันบนมโนภาพของเธอ คือชายหนุ่มรูปงาม ราวกับหลุดออกมาจากแมกกาซีน
ใบหน้าคมกับดวงตาที่ประดุจพญาเหยี่ยว หุ่นกำยำที่เต็มไปด้วยซิกแพก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบาที่พลิ้วไปกับสายลม ผิวกระทบแสงสีขาวราวกับภาพโปร่งแสงใส แต่กลับค่อยๆ ชัดเจน
ดวงตาของเขาช่างดึงดูดสายตาของเธอ จนเธอไม่อาจละสายตาจากเขาได้ เพียงครู่ชายปริศนากลับเดินเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกราวกับกำลังต้องมนต์
เมื่อใบหน้าหล่อคม แต่มองเห็นไม่ชัด กลับค่อยๆ โน้มตัวลงเข้ามาใกล้ใบหน้าเธอ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบาของเขา เธอไม่กล้าแม้สบตา ไม่นานชายผู้นั้นเมื่อขยับเข้ามาใกล้กลับกลายเป็นควันจางหายไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก " แคลร์ แคลร์ แคลร์ ใยแคล " ไม่ไปเรียนเหรอลูกตื่นได้แล้วสายแล้วนะ เสียงดังกึกก้องแทรกเข้ามาในห้องนอนสีชมพูของแคลร์ พลันให้สะดุ้งตื่นจากนิทรา
มือเล็กปาดน้ำลายที่ยึดติดขอบปากและปลอกหมอนที่ฉ่ำชุ่ม รีบเร่งลุกจากที่นอน เธอเพิ่งจะเรียนปี 1 เทอมแรก
" ตื่นแล้วค่ะ แม่ "
หญิงสาวผมที่ยุ่งเหยิงถูกจัดทรง มัดให้เข้าที่ กายที่เปลือยเปล่าสวมใส่ด้วยชุดนักศึกษา ผิวหน้าแต่งแต้มลิปทินท์บาง ๆ ปัดแก้มด้วยอุทัยทิพย์อ่อน ๆ
จากนั้นร่างสวย เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยตามปรกติเช่นทุกวัน เมื่อถึงช่วงพัก เธอยังรู้สึกว่านอนไม่เต็มที่ บางวันกลางคืนก็แสนวุ่นวาย ต้องไปส่งของให้ร้านเบเกอรี่
กลางวันต้องไปเรียน เวลานอนก็แสนจะน้อยนิด แถมมัวแต่ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้ เธอจึงแอบไปหลบมุมหลับที่เก้าอี้ไม้ใต้ต้นไม้ใหญ่
" เมื่อคืนนอนน้อยงีบสักหน่อย "
ซีลีน Talk
ร่างสูงกำยำ แค่เพียงเข้ามาเรียนเทอมแรก สาว ๆ ต่างรุมล้อมให้ความสนใจด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา ตัวสูง หุ่นดี ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น อกนุ่ม ตัวหอม ผอมขาวมีออร่าแถมเคยถ่ายโฆษณามาหลายชิ้น จนใคร ๆ ยกให้เป็นเดือนของคณะ แต่ซีลีนไม่สนใจ
"เลิกอีกแล้วเหรอวะ มึงคบถึงเดือนหรือยังน้องน้ำหวานอะไรเนี่ย " เสียงแจ็คเก็ตเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่กับกลุ่มเพื่อนซี้
" งี่เง่า ชอบเอากูไปเทียบกับคนอื่น " เสียงนุ่มของซีลีน พ่นลมหายใจออก
" เออ ๆ เพอร์เฟครูปหล่อพ่อรวยอย่างมึงเนี่ยนะ จะเทียบใครได้ แล้วคืนนี้วันเกิดมึงจัดที่ไหน " แขนหนัก ๆ ของแจ็คเก็ต อ้อมมาแตะที่ไหล่ของซีลีน
"อึม ที่ไหนดี ร้านเดิมแล้วกัน " จากนั้นพวกเขาทั้งหมดแยกย้ายเพื่อไปเรียน เขาเป็นเพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่แยกเรียนคนละคณะ
ขณะที่เขาเดินไปยังห้องเรียนก่อนถึงตึกบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ ปรากฏพบเห็นหญิงสาวร่างเล็กนอนหลับอยู่เก้าอี้ไม้ข้างสวน ใบหน้าจิ้มลิ้มมีแก้มพอประมาณ ผิวขาวนวล
" ผู้หญิงอะไร หน้าตาก็ดีมานอนอ้าปากไม่อายคนเค้า" ซีลีนเหลือบเห็นสมุดเล่มบางที่วางอยู่ ด้วยความหวังดีจึงหยิบมันขึ้นมาเพื่อปิดใบหน้าคนที่อ้าปากค้างหลับลึก แต่ทันใดนั้นเธอดันรู้สึกตัวสะดุ้งพุ่งพรวดขึ้นมา เป็นเหตุให้ศีรษะของทั้งคู่ชนกันอย่างแรง
“โอ๊ย!!! “
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
ฉันไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบทองหล่อในคืนวันศุกร์นะคะ ...ขอตัว..//ส่วนตัวไม่เน้นความสัมพันธ์เน้นมันส์อย่างเดียวรับได้หรือเปล่า
เชื่อเสมอว่าประตูบานนี้ปิดลง เราจะได้เปิดประตูไปเจอสิ่งที่ดีกว่าเสมอ...เธอออกตามหาคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอ แต่เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้น.. สันดานแบบคุณ แค่เห็นนรกก็คิดว่าแค่ชื่อน้ำพริกสินะ
เรื่องคืนนั้น..มันไม่ควรเป็นแบบนี้ !! ถ้าไม่คิดอะไร..อย่าจับหัวได้ปะ
อยากเห็นใบหน้าของเขาในช่วงเวลาแบบนั้น..สีหน้าท่าทางเขาจะเป็นแบบไหน.. ไม่ได้ง่ายกับทุกคนนะ...แต่ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น
ทดลองเป็นลูกค้ากันก่อนถ้าชอบค่อยกลับมาซื้อ..ถ้าคุณพร้อมโอน..ฉันก็พร้อม..อ..NC18+
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"