จนในที่สุด...มือหนาผละจากอกอวบต่ำลงล่าง นิ้วเรียวเหมือนลำเทียนทั้งกด...บดเน้น ลงบนจุดกระสันเสียวผ่านชุดวิวาห์สีขาวบริสุทธิ์ จนเธอครางระงม!!
มือหนาขยี้...และขยี้กระตุ้นให้อารมณ์สาวทะยานขึ้นสูงสุด จนสะโพกงอนงามลอยไม่ติดผนังต้องส่ายเอวเบียดสู้นิ้วมือเขา ทำให้แข้งขาเรียวไร้เรี่ยวแรงแทบทรงกายไม่อยู่หากเขาไม่เกี่ยวเอวกิ่วไว้
ร่างอรชรในชุดวิวาห์เปลือยไหล่สีขาวสะอาดตาเผลอแยกเรียวออกกว้าง สองแขนเรียวยกขึ้นคล้องรัดรอบคอเขา...ใบหน้าทั้งสองยังไม่ว่างเว้นจากการนัวเนีย!
“อืออ....อ่า...อึม”
“อือออ...”
เมื่อมาสุดทางของความอดทน...มือหนาเอื้อมมารูดซิปกางเกงแสล็คเนื้อดี เพื่อปลดปล่อยกายแกร่งให้ดีดออกมาแล้วจับรูดตัวตนชักขึ้นลงสองสามทีเพื่อให้มันเข็งขึงเต็มที่ก่อนจะสวมเครื่องป้องกันลงไป
มืออีกข้างละจากเต้างามมาจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นให้เกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบ แล้วดึงกระโปรงวิวาห์ที่ยาวระพื้นขึ้นไปกองที่สะโพกผาย นิ้วเรียวเกี่ยวขอบแพลนตี้ลายลูกไม้เบี่ยงออกไปด้านข้าง แล้วใช้มือจับแก่นกายมาเตรียมพร้อมที่ช่องทางรัก....ก่อนจะดันเข้าสุดแรง!!
“อ๊ะ...เบาๆ” ร่างบางหน้าเหยเก เพราะไม่คุ้นชินและห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน
“อย่าเกร็งสิ!!” ชายหนุ่มเอ็ดเสียงเข็ม กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่น ทั้งบีบรัดทั้งตอด..จนเขาปริแตก สะโพกแน่นค่อยถอดถอนออกมา ก่อนกระกระแทกกระทั้นเบาๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็ว
“เราต้องทำเวลา..เดี๋ยวแขกก็จะมาละ...ฉันจะทำเร็วนะ..อ๊ะ” กระซิบเบาๆ ริมกกหู ก่อนที่สะโพกแกร่งจะแทกสุดแรงชายอย่างไม่สนจังหวะจะโคน
ตับ ตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆ
“อ๊ะๆๆๆๆๆ ..อืออ อ๊ะ อ่าส์” ร่างบางครางระงม ใบหน้าซุกซบที่ซอกคอแกร่ง เหงื่อเม็ดโตผุดพรายเต็มดวงหน้าหวาน
“ซี๊ดด....อ่าห์” ชายหนุ่มกัดฟันเร่งจังหวะส่งตัวเองและเธอ..ครู่เดียวทั้งเขาและเธอเดินทางมาสุดปลายสวรรค์ เมื่อสะโพกหนากระแทกครั้งสุดท้ายจบลง ร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งใส่กันอย่างสุขสม...
หลังจากเสร็จสิ้นกิจกาม ชายหนุ่มถอดถอนตัวตนก่อนจะสะบัดร่างบางลงพื้นอย่างไม่ใยดี แล้วโยนเครื่องป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นลงตรงหน้าเธอ
“เสร็จแล้วก็ลุกขึ้น” เสียงเข้มเอ่ยบอก ก่อนจะจัดเก็บตัวตนให้เข้าที่เข้าทาง
“คุณทำอย่างนี้ทำไม?” น้ำเสียงหวานที่เจือไปด้วยความเศร้าเอ่ยถาม
“ก็ทดลองใช้ไง...อยากรู้ว่าเธอจะเด็ดสะเด่าเท่าพี่สาวเธอหรือเปล่า”
“เลว..”
“ก็ไม่เท่าพี่สาวเธอหรอก! ...จะแต่งกับฉันอยู่แท้ๆ เชียว แต่ดัน ‘คัน’ ขึ้นมาซะก่อน..หนีตามชู้ไปเฉยเลย...พี่สาวเธอมันแย่ๆๆๆ ทำตัวเหมือนเด็กเล่นขายของ อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย” ร่างสูงเย้ยหยันอยู่ในทีก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ อย่างระอา
“เห้ออ..ทำอะไรไม่เห็นหัวกันบ้างเลย..ไม่เห็นแก่ฉันควรเห็นแก่ครอบครัวฉันบ้าง” น้ำเสียงตัดพ้อแต่แววตายังคงความเย็นยะเยือก จนหญิงสาวเย็นวาบไปจนถึงไขสันหลัง
“คุณใหญ่..ฮึก มะ .มุกขอโทษแทนพี่แพ...”
“ไม่ต้อง!! ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจ เพราะฉันไม่เคยอยากแต่งตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ว่าพลางสาวเท้าเข้ามาหาก่อนจะนั่งยองๆ ตรงหน้าร่างบาง “แต่ฉันเซ็งที่สุด ก็คือการที่เธอกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีก..ทำไมต้องเป็นเธอวะ..ทำไม!!” ร่างบางถูกมือหนากระชากเข้าหาจนปะทะอกแกร่ง
“อื้อ..เจ็บ..ฮึก ปล่อย” แขนเรียวพยามสะบัดออกจากการเกาะกุม ใบหน้าหวานเริ่มสะอื้นให้
“นี่...รู้มั้ย ให้ฉันแต่งกับหมูหมายังดีกว่าผู้หญิงหลอกลวงอย่างเธอ!!”
ปึก!
“อ๊ะ!!” แรงสะบัดจากร่างหนา ถึงแม้จะไม่แรงมากนักแต่ก็แรงพอที่จะทำให้เธอเจ็บร้าวไปทั้งสะโพกมนได้ใบหน้าหวานแดงก่ำ ร่างอรชรเริ่มสั้นเทิ้ม สะอื้นไห้ สองมือพยายามปกเรือนกายให้หลุดพ้นจากสายตาที่พร้อมจะเผาเธอให้มอดไหม้
“อย่ามาสำออย...ฉันบอกไว้เลยน้ำตาของเธอไม่มีผลต่อหัวใจของฉัน ต่อให้เธอร้องไห้จะขาดใจแล้วแดดิ้นตายตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่วันสงสารเธอ...เพราะเธอ! พรากเอาทุกๆ ความรู้สึกจากใจฉันไปตั้งแต่วันนั้น”
“ฮือออ ฮึกๆ”
“เพราะฉะนั้น เธอหมดสิทธิ์ทุกประตู!”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
‘พี่โยครับ...คุณแม่ให้มาตามได้เวลาแล้วครับ’ เสียงตะโกนเรียกจาก วายุน้องชายของเขา
“เออ...แปปนึง” เสียงเข้มตอบกลับไป ก่อนจะหันหาร่างบาง
“หยุดสำออย...แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันจะลงไปก่อน อย่าช้า” ร่างสูงสั่งพลางขยับโบว์หูกระต่ายของชุกทักษิโดให้เข้าที่ ก่อนจะเช็ดเหงื่อบริเวณขมับเล็กน้อย สำรวจความเรียบร้อยของตัวพลางก้าวเท้าก่อนออกจากห้อง แต่ทว่า...
“อ้อ...ผมเผ้าทำใหม่ซะ เติมหน้าทาปากให้เหมือน อย่าลืมกลบรอยที่หน้าอกด้วยล่ะ” ร่างสูงเตือนโดยไม่หันมามอง ทำเพียงแค่นยิ้มมุมปากแล้วเดินจากไป
แอด....ปึ้ง!!
“ทำไมช้าจังพี่” ผู้เป็นน้องถามขึ้นหลังจากเห็นว่าพี่ชายเข้ามาแต่งตัวนานเกินไป
“กูแต่งตัวอยู่” เอ่ยบอกน้องชายขณะใช้สองมือจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง สองขาพลางก้าวเดินไปอย่างเร่งรีบ
“พี่โย”
“...”
“พี่โย...แวะห้องน้ำก่อน”
“อะไรของมึงว่ะ ไอ้ยุ”
“เข้าห้องน้ำกัน”
“ทำไมว่ะ?”
“ปากเลอะลิปสติกอ่ะพี่” น้องชายบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไป
“..เวร”