เพราะต้องหาเงินมาไว้ใช้จ่าย และเตรียมไว้สำหรับการผ่าตัดให้คุณยาย พิมพ์มาดาเลยจำเป็นต้องหางานพิเศษทำตัวเป็นเกลียว จนวันหนึ่งเธอเห็นป้ายรับสมัครงานที่ติดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เงินเดือนสูง และเวลาทำงานไม่กระทบกับชีวิตประจำวันของเธอ พิมพ์มาดาตัดสินใจสมัครงานทันที เพราะเธอคิดว่าเป็นงานดูแลผู้สูงอายุ แต่มันไม่ใช่ เจ้าของคฤหาสน์ที่ทุกคนเรียกว่าคุณท่านรับเธอเข้าทันงานทันที โดยที่พิมพ์มาดาไม่รู้เลยว่า สัญญาที่เธอเซ็นไปนั้นมันแตกต่างจากของคนอื่น มันเป็นสัญญาฉบับพิเศษที่ทำขึ้นเพื่อเธอเพียงคนเดียว อาร์เดน ชายหนุ่มหลังม่านสีดำเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ และเป็นผู้สืบทอดกลุ่มมาเฟีย ไททันสเนค เขากำลังสืบหาคนที่ลอบวางระเบิดรถของพ่อเขาเมื่อสองปีก่อน แต่ยิ่งสืบ ความจริงก็ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดใจ เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดคือคนที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน การแก้แค้นก็สำคัญ แต่ความปลอดภัยของหญิงสาวที่อยู่ใต้อาณัติของตัวเองนั้นก็มองข้ามไม่ได้ เมื่อเธอถูกจับตัวไป ความอดทนเส้นสุดท้ายของอาร์เดนก็ขาดลง ทุกคนที่ทำเลวกับเขาจะต้องชดใช้ /////////
...รับสมัครแม่บ้านดูแลคุณท่าน 1 อัตรา อายุ 20-25 ปี รูปร่างพอดี ไม่อ้วน ถ้ามีประสบการณ์ในการทำงานจะพิจารณาเป็นพิเศษ ทำงาน 18.00 น.- 00.00 น. ทุกวัน เงินเดือน 45,000 บาท มีเงินเพิ่มสำหรับงานพิเศษ...
พิมพ์มาดา หรือพิมพ์ กำลังยืนอ่านป้ายรับสมัครงานที่ติดไว้หน้าบ้าน แต่เท่าที่เห็นควรจะเรียกว่าคฤหาสน์เสียมากกว่า เพราะมันใหญ่โตเหลือเกิน ทั้งยังสวยงามราวกับปราสาทในหนังที่เธอเคยดูบ่อย ๆ
“เรามีคุณสมบัติครบเลยนี่นา”
พิมพ์มาดายืนพูดอยู่กับตัวเองหน้าป้าย หญิงสาวอายุ 20 ปี พอดิบพอดี รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นส่วนเว้าส่วนโค้งเด่นชัด ทั้งยังเวลาในการทำงานนั้นก็ไม่รบกวนกับเวลาเรียนและเวลาที่เธอจะต้องดูแลคุณยายเพียงคนเดียวของตัวเองอีกด้วย
พิมพ์มาดากดกริ่งที่อยู่หน้าประตูคฤหาสน์หลังนั้นไม่นานก็มีคนมาเปิดประตู เขาเป็นผู้ชายที่น่าจะอายุราว 30 ปี ใส่ชุดที่ดูเหมือนไม่น่าจะใช่พ่อบ้านธรรมดาแน่นอน
“สวัสดีค่ะ พอดีหนูเห็นป้ายรับสมัครงานน่ะค่ะ ก็เลยอยากจะลองสมัครดูค่ะ”
รอยยิ้มหวานคลี่ให้คนตรงหน้าอย่างเป็นมิตร เขายืนมองพิจารณาเธออยู่ครู่เดียวก็เปิดประตูให้เธอเข้ามาข้างใน
“เข้ามาสิ แต่จะได้ทำงานหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับคุณท่านนะ เพราะท่านจะเป็นคนพิจารณาเองทั้งหมด”
“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ”
สองเท้าก้าวเดินตามคนข้างหน้าโดยเว้นระยะไว้พอสมควร ส่วนดวงตาคู่สวยก็หันมองซ้ายมองขวาไม่หยุด ภายในตัวคฤหาสน์แม้จะสวย แต่ก็ดูน่ากลัวอยู่ในตัว แถมบรรยากาศก็มืดมนแปลก ๆ มีเพียงแสงไฟสลัว ๆ ที่เปิดอยู่ตามทางเดิน ทางที่เธอเดินผ่านมีแม่บ้านคนอื่นทำงานอยู่บ้าง และทุกคนก็ใส่ชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านอย่างกับในหนังแถบตะวันตกทุกคน
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ”
พิมพ์มาดาชะงักฝีเท้าแทบไม่ทันจนเกือบจะชนกับคนข้างหน้า เมื่อผู้ชายที่เดินนำอยู่หยุดเดิน ก็เพราะมัวแต่มองนั่นมองนี่เพลินจนลืมมองข้างหน้าน่ะสิ เมื่อสังเกตดี ๆ ก็เห็นว่าเธอหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้อง ๆ หนึ่ง บานประตูไม้ 2 บาน ทั้งใหญ่ทั้งสูงราวกับประตูวังไม่มีผิด ทั้งยังสลักลวดลายงูตัวใหญ่แลดูน่ากลัวไว้อีก
“คุณท่านอยู่ข้างในห้องนี้ แต่เธอยืนอยู่ตรงนี้ก็พอ หน้าประตูมีกล้องวงจรปิดติดอยู่ ท่านสามารถมองเห็นเธอจากข้างในได้ ..คุณท่านครับ มีคนมาสมัครงานครับ..”
เขาพูดกับเธอเสร็จ ก็หันไปพูดกับสปีคเกอร์ที่ติดอยู่ตรงข้างประตู เสร็จแล้วก็เดินออกไปทิ้งให้พิมพ์มาดายืนอยู่หน้าประตูห้องเพียงคนเดียว
“แนะนำตัวเองว่าทำไมฉันถึงต้องรับเธอเข้าทำงาน”
เสียงทุ้มลึกแต่ทรงพลังดังผ่านลำโพงตัวเล็กที่ติดอยู่หน้าประตูห้อง แค่ได้ยินเสียงก็ทำเอาพิมพ์มาดาขนลุกซู่ แต่เพื่อเงินเดือนที่สูงมากเมื่อเทียบกับงานอื่น ๆ เธอก็จำเป็นต้องทำใจดีสู้เสือเข้าไว้
“สวัสดีค่ะคุณท่าน หนูชื่อพิมพ์มาดานะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิมพ์ค่ะ อายุ 20 ปีเต็ม หนูมีคุณสมบัติตามที่คุณท่านต้องการทุกอย่างค่ะ หนูอายุไม่เกิน ไม่อ้วน ทำงานบ้านได้ ทำอาหารได้ แล้วก็มีประสบการณ์ในด้านดูแลผู้สูงอายุค่ะ”
พิมพ์มาดาแนะนำตัวเองอย่างละเอียด ภายในใจตอนนี้เต้นแรงยิ่งกว่าตอนที่เธอลุ้นลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งเสียอีก
“มีประสบการณ์ในด้านดูแลผู้สูงอายุอย่างนั้นเหรอ”
เสียงทุ้มของคนข้างหลังประตูพูดกับเธออีกครั้ง พิมพ์มาดาข่มความรู้สึกตื่นเต้นเอาไว้ข้างในใจแล้วก็รีบตอบกลับไปทันที
“ใช่ค่ะคุณท่าน พอดีหนูต้องดูแลคุณยายของหนูที่อายุมากแล้วค่ะ แล้วก็มีโรคประจำตัวด้วย หนูคิดว่าหนูน่าจะดูแลคนมีอายุอย่างคุณท่านได้ดีแน่นอนค่ะ”
“หืม?”
เสียงเบา ๆ ที่ลอดออกมาจากลำโพงนั้นทำเอาพิมพ์มาดาเย็นวาบไปทั้งตัว กำลังคิดว่าเธอพูดอะไรผิดไปเลยทำให้คุณท่านไม่พอใจหรือเปล่า
“ตกลงฉันรับเธอเข้าทำงาน พร้อมจะเริ่มงานเมื่อไหร่”
“ระ รับแล้วเหรอคะ”
“อืม”
“พร้อมค่ะ พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้เลยค่ะคุณท่าน
“ดี พรุ่งนี้มาทำงาน ห้ามสายเด็ดขาด ฉันไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลาเข้าใจไหม ยืนรอที่เดิมนั่นแหละ เดี๋ยวมาตินมาพาเธอไปเซ็นสัญญาทำงาน”
พิมพ์มาดาตื่นเต้นจนแทบทำตัวไม่ถูก เธอยืนรออยู่ไม่นานผู้ชายคนเดิมก็มาพาเธอเดินไปยังห้องเอกสาร และเธอก็ได้รู้ว่าผู้ชายหน้าเข้มคนนี้ชื่อมาติน
“เซ็นตรงนี้นะ แล้วนี่ก็ชุดของเธอ พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้ มาเร็วหน่อยก็ดี เดี๋ยวจะให้แม่บ้านคนอื่นช่วยสอนงานให้”
พิมพ์มาดาพยักใบหน้าขึ้นลง แม้จะยังสงสัยกับเอกสารที่จะเซ็นสัญญาแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถาม เพราะในเอกสารนั้นมีเพียงข้อความเดียวอยู่บนหน้ากระดาษ
...ลักษณะงานมีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาขึ้นอยู่กับคำสั่งของคุณท่านเพียงคนเดียวเท่านั้น..
เธอจรดปลายปากกาและรีบเซ็นชื่อตัวเองลงไปทันที ขืนเธอชักช้าก็กลัวว่าจะโดนยกเลิกงานเสียก่อน
หลังจากพิมพ์มาดากลับไปแล้ว มาตินก็เดินกลับมายังห้องเดิมที่เขาพาพิมพ์มาดามาเมื่อกี้ ประตูบานใหญ่ที่สลักรูปงูไว้เปิดออกเพื่อให้เขาเข้าไปข้างใน
ภายในห้องใหญ่ อาร์เดน หนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น อายุ 32 ปีนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวประจำ และเขาก็เป็นคุณท่านของที่นี่
“ทำไมคุณท่านถึงรับเธอเข้าทำงานเหรอครับ”
มาตินถามออกไปด้วยความอยากรู้ เพราะมีผู้หญิงมากมายที่มาสมัครตำแหน่งนี้ แต่ไม่มีใครผ่านการคัดเลือกเลยสักคน
“เพราะเด็กคนนั้นคิดว่าฉันเป็นตาแก่น่ะสิ”
เขาพูดแล้วก็หัวเราะอยู่ในลำคอ ทิ้งให้บอดี้การ์ดคนสนิทได้แต่ยืนเกาหัวด้วยความสงสัยต่อไป
อาร์เดน เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของผู้ก่อตั้งกลุ่มมาเฟียที่มีชื่อว่า ไททันสเนค มีอิทธิพลอย่างกว้างขวางและก็มีศัตรูมากมายอยู่รอบตัวเช่นกัน เขาสานต่อการดูแลกลุ่มจากพ่อที่จากโลกนี้ไปเมื่อสองปีที่แล้วจากการถูกลอบวางระเบิดรถยนต์ ส่วนแม่ของเขาที่เป็นชาวญี่ปุ่นได้หนีหายไปตั้งแต่เขายังเด็ก ธุรกิจหลักของไททันสเนคก็คือคาสิโนขนาดใหญ่ และการค้าแทบทุกประเภทที่เป็นสีเทา ยกเว้นยาเสพติด
ส่วนเหตุผลที่อาร์เดนรับพิมพ์มาดาเข้ามาทำงาน ก็เพราะเธอดูท่าทางไม่มีพิษมีภัย อีกทั้งคำพูดคำจายังดูใสซื่อ มีอย่างที่ไหนเสียงของเขาไม่ได้ดูแก่เลยสักนิด แต่เธอกลับคิดว่าเขาเป็นเพียงตาแก่ที่ต้องมีคนคอยดูแลซะได้
อีกด้าน พิมพ์มาดาที่พึ่งได้งานทำหมาด ๆ แถมยังเงินเดือนสูงชนิดที่ว่าคงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว เธอรีบกลับมาที่บ้านเช่าของเธอที่อยู่ถัดมาอีกแค่สองซอยเท่านั้น พิมพ์มาดาอาศัยอยู่กับยายที่อายุเยอะมากแล้ว ทั้งยังมีโรคประจำตัวรุมเร้าหลายโรค ไปหาหมอแต่ละครั้งก็ใช้เงินหลายพันบาท
“ยายจ๋า หนูได้งานทำแล้วนะ เงินเดือนดีด้วยล่ะ ต่อไปนี้เราจะไม่ลำบากอีกแล้วนะยาย หนูจะมีเงินซื้อยาแล้วก็พายายไปหาหมอแล้วนะจ๊ะ”
พิมพ์มาดาสวมกอดยายที่นอนอยู่บนที่นอนไว้เบา ๆ ตั้งแต่เด็กจนโตเธอก็มียายเพียงคนเดียวที่คอยอยู่เคียงข้าง ส่วนพ่อกับแม่ไม่รู้ว่าหายไปไหนตั้งแต่เธอยังแบเบาะ
“งานอะไรล่ะพิมพ์ งานหนักหรือเปล่าลูก แล้วอยู่ไกลไหมล่ะ เอ็งจะไปทำงานลำบากหรือเปล่า”
ด้วยความเป็นห่วงหลานสาวเพียงคนเดียว ทั้งยังหน้าตาสะสวยไร้ที่ติ แม้จะไม่ค่อยมีแรง คุณยายของพิมพ์มาดาก็ยังมีคำถามมากมาย
“เป็นงานแม่บ้านดูแลคนสูงอายุจ้ะยาย ท่าทางจะรวยมาก บ้านใหญ่ยังกับคฤหาสน์ เขาให้เงินเดือนดีมากเลยนะจ๊ะยาย ทำงานช่วงกลางคืน ไม่กระทบกับเวลาเรียนหนูด้วย อีกอย่าง อยู่ถัดไปแค่สองซอยเองจ้ะ”
พิมพ์มาดาอธิบายให้คุณยายฟังยาวเหยียดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เพราะเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เธอมีอยู่ พิมพ์มาดาจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ยายได้อยู่กับเธอได้นานที่สุด แม้ว่างานจะหนักแค่ไหนเธอก็ไม่เคยบ่นให้ยายฟังแม้แต่คำเดียว
//////////
ผู้หญิงสวย รวย เก่ง อย่างพลอยใส จะแต่งงานทั้งที ก็ต้องแต่งกับคนที่ศึกษากันมาเป็นอย่างดี ตั้งแต่หน้าตา ไปจนถึงโจ้ย เอ้ย ถึงใจ ยิ่งเฉพาะกับเขาคนนั้น ที่เคยผิดสัญญา จะให้ไปแต่งงานด้วยเหรอ ไม่มีทาง! ถ้าเขาเป็นกรงเธอก็จะแหก ถ้ายังจะแต่ง ก็จะทำให้ร้องขออย่าแทบไม่ทันเลย คอยดู!
...คุณเชื่อในเรื่องกลับชาติมาเกิดไหม.. เมื่อก่อนผมก็ไม่เคยเชื่อในเรื่องพวกนี้ จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อนเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดก็เกิดขึ้นในชีวิตของผม เมื่อผมได้พบกับเธอ ผู้หญิงที่เหมือนกับคนรักที่ตายจากไปแล้วถึง 21 ปีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา น้ำเสียง อายุ หรือแม้กระทั่งชื่อของเธอ ..ตะวัน.. เคลลี่ ชายหนุ่มที่เคยสูญเสียคนรักไปเมื่อ 21 ปีที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ จู่ ๆ เขาก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความบังเอิญ ผู้หญิงคนที่เหมือนกับคนรักของเขาที่ตายไปแล้วทุกกระเบียดนิ้ว และนั่นก็ทำให้เขาเชื่อสนิทใจว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด เขาจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับมาคบกับเธออีกครั้ง ดุจตะวัน หญิงสาววัยย่างเข้า 21 ปี เขาพบเจอกับเคลลี่ด้วยความบังเอิญ และมันก็เป็นความบังเอิญอย่างต่อเนื่อง เมื่อเขาคือประธานบริษัทที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ และเขาสั่งให้เธอเข้ามาฝึกงานในห้องทำงานของเขา นั่นถึงทำให้เธอรู้ว่าที่เคลลี่เอ็นดูเธอ เพราะว่าหน้าตาและชื่อคล้ายแฟนที่เสียชีวิตไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พลิกผันแบบไม่คาดคิด เคลลี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะให้ดุจตะวันรู้ว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด แต่มันก็ไม่ง่ายเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นอีกครั้งซ้ำรอยเดิม และเธอก็ลืมความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอจนหมด ........ มาติดตามว่าเคลลี่จะทำยังไงให้เธอกลับมาจำความสัมพันธ์ของเขาและเธอได้ แล้วเธอจะใช่คนรักกลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือเปล่า รักครั้งนี้ จะสมหวัง หรือสุดท้ายแล้วจะลงเอยด้วยน้ำตาเช่นเดิม //////
จากนี้ไปผมคงทำได้เพียงจดจำความรักของเธอเอาไว้ ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ชื่อตะวันรักผมมากขนาดไหน ความรักที่ผมไม่สามารถตอบแทนอะไรให้เธอได้เลย
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀