สัญญาแค้นที่ทำร่วมกันกับสาวสวยผู้โชคร้าย เธอต้องรับกรรมที่พี่สาวก่อไว้และตกเป็นทาสของคนบ้าเจ้าอารมณ์1ปีเพื่อชดใช้ แทนพี่สาวที่ไร้ความรับผิดชอบของเธอ...
• ACTION •
ก่อนที่ผมจะเดินหน้าเป็นคนเหี้ยๆ แบบนี้ ผมก็เคยเป็นไอโง่มาก่อน…
โง่ที่รักแบบไม่ลืมหูลืมตา โง่แบบชนิดที่ว่าเขาไม่เคยรักก็ยังรักเขา โง่แบบที่ว่า ยอมแม้ว่าเธอจะเคยนอกใจไปนอนกับคนอื่น ..โง่แบบที่คิดว่าสักวันเธอจะหันมารักผมบ้าง
แต่ก็นั่นแหละ… ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องในอดีตไปแล้ว ผมในวันนี้ ไม่ใช่ผมในวันนั้นอีกแล้ว อะไรที่ว่าเลวอะไรที่ว่าชั่ว มีเหรอที่ดีเดย์จะไม่ทำ….
“มึงออกมายังเนี่ย?”
“เออ.. กำลังจะออกไปแล้ว” หนุ่มหล่อที่เพิ่งดันตัวลุกจากที่นอน พูดบอกกับเพื่อนของเขาที่โทรเข้ามา
“ออกเหี้ยอะไร เสียงยังงัวเงียอยู่เลยไอสัต รีบมา!”
“เออ รู้แล้ว”
วันนี้เป็นวันเปิดร้านของบอส เพื่อนสนิทในวงเหล้าของดีเดย์ ซึ่งแน่นอนว่างานใหญ่แบบนี้ไม่มีพลาดแน่นอน สำหรับคนเจ้าสำราญแบบเขาแล้ว
@Big Boss เวลา23.20น.
“นั่นไง แม่งมาละไอเวร..” เสียงบอสพูดบ่นกับเพื่อนในโต๊ะเมื่อเห็นว่าดีเดย์เดินทางมาถึง หลังจากที่เขาโทรหาไปเมื่อช่วงสองทุ่ม
“คอนโดมึงก็อยู่แค่นี้ไอห่า กว่าจะมาได้”
“เหี้ย~ สาวเต็มร้านเลย” ดีเดย์ไม่ได้สนใจคำพูดของบอสเลยสักนิด เพราะในเวลานี้มีสาวสวยมากมายที่เรียกความสนใจของเขาอยู่
คืนนี้ต้องได้สักคนกลับคอนโดล่ะวะ…
“อีส้มๆ เมียเก่ามึงก็มาด้วย นั่งอยู่โต๊ะหน้าดีเจ..” บอสพูดพรางใช้ปากชี้ไปตำแหน่งที่ว่า
“เมียห่าอะไร ..แค่แวะมาเอากันสองสามทีเอง” ดีเดย์ส่ายหัวพรางเบะปากให้กับคำพูดนั้นของบอส ก่อนจะเริ่มมาบรรเลงเหล้าที่วางอยู่ด้านหน้า
อึก อึกๆ!
เพล้ง!
เสียงแก้วหล่นแตกเรียกความสนใจของคนในร้านและคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ของโต๊ะนั้น ซึ่งก็เป็นโต๊ะที่อยู่ติดกับโต๊ะที่ดีเดย์นั่งอยู่
อะไรกัน ยังไม่เที่ยงคืนเลย เมาแล้วเหรอวะ.. “…”
“บาเบลจ๋า~ ไปเอาที่โกยขยะมาเก็บเศษแก้วให้ลูกค้าหน่อยจ้ะ^^” บอสตะโกนเรียกสาวสวยเด็กเสริฟ์ในร้าน หวานใจของเขา “เอาแก้วใหม่มาด้วยนะครับ~”
“ค่ะพี่บอส~” เธอตอบรับคำสั่งของเจ้านายก่อนที่จะวิ่งเอาบิลอาหารไปเสียบไว้ที่บาร์แล้วรีบนำอุปกรณ์ไปเก็บกวาดเศษแก้วตามที่นายจ้างสั่ง
“นี่แก้วใหม่ค่ะ ..ระวังเท้านะคะ^^” เธอพูดบอกกับลูกค้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเริ่มจัดการงานตรงหน้า
“ระวังมือนะครับคนเก่ง^^” เสียงอ้อล้อของบอสสะกิดต่อมความรำคาญของดีเดย์ จนเขาต้องละสายตาจากจอมือถือ ขึ้นมามองหน้าเด็กเสริฟ์สาว ที่เพื่อนสนิทของตนหม้ออยู่
เขาจ้องมองสาวสวยในชุดเด็กเสริฟ์เก็บเศษแก้วอย่างให้ความสนใจ เพราะใบหน้าของเธอดูคล้ายใครคนหนึ่งที่เขารู้จัก…
เคยพาขึ้นคอนโดหรือว่าเคยเห็นที่ไหนวะ? “…” เขาครุ่นคิดอยู่นานจนเธอทำงานตรงหน้าเสร็จ และวิ่งกลับไปที่หลังร้าน
“มองเหี้ยอะไร ..คนนี้ห้ามเด็ดขาด” ผมรีบห้ามความคิดของไอชั่วทันที เมื่อเห็นว่ามันมองจ้องน้องบาเบลราวกับจะกลืนกิน
“น้องเขาชื่ออะไรวะ?”
“กูบอกว่าไม่ได้ไง นั่นแฟนกู..”
“แฟนเหี้ยอะไร.. เมียมึงนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์นู่น” ดีเดย์พูดดับฝันลมๆ แล้งๆ ของบอสลง
“มึงห้ามยุ่งกับหวานใจกูเด็ดขาด!” น้องเขาไม่คู่ควรกับผู้ชายเหี้ยๆ อย่างพวกผมหรอก ยิ่งไอเหี้ยเดย์ยิ่งไม่คู่ควรเลย น้องเขาควรไปเจอผู้ชายดีๆ และมีชีวิตที่สดใสมากกว่า
“กูแค่คุ้นหน้าเฉยๆ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน?” ดีเดย์พูดบอกกับเหตุผลของเขา
“อย่าบอกนะว่า.. มึงลากน้องบาเบลของกูขึ้นห้องแล้วอ่ะ!?” บอสตะโกนถามอย่างสิ้นหวัง
“บาเบลเหรอ? ..ชื่อคุ้นจังวะ”
“เอาดีนะเว้ย กูไม่เล่นแล้วนะ?” บอสเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ไม่ใช่.. กูไม่เคยพาขึ้นคอนโด แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นหน้าที่ไหน”
“โอ๊ย~ โล่งใจ” บอสถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดบอกเรื่องที่พอรู้เกี่ยวกับบาเบลให้เพื่อนของเขาฟัง
“บ้านน้องเขาอยู่แถวนี้ มึงก็คงบังเอิญเจอที่ร้านข้าวต้มหรือไม่ก็ที่ห้างล่ะมั้ง”
“บา เบล ..บาเบล” ดีเดย์พูดย้ำชื่อนั้นพรางนึกคิด ก่อนที่เขาจะยกมุมปากขึ้นเมื่อนึกออกว่าเคยได้ยินชื่อนี้ และเห็นหน้าของเธอที่ไหน “หึ”
น้องสาวของอีชั่วนี่เอง โลกกลมจริงๆ …
“ยิ้มเหี้ยอะไรของมึง..” รอยยิ้มร้ายๆ ของดีเดย์ ราวกับมีแผนชั่วบางอย่างในหัวนั้น ทำบอสผู้เป็นนายจ้างของสาวสวยใจคอไม่ดี
“เด็กเสริฟ์เลิกงานกี่โมงวะ?”
“ถามทำเหี้ยอะไร กูบอกแล้วไงว่าไม่ได้!”
“หรือมึงจะให้กูเดินไปถามน้องเขาเอง?”
เมื่อเห็นว่าบอสเงียบนิ่งไม่ยอมปริปากพูด ความใคร่รู้ของหนุ่มหล่อก็ลากเขาให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินตรงไปหาสาวสวยที่กำลังยืนรับออเดอร์อยู่โต๊ะใกล้ๆ
“ไอเหี้ยเดย์!” เสียงบอสเรียกห้ามเพื่อนของเขา แต่ก็ไม่อาจรั้งความอยากรู้ของเขาลงได้
หมับ!
แขนของคนตัวเล็กถูกคนตัวสูงที่เดินปรี่เข้ามาหาเธอจับโดยไม่ได้ขออนุญาต…
“เลิกงานกี่โมง?”
“คะ?”
“ถามว่าเลิกงานกี่โมง” ดีเดย์เอ่ยถามย้ำกับคำถามเดิม ส่วนสาวสวยก็แปลกใจที่จู่ๆ ก็มีคนแปลกหน้ามาถามเรื่องส่วนตัวของเธอเช่นนั้น
“เอ่อ.. ขอโทษนะคะ แต่หนูทำงานอยู่” เธอดึงแขนของตัวเองออกจากมือของเขาอย่างระวัง และเมินกับสิ่งที่เขาเอ่ยถาม พรางนึกกลัวผู้ชายแปลกหน้าคนนี้
“น่าสนใจแฮะ..” ดีเดย์พูดออกมาพรางยกยิ้มมุมปาก
แค่เห็นหน้าของเด็กนี่ ความชั่วที่พี่สาวของเธอทำไว้ก็หวนกลับคืน ชักจะอยากเอาคืนแล้วสิ…
--------------------------------------------------------------------------
[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]
[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]
S2(ต่อจากเรื่อง ไอมาเฟียนั่นเมียกู) เรื่องราวความรักของคู่ยูมิ และโจอิ น้องชายตัวแสบของโจดิน
U7 - ฉันเพิ่งมารู้ว่าเด็กที่ฉันถูกว่าจ้างให้อุ้มบุญ เป็นลูกของแฟนเก่าที่เลิกกันไปเมื่อสองปีก่อน… (ผู้ชายที่เขาไม่เคยรักฉัน)
เพื่อนของผมดันหาเด็กสาวมาเป็นติวเตอร์ให้ แถมเธอก็กำลังแตกเนื้อสาวซะด้วย ( ความใสซื่อของเธอทำให้ผมสับสนเรื่องตามไปง้อเมียที่เมืองนอกแล้วทำไงดี )
คู่หมั้นของ ‘โจดิน’ มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ดันเป็น ’ยูมิ’ แฟนสาวผู้อ่อนแอของ ’นิเณอ’ หญิงแกร่งใจกล้า และบุคลิกของเธอมันก็ดันเข้าตาเขาเต็มๆ จนอยากได้เธอมาเป็นเมียแทน…
ในคืนวันเกิดอายุยี่สิบสองปี ลี่เฉี่ยนโลว่ถูกแฟนหนุ่มวางยา และไปมีอะไรกันกับซือจิ้นเหิง ผู้ชายลึกลับคนหนึ่งตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเธอพบว่าครอบครัวเธอถูกทำลายจนไม่มีอะไรเหลือ เธอแต่งงานกับจิ้นเหิง ได้รับการคุ้มครองจากเขา และใช้เขาเพื่อแก้แค้น "ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา" แม้ว่าแม่สามีของเธอจะไม่ยอมรับ แม้ว่าแฟนสาวที่เป็นซุปเปอร์สตาร์ของเขาจะตามมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังคงยืนยันอยู่อย่างนั้น เธอแท้งโดยบังเอิญ แต่เขากลับเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากมีลูกกับเขา และด้วยความเข้าใจผิดต่าง ๆ อีกหลายหย่าง เธอเลือกที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย หลายปีต่อมา เมื่อเธอกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง เขาถึงกับตกตะลึง ชายคนนี้ได้สิ่งที่ต้องการจากเธอแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยังรังควานและทรมานเธอต่อไป
จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
ตายด้วยเงื้อมมือของเพื่อนร่วมสาขา เนเน่ เนตรนภา จึงทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กน้อยวัยสิบหนาวที่ป่วยตาย นามเซี่ยซูเหยา มีบิดา พี่สาว พี่ชายที่เป็นห่วงนางมากกว่าสิ่งใด