เพราะพรหมลิขิตทำงานผิดพลาด ทำให้ไอ้เทพได้เมียที่ไม่ต้องการ
เพราะพรหมลิขิตทำงานผิดพลาด ทำให้ไอ้เทพได้เมียที่ไม่ต้องการ
เล่ห์รักชวนชม
เทพ
ผู้ชายร่างใหญ่กำยำ ใบหน้าดุดันน่าเกรงขาม
ชวนชม
หญิงสาววัยสะพรั่งที่แอบหลงรักเทพ
ซ่อนกลิ่น
หญิงสาว คนรักของเทพ
คำโปรย
เพราะพรหมลิขิตทำงานผิดพลาด ทำให้ไอ้เทพได้เมียที่ไม่ต้องการ
ช้ำรัก
บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ ถูกปลูกอยู่ท่ามกลางต้นไม้อันร่มรื่น รอบๆบ้าน เต็มไปด้วยเสียงร้องเจื้อยแจ้วของเหล่าสัตว์นานาชนิด เรือนหลังงามถูกล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ ด้านข้างของเรือนไทยมีสายน้ำจากเทือกเขาไหลผ่านลงมา ทำให้เขาและบ่าวไพร่สามารถปลูกพืชผักได้ มีน้ำเพียงพอในการรดน้ำตามไร่สวน เนื้อที่ฝั่งตรงข้ามเต็มไปด้วยสวนผลไม้ ถัดออกไปอีกก็จะมีท้องไร่ท้องนา อาชีพของพวกผู้ชายส่วนมากก็คือ ออกป่าล่าสัตว์ ปลูกพืชผักและผลไม้ ส่วนผู้หญิงก็มีหน้าที่ดูแลบ้านเรือนและคอยปรนนิบัติผัว ไอ้เทพ ชายร่างใหญ่กำยำคร้ามแดดนั่งขัดสมาธิด้วยความขัดใจ ร่างสูงนั่งฮึดฮัดเมื่อได้ยินข่าวที่ไม่เข้าหู ข่าวที่ว่านั่นก็คือ ซ่อนกลิ่นหญิงคนรักกำลังจะออกเรือนไปกับชายอื่น มือทั้งสองข้างกำหมัดจนตัวสั่นเทิ้ม แผลงอกใหญ่กระเพื่อมไปตามแรงหายใจ
“พี่เทพจะทำเยี่ยงไรล่ะ” ไอ้มั่นลูกน้องคนสนิทถาม หลังจากที่นั่งดูผู้เป็นนายอยู่พักใหญ่ เทพปรายตามองด้วยสีหน้าที่ดุดัน
“กูจะพาซ่อนกลิ่นหนี” ไอ้เทพกัดฟันกรอด นึกวางแผนพาคนรักหนี เขาเคยไปสู่ขอหญิงสาวหลายครั้งแต่พ่อและแม่ของเธอก็ปฏิเสธทุกครั้งไป
“จะดีรึ” ไอ้มั่นเริ่มลังเล แค่พี่เทพบอกว่าตัวเองเป็นใคร ขี้คร้านพ่อและแม่ของฝ่ายหญิง ก็จะรีบจัดลูกสาวใส่พานและรีบยกให้
“ดีสิวะ” ไอ้เทพกัดฟันกรอด เขาไม่ได้บอกกับซ่อนกลิ่นว่าฐานะทางบ้านเป็นอย่างไร เขาแค่ต้องการให้หญิงคนรักได้มาเห็นด้วยตา
“ข้าว่าพี่ไม่ต้องพาแม่ซ่อนกลิ่นหนีหรอก เพียงแค่พี่บอกว่าพี่เป็นใคร ขี้คร้านคนพวกนั้นจะยกลูกสาวประเคนให้กับพี่” ไอ้มั่นออกความเห็น
“กูอยากได้รักแท้ ไม่ใช่ลวงโลก” เหตุที่เขาไม่บอกก็เพราะว่า ถ้าครอบครัวไหนมีฐานะหน่อย ก็จะมีคนมายกลูกสาวและหลานสาวให้ไม่เว้นแต่ละวัน และเขาก็ไม่ต้องการผู้หญิงจำพวกนั้น เขาต้องการผู้หญิงที่รักเขาด้วยใจ
“โถ่ พี่” ไอ้มั่นนั่งตบเข่าของตัวเองด้วยความขัดใจ นายของมันมีฐานะที่เข้าขั้นเศรษฐีแต่ก็ไม่ยอมบอกใคร คนภายนอกก็เลยคิดว่าพี่เทพของมันเป็นแค่ชาวนาชาวไร่ที่รับจ้างทำงานไปวันๆ
“กูจะไปคุยกับซ่อนกลิ่นให้รู้เรื่อง” พูดจบ เทพก็เดินย้ำเท้าลงจากเรือนไป โดยมีลูกน้องคว้าดาบวิ่งตามไปติดๆ
ลำคลองที่มีสองสาววัยสะพรั่งอาบน้ำอยู่ ซ่อนกลิ่นและชวนชมเป็นหญิงสาววัยเดียวกันและทั้งคู่ก็สนิทกันมาก หญิงสาวนุ่งกระโจมอกและใช้ขันตักน้ำในคลองขึ้นมาราดตามลำตัว เสียงเจื้อยแจ้วของสองสาวทำให้คนที่เพิ่งจะเดินทางมาถึงหยุดนิ่ง ร่างใหญ่แอบอยู่ในดงกล้วย ดวงตาดุจราชสีห์มองมาที่สองสาว แต่สายตาคู่คมกลับจ้องมองไปยังหญิงสาวอีกคนเป็นพิเศษ ซ่อนกลิ่น หญิงสาวที่งดงามไปทั้งเนื้อทั้งตัว งามจนเขาไม่กล้าที่จะแตะต้อง เพราะกลัวว่าดอกไม้งามแห่งบ้านป่าจะบอบช้ำ เขาประคองความรักเพื่อรอให้ถึงวันร่วมหอด้วยกัน แต่แล้วอยู่ดีๆลูกของผู้นำอีกหมู่บ้านหนึ่งก็ให้ผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอเธอ โดยที่พ่อและแม่ของซ่อนกลิ่นก็รีบยกให้อย่างง่ายดาย
“ซ่อนกลิ่นของพี่” เทพมองคนรักตาละห้อย วันนี้เขาจะมาเจรจากับหญิงสาวดูก่อน ถ้าหล่อนตอบตกลงเขาก็จะรีบพาหนี และเมื่อคิดทบทวนดีแล้วร่างใหญ่ก็เดินมุ่งหน้าไปหาทั้งสองสาว
“ซ่อนกลิ่น”
“อุ๊ย พี่เทพ” สองสาวรีบหยิบผ้ามาคลุมไหล่ แววตาที่อ่อนโยนทอดมองใบหน้าหวานด้วยความหลงใหล
“พี่ขอโทษที่ทำให้เอ็งตกใจ” พูดกับหญิงคนรัก โดยไม่แยแสอีกคน ชวนชมแอบมองทั้งคู่ด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวขยับตัวและกำลังจะลุกขึ้นจากท่าน้ำ
“พี่ต้องการคุยกับซ่อนกลิ่นตามลำพัง” หันมาบอกกับหญิงสาวอีกคน
“จ้ะ” รับคำด้วยความช้ำใจ ฝ่ามือนุ่มกระชับผ้าคลุมไหล่แน่น หญิงสาวรีบสาวเท้าจากไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เธอแอบหลงรักพี่เทพตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาก็ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา สายตาและหัวใจของพี่เทพมีไว้เพื่อซ่อนกลิ่นแค่คนเดียวเท่านั้น
“พี่เทพมีอะไรจะคุยกับฉันหรือจ๊ะ” เงยหน้าขึ้นสบตากับชายคนรัก หลังจากที่ชวนชมเดินไปไกลแล้ว
“พี่จะมาชวนเอ็งหนี เอ็งหนีไปอยู่กับพี่นะ” ดึงมือของคนรักมากุมอย่างวอนขอ ถ้าหล่อนหนีไปกับเขา เขาสัญญาว่าจะดูแลหล่อนอย่างดี
“ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ดอกจ้ะ” ใจดวงน้อยเต้นแรงแต่ก็สงวนท่าที
“ทำไมเล่า ถ้าเอ็งไปกับพี่ พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลเอ็งอย่างดี ให้เอ็งได้อยู่อย่างสุขสบาย ได้เป็นเจ้าคนนายคน” เขามีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรือนหลังใหญ่ บ่าวไพร่ ที่ไร่ ที่นา เขาพร้อมที่จะเลี้ยงหล่อนและลูกๆให้สุขสบายไปตลอดชาติ
“ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เดือดร้อน” ชักมือของตัวเองกลับ เทพรูปหล่อก็จริงแต่ก็ยังไม่เท่ากับพี่แผน พี่แผนคือหนุ่มรูปงามและร่ำรวย ชีวิตของเธอจะสุขสบายถ้าได้ออกเรือนไปกับเขา แต่ถ้าเธอออกไปเรือนไปกับพี่เทพ เธอก็จะต้องอยู่แบบ อดๆอยากๆ
“หรือว่าเอ็งรักมัน” เทพแค่นหัวเราะอยู่ในลำคอ
“ฉันเปล่านะจ๊ะ” รีบส่ายหน้า ถึงแม้ว่าจะจริงก็ตาม
“ถ้าเอ็งไม่ได้รักมัน พี่ก็จะไปคุยกับพ่อและแม่ของเอ็งให้รู้เรื่อง” ร่างสูงทำท่าจะลุกขึ้น
“อย่านะจ๊ะ” ฉุดรั้งร่างใหญ่เอาไว้
“อะไรอีก” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน นึกสงสัยท่าทีของหญิงคนรัก ช่วงที่เขาไม่ได้มาหามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไรจ้ะ” ส่ายหน้า จะให้เธอบอกได้ยังไง ว่าเธอหลงเสน่หาของพี่แผนเข้าให้แล้ว ถึงแม้ว่าจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งแต่เสน่ห์ของเขาช่างเหลือล้น
“เอ็งคงจะหมดรักพี่แล้ว” หรี่ตามองคนรัก
“เพ้อเจอ พี่อย่ามากล่าวหาฉันนะ” เสียงแหลมแหวขึ้นด้วยความลืมตัว
“รึว่าไม่จริง เอ็งดูเปลี่ยนไปมาก”
“พี่จะให้ฉันทำเยี่ยงไรพี่ถึงจะเชื่อ” ใบหน้างามบึ้งตึงเมื่อถูกจับผิดหลายๆครั้ง
“อยากให้พี่เชื่อเอ็งก็หนีไปกับพี่สิ” ย่อตัวลงตรงหน้าของหญิงคนรัก มือหนาเชยปลายคางมนให้เงยหน้าขึ้น
“ไปกับพี่เถิดนะ ซ่อนกลิ่น” วอนขอผ่านสายตา
“ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด” ส่ายหน้าพัลวัน
“ไหนเอ็งบอกว่ารักพี่”
“ฉันรักพี่ แต่ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เดือดร้อน” หาข้ออ้าง ทั้งๆที่พ่อและแม่ไม่เคยบังคับใจเธอ
“พูดยากนัก ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็มาเป็นเมียของพี่เสียเถิด” ดึงร่างงามเข้ามากอด
“อ๊ะ พี่เทพ ไม่นะ ไม่” ร่างงามถูกพรมจูบไปทั่งดวงหน้าหวาน หญิงสาวอ่อนระทวยยอมตกอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแรง
“พี่เทพจ๋า ฉัน ฉัน” เสียงหวานขาดหาย ริมฝีปากแดงถูกจูบย้ำหลายๆที ร่างหนาดันร่างงามให้นอนลงบนพื้นไม้
“นุ่มมากซ่อนกลิ่นของพี่” มือหยาบกางออกและขยำเต้าอวบเต็มแรง
“พี่เทพจ๋า ฉัน” หญิงสาววัยเจริญพันธ์ถูกไฟราคะครอบครองอย่างง่ายดาย ร่างบางนอนอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้ง
“แบบนี้แหละดี เอ็งจะได้มีน้ำนมให้ลูกของเรากินเยอะๆ” พูดชิดริมฝีปากนุ่ม ถ้าเขาและซ่อนกลิ่นเป็นผัวเมียกันแล้ว เขาก็จะพาหล่อนไปอยู่ที่เรือน อยู่ในฐานะนายหญิง หล่อนจะได้เป็นแม่ศรีเรือนคอยเลี้ยงลูกหลายๆคน คิดได้แบบนั้นริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบเข้าหากันอย่างเร่าร้อน คนที่แอบดูอยู่ไม่ไกลก็เริ่มกระสับกระส่าย ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ต้องไม่ดีแน่ แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่คิด ดวงตายาวรีก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง
“ซ่อนกลิ่น ซ่อนกลิ่น” เสียงหวานร้องเรียกด้วยความตกใจ คนที่ตกอยู่ในห้วงพิศวาสรีบผละห่างจากกัน ร่างใหญ่กัดฟันกรอดอีกแค่นิดเดียวเขาก็จะเข้าด้ายเข้าเข็มกับซ่อนกลิ่นอยู่แล้ว
“มีอะไรรึชวนชม” ซ่อนกลิ่นถามเพื่อนเสียงรัว ดวงตาซุกซนมองไปก็เห็นพ่อกับแม่เดินอยู่ไกลๆ
“พี่เทพกลับไปก่อนนะจ๊ะ” ผลักไสร่างสูงให้ไกลตัว แต่ร่างหนาก็ไม่ยอมขยับเขยื้อน
“พี่ไม่ไป พี่จะคุยกับพ่อแม่ของเอ็งให้รู้เรื่อง”
“พี่เทพนี่ยังไง อยากเห็นฉันถูกเฆี่ยนตายรึ” มองชายคนรักตาขวาง
“เอ็งนั่นแหละยังไง”
“พี่เทพกลับไปก่อนนะจ๊ะ ฉันสัญญาว่าฉันจะหนีไปกับพี่” อ้อนวอนเสียงหวาน และคำพูดที่ออกมาจากปากของคนรักก็ทำให้ไอ้เทพยิ้มแกะปริ
“จริงนะซ่อนกลิ่น เอ็งไม่ได้หลอกพี่นะ” จับมือนุ่มมากุมด้วยความดีใจ
“จริงจ้ะ” สิ้นเสียงหวาน ร่างหนาก็กระโดดลงไปในน้ำ ร่างใหญ่แอบอยู่ริมตลิ่ง ก่อนที่เสียงทุกอย่างจะเงียบไป ชวนชมหันมามองหาร่างใหญ่อีกครั้งด้วยความเป็นห่วง เท้าเรียวเล็กรีบเดินตามผู้ใหญ่ไปก่อนที่ทุกคนจะสงสัย
เมื่อความรักที่เคยสวยงามเปลี่ยนไป ความแค้นและความเกลียดชังเข้ามาแทนที่ หญิงสาวที่หอบหัวใจและร่างกายที่บอบช้ำจากมาก็พร้อมที่จะเอาคืนทุกคนอย่างสาสม โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น
หญิงสาวที่แสนซื่อและแสนดีถูกทำร้ายและลงทัณฑ์ เพียงเพราะเธอคือน้องสาวของผู้หญิงคนนั้น
คำว่ารักของเธอ เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ ไม่ว่าวันและเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน คนที่ไม่รักก็ไม่มีวันรักอยู่วันยังค่ำ
"พี่เจี๋ยข้าอยากได้อีกจุมพิตเพิ่มพลังของท่าน" ฉีเย่ว์กล่าวงึมงำบนริมฝีปากของเขา นางเป็นฝ่ายดูดกลีบปากของหยางเจี๋ยเบา ๆ ซุกไซร้ซอกซอนแหย่ลิ้นเข้าไปในปากของเขา สัมผัสอ่อนนุ่มในคราแรกเริ่มโหมกระหน่ำร้อนแรงมากขึ้น ฉีเย่ว์ปลดสายรัดเอวของเขาออกสอดมือล้วงเข้าไปในกางเกงของหยางเจี๋ยพบเนื้อร้อนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเต็มลำ นางขยำแรง ๆ พร้อมกับรูดมือเบา ๆ "อ๊า คนดีของพี่" หยางเจี๋ยมือหนึ่งประคองศีรษะของนางให้แนบชิดกับปากของเขาอีกมือล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ฉีเย่ว์ไร้อาภรณ์กางกั้นด้านในนางใส่เพียงเสื้อคลุมนอนสีขาวเท่านั้น เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนางไล้นิ้วลงไปจนถึงแก้มก้มแล้วขยำเบา หนัก สลับกัน "พี่เจี๋ยให้ข้ารักท่านเถิด" ฉีเย่ว์กัดปากข่มเสียงครางเอาไว้ นางดึงกางเกงของเขาออกโดยมีหยางเจี๋ยคอยช่วยเหลือ นางขึ้นคร่อมเขาอย่างกระหายไม่บัดนี้ตื่นอย่างเต็มตาในขณะที่ควงเอวควบขี่เขาเป็นจังหวะ หยางเจี๋ยขยับรับจังหวะที่องค์ราชินีของตนเองควบขี่ เขาเด้งสะโพกขึ้นรับนางมือดึงผ้ารัดเอวของนางออกแล้วทิ้งไว้ด้านข้าง แหวกสาบเสื้อของนางแล้วผวาศีรษะขึ้นมาอ้าปากดูดรับเนื้ออวบของนางที่กระเด้งเป็นจังหวะ ฉีเย่ว์ดันร่างของตนเองเข้าหาปากเขามือช่วยประคองศีรษะของหยางเจี๋ยให้แนบชิด หยางเจี๋ยดูดปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย เสียงหอบหายใจของฉีเย่ว์สั่นสะท้านหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาคือหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่ตายในสงคราม และได้ย้อนเวลากลับมาหลายร้อยปีกระทั่งฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม หยางเจี๋ย เด็กผู้อาภัยจากตระกูลใหญ่ ที่บิดาและมารดาถูกใส่ความว่าทุจริตจนต้องจบชีวิตลง หยางเจี๋ยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตในจวนราชครู สหายของบิดา และที่นี่เขาได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนาม ฉีเย่ว์ ธิดาของท่านราชครูฉีผู้สูงส่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ความใกล้ชิดทำให้เขาหวั่นไหว หยางเจี๋ยจะทำเช่นไรเมื่อได้พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักคุณหนูผู้สูงส่งจนหมดหัวใจไปเสียแล้ว เขารักนาง ต้องการทำให้นางตกเป็นของเขา และทำลายขวากหนามทุกอย่างที่ขัดขวางให้หมดสิ้นไป เพื่อนางเพียงคนเดียว
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY