ตอนที่ 1 สะดุดรักเมียตัวปลอม
คิมหันต์อาชีพดั้งเดิมของเขาคือทำไร่ชา มองเผินๆเขาก็แค่ชาวไร่ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าเขานั้นเงินหนามากขนาดไหน อาจจะหนามากกว่าเสี่ยบางคนเสียอีก
เขามีลูกหนี้ที่รู้จักกันแต่เพียงผิวเผินเท่านั้น เอาที่และบ้านมาจำนองเอาเงินไปจำนวนสิบล้านบาท เพื่อที่จะเอาเงินไปทำธุรกิจกับเพื่อน ซึ่งคิมหันต์ก็ให้เงินจำนวนนั้นไป เพราะเห็นว่ามีหลักค้ำประกัน แต่ดูๆแล้วหนี้สินสิบล้านที่เขาให้ลูกหนี้รายนั้นไป เขาคงไม่ได้คืนแล้ว เพราะธุรกิจที่ลูกนี้รายนั้นกู้ไปลงทุนตอนนี้ได้เจ๊งเรียบร้อยแล้ว
เมื่อปีก่อนคิมหันต์อุ้มเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาที่บ้าน แล้วบอกกับคุณแม่ของเขาว่า เด็กคนนี้คือลูกของเขาเอง แต่คิมหันต์กลับพามาแค่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักผิวขาวเท่านั้น แต่ไม่มีผู้เป็นแม่มาด้วย
นี่ก็หนึ่งปีกว่าผ่านไปแล้ว ตอนนี้อันดา เด็กผู้หญิงที่คิมหันต์อุ้มเข้าบ้านเมื่อปีก่อน ตอนนี้อันดามีอายุหนึ่งขวบครึ่งแล้ว วัยของแกกำลังน่ารัก จนคนเป็นพ่อถึงกลับหลงรักหนักมาก แล้วตอนนี้อันดาก็เริ่มโตขึ้นทุกวันแล้ว อีกหน่อยเมื่อแกรู้เรื่องมากกว่านี้ อันดาคงจะต้องถามหาแม่อย่างแน่นอน ซึ่งอันดามีแต่พ่อไม่มีแม่ เรื่องนี้จึงทำให้คนเป็นพ่อกังวลหนักมาก แล้วตอนนี้เขาก็คิดที่อยากจะหาใครสักคนมาเป็นแม่ให้กับลูกสาวของเขา
“ไอ้พลีสเข้ามาหากูหน่อย” ภายในห้องทำงานในไร่ชา คิมหันต์เอ่ยเรียกลูกน้องด้วยน้ำเสียงเข้ม เมื่อพลีสลูกน้องคนสนิทได้ยินเสียงของผู้เป็นเจ้านาย พลีสก็รีบวิ่งเข้ามาทันที ก่อนที่คนเจ้าอารมณ์จะโมโหขึ้นเสียก่อน
“ครับลูกพี่” พลีสขานรับทันทีด้วยท่าทางเกร็งๆเมื่อเข้ามาถึง
“เอ้า...ปั๊ก!” เสียงแฟ้มโยนเข้าใส่ตัวพลีสอย่างจัง จนพลีสเกือบจะรับไม่ทัน แต่ดีนะที่คนเป็นเจ้านายทำแบบนี้บ่อย จนลูกน้องอย่างพลีสชินซะแล้ว ต่อให้ลูกพี่โยนตอนที่พลีสพึ่งจะเข้าประตูมา พลีสก็ต้องรับให้ได้
พลีสเปิดดูแฟ้มที่คิมหันต์โยนให้เมื่อสักครู่ พลีสก็กวาดสายตาดูอย่างคร่าวๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นถามลูกพี่ว่า…
“ลูกพี่จะให้ผมไปทวงหนี้ ลูกหนี้รายนี้เหรอครับ” นอกจากคิมหันต์จะทำธุรกิจไร่ชาที่คนเป็นพี่ทิ้งไว้ให้ เพราะพี่ชายของคิมหันต์ที่ชื่ออคิณ ต้องไปช่วยงานทางบ้านของภรรยาดูแลไร่กาแฟ ไร่ชาแห่งนี้ก็เลยตกเป็นของคิมหันต์ แต่คิมหันต์ก็ยังมีธุรกิจเงินกู้อีก ที่เป็นรายได้จำนวนมากอยู่ในขณะนี้
“อือ...บอกมันว่ากูให้เวลาสามวัน” สิ้นสุดคำพูดของคนที่เป็นลูกพี่ ลูกน้องอย่างพลีสก็ก้มหน้านับตัวเลขอีกครั้ง เพราะพลีสไม่แน่ใจ เพราะเลขศูนย์มันหลายตัวจัด แล้วพลีสก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างอึ้งๆ เพราะเงินจำนวนเยอะขนาดนี้ให้เวลาแค่สามวันนี่นะ…
“สิบล้าน...ขอโทษนะครับลูกพี่ เมื่อกี้ผมฟังไม่ถนัดสามเดือนหรือสามวันนะครับ” ถ้าสามวันเงินจำนวนมากมายขนาดนี้คงไม่มีใครสามารถหามาคืนให้ได้ภายในสามวันแน่ๆ แต่ถ้าเป็นสามเดือนก็ยังน้อยไปเลย
“สามวัน!” คิมหันต์เริ่มรู้สึกเหมือนถูกขัดใจ เขายอมตอบให้อีกครั้งก็ได้ แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกไปนั้นมันชวนให้พลีสที่ยืนอยู่รู้สึกขนลุก
“เอ่อ...ลูกพี่ครับ” คิมหันต์เหมือนจะรู้ว่าคนเป็นลูกน้องกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คนอย่างคิมหันต์เขาไม่สนใจ เพราะเวลาสามวันที่เขาให้ไป เขาไม่ได้อยากได้เงิน เพราะเงินจำนวนนี้ดูเหมือนว่าชาตินี้ทั้งชาติ เขาก็คงจะไม่มีวันได้คืนแล้ว เพราะคนที่เอาไปลงทุนทำธุรกิจ ธุรกิจนั้นได้เจ๊งไปเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่คิมหันต์อยากได้คือลูกสาวเพียงคนเดียวของลูกหนี้รายนี้ต่างหาก
“บอกกับมันว่า ถ้าสามวันยังไม่มีเงินมาคืนกู กูขอลูกสาวแลกกับเงินสิบล้านบาท” ลูกหนี้รายนี้ของคิมหันต์ชื่อคุณพัฒนา อายุเกือบจะหกสิบแล้ว คิมหันต์เคยรู้มาว่าคุณพัฒนาคนนี้มีลูกสาวสวยมาก แต่เขาก็ยังไม่เคยได้เห็นหน้าลูกสาวของคุณพัฒนาแงงงเลยสักครั้ง
“รับทราบครับ ผมจะรีบไปจัดการให้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวเลยนะครับ” คิมหันต์คำรามในลำคอแล้วเขาก็ก้มหน้าทำงานต่อ