ปลาห้องบอส จะตอดมั้ยคะ

คีรติ ฐิติกร เพลย์บอยหนุ่มเนื้อหอม หัวใจโสดสนิทเพราะไม่ชอบความสัมพันธ์ระยะยาว แต่ไม่เคยนอนเดียวดายบนเตียงคนเดียวสักคืน คู่ควงไร้สถานะที่เขาไม่เคยหยิบยื่นตำแหน่งใด ๆ แม้พวกหล่อนจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม

บุรุษหนุ่มที่เป็นดั่งลูกรักของพระเจ้า ที่ท่านคัดสรรค์และประทานมาให้เขาแต่สิ่งดี ๆ ทั้งทรัพย์สมบัติและรูปสมบัติ แถมมันสมองเป็นเลิศด้วยดีกรีเกียรตินิยมอันดับ 1 วิศวกรรมศาสตร์ พ่วงด้วยตำแหน่งหลานรักของตระกูลฐิติกร ผู้สืบทอดกิจการ ฐิติกรคอนสตรัคชั่น ต่อจากคนเป็นปู่ เพราะเขาเรียนมาสายนี้โดยตรงและมีภาวะผู้นำสูง

ฐิติกรคอนสตรัคชั่น เป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขึ้นชื่อดังอันดับต้น ๆ ของประเทศ เป็นระบบกงสีที่ลูกหลานมีส่วนแบ่งในหุ้นและมรดกแบบปันผลทุกเดือน แต่ทุกคนในตระกูลพร้อมที่จะขัดขาแย่งชิงตำแหน่งประธานบริษัททุกเมื่อ หลังจากฐิติผู้เป็นปู่จากไป บริษัทก็ลุกเป็นไฟ

ฐิติกรคอนสตรัคชั่น เป็นเป้าหมายของคนทำงาน นักศึกษาจบใหม่คาดหวังที่จะได้ร่วมงานกับองค์กรนี้ ด้วยความมั่นคงและสวัสดิการที่ดีเยี่ยม รวมไปถึงมหาวิทยาลัยชื่อดังหลายแห่งที่อยากส่งนักศึกษามาฝึกงาน เพราะเกือบทั้งหมดที่ได้ฝึกงานที่นี่ จะถูกบรรจุเข้าทำงานหลังจากผ่านการฝึกประสบการณ์

ชื่อเสียงของบริษัทโด่งดังและเลื่องลือ โดยเฉพาะเมื่อพูดถึงซีอีโอสุดหล่ออย่างคีรติ ฐิติกร สาวค่อนประเทศก็ฝันหวาน เพียงแค่ได้เดินเฉียดกับเขาสักครั้งในลิฟต์ก็จะเป็นบุญอย่างมาก ถ้าบุญวาสนานำพาขึ้นไปอีก พวกเธอเหล่านั้นก็ขอตะกายขึ้นเตียงเคียงคู่กับเขาสักครั้ง

รถสปอร์ตคันหรูวิ่งฉิวมาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าบริษัท ปลายรองเท้าหนังมันปลาบเก้าลงมาจากรถ เขาขยับแว่นเรย์แบนสีชาบนกรอบดวงตาให้เข้าที่ จากนั้นก็ติดกระดุมเสื้อสูท เดินเข้าไปยังตัวตึก พนักงานขับรถรับหน้าที่นำรถเขาไปจอดไว้ในช่องจอดผู้บริหาร

พนักงานหยุดทำความเคารพเขาและกล่าวทักทายเป็นระยะ แม้ว่าผู้เป็นนายจะมีใบหน้าเรียบตึงไร้รอยยิ้ม คอตั้ง หน้าเชิด ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้กรอบแว่นอันนั้น ดวงตาของเขากำลังจับจ้องสิ่งใดอยู่

ปลายนิ้วมือเรียวเล็กของหญิงสาวนางหนึ่งกดที่ปุ่มลิฟต์ ก่อนจะเอ่ยทักทายคนเป็นเจ้านาย

"อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส" แสงระวีทักทายคนเป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงสดใส รอยยิ้มของเธอจะเกิดขึ้นบนใบหน้าเพียงแค่ 5 นาทีแรกของการทำงาน เพราะหลังจากที่เจ้านายหนุ่มเอยประโยคแรกออกมา บนดวงหน้าของเธอจะไม่มีรอยยิ้มอีกเลยตลอดวัน

"มุม 45 นาฬิกามีเศษกระดาษทิชชูตกอยู่ บอกแม่บ้านให้จัดการด้วย กำชับด้วยว่ารอบหน้าอย่าให้ฉันเห็นแบบนี้อีก" ประโยคราบเรียบกับใบหน้าเรียบตึงของเจ้านายหนุ่ม ทำให้บรรยากาศหน้าลิฟต์ตอนนี้เหมือนหิมะกำลังตกโปรยปราย แสงระวีกำลังรู้สึกหนาวเหน็บไปหมด เมื่อครู่เธอเห็นเขาเดินคอตั้งตรง แทบจะไม่เอียงสักองศาด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยังมองเห็นเศษกระดาษทิชชูเล็ก ๆ นั่น

'ให้ตายเถอะโรบิน ฉันโดนตั้งแต่นาทีแรกเลยเหรอวันนี้' แสงระวีคิดในใจ เธอโค้งให้เจ้านายหนุ่มอย่างนอบน้อมพร้อมกับรับคำ

"ขอประทานโทษค่ะบอส ครั้งหน้าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเอง"

คีรติก้าวเข้าไปในลิฟต์ ส่งมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ยืนเชิดหน้าตั้งตรงรอเลขาก้าวตามเข้ามา แสงระวีเป็นเลขาที่อยู่กับคีรติได้นานที่สุด และเธอก็รู้ใจเขาเป็นที่สุด

แสงระวีส่งสัญญาณมือให้แม่บ้าน เป็นเชิงบอกให้จัดการให้เรียบร้อย พร้อมชี้มือไปที่ประตูลิฟต์และทำท่าเชือดคอตัวเอง แสงระวีใช้ภาษามือจัดการทุกอย่างด้วยเวลาอันจำกัด จากนั้นก็รีบตามเจ้านายเข้าไปในลิฟต์ หญิงสาวแทรกตัวที่พยายามย่อให้ลีบเล็กที่สุดเข้าไป

ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง เธอยังไม่ทันได้สูดลมหายใจเข้าปอด น้ำเสียงทรงพลังก็บอกขึ้น

"เรียกประชุมซัพพลายเออร์ 10 โมง"

"คะ!" แสงระวีขานรับเป็นประโยคคำถาม เหมือนต้องการให้เจ้านายหนุ่มทวน เพราะไม่ว่าจะจัดการเร็วอย่างไร ก็ไม่มีทางทัน

"อยากลาออกไปรักษาหูก่อนไหมล่ะ จะได้…ได้ยินชัดขึ้น" ใบหน้าเรียบตึง น้ำเสียงราบเรียบ สามารถทำให้ภายในลิฟต์เย็นเยือกราวกับยืนอยู่บนธารน้ำแข็งขั้วโลก

"ค่ะบอส! ประชุมซัพพลายเออร์ 10 โมง" แสงระวีทวนคำสั่ง เพราะประโยคเมื่อครู่ของเขา บอกให้เธอรู้ว่าจะต้องจัดการให้ได้ ตอนนี้ในสมองของแสงระวีกำลังประมวลผล ว่าเธอจะจัดการเรื่องไหนก่อนดี

ติ๊ง!!! ลิฟต์ส่งสัญญาณเตือนในขณะที่ประตูลิฟต์ถูกเปิดออก ห้องทำงานผู้บริหารอยู่ชั้นที่ 29 ของตึกฐิติกรแห่งนี้

ในขณะที่ชั้นบนสุดของอาคารเป็นห้องพักสุดหรูของผู้บริหาร แต่คีรติไม่ค่อยชอบใช้บริการมากนัก เพราะเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แม้จะทำงานหนักเขาก็แยกงานกับการพักผ่อนออกจากกันอย่างชัดเจน นอกเสียจากว่าทำงานดึกและเหนื่อยจริง ๆ

คีรติเดินเข้าไปในห้องทำงาน ตอนเช้าเขาจะใช้เวลาเช็กอีเมลประมาณ 20 นาที ซึ่งนั่นก็เป็นเวลาเตรียมพร้อมสำหรับแสงระวี

"ออเรนจ์อเมริกาโน่ค่ะ" แสงระวีวางกาแฟน้ำส้มในแก้วทรงสูง พร้อมกับชีสพาย เมนูโปรดของเจ้านายหนุ่มในยามเช้า

คีรติหยิบแก้วกาแฟน้ำส้มขึ้นมาดื่ม โดยที่ไม่ละสายตาออกจากจอคอมพิวเตอร์ แต่หูของเขาก็ยังทำงาน รอฟังรายงานจากแสงระวี

"สรุปรายงานการประชุมเมื่อวานกับรายชื่อบริษัทก่อสร้างที่ยื่นประมูลการก่อสร้างโครงการใหม่ค่ะ"

โครงการใหม่ที่พูดถึงคือโครงการหมู่บ้านจัดสรรระดับพรีเมียมริมทะเลหัวหิน ราคาเริ่มต้น 40 ล้านบาทต่อยูนิต นั่นทำให้เขาต้องเพิ่มความใส่ใจในรายละเอียดมากขึ้น

"ผมขอ Portfolio ผลงานที่พวกเขาเคยทำด้วย ผมอยากรู้รายละเอียดก่อนการคัดเลือก ผมเกลียดบริษัทที่ชอบย้อมแมว เกลียดพวกเกรดต่ำแต่อยากรีแบรนด์ตัวเองมาร่วมงานกับฐิติกรคอนสตรัคชั่น"

แสงระวีกัดริมฝีปากตัวเอง ความละเอียดรอบคอบของคีรติขึ้นชื่อเป็นที่หนึ่ง แต่พอเป็นคำสั่งเจ้านาย เธอก็ต้องตอบรับ

"ค่ะ"

แม้จะรู้ว่า…บริษัทย้อมแมวที่เขาพูดถึงคือใคร

แม้จะรู้ว่า…ปัญหาที่จะเกิดตามมาเป็นแบบไหน

แม้จะรู้ว่า…เธอต้องสู้รบปรบมือกับใครบ้าง เพื่อได้ข้อมูลนั้นมาตามคำสั่งของเจ้านาย

ฐิติ ฐิติกรมีลูกชายสองคน แต่ก็ยังต้องทำงานจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต เขาไม่เคยปริปากบอกใครว่าป่วยเป็นโรคหัวใจ จนกระทั่งแพทย์สั่งให้หยุดงานเพื่อรักษาชีวิต

ฐากิต ลูกชายคนโตเป็นคนเจ้าชู้มีบ้านเล็กบ้านน้อยหลายคน ตัวเขาเองก็วุ่นวายอยู่กับลูก ๆ ของเมียแต่ละบ้านที่ต่างแย่งชิง นั่นทำให้เขาไม่มีเวลาทำงานที่บริษัทได้เต็มศักยภาพที่มี ในบรรดาลูก ๆ มีผู้ชายเพียงคนเดียว คือกิตติกร คนที่ฐากิตหมายมั่นปั้นมือให้แย่งชิงทุกอย่างมาจากคีรติให้ได้ ประเคนทุกอย่างที่อยากได้ให้ แม้กระทั่งบริษัทเปิดใหม่ แต่กิตติกรก็ขี้เกียจ ชอบใช้ชีวิตสำมะเลเทเมา อยู่กับวงเหล้าและบ่อนการพนันมากกว่าทำงานอยู่ดี

ฐากูร ลูกชายคนรอง บิดาของคีรติ เป็นลูกชายที่ถูกประคบประหงมเป็นพิเศษเพราะเขามีภาวะหัวใจรั่วมาตั้งแต่เกิด ป่วยออด ๆ แอด ๆ แต่โชคร้ายที่เขาช็อกหัวใจวายเมื่อรู้ว่าภรรยาแอบนอกใจไปมีคนอื่น หลังจากนั้นคีรติก็ตกมาอยู่ในความดูแลของปู่กับย่า และพวกท่านก็เกลียดแม่ของเขามากจนตัดขาด ความทรงจำระหว่างแม่กับคีรติน้อยมาก จนจำหน้าไม่ได้ เพราะเธอจากไปตั้งแต่เขาอายุได้เพียง 8 เดือน

ฐากิตเกลียดน้องมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะเขาคิดว่าพ่อกับแม่รักน้องมากกว่า พอน้องชายจากไป เขาก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ แต่กลับโล่งอกที่หมดเสี้ยนหนาม ฐิติกรคอนสตรัคชั่นจะไม่มีทายาทสายตรงคนอื่นนอกจากเขา

ทุกอย่างราบรื่นมาด้วยดี มาเกือบ 30 ปี ฐากิตชะล่าใจ ไม่ว่าจะอย่างไร ทุกอย่างจะต้องตกมาเป็นของเขาแน่