หวานใจพี่สัน

“ว้าย! ไอ้พี่สันบ้า โผล่มาจากไหนนี่” บัวชมพูกรีดร้องเสียงหลงเมื่อจู่ ๆ สันก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากน้ำ

เธอว่ายน้ำมาเก็บสายบัวเพื่อที่จะนำไปทำแกงสายบัวใส่ปลาทู ไม่คิดเขาจะแอบตามมา

“พี่คิดถึงบัวมากนะ” สันเข้าไปกอดจูบบัวชมพูด้วยท่าทีกระหาย เสียงหอบหายใจของเขาบ่งบอกได้ถึงความปรารถนาที่รุนแรงจนเธอสัมผัสได้

“พี่สันปล่อยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” บัวชมพูพยายามดิ้นแต่สันไม่ยอมปล่อย เขากอบกุมใบหน้าของบัวชมพูเอาไว้ พลางบดจูบอีกฝ่ายด้วยท่าทีรุกเร้า ดันร่างของเธอไปที่ริมตลิ่ง

“ปล่อยนะพี่สัน พี่จะทำบ้าอะไรนี่”

“พี่อยากเอาเธอ” ประโยคตรง ๆ ของเขาทำให้บัวชมพูทุบอกของเขาระรัว

“คนเฮงซวย บอกให้ปล่อยไง”

“ร้องเลย คนจะได้มาเห็นว่าเราทำอะไรกัน”

“พี่ทำแบบนี้ทำไม ฉันกำลังจะแต่งงานนะ” บิดาของเธอกับเขาไม่กินเส้นกัน น่าจะเรื่องน้ำที่นาอะไรประมาณนั้น เถียงกันไม่กี่คำ ก็ไม่มองหน้ากันมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนรักกัน

“นี่แหละพี่ยิ่งต้องทำให้เธอสำนึกว่าเธอเป็นเมียพี่”

“ปล่อยนะพี่สัน คนบ้า ลามก” เธอตาโตเมื่อท่อนกายของเขากำลังตื่นตัว บดเบียดเสียดสีอยู่กับหว่างขาเนียนละเอียดของเธอ

“บัวก็อยากพี่รู้”

“พี่อยากอยู่คนเดียว ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลยสักนิด” เธอดันอกกว้างของเขาออกห่าง เขากดร่างของเธอเอาไว้ ถอดกางเกงของเธอออกไปจนพ้นสะโพก

“พี่สัน พี่อย่าทำบ้า ๆ แบบนี้นะ”

“เอาเมียตัวเองนี่มันบ้าตรงไหนไม่ทราบ” สันเอ่ยเสียงแหบพร่า ใบหน้าของเขาคมสันหล่อเหลาที่สุดในหมู่บ้าน เธอกับเขาต่างแยกย้ายไปเรียนต่อในเมืองใหญ่ เรียนจบปริญญาตรีแล้วทั้งคู่ เขาอายุมากกว่าเธอหลายปี

ตอนนี้ต่างกลับมาอยู่กับครอบครัวไม่ได้ไปทำงานกินเงินเดือนเหมือนหนุ่มสาวคนอื่นเพราะต่างเป็นลูกคนเดียวทั้งคู่ และมีที่ดินมากมาย จึงอยากกลับมาพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองมากกว่า

บัวชมพูไม่คิดจะไปสอบงานราชการหรือกินเงินเดือนเป็นพนักงานเขา จึงกลับมาทำเกษตรอินทรีย์ช่วยที่บ้านอย่างแข็งขัน เวลาว่างก็สอนหนังสือให้เด็ก ๆ ในหมู่บ้าน ส่วนสันนั้น ก็มาช่วยพ่อแม่ทำเกษตรเช่นเดียวกัน แต่เขาก็ทำงานอยู่ในเมืองใหญ่หลายปี

ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย สันเคยเจอบัวชมพูหลายครั้ง เพราะเขาเป็นรุ่นพี่เธอหลายปี ไปเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ ในขณะที่เธอเพิ่งเรียนปีหนึ่ง แต่เธอกับเขาก็ไม่ได้สนทนาปราศรัยกันเหมือนบิดาที่ไม่ลงรอยกัน แต่ก็ไม่ได้อะไรกันมากมาย เพราะต่างคนต่างมีสังคมของตัวเอง กลับมานี่แหละ เขาถึงได้เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอ

เขาขายผักผลไม้แข่งกับเธอ ทำทุกอย่างแข่งกับเธอไปเสียหมด เธอไปทำอะไรที่ไหนก็มักมีเขาไปทำแข่งด้วยเสมอ เรียกว่าเกลียดขี้หน้ากันก็ย่อมได้

“อ๊า... อย่าดูด” เขาถลกเสื้อของเธอขึ้น ก่อนจะดูดยอดอกของเธอแรง ๆ มือหนาจัดการเสียดสียอดถันของเธอเพื่อปลุกเร้าอารมณ์

เขาได้เธอครั้งแรกที่ชายทุ่ง เขาปลุกปล้ำเธอทำเมียเพราะแอบหลงรักมานานแล้ว แต่เธอไม่เคยชายตาแล ไม่เคยอยากสุงสิงด้วย ความอยากเอาชนะ จึงทำให้เขารวบหัวรวบหางจับเธอทำเมียเสียเลย ยิ่งรู้ว่าเธอจะแต่งงานกับลูกชายกำนัน เขายิ่งทนไม่ไหว เพราะฝ่ายโน่นมาทาบทามสู่ขอเรียบร้อยแล้ว ฤกษ์แต่งงานอีกสามเดือน มันเร็วจนใจของสันร้อนรนไปหมด

เธอก็กระไรไม่เคยคบหาดูใจกับไอ้เกริกลูกชายกำนันกริชเสียหน่อย แต่กลับเป็นลูกที่ว่านอนสอนง่ายตอบตกลงแต่งงานกับไอ้เกริกตามคำพ่อแม่เสียได้

เขาเลยไม่ยอม เขาหมายตาเธอมานาน ตั้งแต่เธอยังอาบน้ำแก้ผ้า เขาจะไม่มีวันยอมโดยเด็ดขาด

“ใหญ่เต็มไม้เต็มมือเสียจริง” เขาพูดขณะดูดเม้มปทุมถันอวบอิ่มของเธอ

“คนลามก อย่านะ” บัวชมพูพยายามดิ้นแต่ตรงตลิ่งมันลื่น ทำให้เธอไม่สามารถขยับตัวหนีเขาไปไหนได้

“อย่าดิ้นเลย เพราะยังไงบัวก็ไม่มีทางรอดไปจากเงื้อมือของพี่ได้หรอก” สันกดมือของบัวชมพูไปกับพื้นดินเปียกชุ่มริมตลิ่ง โคลนจึงติดไปตามเนื้อตัวของทั้งเธอและเขา เพราะสภาพเปียกปอนที่มีอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว

เขาจูบเธอจนปากน้อยแทบช้ำ จูบแล้วจูบอีก ขบเม้มบนล่างอย่างมีชั้นเชิง สอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่ม ดูดลิ้นน้อยเอาไว้ไม่ยอมปล่อย แลกลิ้นกันไปมา บัวชมพูก็เริ่มดิ้นน้อยลงด้วยความวาบหวาม

เธอยอมรับว่าเขาจูบเก่งมาก จูบจนเธอแข้งขาอ่อนล้าไปหมด และตอนนี้ก็กำลังจะขาดใจเพราะรสจูบของเขาแล้วนั่นเอง

มือหนาที่เคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่มนั้นจับเต้านมอวบป้อนเข้าปากดูดรวบจนเกิดเสียง มันทำให้เธอตัวสั่นระริกแทบจะขาดใจ

“พี่อย่าดูด” เธอร้องครวญครางออกมาแทบจะขาดใจ เขาก็ก้มลงไปขบเม้มหน้าท้องเนียนนุ่มของเธอ ก่อนจะตวัดลิ้นออกมาลามเลีย

“พี่อย่านะ ทำไมพี่ชอบทำอะไรน่าเกลียดแบบนี้” เธอปิดป้องเนินสาวเอาไว้ แต่เขาปัดมือของเธอออก ก่อนจะจับให้แยกขาชันเขาขึ้น แล้วก้มลงดูดเลียตรงเนินสาวนั้นอย่างหิวกระหาย