ความรักมีได้แค่เพียงสองคน แล้วเหตุใดท่านถึงต้องเป็นคนที่สามเสมอ ต้องเจ็บซ้ำเพราะนางอยู่ทุกภพทุกชาติเรื่อยมา เป็นข้าได้หรือไม่ ให้ข้าผู้นี้โอบกอดหัวใจของท่านไว้
ความรักมีได้แค่เพียงสองคน แล้วเหตุใดท่านถึงต้องเป็นคนที่สามเสมอ ต้องเจ็บซ้ำเพราะนางอยู่ทุกภพทุกชาติเรื่อยมา เป็นข้าได้หรือไม่ ให้ข้าผู้นี้โอบกอดหัวใจของท่านไว้
บทนำ
เฒ่าจันทราปรายตามองลูกศิษย์คนโปรด เขารักและเอ็นดูนางมากกว่าเทพธิดาคนอื่นๆ ในวังเย่ว์เหล่า วังของเฒ่าจันทราผู้กุมชะตาความรักของมนุษย์ทุกคนเอาไว้ ไม่คิดเลยว่าเทพธิดาที่ค่อยถักทอสายใยแห่งด้ายแดง ผูกความรักและวาสนาของมนุษย์จะกลายเป็นผู้ที่ลงมือทำลายวาสนาของผู้อื่นด้วยตนเอง
"หงเหม่ย เจ้ารู้ความผิดของตัวเองหรือไม่ว่าเจ้าทำสิ่งใดลงไป"
"ข้าทราบ แต่ถ้าหากย้อนกลับไปได้ข้าก็ยังคงเลือกทางเดิม"
"เจ้ามืดบอดจริงๆ ข้าผิดหวังในตัวเจ้า" เฒ่าจันทราส่ายหัว มาถึงขนาดนี้นางยังจะดื้อดึงอยู่อีก กว่าเขาจะรู้ว่านางทำสิ่งใดลงไป ทุกอย่างก็เลยเถิดเกินจะแก้ไขเสียแล้ว หากเขาพบรู้เรื่องก่อนคงจะพอช่วยเหลือนางได้บ้าง แต่เรื่องราวที่นางก่อในครั้งนี้รู้ถึงหูเง๊กเซียนฮองเต้แล้ว บทลงโทษของผู้ที่แหกกฏสวรรค์มีเพียงประหารชีวิตทำลายดวงวิญญาณที่แท่นประหารเซียนเท่านั้น ความผิดของนางเขาไม่รู้จะช่วยนางแก้ไขอย่างไร
"แล้วทำไมต้องเป็นหลงเจียนกั๋ว เหตุใดเขาถึงต้องผิดหวังในรักซ้ำๆ ทุกภพชาติเพราะนาง ข้าผิดหรือที่อยากให้เขาสมหวังสักครั้ง" เทพธิดาหงเหม่ยยกสองมือขึ้นจับกรงเขย่าสุดแรงด้วยน้ำตานองหน้านางเป็นเทพธิดาอยู่ในวังเย่ว์เหล่ามาหลายหมื่นปี เฝ้ามองความรักของมนุษย์มามายมาก แต่ทำไมเขาถึงได้ไม่เคยสมหวังเลยสักครั้ง นางเฝ้ามองหลงเจี้ยนกั๋วมาหลายภพแล้ว ไม่ว่ากี่ภพๆ เขาก็มักจะหลงรักหลิวชิงชิง ไม่ว่าจะมีสตรีอื่นใดมาแทรก เขาก็ปักใจรักเพียงนางผู้เดียว ความรักมีได้แค่เพียงสองคน แล้วทำไมเขาถึงต้องเป็นคนที่สามเสมอ ต้องเจ็บซ้ำเพราะนางอยู่ทุกภพทุกชาติเรื่อยมา แล้วข้าผิดหรือที่อยากโอบกอดเขาไว้มอบความรักให้เขา ให้เขาได้สมหวังกับนางที่เป็นที่รักเพียงสักครั้ง
"เฮ้อ อย่างไรเจ้าก็ผิดอยู่ดีหงเหม่ย เจ้ามีหน้าที่ดูแลด้ายแดง แต่เจ้ากลับทำผิดเสียเอง ข้าคงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ เจ้าทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ"
"ข้าน้อมรับ เมื่อใด ข้าต้องถูกประหารเมื่อไรท่านอาจารย์" นางถูกจับตัวกลับมาขนาดนี้ คงทำได้แค่เพียงก้มหน้ารับโทษทัณฑ์
"พรุ่งนี้รุ่งสาง" เฒ่าจันทราไม่อาจทนมองสภาพน่าเวทนาขอนางได้อีกต่อไป เขาหมุนกายเตรียมจะออกจากคุก
"อาจารย์ข้าอยากขอท่านเป็นครั้งสุดท้าย" นางเอ่ยยื้อชายชราเอาไว้
"ข้าไม่อาจขออภัยโทษจากเง๊กเซียนได้เจ้าก็รู้ดี" เฒ่าจันทร์ทราบอกปัด
หงเหม่ยส่ายหัว "ข้าไม่ได้อยากขอชีวิต ข้าเพียงอยากได้เครื่องเขียนและกระดาษจำนวนหนึ่งเท่านั้น"
หึ ชีวิตหรือนางจะขอไปทำไม หากต้องถูกจองจำเอาไว้เช่นนี้ ต้องรับรู้เรื่องราวต่อจากนี้ของหลงเจี้ยงกั๋ว ต้องรู้ว่าเขาต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานเพราะหลิวชิงชิงโดยที่นางทำได้เพียงแค่เฝ้ามองอยู่ห่างเหมือนที่ผ่านมา นางคงทำเช่นนั้นไม่ได้อีกแล้ว แค่เพียงเห็นน้ำตาของเขา ใจนางก็ปวดร้าวเจียนจะขาด
เฒ่าจันทราหันไปพยักหน้าตอบรับ สิ่งที่นางของใช่ว่าจะให้ไม่ได้
หงเหม่ยรับพู่กันและถาดฝนหมึกมา นางค่อยๆ จรดพู่กันบรรจงเขียนเส้นสายกลายเป็นตัวอักษร แม้ความรักของนางจะจบลงเพียงเท่านี้ แต่นางอยากบันทึกเรื่องราวระหว่างเขาและนางเอาไว้ตราบนานเท่านาน
ผ่านไปหลายชั่วยามทุกครั้งที่หงเหม่ยจรดพู่กันลงบนกระดาษ น้ำตาหยดหนึ่งหยดก็ตกลงสู่กระดาษ จนตอนนี้นางแทบจะไม่มีน้ำตาให้ไหลอีกแล้ว
"หลงเจี้ยนกั๋ว ความรักของท่านและข้าผู้อื่นไม่ยินดีแล้วอย่างไร ผิดกฎสวรรค์แล้วอย่างไร แต่ข้าผู้นี้จะทำให้ความรักของท่านและข้าถูกเล่าขานไปจนกว่ามนุษย์จะดับสูญสิ้นไปจากโลกนี้" หงเหม่ยยกพู่กันขึ้นจากกระดาษ หลังจากลากเส้นอักษรตัวสุดท้าย มือบางจับกระดาษทุกแผ่นมาเรียงรวมกัน นางใช้พลังเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ รวมกระดาษทั้งหมดเป็นเล่มเดียวกัน
"ปิ่นหงส์" นางอ่านชื่อหนังสือเล่มนั้นแผ่วเบา
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
โปรยปราย ผู้คนเกลียดชังข้า แต่กลับมิมีผู้ใดรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงแล้วข้าต้องโหดร้ายเช่นนี้เป็นเพราะผู้ใด แทงมีดใส่อกคนรักของข้า สังหารตระกูลข้าจนสิ้นแม้แต่เด็กทารกก็มิเว้น ข้าต้องยืนยิ้มแล้วเอ่ยว่า ไม่เป็นไร ข้าให้อภัย นั่นคงมีเพียงพระโพธิสัตว์เสียแล้วมิใช่ข้าคนนี้ คนที่พวกเจ้าหวาดกลัวยิ่งกว่าภูตผี
นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้
นางเกิดมาขาพิการแต่หาได้ไร้ใจไม่ มีเพียงคนผู้นั้นที่ไร้หัวใจยิ่งกว่านาง เขามาหลอกให้นางหลงรักแล้วถอนหมั้นอย่างเลือดเย็น หลังนางตายจากไปแล้วยังใช้ความเห็นอกเห็นใจของพี่ชายนางเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว โชคดีสวรรค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล กลับมาครานี้ ในเมื่อพวกมันรักกันมากนัก ก็เชิญรักกันไปได้เลย ชายชั่วเช่นนี้คิดจนตัวตายก็ไม่เอามาเป็นสามีเด็ดขาด!
ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย
เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เจียนเยว่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจนกระทั่งพบอาของเธอ แต่เธอก็ตกหลุมรักอาของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ น่าเสียดายที่อาคนนั้นกำลังจะแต่งงาน เลยจัดให้เธอไปต่างประเทศ เพื่อแก้แค้น เธอจึงเรียนวิชาบุรุษวิทยาและหลังจากกลับมาอีกครั้ง เธอก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุด เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ การหลั่งเร็ว ภาวะมีบุตรยาก... คราวนี้คุณอาดันเธอไว้ในห้องนอน "ถ้าอยากดูร่างกายของผู้ชายมาก ก็ช่วยตรวจให้ผมหน่อยสิ" เธอยิ้มอย่างชั่วร้าย และใช้มือปลดเข็มขัดของเขา "มิน่าเล่าขนาดอามีคู่หมั้นแล้ว แต่กลับไม่แต่งงานสักที ที่แท้มันใช้งานไม่ได้สินะ" "จะได้หรือไม่ได้ คุณก็ลองดูเองสิ" "ไม่เลย อาไปหาคนอื่นช่วยดูให้เถอะ"
ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”
"ชาร์ลีถูกทิ้งไว้ที่ห้องจัดงานและกลายเป็นตัวตลก เธอพยายามทำตัวให้ว่านอนสอนง่าย แต่สุดท้ายกลับได้รับคลิปวีดีโอที่เกี่ยวกับคู่หมั้นและน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอเสียใจมากและใช้เวลาทั้งคืนอย่างสุดเหวี่ยงกับคนแปลกหน้าที่ร้อนแรง ซึ่งควรจะเป็นแค่ครั้งเดียว แต่เขากลับโผล่มาช่วยเธอทำโปรเจ็กต์ต่างๆ และแก้แค้น ในขณะที่คอยจีบเธออยู่ตลอดเวลา ในไม่ช้า ชาร์ลีก็ตระหนักว่าการมีเขาอยู่ใกล้ๆ เป็นเรื่องดี จนกระทั่งแฟนเก่าของเธอปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านของเธอและขอร้องให้โอกาสอีกครั้ง คนรักที่ร่ำรวยของเธอถามว่า “คุณจะเลือกใคร คิดให้ดีก่อนตอบ”"
หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"
เว่ยหลินหลางบุตรีราชครูเว่ยอี้ ฝาแฝดคนพี่ที่ถูกปกปิดไร้สิ้นตัวตนว่าไม่เคยถือกำเนิดบนผืนแผ่นดิน ด้วยนางเกิดมาพร้อมดวงชะตาอันแข็งกล้าเป็นดวงล้มบัลลังก์หงส์ของแคว้นต้าโจว นางจึงถูกส่งตัวไปพำนักอยู่ที่หอดวงดาวให้ผู้คุมกฎเลี้ยงดู และนางก้าวออกจากหอดวงดาวในรอบ 17 ปี เพื่อกลับมาล้มบัลลังก์หงส์ที่ทำลายตระกูลของนางจนล่มสลาย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการก้าวออกมาจากหอดวงดาวครั้งนี้ ทำให้นางได้พานพบกับดาวคู่ชะตา ซึ่งเป็นนักรบปีศาจผู้เลื่องลือและก้าวขึ้นครองบัลลังก์ของแคว้นเทียนอวี๋อันยิ่งใหญ่ ลี่หยวนฮ่องเต้ผู้มีสมญานามฮ่องเต้อำมหิต ข้าจะต้องค้นหาและตามไปช่วยนางให้ได้ ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ข้ามทะเลทราย มหาสมุทรนับหมื่นลี้ ข้าก็จะนำหัวใจของข้ากลับคืนมาเคียงคู่ที่ ตำหนักเย่วเชียงแห่งนี้ด้วยกันดั่งเดิม!!!!
© 2018-now MeghaBook
บนสุด