เมื่อฉันถูกรุกรานจากเด็กรุ่นน้องที่ขยันมาหาฉันอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร รู้แค่ว่าเขามันเป็นเด็กสายเคี้ยว แต่ถ้าจะมาจับฉันทำเมีย ฝันไปก่อนนะเบบี๋! เพราะฉันไม่สนใจ... ไม่คิดจะมองใคร คนที่มองมีอยู่คนเดียว เพื่อนสนิทที่ไม่เคยคิดอะไรกับฉันเลยสักนิด "อาร์" เด็กคนนั้นเริ่มรุกฉันมากขึ้น "โย" เพื่อนที่ฉันแอบรักก็หงุดหงิดใจ เลยประกาศบอกทุกคนว่าฉันคือเมียของเขา หากแต่ว่ามันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีใจสักนิด เพราะเขาเองก็ให้ฉันจีบรุ่นน้องให้เพื่อเป็นการตอบแทน ความเสียใจนำพามาซึ่งความผูกพันบางอย่าง ในขณะที่ฉันเศร้า อาร์กลับทำให้ฉันยิ้มออก และขณะเดียวกันเพื่อน (ที่แอบรัก) ก็เปลี่ยนไปราวกับไม่ใช่เพื่อนคนเดิมอีกต่อไป
-AR TALK-
จู่ๆ ก็รู้สึกชอบใครสักคนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ แถมคนที่ชอบดันเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แสบมากและดุมาก เพื่อนของผมมองว่าผมเป็นมาโซคิสม์ แต่ความจริงผมไม่ใช่แบบนั้นนะ ก็แค่ยอมให้คนเดียวเท่านั้นที่เล่นผมแรงๆ ได้ ยัยก็อตซิล่า
ผมชื่อ ‘อาร์’ อยู่มหาลัยปีสี่คณะนิเทศศาสตร์ แก็งของผมมีทั้งหมดสี่คน คือแก็งสายเคี้ยวประกอบไปด้วย เซซัส (มีเมียแล้ว) นัม (มีเมียแล้ว) ผม (ยังเคี้ยวไปเรื่อย) และบอล (เจ้าพ่อสายเคี้ยว) ไอ้ซัสกับไอ้นัมต่างพากันมีเมียแล้ว เหลือก็แต่ผมกับไอ้บอลที่ยังคงลอยไปลอยมาอยู่ แต่คงยกเว้นผมที่กำลังจะอยากมีเมียกับเขาบ้าง ถึงแม้ว่าเมียที่ถูกใจ ดันดุเหมือนหมาก็ตามที
“คิดไรของมึงวะไอ้อาร์ มาเที่ยวนะ ไม่ได้ให้มานั่งคิดนู่นคิดนี้”
“เออกูรู้น่า มึงแดกเหล้าไปเหอะไอ้บอล ไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกู” ไอ้บอลเบ้ปากกอดสาวสวยข้างกาย ซึ่งผมเองก็มีด้วยนะ กะว่าจะเคี้ยวให้หายอยากซะหน่อย
“ไอ้ซัสกับไอ้นัมแม่งติดเมียเกิน ชวนมาแดกไม่ยอมมา”
“มึงก็รู้คนมันกำลังเห่อเมีย ไอ้นัมก็เพิ่งจะคืนดีกับเมียนะมึงอย่าลืม”
“เออว่ะ”
ผมกระดกเหล้าเข้าปาก กระทั่งสายตาไปปะทะเข้ากับร่างบอบบางที่สวมชุดเดรสสุดเซ็กซี่สีดำ ใบหน้าสวยคม ดวงตาที่มีเสน่ห์ ไหนจะหุ่นที่ดีมากจนสายตาคนในนี้มองเธอเป็นตาเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ผม
“นั่นมัน... เพื่อนโฟมปะวะ?”
“มั้ง”
“เฮ้ยๆ รอไรเล่า จับเคี้ยวแม่งเลย จะได้หายซ่า”
“พ่อมึงสิ! กูไม่ทำแบบนั้น”
“อือหือ อย่าบอกนะว่ามึงจริงจังอะ จะหนีกูไปมีเมียอีกคนใช่มะวะไอ้อาร์!”
“ไม่ใช่ กูไม่ทำแบบนั้นกับยัยก็อตซิล่าหรอก แค่รู้สึกอยากแกล้งมากกว่า ไม่ชอบขี้หน้ากูเพราะอะไร? ไม่เข้าใจ”
“อย่าว่าแต่เธอไม่ชอบหน้ามึงเลย กูเองก็ไม่ชอบหน้ามึงเหมือนกัน” ผมหรี่สายตามองไอ้บอล มันหัวเราะออกมาจนผมลุกขึ้นหนีสาวสวยข้างกายตรงไปหาร่างบอบบางที่กำลังยืนเต้นอยู่
ปึก
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ... นาย”
“ไงครับ มาเที่ยวคนเดียวเหรอ คุณดาวเหนือ” สองมือของผมโอบรอบเอวเล็กๆ และจับจ้องใบหน้าของเธอซึ่งแต่งแต้มอย่างสวยงาม ปกติเจอเธอที่มหาลัยเธอจะหน้าสดอยู่เสมอ แต่หน้าสด หน้าแต่งเธอก็สวยอยู่ดีล่ะนะ ดาวตบมือผมออกจากเอวและเดินหนีไปแต่ผมก็คว้าต้นแขนเธอเอาไว้
“ปล่อย หรืออยากเจ็บตัว”
“นั่นสิ ผมไม่โดนคุณต่อยผมนอนไม่หลับอะ”
“โรคจิตนะ”
“ครับ งั้นขอสักหมัดสิ แต่ไม่เอาดีกว่า ขอเป็น...” ผมยิ้มกว้างดึงร่างของเธอให้เข้ามาใกล้ โน้มใบหน้าลงไปแนบชิดกับแก้มเธอ กลิ่นหอมจากร่างกายทำเอาผมร้อนไปหมด ริมฝีปากเฉียดไปยังใบหูซึ่งเจาะหูเยอะไม่ต่างจากผมเลยสักนิด
“ขอเป็นคุณทำให้ผมเจ็บตัวบนเตียงดีกว่า น่าจะเร้าใจกว่ากันนะ คุณว่าจริงเปล่า?”
ตุ้บ
“อ๊าก!”
“งั้นไข่นายก็สูญพันธ์ไปก่อนจะได้เจ็บตัวบนเตียงกับฉันล่ะกันเนาะ” สองมือกุมเป้าตัวเองเมื่อเข่าสวยๆ กระทุ้งเข้ามาเต็มแรง รอยยิ้มร้ายของเธอเหยียดให้ผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไปพร้อมกับใครบางคน
ใช่ ใครบางคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้า เพื่อนสนิทของเธอที่ใกล้ชิดเธอมากไปจนผมคิดไม่ตกว่า ‘เพื่อน’ จะมีอะไรมากกว่าคำๆ นี้หรือเปล่า?
รุ่งเช้าที่แสงแดดกระจ่างสาดส่องเข้าใบหน้าเต็มๆ เพราะคอนโดที่ผมอยู่นั่นสูงเฉียดฟ้า กระจกที่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ได้รอบ ผมลุกขึ้นนั่งบิดตัวไปมามองร่างกายตัวเองซึ่งแข็งแกร่งและรอยสักตรงสะโพก ผมเป็นพวกไม่นิยมสักอะไรมากมายเหมือนกับไอ้ซัส ไอ้นัมหรือไอ้บอล ไอ้เวรพวกนั้นสักทั้งตัวก็ว่าได้ แต่ผมแค่สักนิดหน่อยพอให้รู้ว่าสักก็เกินพอ เช้านี้อากาศมันร้อนจนผมต้องเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ หวังให้น้ำเย็นๆ ชโลมจิตใจและร่างกายให้กลับมาฟื้นคืนชีพ หลังจากเมื่อคืนเคี้ยวหมากฝรั่งเกือบตลอดทั้งคืน ผมไม่มีรสนิยมพาสาวมาเคี้ยวที่ห้อง เพราะผมคิดว่าห้องคือพื้นที่ส่วนตัวของผม คนไม่สำคัญจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้ามาในห้อง ยกเว้นพวกเพื่อนสารเลวที่ชอบมาขัดจังหวะการนอนหลับ มือซ้ายเอื้อมไปหยิบมือถือที่กำลังชาร์จแบตไว้อยู่ (ได้โปรดอย่าทำตาม ถ้าไม่อยากตาย) ผมกดเข้าไปที่ Application ไลน์ ก่อนจะไล่ดูก็มีข้อความมากมายจากหมากฝรั่ง แต่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถหยุดสายตาของผมไว้ได้
‘ดาวเหนือ’
ใบหน้าสวยคม ผมสีดำบลอนด์สั้นปะบ่า ริมฝีปากแดงระเรื่อ ดวงตากลมโต หุ่นทรงไม่ต้องพูดถึง เธอมีส่วนสูงที่สมส่วน ถึงแม้จะถูกปิดบังด้วยชุดนักศึกษาตัวใหญ่และเสื้อช้อปประจำคณะสถาปัตยกรรม หากแต่ก็ไม่สามารถพ้นสายตาของผมไปได้เลยสักนิด ผู้หญิงที่ผมรู้สึกถูกใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนที่แสบ ซ่าและกล้าบ้าบิ่น แถมยังชอบทำร้ายร่างกายผมเสมอเวลาที่เจอกัน เมื่อคืนก็เป็นอีกครั้งที่เธอทำร้ายร่างกายผม
ผมโรคจิตมะ... ที่ชอบให้เธอทำร้ายร่างกาย หรือผมจะเป็นมาโซคิสต์อย่างที่พวกเพื่อนผมพูด
นิ้วมือเรียวกดเข้าไปขอเธอเพิ่มเพื่อนทันทีถึงแม้ว่าเธอจะลบไลน์ของผมไปแล้วเนื่องจากต้องใช้มันทำธุระให้กับไอ้นัมในตอนนั้น ผมกดเข้าไปในกล่องแชทและส่งสติ๊กเกอร์ตุ๊กตาหมีอุ้มหัวใจไปให้และตามด้วยข้อความที่หวังว่าเธออ่านคงจะปรี๊ดแตก ใช่ ผมหวังให้เธอเป็นแบบนั้นล่ะ
‘คุณดาวเหนือของผม เพิ่มผมเป็นเพื่อนด้วยนะครับ ห้ามบล็อกนะ ไม่งั้นผมจะคิดว่าคุณกลัวผม’
รอยยิ้มปรากฏขึ้นยามมองไปยังกล่องแชท ซึ่งยังไม่มีคนอ่าน ผมวางมือถือไว้บนอ่างล้างหน้าตามเดิมและเอนศีรษะหนุนผ้าขนหนูที่รองไว้ตรงขอบอ่างกุชชี่ ฝ่ามือทั้งห้าเสยผมสีดำสนิทซึ่งไถข้างหนึ่งข้างและทำลวดลายสวยงามไว้ เผยให้เห็นต่างหูสีดำสนิทเกือบเต็มใบหู ไอ้บอลหาเรื่องผมอย่างหนักเมื่อรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังเดินเข้าหาดาวเหนืออย่างเต็มกำลัง ส่วนไอ้นัมรายนั้นรู้ดีว่าผมคิดอะไรอยู่ หากแต่ก็ยังคงเงียบปากไว้ ไม่อยากทำให้สิ่งที่ตัวเองคิดต้องพังทลาย ผมรู้ดีว่าดาวเหนือไม่มีทางหันมามองเด็กสายเคี้ยวอย่างผม เพราะเราสองคนไม่ได้มีโมเมนต์ดีๆ ร่วมกันเหมือนกับไอ้ซัส ไอ้นัม แต่ผมสามารถทำให้มีโมเมนต์แบบนั้นได้นะ
ถ้าเธอเปิดใจรับผมบ้าง มองข้ามผมไปก็คงดี แต่ผมรู้... รู้ว่าเธอไม่ชอบผู้ชายอย่างผม ไม่ชอบผู้ชายทุกคน แต่ทำไม ทำไมถึงได้ยกเว้นแค่คนเดียวที่สนิทสนมมากซะจนผมสงสัย แต่ทว่าผมรู้ดีว่าเธอก็ต้องสนิทกับเพื่อนตัวเองเป็นธรรมดา ขนาดไอ้นัมยังหึงเมียตัวเองที่สนิทกับเถื่อนมากเกินไป ทั้งที่ทั้งคู่เป็นเพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น ถึงแม้ว่าเถื่อนจะเคยชอบโฟมก็ตามที แต่กรณีของดาวเหนือและโย มันไม่ใช่ไง สองคนนั้นสนิทสนมกัน ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่ผมมั่นใจ
เพราะดาวเหนือ ไม่สนใจผู้ชายที่ไหนแม้แต่เพื่อนของตัวเอง
ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดการเรียนเนื่องจากมหาลัยมีการปรับปรุงตึกเรียนก็เลยหยุดเป็นเวลาสองสัปดาห์ พวกผมก็เลยสบายหน่อย แต่เอาความจริงมีแต่ผมกับไอ้บอลเนี่ยล่ะที่ว่าง เพราะไอ้ซัสไม่ได้เรียน ดูแลผับ กกเมีย ไอ้นัมเรียน แต่กกเมีย พาเมียไปหาพ่อแม่เมียที่ไร่ชา ก็เหลือเพียงแค่ผมสองคนที่ยังโสดเคี้ยวไปเรื่อย แต่ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวเพราะโทรไปหาไอ้บอลเจ้าพ่อสายเคี้ยว (ฉายาที่พวกผมตั้งให้) มันนอนกกหมากฝรั่งอยู่ที่บ้านสองคน เข้าใจยังว่าทำไมผมถึงยกฉายาเจ้าพ่อสายเคี้ยวให้มัน เพราะพวกผมสามคนยังสู้ความเลวทราม ต่ำช้า สันดานหมาอย่างไอ้บอลไม่ได้ สองเท้าของผมก้าวมาในห้างสรรพสินค้าเพื่อมาหาอะไรกินรองท้อง อันที่จริงคือสาวโทรมานัดให้มากินข้าวด้วย และคงจะจบบนเตียงที่ห้องของหล่อนก็เป็นได้
“พี่คะ หนู... ขอเบอร์หน่อยได้ไหมคะ?” สาวน้อยน่ารักวัยแรกแย้มเดินตรงมาหาผมพร้อมกับเพื่อนสาว ผมทำได้เพียงแค่ยกยิ้ม
“ขอโทษนะหนู พี่ไม่นิยมกินเด็ก อย่าเสียเวลากับพี่เลย เดี๋ยวจะเสียตัวเปล่าๆ”
“แต่หนูอยากเสียตัวให้พี่” อือหือ... เด็กสมัยนี้ร้อนแรงจริงแหะ สายตาที่เธอมองผมแปรเปลี่ยนจากแอ๊บเป็นสายตายั่วยวน ผมไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าเอียงองศาคอมองเธออย่างยิ้มๆ
“ไม่ล่ะ ให้ฟรีพี่ก็ไม่เอา” ผมยกยิ้มก่อนจะเดินสะบัดหน้าออกไปอย่างหล่อ เอิ่ม ชมตัวเองก็เป็นวุ้ย! ผมมาหยุดที่ร้านอาหารไทยซึ่งเป็นร้านโปรดของผมมักจะชวนพวกมันกินบ่อยๆ แต่หลังจากที่ต่างคนต่างมีภารกิจต้องทำก็เลยไม่ค่อยได้มาเจอสักเท่าไหร่
“พี่อาร์คะ ทางนี้ค่ะ” สาวสวยน่ารักอย่างจัสมินโบกมือเรียกให้ผมไปนั่งที่เก้าอี้ติดกระจก เธอเป็นรุ่นน้องผมอายุเพียงแค่สิบเก้าปี ส่วนผมยี่สิบสองเมื่อสองวันก่อน เพราะเลยวันเกิดผมมาแล้ว
“สั่งเลยนะคะ จัสหิวแล้ว”
เกิดอะไรขึ้น!เมื่อจู่ๆ แม่ดันส่งใครไม่รู้มาดูแลผม ทั้งที่ผมไม่ได้ต้องการเลยสักนิดกับคำว่า 'ว่าที่คู่หมั้น’ จะมาดูแลผมนับจากนี้เป็นต้นไป เฮ้ย บ้าไปแล้ว สายเคี้ยวอย่างผมไม่มีวันแต่งงานหรอกนะเว้ย ! ฝันไปเถอะว่าจะหยุด 'พี่บอลสายเคี้ยว' ไปได้ แถมสาวเจ้าที่เป็นคู่หมั้นผม อายุเพียงแค่สิบเจ็ดปี! แม่กำลังให้ผมแต่งงานกับเด็กเหรอวะ ไม่มีทางหรอกเป็นไงเป็นกัน! จะทำให้ทนไม่ได้ จนต้องถอนหมั้นไปเลย... คอยดู “อยากมีผัวจนตัวสั่นเลยหรือไง? อายุแค่นี้ไปเรียนให้จบดีกว่ามะ” “ไม่ได้อยากมีผัวจนตัวสั่นหรอกค่ะ เพียงแต่หนูต้องมาทำหน้าที่ของตัวเองก็เท่านั้น” ในเมื่อมาทำเพราะหน้าที่ ผมก็จัดให้แล้วกัน... จัดการให้หายไปจากชีวิตของผมไง หึ
วี บีทีเอสเป็นต้นเหตุ! เพราะนักร้องเกาหลีที่เมียผมคลั่งไคล้นักหนา เป็นเหตุทำให้ผมเริ่ม "เบื่อ"มันมากขึ้นทุกวัน ลำพังคบกันก็แทบจะไม่มีเวลาให้กันอยู่แล้วเพราะเธอเรียนหนัก แต่เวลาอยู่ด้วยกันทำไมจะต้องพูดถึงแต่วี บีทีเอส! มันเป็นใครวะไม่รู้จักเว้ย! เห็นมันนิ่งกับผม แต่กับวีแตกต่างกันฉิบหาย นักร้องเกาหลีกับผัว? เป็นคุณจะเลือกใคร มันไม่ใช่เพียงเพราะเบื่อ แต่มันดันมีเงาของใครอีกหลายคนเข้ามานับไม่ถ้วน ผลสุดท้ายถ้าไม่ใช่แบบที่คิด ปัญหาที่เกิดขึ้นคำว่า 'เบื่อ' คงถึงทางตัน "นาย... มีคนอื่นใช่ไหม" "เปล่า" "ถ้าไม่ นายจะบอกเลิกฉันทำไม"
ผู้หญิงก็เหมือนกับหมากฝรั่ง พอเคี้ยวเสร็จจนหมดรสชาติก็แค่คายทิ้ง พลาด! ต้องใช้คำว่าพลาด เพราะฉันดันไปตกหลุมพรางของตัวเอง กะจำทำให้คนที่แอบหลงรักรู้สึกอะไรกับตัวเองบ้าง แต่ดันไปรู้สึกกับผู้ชายสารเลวอย่าง 'เซซัส' ผู้ชายสายเคี้ยว เคี้ยวหมดทุกอย่างที่เป็นผู้หญิง ยกเว้นฉันไว้! แต่การร่วมมือกับเขาทำภารกิจบางอย่าง มันก่อให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีต่อหัวใจตัวเอง ต้องรีบทำให้สำเร็จ ก่อนที่ 'จิน' คนนี้จะหันเหไปสนใจไอ้บ้าเคี้ยวไม่เลือกอย่างเขา "เหมือนโดนฟันแล้วทิ้งเลยอะ" เหอะ ใครกันแน่ที่ฟันใคร "เธอต่างหากปะ ลากฉันขึ้นเตียง ใครผิดไหนตอบ"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี