เธอก็แค่ทาสสวาท

​

อามิยา อิทธิเรืองราช รู้สึกตัวขึ้นมาบนเตียงกว้างในห้องนอนสุดหรู ประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง เธอค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นด้วยความพึ่งวิตก เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่? แม้พยายามคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว จึงปล่อยสมองให้โล่งสักพักแล้วพยายามตั้งสติอีกครั้ง

ภาพเหตุการณ์บางช่วงบางตอนค่อยๆผุดขึ้นมาในหัว

“มีย่าวันนี้แต่งตัวสวยๆ นะ แต่งให้สวยที่สุดเลยนะจ๊ะ”

อารตีพี่สาวคนสวยของเธอ เดินเข้ามาในห้องพักเพื่อช่วยแต่งตัว วันนี้มีงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของอาชวินบิดาของพวกเธอ

ภาพเหตุการณ์ต่างๆภายในงานค่อยๆไหลเข้ามาในหัวจนสุดท้าย ภาพก็ตัดไปตอนที่อาชวินแนะนำให้รู้จักกับใครคนหนึ่ง

อามิยามองไปรอบๆ ห้องนั้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนและไม่รู้เลยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พ่อและพี่สาวตอนนี้อยู่ที่ไหน คำถามเต็มหัวไปหมด แต่ไม่มีวี่แววของใครสักคนที่พอจะให้คำตอบได้

ทันใดนั้น!!!

ใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะประตูหรือส่งสัญญาณใดๆ อามิยาหันขวับ! มองไปที่ผู้มาเยือนด้วยความตกใจ

!!!

“คุณ....คุณนั่นเอง”

เธอจำได้ดีว่าชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่ามาดดุดันที่เดินเข้ามาในห้องเวลานี้คือผู้ชายที่พ่อและพี่สาวแนะนำให้รู้จักตอนอยู่ในงานเลี้ยง เขาคือ เดป คอนเดนเวอร์ หุ้นส่วนบริษัทของอาชวินนั่นเอง

“คุณเดป! ที่นี่ที่ไหนหรือคะ แล้วพ่อกับพี่สาวของฉันอยู่ที่ไหนคะ คือถ้าไม่รบกวน ช่วยไปตามให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันว่าตอนนี้ฉันโอเคขึ้นแล้วค่ะ ฉันอยากกลับบ้าน”

อามิยาสาวสวยวัย24 ปี ผู้อ่อนหวาน อ่อนโยน และอ่อนต่อโลก แต่ก็แอบดื้อเงียบและเอาแต่ใจ ตามฉบับลูกสาวคนเล็กของบ้านเศรษฐี เอ่ยขอความช่วยเหลือด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

บุรุษหนุ่มวัย 29 ลูกครึ่งไทย รัสเซีย เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลดุดัน ผู้ที่ถูกเรียกว่า เดป แสยะยิ้มเชิงเย้ย ขยับเข้าใกล้ร่างบางและถือวิสาสะลูบไล้ที่ใบหน้าของเธออย่างเสียมารยาท

ด้วยความตกใจอามิยาจึงรีบปัดมือเขาทันที!!!

“นี่คุณ! ทำอะไร” หญิงสาวมองหน้าบุรุษหนุ่มที่พึ่งกระทำรุ่มร่ามกับเธอด้วยความไม่พอใจ

“อยากกลับบ้านงั้นเหรอ! เสียใจด้วยนะ เธอคงไม่ได้กลับไปเร็วๆ นี้แน่นอน”

เดปยังยิ้มเย้ย แสดงกิริยาหยาบด้วยการลูบไล้เรียวแขนลงมาจนถึงสะโพกงาม

!!!

อามิยารีบปัดป่ายและกระโดดหนีลงจากเตียง แต่ก็ต้องเซล้มเพราะพิษยานอนหลับที่ยังไม่หมดฤทธิ์ดี

“เดินยังไม่ไหวเลย อย่าอวดดีสิ มานี่มา...” ชายหนุ่มเยาะเย้ยไม่หยุด เขาพูดพลางตบลงบนเตียงเบาๆ เพื่อเชื้อเชิญ

อามิยาเวลานี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเหยื่อในกรงเล็บเสือ เดปจะขย้ำกินตอนไหนก็ได้

“พ่อกับพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน แก...แกจับตัวฉันมาใช่ไหม ไอ้คนสารเลว!”

ได้ฟังดังนั้นเดปก็ถึงกับหัวเราะลั่น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะโดนยัยคุณหนูผู้เรียบร้อยอ่อนหวานด่าว่า "ไอ้คนสารเลว"

“จับตัวเหรอ? คนอย่างเจ้าพ่อเดป ไม่เคยต้องทำอะไรแบบนั้นหรอกคนสวย”

ว่าแล้วเสือร้ายก็ตะปบกวางสาวโยนพาดไปบนเตียงกว้าง ก่อนจะคร่อมร่างเธอเอาไว้

อามิยาพยายามดิ้นและร้องเรียกให้คนช่วย

“อ๊าย!!! ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย”

ยิ่งเหยื่อดิ้นและร้องเอะอะโวยวายเดปยิ่งพอใจ เขาหัวเราะเสียงดังลั่น กระหน่ำจูบซอกคอขาวจนผิวงามบริเวณนั้นแดงเป็นจ้ำอวดผลงาน

การพยายามดิ้นรนขัดขืนไม่ได้มีประโยชน์สำหรับอามิยา แต่มันกลับทำให้เลือดในกายของเสือร้ายสูบฉีดแรงขึ้น ประหนึ่งกระตุ้นไฟปรารถนาให้ลุกโชน

มือใหญ่ดึงสายชุดเดรสจนขาด เผยในเห็นบราเซียที่โอบอุ้มเนินอกคัพชีคู่สวย จมูกโด่งเป็นสันแบบหนุ่มตะวันตกฝังลงบนเนินปทุมถัน อ้าปากงับขอบบราเซียคล้ายโกรธเคืองที่มันบดบังเม็ดอัญมณีที่อยากเชยชม กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูจากฝรั่งเศสเคล้ากลิ่นกายสาว ขยี้ต่อมความใคร่ของเสือโหยจนเริ่มปวดช่วงแกนลำตัว

"ฮื้อ........ปล่อยฉันนะ "

อามิยาร้องไห้ทั้งพยายามดิ้นหนีสุดชีวิต แต่ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงพอจะต่อกรกับเสือหนุ่มผู้หิวกระหาย เดรสหรูสีน้ำเงินถูกดึงออกจนพ้นร่างอรชรในเวลาต่อมา เหลือเพียงชุดชั้นในสีเนื้อปกปิดอกอวบและเนินของลับของสงวน กระนั้นหญิงสาวก็ยังพยายามดิ้นหนีและควานหาผ้ามาปิด

แต่ก็ถูกรวบร่างกอดคร่อมทับไว้!

“จะดิ้นทำไมคนสวย เดี๋ยวฉันจะเลียให้ รับรองว่าเธอจะลืมรสลิ้นฉันไม่ลงเลย” น้ำเสียงกระเส่าพ่นพร่ำข้างใบหูงามแล้วซุกใบหน้าฝังซอกคอระหง เล้าโลมหวังให้เหยื่ออ่อนระทวยสิ้นท่า

“ไอ้เลว!!! ปล่อยฉันนะ อ๊ะ...”

เมื่อถูกมือใหญ่ลูบเข้ากลางร่อง อามิยาสะดุ้ง! พยายามปัดมือนั้นให้พ้นและดิ้นหนี

นกน้อยกำลังเผชิญภัยที่ไม่เคยประสบมาก่อน แม้จะตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่ แต่ก็ยิ่งหวาดกลัวจนไม่อาจประคองสติเมื่อเขารุกล้ำหนักขึ้น

"กรี๊ด!!!!"

สิ้นเสียงกรีดร้องทั้งฝืนดิ้นเอาตัวรอด ในที่สุดหญิงสาวก็เป็นลมหมดสติ

พอเห็นว่าเหยื่อแน่นิ่ง เสือร้ายก็ยังพยายามเดินเครื่องต่อ แต่แล้วก็พาหมดอารมณ์ไปเสียดื้อๆ

!!!

“บ้าเอ๊ย! อามิยา! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะอามิยา โธ่โว้ย! อะไรวะยังไม่ทันทำอะไรก็เป็นลมซะแล้ว อ่อนแออะไรขนาดนั้น”

เดปลุกขึ้นจากเตียงด้วยความหงุดหงิดแล้วเดินออกไปจากห้อง กระแทกปิดประตูเสียงดังลั่น

ปัง!!!

“ไปบอกให้แครี่มาดูแล” ก่อนจะเดินหัวเสียไปที่ห้องทำงานเจ้าพ่อเดปก็ยังมีแก่ใจสั่งลูกน้องให้ตามคนมาดูแลเหยื่อสาวที่นอนหมดสติแอ้งแม้งอยู่บนเตียง............

​