นิชา สาวน้อยวัย18ปี เธอมีใบหน้าที่สวยธรรมชาติ ตัวเล็กขาว ตาโต ความเป็นสาวของเธอค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนการใกล้ชิดกับพ่อเลี้ยงสุดหล่อ ทำให้เธอเกิดหวั่นไหวขึ้นมาโดยไม่อาจห้ามใจได้...
นิชา สาวน้อยวัย18ปี เธอมีใบหน้าที่สวยธรรมชาติ ตัวเล็กขาว ตาโต ความเป็นสาวของเธอค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนการใกล้ชิดกับพ่อเลี้ยงสุดหล่อ ทำให้เธอเกิดหวั่นไหวขึ้นมาโดยไม่อาจห้ามใจได้...
ตอน อ้อมกอดที่เปลี่ยนไป
นิชาเป็นสาวน้อยวัย18ปี เธอมีใบหน้าที่สวยธรรมชาติ ตัวเล็กขาว ตาโต และแก้มป่อง ครอบครัวเธอมี พ่อ อายุ40ปี แม่อายุ38ปี เธอ และน้องชายอายุ7ปี
ครอบครัวนิชาอาศัยอยู่ในบ้านสามชั้นหลังใหญ่ในหมู่บ้านจัดสรรค์ขนาดใหญ่หรูใจกลางเมืองกรุง
พ่อเธอทำงานบริษัทใหญ่และเป็นถึงผู้จัดการ ส่วนแม่เธอทำงานอีกบริษัทนึงเป็นเซลล์ตัวแม่ ส่วนน้องชายเรียนอยู่ป.1
"ว่ายมาเลยลูกบอย ดีจ้ะ มาอีกๆ" แม่ของนิชาเชียร์ลูกชายที่กำลังเกาะห่วงยางและว่ายน้ำมาหาเธอที่ใส่ชุดว่ายน้ำยืนกลางสระว่ายน้ำหน้าบ้าน
แม่นิชาชื่ออร เธออายุ38 สวยและสูงขาวขายาว
"หนูอย่ากลั้นหายใจ ต้องเงยหน้าซ้ายขวาและหายใจเป็นจังหวะ" ศิลา พ่อของนิชากำลังสอนเธอว่ายน้ำ
ศิลาอายุ40ปี เขาหล่อคมเข้มผิวสีแทน หุ่นเหมือนนายแบบอายุ30ต้นๆ เขาดูไม่แก่ มีกล้ามเต็มตัว มีซิกแพคเป็นลูกๆ แถมยังมีใบหน้าที่หล่อหลาจนสาวน้อยสาวใหญ่แอบมองเขาอยู่เรื่อยๆ
"หนูลองว่ายมาหาพ่อสินิชา" ศิลาสั่งลูกสาวคนเล็กที่สวยน่ารักเหมือนแม่ เธอตัวเล็กขาว ผอมเพรียวและมีใบหน้าที่สวยเกินหน้าเกินตาอรแม่ของเธอ
นิชากำลังว่ายท่าฟรีสไตล์ไปหาพ่อที่ยืนห่างราว10เมตร เขาใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวจนเห็นสัดส่วนที่ล่ำกล้ามไปทั้งตัว
ตูม! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ผลุบบบบ! แค่ก! ๆ ๆ ๆ นิชาว่ายผลุบๆโผล่ๆจนสำลักน้ำดำหน้าลงไปในสระ
ตูม! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ พ่อนิชารีบว่ายมาหาและเขาแขนที่มีแต่กล้ามสอดเอวเล็กๆนิชาและดึงตัวเธอขึ้นมากอดไว้ที่อก เพราะนิชาตัวเล็กขาไม่ถึงพื้นสระ พ่อเธอที่ตัวสูงใหญ่เลยต้องดึงเธอมาไว้
แค่ก! ๆ ๆ ๆ นิชาสำลักน้ำ
พ่อนิชาเอามือใหญ่ๆหนาๆมาปาดน้ำออกจากหน้าขาวๆและแก้มป่องๆของเธอออก
"เวลาว่ายอย่ากลัวนะลูก ต้องเตะขาและว่ายแขนให้เต็มแรง อย่าไปกลัวจม"
พ่อเอาแขนข้างขวาข้างเดียวโอบเอวคล้องผ่านหน้าท้องขาวๆและเอามือจับที่สะโพก แขนที่มีแต่กล้ามรัดนิชาจนหลังเธอแนบแผ่นอกเขาที่ทั้งหนาและกว้าง มีขนตรงหน้าอกประปราย
อุ้ยยยย! นิชาตกใจเล็กน้อยที่ก้นขาวๆของเธอโดนเป้าของพ่อ มันเหมือนมีอะไรปูดๆในกางเกงว่ายน้ำดันก้นเธอ
แต่ก่อนพ่อก็อุ้มและกอดหอมเธอทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้นิชาเริ่มรู้สึกแปลกๆเมื่อพ่อกอด และหอมเธอ
ทั้งๆที่พ่อเขาก็ทำตามเช่นเคย แต่นิชากลับรู้สึกใจเต้น หน้าร้อนผ่าว และรู้สึกหวิวๆไปทั้งตัว มันเป็นความรู้สึกที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ
"มีอะไรลูก" ศิลาถามลูกสาวแสนสวยที่ใส่ชุดว่ายน้ำสีฟ้า ตัวเธอขาวจนสะท้อนแสงแดดยามเช้าวาบๆ
"เปล่าค่ะ หนูหมดแรงเลยจมน่ะค่ะ" นิชาตอบพ่อ
"หนูหายใจไม่ทันมันเลยเหนื่อยไวจนหมดแรง ต้องฝึกหายใจให้ถูกจังหวะนะ" พ่อสอนเธอ
เขาค่อยๆเดินพานิชาไปริมสระ แขนข้างเดียวเขาโอบนิชาไว้อย่างง่ายดาย นิชารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเธออยู่ในอ้อมกอดของพ่อ
"แดดออกแล้ว ขึ้นสระกันเถอะค่ะพ่อลูกจ้ะ" อรแม่นิชาเรียกศิลากับนิชาเข้าบ้าน ส่วนเธอกำลังอุ้มบอยลูกชายคนเล็กขึ้นสระ
"ค่ะแม่" นิชาตอบแม่และวิ่งไปช่วยแม่ช่วยพยุงน้องขึ้นจากสระ
"จ้ะที่รัก" ศิลาตอบภรรยาคนสวย
ทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกพากันไปทานข้าวนอกบ้านและเดินห้าง ดูหนัง อย่างสนุกสนานทั้งวันจนค่ำ ศิลาจึงขับรถพาทุกคนกลับบ้าน
ทุกคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำ นิชาไปอาบคนเดียว ส่วนพ่อแม่และบอยเข้าไปอาบด้วยกันสามคนอีกห้องนึง
อาบน้ำแล้วนิชาเปลี่ยนใส่กางเกงขาสั้นๆสีขาวและเสื้อยืดตัวเล็กๆ
นิชาเดินมาที่โซฟากลางบ้าน ทุกคนกำลังนั่งดูทีวีรออยู่แล้ว บอยใส่ชุดนอนลายการ์ตูนนั่งข้างๆแม่
อรแม่เธอใส่ชุดลายลูกไม้บางๆสวยเซ็กซี่มาก
ส่วนศิลาพ่อนิชาใส่แต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวและเปลือยท่อนบนจนเห็นกล้ามเต็มตัว
ศิลาสักลายสีดำเต็มหลังและที่ท้องแขนขวาสักเป็นตัวหนังสือภาษาอังกฤษสามบรรทัด
" แม่ครับ ผมจะนอนแล้ว"
"จ้ะ แม่พาไปนอนนะ"
บอยง่วงนอนอรเลยอุ้มเขาไปเข้าห้องนอนและนั่งเล่านิทานให้เขาจนกว่าจะหลับเหมือนเช่นทุกวัน
นิชานั่งดูทีวีข้างๆพ่อชิดๆจนตัวแทบจะติดกัน
ตั้งแต่เด็กนิชาจะติดพ่อมากกว่าแม่เพราะพ่อชอบเอาใจและไม่ดุเธอ ส่วนแม่เธอเป็นคนมีระเบียบมากเวลาทำอะไรผิดนิชาเลยมักจะโดนดุบ่อยๆ เธอเลยค่อนข้างเกรงๆแม่ แต่เธอก็รักทั้งคู่เท่ากัน
"นิชา นวดให้พ่อหน่อยจ้ะ" พ่อนอนฟุบตัวคว่ำลงบนโซฟา
"ค่ะพ่อ"
นิชาลุกหลบให้พ่อนอนคว่ำเหยียดขายาวบนโซฟาฟองน้ำตัวใหญ่
นิชาขึ้นมานั่งคร่อมเอวพ่ออย่างเคยชิน พ่อมักจะใช้เธอและแม่นวดบ่อยๆ
นิชาเอาตัวขาวๆเล็กๆนั่งทับเอวด้านหลังพ่อและเอามือขาวๆเล็กๆจับเส้นหลังพ่อ บีบไหล่ และแขนที่ใหญ่ล่ำมีกล้ามเป็นมัดๆ เพราะพ่อเธอเข้าฟิตเนสเป็นประจำ
นิชาบีบหลังพ่อเธอเอาหน้าที่เล็กๆสวยๆก้มลงดูรอยสักของพ่อที่เต็มแผ่นหลัง
ซึ่งเธอเห็นบ่อยๆจนชินรอยสักของพ่อเป็นรูปนักรบอัศวินชุดเกราะถือโล่ห์และดาบ มีอีกรูปเป็นรูปนางฟ้ามีปีกอุ้มเด็กที่ซูบผอมมีแต่กระดูก
"พ่อคะ" นิชานวดและเอ่ยขึ้น
"จ๋า" ศิลามักจะขานรับนิชาเพราะๆแบบนี้เสมอ
"รูปอัศวินนี่หมายถึงอะไรคะ" นิชาถามด้วยน้ำเสียงใสแจ๋วๆ
"หมายถึงปกป้องคนที่อ่อนแอกว่าจ้ะ" ศิลาตอบลูกสาวคนสวย ตัวเล็กๆที่นั่งทับหลังเขาอยู่
"แล้วรูปนางฟ้าล่ะคะ" นิชาถามต่อ
"ช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาส หรือลำบากยากไร้" พ่อตอบ
นิชารู้สึกดีแปลกๆ เธอปลื้มพ่อโดยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ตัว
"แล้วที่แขนพ่อล่ะคะ" นิชาถาม
"ก็ชื่อแม่ ชื่อหนู แล้วก็ชื่อน้องไงจ้ะ พ่อเคยบอกแล้วจำไม่ได้หรือจ้ะ" พ่อตอบ
"หนูจำได้ค่ะ" นิชาตอบ
"แล้วหนูถามอีกทำไมรึ" ศิลาถามลูก
"หนูอยากฟังอีกค่ะ" นิชาอมยิ้มใหญ่ เธอนวดพ่อจนเมื่อยมือ
ควับบบบ! อุ้ยยยยย! อยู่ๆพ่อก็พลิกตัวนอนหงาย จนนิชาตกใจ เธอทรงตัวไม่ทันเกือบร่วงลงพื้น
หมับบบบ! พ่อดึงนิชาที่นั่งบนเอวลงไปคว่ำแนบอกเขาและกอดเธอไว้
"พ่อจะดูแลหนูกับแม่และน้องให้ดีที่สุดนะ" ศิลาบอกลูกสาวตัวเล็ก
นิชาคว่ำทับศิลาจนหน้าอกเต้าเล็กๆแนบกล้ามท้องพ่อที่แข็งเป็นลูกๆและหัวเธอหนุนบนอกที่หนาแน่นของพ่อ แก้มขาวๆข้างนึงแนบชิดกล้ามอก
ตุบ! ๆ ๆ ๆ นิชาได้ยินเสียงหัวใจพ่อเต้นเข้าไปในหู
ศิลาโอบกอดลูกและลูบหลังลูบหัวกล่อมจนนิชาใจสั่นระรัว เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แก้มขาวๆร้อนผ่าวคล้ายๆหน้าอกพ่อเป็นกองไฟขนาดใหญ่ที่กำลังแผดเผาแก้มขาวๆของเธอ
พ่อมักจะกอดเราบ่อยๆ แต่ทำไมกอดครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมนะ มันทั้งอบอุ่นและเร่าร้อน มันทำให้ใจสั่นและตัวเบาหวิว เราเป็นอะไรไปนะ!!! นิชาคิดในใจ
นิชานอนเอามือโอบเอวพ่ออยู่นานจนลืมตัวไปว่ามันนานแค่ไหนที่เธอกอดกับพ่ออยู่แบบนั้น นานจนเธอสะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนเช้าบนเตียงตัวเอง
เมื่อคืนเธอหลับคาอ้อมกอดของพ่อจนพ่อต้องอุ้มเธอไปส่งเข้าห้องนอน
แนวทาสสวาท ล่อลวง เปิดซิง รุนแรง ซาดิสม์ หลอกเอา คนสวน รุมคุณหนู nc 3p
นิยายอีโรติก แนวเรื่องจริง นอกใจ มีชู้ เผลอใจ ไม่ตั้งใจ nc 18+ รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจ นอกกาย สายบาป เป็นเรื่องแต่งเสริมเรื่องจริง สั้นๆจบในตอน มีหลายแนว หลายเหตุการณ์ สำหรับผู้ใหญ่ อายุ18ปีขึ้นไป
นิยายผู้ใหญ่ แนวฮาเร็มชาย นางเอกเป็นคุณหนูวัย18ปี เธอชอบยั่วคนสวน คนขับรถ ใจแตก มั่วสวาท nc 18+
ในยุคก่อนสงครามโลก ยังมีการค้าทาส ในดินแดนแถบเอเชียที่ไม่ระบุชื่อและสถานที่ตั้ง มีปราสาทแห่งหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่ริมหน้าผาบนเขาสูง เจ้าปราสาทคือสามีนางเอก เขาเป็นขุนนางชั้นสูง เขาชอบซื้อทาสชายหลากเชื้อชาติมาเลี้ยง ใช้งานพวกเขาหนัก และมักจะให้นางเอกมีอะไรกับคนแปลกหน้าพวกนั้นเพื่อให้เขานั่งดูอย่างมีอารมณ์
นางเอกแต่งงานกับสามีแก่ เขาเป็นเสี่ยเจ้าของร้านทองที่รวยมาก ทว่านกเขากลับไม่ขันและอ่อนปวกเปียก นานๆจะมีเซ็กกับเมียรัก เดือนละครั้งสองครั้ง นางเอกทนความอยากไม่ไหวแต่ก็ไม่อยากมีชู้ ไม่อยากนอกใจสามี เธอจึงแอบมีอะไรกับเจ้าแสนรักที่เลี้ยงไว้ในบ้าน
เรื่องสั้นแนวมีชู้ fwb ลับๆ นอกใจ แอบแซ่บ 3p 4p หลายบุคคลหลากเหตุการณ์ จบในตอนสองตอน
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ซ่งเซียงทำสิ่งที่น่าอายที่สุดในชีวิต คือการเป็น "เลขานุการส่วนตัว" ให้กับเหยียนลี่หานนานถึงห้าปี เธอมอบทุกสิ่งให้เขา แต่ผู้ชายที่น่ารังเกียจกลับบอกว่าเบื่อ แล้วส่งเธอไปอยู่ในที่ที่ห่างไกลไม่มีใครสนใจ ชีวิตที่ถูกส่งไปอยู่ที่ห่างไกลนั้นไม่ง่าย แต่โชคดีที่เคราะห์ร้ายได้ผ่านพ้นไป เมื่อซ่งเซียงมาถึงระดับล่าง ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ปวดหลังปวดขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง เธอจึงอดทนทำงานหนักจนประสบความสำเร็จ มีหนุ่มน้อยมาไล่ตาม ผู้ใหญ่ใจดีมอบผลงานให้ พ่อที่ไม่เคยพบหน้าเป็นมหาเศรษฐีใกล้ตาย พยักหน้าก็ได้รับมรดก ชีวิตมีขึ้นมีลงอยู่เสมอ เหยียนลี่หานคนโชคร้ายแน่ๆ! ในงานเลี้ยงเหยียนลี่หานถือแก้วไวน์ มองไปที่อดีตเลขานุการที่ไม่ได้เจอหลายวันด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย "ยังคิดถึงฉันจนต้องมาที่งานเลี้ยงนี้ใช่ไหม?" ซ่งเซียงยิ้มเยาะ "คุณเหยียน ฉันไม่ได้เชิญคุณนะ" เหยียนลี่หานตอบ "เธอคิดอะไรอยู่?"
หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
หลังจากแต่งงานกับกู้หลางเอี้ยน โจวซีได้ทำหน้าที่เป็นภรรยาของกู้ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต แม้ว่าเขาจะมีคนที่รักอยู่แล้วและปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา เธอก็ยังยินดีรับความเจ็บปวดเหมือนเป็นความสุข เมื่อทุกคนเห็นพฤติกรรมของโจวซีที่คอยตามใจเหมือนเงา เมื่อรักแรกที่ลืมไม่ลงของกู้หลางเอี้ยนกลับมาจากต่างประเทศ ทุกคนในเมืองต่างรอคอยที่จะเห็นเธออับอาย แต่ไม่คาดคิดว่าโจวซีจะเด็ดขาดและเซ็นสัญญาหย่าโดยไม่หันกลับไปมองอีก กู้หลางเอี้ยนกลับมาขวางเธอด้วยท่าทางที่ดื้อรั้นและตาแดงก่ำ "โจวซี เธอหมายความว่ายังไง?" เธอชูแหวนแต่งงานใหม่ในมือขึ้น พร้อมยิ้มอย่างสดใส "ขอโทษนะ ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว ไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว" …… ทุกคนคิดว่าโจวซีรักกู้หลางเอี้ยนอย่างลึกซึ้ง ราวกับว่าเธอยอมผ่านความยากลำบากและอุปสรรคเพื่อเขา แต่ไม่มีใครรู้ว่า เธอมองผ่านกู้หลางเอี้ยนไปยังชีวิตของคนอีกคนหนึ่งในอนาคต
หลินหลั่งเยี่ยน เป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ จากรัฐ เป็นสาวอัจฉริยะที่ทุกคนในองค์กรอิจฉา มีความสามารถทางการต่อสู้สูงและไม่ยอมใคร แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็ก ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับน้องสาวฝาแฝดของเธอเพียงลำพัง หลังจากผ่านไปเจ็ดปี ในที่สุดรัฐก็อนุมัติอิสรภาพให้เธอ หัวใจของหลินเหลิงเหยียนเต้นระรัวด้วยความคาดหวัง ขณะที่เธอกำลังเดินทางกลับบ้าน แต่เธอกลับต้องพบว่าป้าของเธอใช้ชีวิตอย่างหรูหราในบ้านพักของพ่อแม่ผู้ล่วงลับ ขณะที่น้องสาวของเธอเองกลับถูกบังคับให้นอนในคอกสุนัขและกินของเหลือ ทันใดนั้น เธอพลิกโต๊ะอาหารด้วยความโกรธ ป้าข่มขู่? เธอใช้วิธีการที่เด็ดขาดถอนตัวจากการร่วมมือ จนบริษัทของป้าพังทลายลงอย่างรวดเร็ว! การกลั่นแกล้งในโรงเรียน? เธอปลอมตัวเป็นน้องสาว เข้าไปในโรงเรียนและตัดสินใจสู้ไฟด้วยไฟ จากนั้นเธอก็ถ่ายทอดสดตอนพวกอันธพาลคุกเข่าร้องขอความเมตตา ถูกเยาะเย้ยเรื่องตัวตน? หลินหลั่งเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา“ใช่ ฉันก็แค่คนธรรมดา” ในวินาทีถัดมา ครอบครัวที่มีชื่อเสียงมายืนยันว่า“เธอคือลูกสาวคนโตของเรา!” สถาบันวิจัยแห่งชาติ “พวกเราคือเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ!” …… ซือฮานเฟิง ผู้เป็นผู้นำของตระกูลลึกลับ ไม่เคยปรากฏตัวในสายตาสาธารณชน ข่าวลือว่าเขาเป็นคนเยือกเย็นและไร้ความปรานี บางคนเคยเห็นเขายืนสูบบุหรี่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว และบางคนก็เห็นเขาฆ่าคนโดยไม่กระพริบตา แต่ต่อมากลับมีคนเห็นว่าเขาไล่ตามหลินหลั่งเยี่ยนจนถึงมุมกำแพง ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าและความไม่พอใจ “หลั่งเยี่ยน ฉันช่วยเธอจัดการพวกนั้นแล้ว เธอควรจะอยู่เป็นเพื่อนกับฉันบ้างไหม?” “เราไม่ใช่แค่พันธมิตรหรือ?” หลินหลั่งเยี่ยนพูดอย่างงงงวย ซือฮานเฟิงถอนหายใจลึกๆ แล้วจูบเบาๆ บนริมฝีปากของเธอ “ตอนนี้ล่ะ”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY