ใครจะไปรู้ล่ะว่าเค้าเป็นทายาทมาเฟียรู้ตัวอีกทีก็ตกหลุมรักเค้าไปแล้วนี่นาหลังจากนี้ชีวิตของเธอก็ต้องอยู่ไม่เป็นสุขมีแต่เรื่องน่าปวดหัวเพราะต้องมาพัวพันกับมาเฟียอย่างเขานี่แหละ ตัวอย่างบางตอน มหาวิทยาลัยXX “นี่แกเห็นผู้ชายที่มานั่งหลังห้องในคาบเรียนหรือเปล่า” หลังจากที่เรียนจนพักเที่ยงแล้วสามสาวก็เดินออกไปที่โรงอาหารลลิลแอบสงสัยอยู่ไม่น้อยว่านักศึกษาผู้ชายคนที่นั่งแอยู่หลังห้องน่าจะเป็นนักศึกษาที่เข้ามาใหม่ “ทำไมเหรอ” ขวัญข้าวมองหน้าลลิลด้วยอาการสงสัย “เค้ามาใหม่ใช่ไหมแล้วเข้ามาในช่วงใกล้สอบแบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ลลิลขมวดคิ้วครุ่นคิด “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอะแกเค้าอาจจะมานานแล้วแต่เราไม่ได้สังเกตเห็นก็ได้” ขวัญข้าวเห็นว่าลลิลน่าจะคิดมากไปเองนักศึกษาที่เข้าเรียนพร้อมกันก็มีตั้งหลายคนเพื่อนเธออาจจะจำสับสนก็ได้ “ฉันสังเกตทุกคนแต่ไม่เคยเห็นคนนี้” ลลิลส่ายหัวเบาๆเธอยังคงมั่นใจในความคิดของตัวเอง “นายนั่นนั่งอยู่ตรงนั้นเข้าไปถามเลยสิ” ซินจางเห็นว่าลลิลสงสัยนักก็ให้เข้าไปถามนักศึกษาคนนั้นเลยเพราะเธอเห็นเข้านั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนคนเดียวริมทางเดินไปโรงอาหาร “จะดีเหรอแก...อ้าวเฮ้ยหลิว” ขวัญข้าวหันไปหาซินจางไม่ทันได้คำตอบอะไรลลิลก็เดินพรวดเข้าไปหานักศึกษาผู้ชายคนนั้นแล้ว “นี่นายเข้ามาใหม่เหรอแล้วเข้ามาแบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ลลิลสะกิดบ่าชายหนุ่มเบาๆแล้วถามคำถามที่เธออยากรู้ทันที “.....” แทนไทเงยหน้ามองลลิลด้วยสายตาเรียบเฉยและหันหน้าหนีเธอโดยที่ไม่ได้ให้คำตอบอะไร “อ้าวพูดด้วยก็ไม่พูด” ลลิลยืนเท้าเอวและมองหน้าชายนุ่มอย่างไม่พอใจที่เขาทำเป็นเมินเธอ “เค้าเป็นใบ้หรือเปล่าแก” ขวัญข้าวรีบเดินเข้ามาดึงตัวลลิลเอาไว้ก่อนที่จะพูดอะไรไม่รักษามารยาทออกไป “ฉันไม่ได้เป็นใบ้...เข้ามาได้ไม่ได้ฉันก็เข้ามาเรียนแล้วพวกเธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” แทนไทได้ยินคำกล่าวจากหญิงสาวอีกคนที่หาว่าเขาเป็นใบ้จึงหันไปตอบกลับขวัญข้าวด้วยอาการไม่พอใจเขาพูดจบก็จ้องมองหน้าหญิงสาวอยู่อย่างนั้นไม่ละสายตา “อ่อ..ไม่หรอกพวกฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรขอโทษด้วยนะที่รบกวน” ขวัญข้าวหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยทั้งขอโทษเขาที่พวกเธอมารบกวนและรีบลากลลิลออกไปพร้อมเอทันทีคราแรกกลัวว่าลลิลจะพูดอะไรเสียมารยาทกลับเป็นเธอที่พูดจาเสียมารยาทใส่ชายหนุ่มโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเสียอย่างนั้น
ณ.มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเชียงใหม่บรรยากาศในช่วงเย็นของหน้าหนาวปลายปีแบบนี้ก็จะดีเป็นพิเศษเหล่านักศึกษาต่างก็จับกลุ่มคุยกันบ้างเล่นดนตรีกันบ้างไม่ก็อ่านหนังสือไม่ก็นั่งจีบกันตามประสาวัยรุ่นหนุ่มสาว
แต่มีเพียงกลุ่มของขวัญข้าวนักศึกษาสาวปีหนึ่งกับเพื่อนอีกสองคนเท่านั้นที่สุมหัวกันคิดว่าจะหารายได้เสริมในระหว่างเรียนกันอย่างไรเพราะค่าใช้จ่ายในการเรียนคณะแพทย์ที่นี่ก็เยอะอยู่พอสมควร
“ตอนเช้าตื่นตีสามมาขายโจ๊กเราจะไม่เหนื่อยกันเกินไปใช่ไหมแก” ลลิลนั่งหน้าห่อเหี่ยวเธอไม่ได้ไม่อยากขายโจ๊กแต่เมื่อรู้ว่าเธอต้องตื่นตีสามเธอก็ท้อใจไม่น้อยเพราะเธอค่อนข้างเป็นคนที่รักการนอนเป็นที่สุด
“มันก็เหนื่อยนั่นแหละแต่เราทำเพื่อที่จะมีเงินเก็บสำรองไว้ปีหน้าตอนนี้เราอยู่แค่ปีหนึ่งยังเรียนไม่หนักมากเห็นรุ่นพี่บอกว่าปีสองจะหนักขึ้นเรื่อยๆ”ขวัญข้าวพอรู้ว่ามันคงเหนื่อยมากๆแน่นอนแต่นั่นมันก็เป็นสิ่งที่พวกเธอจะต้องทำเพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายกับครอบครัวแม้จะสอบชิงทุนกันมาจนเรียนแพทย์ได้แต่พวกเธอก็ยังต้องสำรองเงินไว้อีกมากเพราะค่าใช้จ่ายในการเรียนแพทย์นั้นยังมีอีกเยอะและหากไม่รีบเร่งหาเงินกันตอนนี้พอขึ้นปีสองแล้วพวกเธออาจจะไม่มีเวลาได้หาเพราะเห็นรุ่นพี่แต่ละคนเกริ่นๆกับเธอมาบ้างว่าปีสองจะเรียนหนักกว่าปีหนึ่งมาก
“โอเค..ฉันจะตั้งใจๆ”ต้นหลิวนั่งหน้าละห้องแต่ก็พยักหน้าตกลงด้วยสถานะทางการเงินทางบ้านแล้วเธอจะต้องเลิกเป็นคนขี้เซาแล้วขยันขึ้นมาเสียที
“ดีแล้ว”ซินจางที่นั่งยิ้มอ่อนเมื่อเห็นลลิลยอมตกลง”เออ...ข้าวเย็นนี้พวกแกกลับไปก่อนเลยนะฉันต้องไปรับยาที่โรงพยาบาลให้แม่”ซินจางพูดจบก็เตรียมเก็บของเลยทันทีเธอต้องรีบไปรับยาโรคหัวใจที่โรงพยาบาลให้แม่ของเธอ
“โอเค...แล้วแม่ยังอาการไม่ดีขึ้นเลยเหรอ”ขวัญข้าวพยักหน้าเบาๆทั้งยังอยากรู้อาการของแม่เพื่อนเธออีกด้วยเพราะเห็นว่ารักษามานานแล้วอาการตอนนี้ยังไม่ดีขึ้นอีกหรืออย่างไรจึงต้องได้รับยาตลอด
“ไม่เลยอะแก” ซินจางก้มหน้าเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอก็ยิ่งปวดใจ
“ทำไมไม่ลองติดต่อพ่อแกดูล่ะ”ลลิลรู้ว่าพ่อของซินจางนั้นมีเงินแม้ตอนนี้จะแยกกันอยู่กับแม่ของซินจางแล้วก็เถอะอย่างน้อยก็น่าจะช่วยเหลืออดีตภรรยาได้บ้าง
“ไม่อ่ะ...ฉันเคยติดต่อแล้วก็ให้แม่ฉันรักษาตามอาการอยู่ดีไม่คิดจะพาแม่ฉันไปหาหมอดีๆเลยสักครั้ง”ซินจางตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจเธอไม่ใช่ว่าจะไม่เคยติดต่อพ่อของเธอแต่เมื่อเธอติดต่อไปแล้วกลับได้รับการปฏิเสธทุกครั้งเธอจึงไม่อยากจะยุ่งกับพ่อของเธออีก
“โห...พ่อแกนี่ก็จริงๆเลยนะ”ลลิลกัดปากทำสีหน้าไม่พอใจที่รู้ว่าพ่อของเพื่อนเธอใจดำเกินไป
“หลิว..” ขวัญข้าวรีบจับแขนลลิลเอาไว้ก่อนที่ซินจางจะหน้าเสียไปกว่านี้
“เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ” ซินจางเก็บของเสร็จก็รีบลุกเดินออกไปทันที
“พ่อซินจางนี่ก็ใจดำไปหรือเปล่านะ” เมื่อซินจางเดินออกไปแล้วลลิลก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงพ่อของเพื่อนเธอ
“เห็นซินบอกว่าแม่ซินเลือกที่จะเดินออกมาเองเค้าออกค่าเทอมให้ซินมันบ้างก็ดีแล้ว” ขวัญข้าวเข้าใจดีว่าตอนนี้ซินจางนั้นอึดอัดใจแค่ไหน
“ยังไงก็เคยรักกันช่วยเหลือกันแค่นี้ไม่ได้หรือไง” แม้จะเข้าใจซินจางแต่ลลิลก็ไม่เข้าใจพ่อของเพื่อนเธออยู่ดีว่ามีเงินล้นเหลือทำไมถึงช่วยเหลือเรื่องเล้กน้อยแค่นี้ไม่ได้
“มันก็เรื่องในบ้านเค้าอีกแหละน่าหลิวเราก็เหมือนคนนอกออกความเห็นเท่าที่จะทำได้ก็เท่านั้น” ขวัญข้าวตบบ่าลลิลเบาๆเรื่องบางเรื่องเธอก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางคงต้องให้คนในเค้าตัดสินใจเอาเอง
“งั้นไปกันเถอะ” ลลิลพยักหน้าเบาๆพยายามทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ให้มากที่สุดแม้เธอจะพยายามแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีจึงไม่เก็บไปคิดจะดีกว่าเพราะวันนึงอาจจะพลั้งปากต่อว่าพ่อซินจางต่อหน้าเพื่อนของเธอได้
ลลิลขวัญข้าวและซินจางเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้น ฐานะทางบ้านลลิลและขวัญข้าวนั้นค่อนข้างขัดสนพอกันจึงใช้ข้อดีในความเก่งของพวกเธอสอบชิงทุนเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยได้ส่วนซินจางนั้นมีคนเป็นพ่อออกค่าเทอมให้แต่ส่วนอื่นเธอก็ต้องออกเองทั้งหมดอยู่ดียิ่งตอนนี้ซินจางยิ่งขัดสนเพราะอยู่กับแม่แค่สองคนแม่ก็ดันมาป่วยหนักทั้งสามจึงคิดหาวิธีหารายได้เสริมกัน
ขวัญข้าวหญิงสาวตัวเล็กผิวขาวอมชมพูหน้ารูปไข่คิ้วเข้มปากนิดจมูกหน่อยตาโตหางตาคมขนตางอนยาวทำให้เธอดูเป็นสาวหน้าหวานที่สุดในกลุ่มผมสีน้ำตาลลอนยาวหุ่นนาฬิกาทรายสูง 158 หนัก 45 เธอกำพร้าตั้งแต่เด็กอยู่กับน้าสาวมาเพียงแค่สองคน นิสัยค่อนข้างมองโลกในแง่ดีเข้าอกเข้าใจคนอื่น มีความอบอุ่นในตัวสูงแม้จะไม่มีพ่อแม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆเพราะน้าสาวที่เลี้ยงมาให้ความรักอย่างเต็มที่ บางครั้งก็แอบซุ่มซ่ามอยู่บ้าง เรียนเก่งจนได้ทุนเรียนมาตลอด
ลลิลเป็นสาวนิสัยค่อนข้างโผงผางห้าวๆเล็กน้อยคิดแบบไหนก็พูดออกมาแบบนั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของบานพ่อแม่มีอาชีพทำสวนอยู่ในเชียงใหม่หน้าตาเธอน่ารักน่าชังสูง160 หนัก 48 ผิวขาวเหลืองผมสีดำเงางามหนายาวถึงกลางคิ้วบางได้รูปหลังตากลมโตปากนิดจมูกหน่อยแก้มป่องๆเล็กน้อยนิสัยอีกอย่างหนึ่งที่เด่นๆของเธอก็คือขี้เซาไปหน่อย
ซินจางนั้นเป็นลูกครึ่งจีนมีพ่อเป็นคนจีนแม่เป็นคนไทยเธอเป็นสาวที่ค่อนข้างจะเงียบๆชอบเก็บปัญหาไว้ในใจคนเดียวยากที่จะพูดออกมาพ่อกับแม่เธอเลิกกันตั้งแต่เธอยังอยู่ประถมเพราะพ่อเธอมีภรรยาใหม่แม่เธอเลยต้องยอมถอยออกมาด้วยความที่เธอไม่ใช่ผู้ชายพ่อเธอเลยไม่ค่อยจะใยดีเธอเสียเท่าไร เธอสูง 165 หุ่นนาฬิกาทรายหนัก 50 ผิวขาวอมชมพูหน้าเรียวตาตี่แต่คมสวยได้รูปคิ้วเรียวบางจมูกค่อนข้างโด่งริมฝีปากบางอมชมพูเป็นกระจับเธอทำทุกอย่างได้ก็เพื่อแม่ของเธอที่เลือกเรียนแพทย์ก็เพราะต้องการจะดูแลแม่เธอให้ดีด้วย
เกริ่น “คืนนั้นฉันนอนกับเค้าเพราะต้องการแค่ลูก ใครจะไปคิดว่าเค้าจะตามหาฉันจนเจอแล้วสั่งให้ฉันทำร้ายลูกในท้องตัวเองเล่า ไอ้มาเฟียบ้าฉันจะทำยังไงกับเค้าดี” “ทำให้เค้ารักแกไง” กลิ่นชวาก็แค่อยากจะมีลูกเพื่อให้พ้นการถูกแม่เลี้ยงจับตัวไปใช้หนี้เท่านั้น คืนนั้นเธอต้องการแค่ลูก ไม่ได้คิดว่าชีวิตจะพลิกผันจนได้มาอยู่ท่ามกลางมาเฟียใจดำที่ไม่อยากให้ลูกเธอเกิดมา เพื่อนเธอก็ช่างหาเป้าหมายมาให้ถูกคนเสียจริง ชีวิตวาดิมมันเต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน แค่เอาชีวิตตัวเองให้รอดไปวันๆ ยังยาก หากจะต้องมีจุดอ่อนให้ศัตรูทำลายเขาก็ต้องรีบกำจัด ใครจะไปคิดว่าการนอนกับผู้หญิงที่ถูกใจแค่คืนเดียวจะทำให้เขามีปัญหาตามมาจนปวดหัว ตัวอย่างบางตอน “ความเห็นแก่ตัวของคุณมันทำให้ตัวผมกำลังเดือดร้อนรู้ไหม” วาดิมสาดเสียงแข็งใส่กลิ่นชวากับเพื่อนของเธอที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเป็นพ่อคนโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ “ถ้าคุณไม่มานอนกับฉันทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นไหมล่ะ อย่ามาว่าฉันเห็นแก่ตัวอย่างเดียวเลย คุณมันก็เห็นแก่ได้เหมือนกันนั่นแหละ” กลิ่นชวายังไม่เลิกปากเก่ง เด็กคนนี้จะเกิดมาไม่ได้หากเขาไม่ร่วมกระทำกับเธอด้วย ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ไม่ใช่ผลงานของเธอคนเดียวเสียเมื่อไหร่ “ถ้าพวกคุณไม่วางยาผมวันนั้นผมคงจะมีสติไม่หลงเชื่อคุณว่าไม่ต้องป้องกัน” กลิ่นชวาหันไปถลึงตากับเพื่อนรัก ส่วนพิริสาก็ได้แต่พยักหน้าน้อยๆ รายละเอียดความจริงเป็นเช่นไรเธอถูกบังคับให้เล่าให้หมดไปแล้วจริงๆ “ช่างเหอะน่า เด็กคนนี้ฉันรับผิดชอบเองได้คุณไม่ต้องห่วงว่าฉันจะให้ลูกไปยุ่งกับคุณหรอก พูดจริงสาบานเลย” “ผมนัดหมอเอาไว้แล้ว ผมจะพาคุณไปเอาเด็กออก” “ไม่นะ อย่าเห็นแก่ตัวสิ เด็กน้อยตาดำๆ คนนึงกำลังจะลืมตาดูโลกเลยนะ ถึงคุณไม่รักเค้าแต่ฉันรัก คนไม่มีหัวใจอย่างคุณไม่เข้าใจหรอก” วาดิมยืนจ้องตากับกลิ่นชวาอย่างไม่มีใครยอมใคร ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นชายหนุ่มก็คว้าปืนออกมาจากเอวและจ่อปลายกระบอกปืนสั้นไปที่หน้าท้องของหญิงสาว “อ๊าย/ว๊าย” สองสาวสวยตกใจกอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิม แต่มิวายคนที่ไม่ค่อยจะยอมใครง่ายๆ อย่างกลิ่นชวาก็รีบตั้งสติและหันมาต่อว่าวาดิมอีกรอบ “พ่อแม่คุณรู้ไหมเนี่ยว่าคุณเป็นคนแบบนี้ เกิดเป็นลูกผู้ชายซะเปล่าไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย” แม้หัวใจจะเต้นจนแทบจะหลุดกระเด็นออกมาข้างนอกแต่กลิ่นชวาก็ยังทำใจดีสู้เสือ พูดไปจ้องตาชายหนุ่มไปไม่สะทกสะท้าน “พอเถอะว่าน” พิริสาที่กลัวจนตัวสั่นรีบปรามให้เพื่อนรักสงบปากก่อนที่จะตายกันหมด ตอนนี้พิริสารู้แล้วว่าวาดิมอยู่ระดับไหน เขาสามารถทำให้พวกเธอหายสาบสูญไปได้แค่ไม่กี่วินาที แถมใครก็เอาผิดคนอย่างเขาง่ายๆ ไม่ได้ด้วย หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่ล็อคเขาเป็นเป้าหมายให้กลิ่นชวาเลย “จะไปไหนล่ะ ไม่ยิงฉัน...ล อื้อ” พิริสายกมือปิดปากกลิ่นชวาขณะที่เพื่อนเธอกำลังพูดตามหลังวาดิมที่กำลังเดินออกไปจากห้อง “อยากตายมากหรือไงถึงได้พูดแบบนั้นน่ะ” พิริสาในตอนนี้สั่นไปทั้งตัว “ไม่ตายหรอก อีตานั่นไม่กล้ามาทำผิดที่บ้านเมืองเราหรอก” “ไม่กล้ากับผีอะไรล่ะ รู้ไหมว่าพ่อของลูกแกเค้าเป็นใคร” “ก็แค่นักธุรกิจเพื่อนเจ้านายแกไม่ใช่หรือไง คงจะรวยพอๆ กับเจ้านายแกใช่ไหมล่ะ” “หัวหน้ามาเฟียค้าอาวุธที่รัสเซียเลยโว้ย สามารถทำให้เราหายไปโดยที่ไม่มีใครเอาผิดได้ด้วย พูดแล้วฉันก็อยากจะร้องให้ เมื่อกี้ที่แกท้าทายเค้า ฉันฉี่จะราดอยู่แล้วรู้ไหม” พูดไปปาดน้ำตาไป ไอ้ที่บอกว่าพูดแล้วอยากจะร้องให้น้ำตามันไหลมาก่อนคำพูดแล้ว “อ้าว แกหาใครมาให้ฉันเนี่ย? ไหนบอกแค่นักธุรกิจธรรมดาไง” ตัวของกลิ่นชวาชาวาบตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังใบหน้า ตอนนี้ก็กำลังรู้สึกขนหัวลุกกลืนน้ำลายไม่ลงคอ ตอนนี้เหมือนเธอกำลังขึ้นหลังเสือไปแล้วเลย จะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดีล่ะเนี่ย เธอจะสามารถปกป้องลูกในท้องได้หรือไม่ แล้วชีวิตที่อยู่ท่ามกลางความเป็นความตายทำให้เธอต้องเจออุปสรรคอะไรบ้าง ติดตามได้ในนิยายเรื่อง One night คืนนั้นฉันต้องการแค่ลูก ได้เลยค่า... เนื้อหาในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ติดตามผลงานใหม่ๆ หรือพูดคุยกับไรท์ได้ที่ FB นิยาย ปลายฟ้า หากชื่นชอบนิยายที่ไรท์เขียน ฝากกดติดตามนามปากกา ปลายฟ้า เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า ขอบคุณมากค่ะ
“บอกกับผมว่าฐานะเรามันต่างกันเกินไป แต่คุณก็มีผู้ชายรวยๆผลัดกันมาส่งที่หอไม่ซ้ำหน้า นี่เหรอไม่อยากคบคนรวย หรืออยากหว่านเสน่ห์เพื่อเก็บแต้ม ทำให้เค้ารักแล้วก็เฉดหัวเค้าทิ้งแบบนี้เหรอ” “หยุดดูถูกริตานะคะ ออกไปจากห้องริตาเดี๋ยวนี้” สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความตื่นกลัวเพราะตอนนี้ภูตะวันไม่เหมือนผู้ชายคนเดิมที่เธอรู้จักสักนิด สายตาของเขาแข็งกร้าวทั้งคำพูดคำจายังไร้ซึ่งความเป็นสุภาพบุรุษคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ คำเตือน นิยายเป็นเรื่องรักโรแมนติก ดราม่า มีเรื่องเกี่ยวกับการเสียลูกในท้อง พระเอกบังคับขู่เข็ญนางเอก แต่ไม่มีนอกกายนอกใจ หากรับเรื่องแบบนี้ได้ไปต่อกับนิยายไรท์ได้เลยค่ะ
ถ้าเขามีฝาแฝด แล้วคืนนั้นเธออยู่กับใครกันแน่? เธอกลืนน้ำลายไม่ลงคอก่อนจะก้มมองรูปลูกสาวตัวกลมที่หน้าจอมือถือ ‘แม่จะทำยังไงดี’
เขาพาเธอขึ้นไปยังจุดสูงสุดของความสุข แล้วก็ถีบเธอล่วงหล่นลงมาตกในเหว เจ็บดีจังเลย ออกไปจากชีวิตฉัน...นายสามีตัวร้าย เนื้อหาในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แม้ครอบครัวจะหาใครมาให้ดูตัวทำความรู้จักไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเธอก็ไม่คิดที่จะตกลงปลงใจคบกับใครหากไม่เห็นความเป็นไปได้ว่าจะคบกันถึงวันแต่งงานและใช้ชีวิตไปด้วยกันได้ตลอดจริงๆ จนงานวันเกิดอายุครบ 26 ปี เธอก็ได้เจอกับใครคนนั้น คนที่เธอเห็นเพียงแวบแรกก็รู้ว่าเขาคือคนที่เธอกำลังรอ เขามีชื่อว่าดาเนียลเล นักธุรกิจหนุ่มชาวอิตาลีที่รับสืบทอดกิจการเป็นเจ้าของบริษัทผลิตรถยนต์หรูในอิตาลีแทนคนพ่อและแม่ที่เสียและกอบกุมธุรกิจอีกหลายอย่างในมือ คราแรกที่รู้ว่าเขาสนใจเธอจากปากของพี่ชายก็ดีใจจนแทบอยากจะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งไม่ห่วงคำว่ากุลสตรี ขอบคุณโชคชะตาที่นำพาให้เขาได้มาเป็นเพื่อนทางธุรกิจกับพี่ชายของเธอ และขอบคุณโชคชะตาที่นำพาคนที่เธอเฝ้ารอให้ได้มาพบกันเสียทีหลังจากเพื่อนฝูงต่างก็มีคู่หรือแต่งงานมีลูกกันไปแล้ว เมื่อได้พบกับนักธุรกิจหนุ่มตาน้ำข้าวแสนสุขุมได้เพียงวันเดียวเขาก็ขอเธอเป็นแฟนจากนั้นก็บินเที่ยวไปเทียวมาหาเธออยู่พักใหญ่ จนกระทั่งหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ทำการเซอร์ไพรซ์ของเธอแต่งงานบนเครื่องบินส่วนตัว เธอตอบตกลงในทันทีเพราะก่อนหน้ารู้สึกว่าเขาและเธอช่างเข้ากันได้ดีเหลือเกิน ประกอบกับความอยากจะเป็นแม่คนเพราะเห็นเพื่อนมีลูกสาวลูกชายน่ารักน่าชังเลยอยากจะมีบ้าง ชีวิตของเธอหลังแต่งก็ได้ย้ายไปอยู่ที่อิตาลี ชีวิตความเป็นอยู่สุขสบายมีเรื่องง้องอนตามประสา และอุปสรรคที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัวบ้าง จนกระทั่งหลังการแต่งงานผ่านพ้นไปไม่เท่าไหร่ จู่ๆ เธอก็ได้ล่วงรู้ว่าความรู้สึกโชคดีที่เจอผู้ชายดีๆ มันเป็นเรื่องจอมปลอมหมดทั้งสิ้น ความหวังที่อยากจะแต่งงานเพียงครั้งเดียวและอยู่กับสามีคนเดียวไปจนตายก็พังทลายไม่เหลือชิ้นดี ฝากนิยายเรื่อง ลวงรักสามีตัวร้ายไว้ในอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ
ในคืนเข้าหอ...เจ้าบ่าวของเธอเปลี่ยนไป จากคนสุภาพอ่อนโยน กลายเป็นคนดิบเถื่อนในทันตา ทว่า...เธอก็ทำใจตัดเขาออกไปจากชีวิตไม่ได้ ตัวอย่างบางตอน แควก “อ๊าย...” หลังจากหลับลงไปด้วยความเพลียที่ต้องต้อนรับแขกเหรื่อในงานแต่งมาทั้งวัน เธอหลับตาลงไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนกำลังฉุดกระชากชุดเจ้าสาวของเธอจนขาดวิ่น ผ้าชิ้นหนาบวกกับแรงกระชากสร้างความเจ็บแสบให้เนื้อนวลนุ่มนิ่มของเธอไม่น้อยจนต้องระบายความเจ็บเป็นเสียงกรีดร้อง “อื้อ...” ยังไม่ทันที่จะได้ส่งเสียงร้องอีกครั้ง มือหนาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีก็กดปิดปากของเธอเอาไว้ ดวงตากลมโตเพ่งมองไปยังชายหนุ่มที่เคยสุภาพและอ่อนโยน ทว่าตอนนี้เธอมองเขาแล้วไม่หลงเหลือความรู้สึกนั้น ดวงตาของเขาที่จ้องมองเธอแข็งกร้าวดิบเถื่อน ประดุจเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ คนที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอคือคนที่เธอเพิ่งเข้าพิธีแต่งงานด้วยจริงๆ หรือ เนื้อหาในนิยายไม่ว่าจะเป็นชื่อคนหรือสถานที่และเหตุการณ์ต่างๆ ล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์เขียน ปี2024 หลังจากห่างหายจากการเขียนนิยายในนามปากกาปลายฟ้าร่วมหกเดือน หวังว่าผลงานชิ้นนี้ของไรท์จะทำให้นักอ่านมีความสุขทุกเวลาที่อ่านนะคะ ...ปลายฟ้ากลับมาแล้วค่า หากชื่นชอบฝากกดติดตามนามปากกา กดนิยายเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ กดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ สามีเถื่ิอน นี่น่าจะเถื่อนแค่ไม่กี่ตอนนะคะ อิๆ ในเรื่องนี้ส่วนมากจะหวานละมุน แล้วไปดราม่านิดหน่อยช่วงท้ายๆ แต่รวมๆ มีแต่ความหวานเสียส่วนใหญ่ค่ะ (ปล นิยายเรื่องเก่าๆ ของไรท์ที่เคยลงเอาไว้ กำลังทยอยรีไรท์นะคะ หากเจอคำผิดต้องขออภัย ไรท์กำลังเตรียมรื้ออัปเดตใหม่ทั้งหมดค่ะ)
มารู้ว่าตัวเองนั้นรักเธอจนหมดหัวใจก็เมื่อวันที่เธอนั้นกำลังจะจากไป จากคราแรกที่แกล้งรักเพื่อหวังผลประโยชน์ แต่ตอนนี้ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้หัวใจของเธอที่รักคืนมา.. เขาจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นรักสาวสุดแปลกที่ไม่ใช่สเปคสักนิดเพื่อเงินก้อนโตจากคนเป็นย่าที่จะสร้างธุรกิจเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับตัวเอง..แต่..มารู้ว่าตัวเองนั้นรักเธอจนหมดหัวใจก็เมื่อวันที่เธอนั้นกำลังจะจากไป จากคราแรกที่แกล้งรักเพื่อหวังผลประโยชน์ แต่ตอนนี้ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้หัวใจของเธอที่รักคืนมา..
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"