'คนที่ไว้ใจที่สุดคือคนที่ร้ายที่สุด' หนึ่งคนที่รัก อีกหนึ่งคนที่ไว้ใจรวมหัวกันหลอกเธอจนวาระสุดท้าย ก่อนสิ้นลมหายใจเธอได้อธิษฐานขอโอกาสอีกครั้ง ขอให้เธอได้เจอชีวิตที่ดีกว่านี้
รถหรูสีดำเลื่อนมาจอดหน้าบริษัทใหญ่โต ชายหนุ่มในสูทสีดำสนิทค่อย ๆ เดินออกมาจากรถหรูคันงาม หญิงสาวและพนักงานบริษัททุกคนต่างหยุดการกระทำของตนเพื่อมองบุรุษตรงหน้าอย่างหลงใหล
"นั่นคุณชายหยวนจื่อมิใช่หรือ"
"ใช่ ๆ คุณชายผู้เพียบพร้อมไปด้วยความหล่อเหลา อีกทั้งยังมีคุณหนูจิ่งอันคู่หมั้นที่อ่อนหวานบอบบางน่าถนอมเคียงข้างกายอีกด้วย"
"ได้ข่าวว่าคู่หมั้นของคุณชายหยวนจื่อนั้นสวยมากมิใช่หรือ"
"ใช่ ๆ ทั้งงดงามและรวยมากทีเดียว"
"น่าอิจฉาเสียจริง"
"ที่สุด ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเสียจริง"
เสียงวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับหยวนจื่อ หนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อชื่อดังที่สาว ๆ ต่างพากันใฝ่ฝันหา รวมถึง จิ่งอัน นักธุรกิจหญิงอายุน้อยที่เก่งอย่างหาจับตัวได้ยาก ทั้งสองพบกันในงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าในต่างประเทศหลังจากนั้นทั้งคู่ได้สานสัมพันธ์กันมาเรื่อย ๆ จนหมั้นกันในที่สุด
"หยวนจื่อ คุณมาแล้วหรือ"
"เสิ่นหนิง"
"อันอันรอคุณอยู่ในห้องประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"
เสิ่นหนิงเลขาประจำตัวของอันอันและพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทของหญิงสาว ทั้งสองสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจึงไม่แปลกที่เสิ่นหนิงและจิ่งอันจะรู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี
การประชุมเข้าร่วมโครงการของบริษัทเป็นไปอย่างเคร่งเครียด แต่เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทุกคนต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก
"โครงการครั้งนี้ใหญ่มากทีเดียว"
"แน่นอน เล่นเอา เหนื่อยเอาการ"
"เสร็จงานแล้วพวกเราไปกินข้าวกันเถอะ"
จิ่งอันเอ่ยชวนหยวนจื่อและเสิ่นหนิง
"ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากไปขัดขวางความสุขของพวกเธอ"
พูดแล้วเสิ่นหนิงก็รีบเดินออกไปจากห้องประชุมในทันที ในขณะที่จิ่งอันไม่ทันสังเกตุกลับมีสายตาคมมองตามร่างที่เพิ่งเดินออกไปอย่างอาวรณ์ก่อนจะถูกเก็บอย่างรวดเร็ว
"เช่นนั้นเราก็ไปกันเถอะ อันอัน"
ชายหนุ่มยื่นแขนให้คู่หมั้นเดินควงออกจากบริษัทด้วยรอยยิ้มที่สาว ๆ แทบจะล้มทั้งยืนเพราะความหล่อนั้น จิ่งอันเองก็ยอมรับอยู่ลึก ๆ ว่าเธอนั้นรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้หยวนจื่อเป็นคู่หมั้น เพราะเขาทั้งหน้าตาดี ฐานะดีและที่สำคัญยังรักเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แสงแดดสาดส่องเข้าห้องนอนขาวสะอาดตา หญิงสาวบนเตียงขาวยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงโดยมิคิดจะลุกออกจากเตียงแม้แต่น้อย กลิ่นอาหารลอยเข้ามาปลุกหญิงสาวที่นอนอยู่ให้ขยับตัวและลืมตาขึ้นมาดูเล็กน้อยก่อนจะหลับตานอนเหมือนอย่างเดิม
"คุณหนู ตื่นได้แล้วค่ะ นี่ก็สายมากแล้ว"
"วันนี้วันหยุด ขอนอนอีกหน่อยนะเพ่ยเพ่ย"
"วันนี้คุณหนูไม่มีนัดกับคุณชายหยวนจื่อเหรอคะ"
"หยวนจื่อมีนัดกับลูกค้าน่ะ"
เช่นนั้นคุณหนูก็ตื่นเถอะเจ้าคะ พรุ่งนี้วันเกิดคุณชายหยวนจื่อไม่ใช่หรือ"
หญิงสาวเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงในทันที
"จริงด้วย เราคิดว่าจะทำเซอร์ไพรซ์เขาเสียหน่อย ขอบใจนะที่เตือน"
หญิงสาวรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะทานอาหารเช้าเบา ๆ ที่เพ่ยเพ่ยได้เตรียมไว้ให้
"วันนี้คุณหนูจะไปที่ไหนบ้างเจ้าคะ"
"เราว่าจะไปหาซื้อของแล้วมาจัดเตรียมสถานที่เซอร์ไพรซ์หยวนจื่อเสียหน่อย"
"คุณหนูจะให้เพ่ยเพ่ยไปด้วยหรือไม่คะ"
"ไม่ต้องหรอก เราไปเองได้"
จิ่งอันยิ้มให้กับตนเอง ในเมื่อเธอมีกุญแจสำรองที่หยวนจื่อทิ้งไว้ให้ย่อมไม่เป็นปัญหาในการเข้าบ้านพักของหยวนจื่ออย่างแน่นอน หญิงสาวเดินไปยังโรงรถอย่างอารมณ์ดี
"คุณหนูจะให้ผมขับรถให้ไหมครับ"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ วันนี้ฉันจะไปทำธุระส่วนตัวนิดหน่อย ลุงพักเถอะ"
"ครับ"
หญิงสาวรับกุญแจรถแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว