พี่สาวหนีการแต่งงานทำให้ กิมฮวนผู้มีใบหน้างดงามราวอิสตรีจำต้องแต่งกับอ๋องไร้ใจ
พี่สาวหนีการแต่งงานทำให้ กิมฮวนผู้มีใบหน้างดงามราวอิสตรีจำต้องแต่งกับอ๋องไร้ใจ
“พี่สาวของเจ้าหนีออกจากบ้านไปกับคนรักของนางข้าให้แต่งกับท่านอ๋อง กับเล่นแง่ อ้างว่าอ๋องผู้นี้โฉดชั่วไม่มีหญิงใดอยากเข้าใกล้ ทั้งๆที่อ๋องไป๋กวานหล่อเหลา อีกทั้งยังไร้ซึ่งชายา”
“ท่านพ่อ กิมฮวนไม่มีสิ่งใดช่วยท่านได้ท่านก็รู้ดี”
ทอดอาลัยในน้ำเสียง
“กิมฮวน หากไม่แต่งเจ้าคิดถึงการภายหน้า ท่านอ๋องไป๋กวานผู้นี้ เหี้ยมโหดไร้ปรานี เจ้าคิดว่าบิดาเจ้าจะมีชีวิตรอดได้อย่างไรอีกทั้งตระกูลถังของเรามิต้องล่มจมไม่ได้ผุดได้เกิดหรือไร โธ่ตระกูลถังที่สั่งสมบารมีมายาวนานมีอันต้องตกต่ำในขณะที่ข้าและพวกเจ้ายังมีชีวิตหรือไร”
“แต่ท่านพ่อก็รู้ว่าข้า…”
กลืนน้ำลายลงคอยากเย็น
“เจ้างดงามดังอิสตรีอีกอย่างกิริยาเจ้าก็งดงามยิ่งกว่าพี่สาว ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าเป็นชายด้วยซ้ำไป ข้าเองเก็บซ่อนแม่เจ้าไว้ที่นี่ ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าเป็นหญิงหรือชาย กิมฮวนถือว่าบิดาขอร้องเจ้า แต่งแทนพี่สาวเจ้ารอให้ทุกอย่างผ่านไปข้าจึงจะแก้ไขเรื่องราวได้ตอนนี้ข้าอับจนหนทางคิดสิ่งใดไม่ออกจริงๆ”
“ท่านพ่อ”กิมฮวนทรุดกายลงนั่งอับจนหนทาง
“กิมหยงเจ้าช่วยพูดกับเขาให้ข้าที”
มารดานั่งนิ่ง ไม่ยอมเอ่ยคำมาแต่ต้นกลับเดินเขามาลูบหลังให้กิมฮวนเบาๆ
“กิมฮวน หากยอมทำเรื่องนี้ ให้บิดาเจ้าต่อไปแม่จะไม่ขอร้องสิ่งใดจากเจ้าอีก”ใบหน้างาม ก้มมองมือตัวเองที่เรียวบางดังมือหญิงสาวในหอคณิกา ทว่ากับด้านแข็งเพราะทำงานแบกหาม
“พี่สาวเจ้าหนีไปเมื่อรุ่งสาง ข้าแอบนำเกี้ยวมารับเจ้ากิมฮวน ท่านอ๋องไม่เคยเห็นหน้าเจียจิวเจ้าก็แค่ช่วยข้านึกว่าตอบแทบบุญคุณที่ให้เกิดมา อีกอย่างใบหน้าของเจ้าไม่ต่างจากพี่สาวเจ้า เช่นไรจึงปฏิเสธที่จะช่วยข้าเล่า”
ตอบแทนบุญคุณที่ให้เกิดมาหลายปีมานี้หากไม่มีเรื่องร้อนใจบิดาเช่นไรจึงจะมาเยี่ยยมกรายที่กระท่อมพุพังนี้กัน
“ท่านพ่อกิมฮวน เป็นลูกของท่านที่ผ่านมาท่านดีกับข้ามาตลอดแต่การหลอกลวงเบื้องสูง บางที่การพูดความจริงว่าพี่สาวหนีไปเสียท่านอ๋องอาจปรานี”
“ไม่มีคำว่าปรานี อ๋องไป๋กวานใครบ้างจะไม่รู้ว่าโหดร้ายเพียงใดไม่ถามไถ่ก็ฆ่าแกงง่ายดายผิดกับใบหน้าที่หล่อเหลานั่น”
รู้ถึงเพียงนั้นก็เท่ากับผลักกิมฮวนให้ตกเหว
“ท่านพ่อข้า ข้า”
“กิมฮวนได้โปรด ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากหลอกลวงผู้ใดเจ้าน้ำใจงามเช่นมารดาอีกทั้งยังไม่เคยคดโกงใครทว่าครั้งนี้เป็นความเป็นความตายของบ้านถังเจ้าควรจะ เห็นแก่ข้าบ้าง”
นับว่าแปลกยิ่งที่ใต้เท้าถังยอมขอร้อง
“แล้วต่อจากนั้นเล่า ข้าเช่นไรจึงจะเอาตัวรอดหากท่านอ๋องรู้ความจริง”
“กิมฮวน บางที่หากท่านอ๋องรู้ว่าเจ้าเป็นชาย อาจอับอายจนไม่กล้าเปิดเผยความจริง เมื่อนั้นเจ้าก็แค่...ถอยออกมาเงียบๆ ”
กิมฮวนก้มหน้านิ่ง
“เกี้ยวมารอรับที่ด้านหน้าแล้ว กิมฮวนฤกษ์เข้าหอใกล้เข้ามาแล้วรีบไปเถิด”
ชุดแดงสดใสสะบัดขึ้นห่มคลุมร่างอ้อนแอ้นราวหญิงงามในภาพวาดของจิตกรเอกผิวขาวอมชมพูริมฝีปากแดงระเรื่อ เผลอขึ้นก่อนจะงับเอาสีชาดแดงระเรื่อป้ายไปบนริมฝีปากบางหยักได้รูปทั้งๆ ที่ กิมฮวนเป็นบุรุษอายุ18ปีแต่ด้วยมีมารดาที่เลี้ยงดูเพียงลำพัง ใบหน้างดงามที่ละม้ายพี่สาวร่วมบิดา บางครั้งถึงกับมีคนทักผิด
กิมฮวนนั่งบนเกี้ยวที่โยกเยกไปมา ภายในใจสงบร่มเย็นไม่ได้มีความรู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ป้ายหน้าจวนอ๋องที่มองเห็นแต่ไกล
...จวน เทียมเมฆ...
ไม่มีงานแต่งไม่มีสุรามงคลไม่มีแม่สื่อมีเพียงเกี้ยวสีแดงที่ถูกหามเข้ามาก็เท่านั้นอีกทั้งหญิงสาวไม่ใช่หญิงสาวทุกอย่างผิดที่ผิดทาง
“พระชายา ท่านอ๋องให้ท่านรอที่ห้องหอ ยามซวี (19.00-20.59) ท่านอ๋องจึงจะกลับจากวังหลวงตอนนี้ท่านอ๋องถวายงานฝ่าบาทหารือเรื่องในราชสำนัก”
กิมฮวนเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆ ก้าวขาเข้าไปในจวน ไม่ได้เอ่ยคำใด
แสงไฟจากเปลวเทียนสีส้มแดงสลัวๆ ทั่วห้อง มือเล็กประสานกันตรงหน้านั่งลงบนแท่นนอนนิ่งงัน สลัดความคิดในหัวที่มีทั้งความกลัวและความตื่นเต้นทิ้งไปเสีย กลัวมากแล้วช่วยอะไร ไม่กลัวเสียอีกจึงจะคิดหาทางเอาตัวรอดได้
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด