พี่สาวหนีการแต่งงานทำให้ กิมฮวนผู้มีใบหน้างดงามราวอิสตรีจำต้องแต่งกับอ๋องไร้ใจ
“พี่สาวของเจ้าหนีออกจากบ้านไปกับคนรักของนางข้าให้แต่งกับท่านอ๋อง กับเล่นแง่ อ้างว่าอ๋องผู้นี้โฉดชั่วไม่มีหญิงใดอยากเข้าใกล้ ทั้งๆที่อ๋องไป๋กวานหล่อเหลา อีกทั้งยังไร้ซึ่งชายา”
“ท่านพ่อ กิมฮวนไม่มีสิ่งใดช่วยท่านได้ท่านก็รู้ดี”
ทอดอาลัยในน้ำเสียง
“กิมฮวน หากไม่แต่งเจ้าคิดถึงการภายหน้า ท่านอ๋องไป๋กวานผู้นี้ เหี้ยมโหดไร้ปรานี เจ้าคิดว่าบิดาเจ้าจะมีชีวิตรอดได้อย่างไรอีกทั้งตระกูลถังของเรามิต้องล่มจมไม่ได้ผุดได้เกิดหรือไร โธ่ตระกูลถังที่สั่งสมบารมีมายาวนานมีอันต้องตกต่ำในขณะที่ข้าและพวกเจ้ายังมีชีวิตหรือไร”
“แต่ท่านพ่อก็รู้ว่าข้า…”
กลืนน้ำลายลงคอยากเย็น
“เจ้างดงามดังอิสตรีอีกอย่างกิริยาเจ้าก็งดงามยิ่งกว่าพี่สาว ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าเป็นชายด้วยซ้ำไป ข้าเองเก็บซ่อนแม่เจ้าไว้ที่นี่ ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าเป็นหญิงหรือชาย กิมฮวนถือว่าบิดาขอร้องเจ้า แต่งแทนพี่สาวเจ้ารอให้ทุกอย่างผ่านไปข้าจึงจะแก้ไขเรื่องราวได้ตอนนี้ข้าอับจนหนทางคิดสิ่งใดไม่ออกจริงๆ”
“ท่านพ่อ”กิมฮวนทรุดกายลงนั่งอับจนหนทาง
“กิมหยงเจ้าช่วยพูดกับเขาให้ข้าที”
มารดานั่งนิ่ง ไม่ยอมเอ่ยคำมาแต่ต้นกลับเดินเขามาลูบหลังให้กิมฮวนเบาๆ
“กิมฮวน หากยอมทำเรื่องนี้ ให้บิดาเจ้าต่อไปแม่จะไม่ขอร้องสิ่งใดจากเจ้าอีก”ใบหน้างาม ก้มมองมือตัวเองที่เรียวบางดังมือหญิงสาวในหอคณิกา ทว่ากับด้านแข็งเพราะทำงานแบกหาม
“พี่สาวเจ้าหนีไปเมื่อรุ่งสาง ข้าแอบนำเกี้ยวมารับเจ้ากิมฮวน ท่านอ๋องไม่เคยเห็นหน้าเจียจิวเจ้าก็แค่ช่วยข้านึกว่าตอบแทบบุญคุณที่ให้เกิดมา อีกอย่างใบหน้าของเจ้าไม่ต่างจากพี่สาวเจ้า เช่นไรจึงปฏิเสธที่จะช่วยข้าเล่า”
ตอบแทนบุญคุณที่ให้เกิดมาหลายปีมานี้หากไม่มีเรื่องร้อนใจบิดาเช่นไรจึงจะมาเยี่ยยมกรายที่กระท่อมพุพังนี้กัน
“ท่านพ่อกิมฮวน เป็นลูกของท่านที่ผ่านมาท่านดีกับข้ามาตลอดแต่การหลอกลวงเบื้องสูง บางที่การพูดความจริงว่าพี่สาวหนีไปเสียท่านอ๋องอาจปรานี”
“ไม่มีคำว่าปรานี อ๋องไป๋กวานใครบ้างจะไม่รู้ว่าโหดร้ายเพียงใดไม่ถามไถ่ก็ฆ่าแกงง่ายดายผิดกับใบหน้าที่หล่อเหลานั่น”
รู้ถึงเพียงนั้นก็เท่ากับผลักกิมฮวนให้ตกเหว
“ท่านพ่อข้า ข้า”
“กิมฮวนได้โปรด ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากหลอกลวงผู้ใดเจ้าน้ำใจงามเช่นมารดาอีกทั้งยังไม่เคยคดโกงใครทว่าครั้งนี้เป็นความเป็นความตายของบ้านถังเจ้าควรจะ เห็นแก่ข้าบ้าง”
นับว่าแปลกยิ่งที่ใต้เท้าถังยอมขอร้อง
“แล้วต่อจากนั้นเล่า ข้าเช่นไรจึงจะเอาตัวรอดหากท่านอ๋องรู้ความจริง”
“กิมฮวน บางที่หากท่านอ๋องรู้ว่าเจ้าเป็นชาย อาจอับอายจนไม่กล้าเปิดเผยความจริง เมื่อนั้นเจ้าก็แค่...ถอยออกมาเงียบๆ ”
กิมฮวนก้มหน้านิ่ง
“เกี้ยวมารอรับที่ด้านหน้าแล้ว กิมฮวนฤกษ์เข้าหอใกล้เข้ามาแล้วรีบไปเถิด”
ชุดแดงสดใสสะบัดขึ้นห่มคลุมร่างอ้อนแอ้นราวหญิงงามในภาพวาดของจิตกรเอกผิวขาวอมชมพูริมฝีปากแดงระเรื่อ เผลอขึ้นก่อนจะงับเอาสีชาดแดงระเรื่อป้ายไปบนริมฝีปากบางหยักได้รูปทั้งๆ ที่ กิมฮวนเป็นบุรุษอายุ18ปีแต่ด้วยมีมารดาที่เลี้ยงดูเพียงลำพัง ใบหน้างดงามที่ละม้ายพี่สาวร่วมบิดา บางครั้งถึงกับมีคนทักผิด
กิมฮวนนั่งบนเกี้ยวที่โยกเยกไปมา ภายในใจสงบร่มเย็นไม่ได้มีความรู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ป้ายหน้าจวนอ๋องที่มองเห็นแต่ไกล
...จวน เทียมเมฆ...
ไม่มีงานแต่งไม่มีสุรามงคลไม่มีแม่สื่อมีเพียงเกี้ยวสีแดงที่ถูกหามเข้ามาก็เท่านั้นอีกทั้งหญิงสาวไม่ใช่หญิงสาวทุกอย่างผิดที่ผิดทาง
“พระชายา ท่านอ๋องให้ท่านรอที่ห้องหอ ยามซวี (19.00-20.59) ท่านอ๋องจึงจะกลับจากวังหลวงตอนนี้ท่านอ๋องถวายงานฝ่าบาทหารือเรื่องในราชสำนัก”
กิมฮวนเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆ ก้าวขาเข้าไปในจวน ไม่ได้เอ่ยคำใด
แสงไฟจากเปลวเทียนสีส้มแดงสลัวๆ ทั่วห้อง มือเล็กประสานกันตรงหน้านั่งลงบนแท่นนอนนิ่งงัน สลัดความคิดในหัวที่มีทั้งความกลัวและความตื่นเต้นทิ้งไปเสีย กลัวมากแล้วช่วยอะไร ไม่กลัวเสียอีกจึงจะคิดหาทางเอาตัวรอดได้
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
หน้าตาก็หล่อเหลา เท่าที่ปั้นหยาอยู่ด้วยก็คิดว่าคงจะดูไม่ผิด ฐานะคุณไม่ใช่ธรรมดา แต่ปั้นหยาก็ยังไม่รู้หรอกนะว่าถึงขั้นไหน จะหาผู้หญิงมานอนด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แต่จะบอกอะไรให้นะคะคุณฮัมดีนขา...” ปัณฑารีย์เขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ริมฝีปากแนบชิดกับใบหูฮัมดีน “ถึงปั้นหยาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก แต่ก็รักตัวเองเป็น แล้วผู้ชายอย่างคุณ ปั้นหยาไม่เลือกมาดูแลชีวิตปั้นหยาหรอกค่ะ คุณแก่และน่าเบื่อเกินไป” ปึก!! เข่าเล็กกระทุ้งขึ้นไปเตะกึ่งกลางกายใหญ่ ถึงจะไม่รุนแรงอะไรมากนัก แต่ก็ทำให้ฮัมดีนเจ็บได้ไม่น้อย “ช่วยไม่ได้นะคะคุณฮัมดีน คุณเป็นคนสอนให้ปั้นหยาทำแบบนี้เอง”
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"