"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"
"แม่ขาแม่พาหนูมาที่นี่ทำไมเหรอคะ" เด็กหญิงเพลงรักในวัยห้าขวบถามกานดาผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัยเมื่อแม่พานั่งรถแท็กซี่มายังบ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าบ้านเช่าที่เด็กหญิงอยู่กับแม่หลายสิบเท่า
"บ้านของพ่อแกยังไงล่ะเพลง"
"พ่อเหรอคะ เพลงมีพ่อด้วยเหรอคะแม่" เด็กหญิงตัวน้อยถามด้วยความดีใจและสงสัยเพราะตั้งแต่จำความได้เด็กหญิงไม่เคยรู้เลยว่าพ่อเป็นใครหรือชื่ออะไรเด็กหญิงไม่กล้าถามแม่เพราะเคยจำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วเด็กหญิงเคยถามคำถามนี้แล้วโดนแม่ดุหลังจากนั้นเป็นต้นมาเด็กหญิงก็ไม่กล้าถามคำถามนี้อีกเลยจนกระทั่งวันนี้
"ถ้าแกไม่มีพ่อแล้วแกจะเกิดมาได้ยังไงหรือคิดว่าฉันเด็กแกมาจากถังขยะห๊ะ" พอแม่ตะคอกใส่เด็กหญิงก็รีบส่ายหน้าแล้วรีบก้มหน้าเพราะกลัวว่าแม่จะโกรธหนักกว่าเดิม บ่อยครั้งที่เด็กหญิงถามอะไรแล้วไม่เข้าหูแม่เด็กหญิงก็มักจะโดนแม่ดุด่าหรือถ้าแม่อารมณ์ไม่ดีเด็กหญิงก็จะโดนตีด้วยไม้แขวนเสื้อ เด็กหญิงแอบเงยหน้าขึ้นดูเพราะเห็นว่าแม่เงียบไปนานพอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าแม่กำลังกดกริ่งที่ประตูอย่างรัวๆด้วยใบหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ
"มาหาใครคะคุณ" สักพักก็มีหญิงวัยกลางคนเปิดประตูรั้วแล้วถาม
"มาหาคุณก้องภพ"
"คุณมีธุระอะไรกับท่านคะได้นัดไว้ไหม"
"ธุระอ่ะมีแต่ไม่ได้นัด"
"ถ้าอย่างนั้นคงให้เข้าพบไม่ได้หรอกนะคะเพราะวันนี้ในบ้านกำลังจัดงานวันเกิดให้ลูกสาวคนเดียวของท่าน"
"เหอะลูกสาวคนเดียวอย่างนั้นเหรอ" จู่ๆแม่ของเด็กหญิงก็ผลักหญิงวัยกลางคนจนเซเกือบล้มจากนั้นแม่ก็จูงมือเด็กหญิงแล้วพาเข้าไปข้างในโดยมีหญิงวัยกลางคนตะโกนร้องบอกไม่ให้เข้าไปแต่แม่ของเด็กหญิงก็หาได้สนใจไม่
"คุณ คุณเข้าไปไม่ได้นะ!!!"
"ฉันจะเข้าแกไม่มีสิทธิ์มาห้ามเพราะฉันก็เป็นเมียของคุณก้องภพเหมือนกันส่วนนี่ก็คือลูกสาวของเขา"
"คุณพูดอะไรของคุณคุณอย่ามาพูดอะไรมั่วๆแบบนี้นะคุณก้องภพท่านรักภรรยาของท่านมากแล้วท่านก็รักลูกของท่านทั้งสองคนมากด้วยไม่มีทางจะไปมีเมียมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นหรอก"
"แกจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของแกแต่ฉันมีหลักฐานว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณก้องภพ"
เด็กหญิงกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะแรงจูงของแม่จนกระทั่งเข้ามาถึงในตัวบ้านที่ตอนนี้มีการจัดงานวันเกิดอยู่คนมากมายที่มาในงานส่วนใหญ่จะเป็นเด็กผู้หญิงเพราะว่างานนี้จัดขึ้นเนื่องในวันคล้ายวันเกิดอายุครบเจ็บขวบของเด็กหญิงแพรวพิไลลูกสาวของคุณก้องภพซึ่งเขามีลูกชายอีกคนอายุสิบขวบชื่อว่าพีรวัสหรือพีท
เด็กหญิงเพลงรักแอบมองเค้กก้อนโตสีฟ้าที่มีตุ๊กตาเจ้าหญิงแสนสวยผมยาวตั้งอยู่ด้านบนสุดของเค้กเด็กหญิงเคยฝันว่าอยากมีงานวันเกิดแบบนี้บ้างแต่ก็ไม่เคยมีเพราะแม่ไม่เคยจัดงานวันเกิดให้เลยสักครั้งอย่าว่าแต่จัดงานวันเกิดเลยเวลาที่แม่อยู่ด้วยยังไม่ค่อยมีทุกๆคืนเด็กหญิงต้องนอนคนเดียวเพราะแม่ทำงานเป็นนักร้องที่ผับทำให้กลางคืนเด็กหญิงต้องนอนคนเดียวภายในห้องเช่าเพียงลำพังทุกคืนแต่เด็กหญิงก็ชินแล้ว ชีวิตของเด็กหญิงมีแม่แค่คนเดียวไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนถึงแม่จะชอบดุแต่เด็กหญิงก็รักแม่มากเพราะทั้งชีวิตเด็กหญิงก็มีแค่แม่เท่านั้น
และขณะที่ทุกคนในงานกำลังมีความสุขกันอยู่แม่ก็พาเด็กหญิงเดินเข้ามาด้านในแล้วเดินตรงไปยังกลุ่มคนที่ยืนอยู่
"สวัสดีค่ะคุณภพ"
"กานดา!!!!"
"ใช่ค่ะกานดาเองทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะตกใจเหรอที่เจอกานดา"
"คุณมาได้ยังไงใครให้เข้ามา"
"แล้วทำไมกานดาจะเข้ามาไม่ได้ล่ะคะในเมื่อบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านผัวของกานดาเหมือนกันหรือคุณจะปฏิเสธ"
"เธอพูดอะไรของเธอใครคือผัวของเธอกันห๊ะ"
"สวัสดีค่ะคุณรัมภาดิฉันชื่อกานดานะคะเป็นเมียอีกคนของคุณก้องภพส่วนนี่ลูกสาวของฉันกับคุณห้องภพค่ะแกอายุได้ห้าขวบแล้ว เพลงรักจ๊ะไปหาคุณพ่อสิลูกผู้ชายคนนี้คือพ่อของลูก" กานดาผลักลูกสาวให้เข้าไปหาคนเป็นพ่อแต่ดูเหมือนคนเป็นพ่อจะไม่ยอมรับเพราะเขาไม่ได้มีท่าทีดีใจเลยสักนิดไม่กอดไม่แตะต้องซ้ำยังมองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยสายตาว่างเปล่า
เอาตอนแรกมาฝากจ้าาาาา ดราม่าหน่วงตับอีกตามเคยใครสายดราม่าน้ำตาแตกเชิญอ่านได้เลยจ้า
❌❌❌แจ้งก่อนอ่าน....ใครโลกสวยรับไม่ได้กับเรื่องพระเอกเลวเจ้าชู้ผ่านไปได้เลยนะคะไรท์ถือว่าแจ้งล่วงหน้าแล้วเพราะฉะนั้นอย่ามาเม้นต์บั่นทอนจิตใจกันเพียงเพราะนิยายไม่ตรงจริตไม่ตรงใจเพราะไรท์ตั้งใจแต่งนิยายทุกเรื่องแล้วก็ชอบแนวนี้ด้วยค่ะ(ความชอบส่วนบุคคลเนอะ) ❌❌❌
แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด ภูผาอัยวาอยู่ในเรื่อง กลลวงร้ายซ่อนรัก นะคะ
"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"
"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ
"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ"
ปิ่นมึงรู้ไหมว่ากูแม่งโคตรเกลียดมึงเลยเกลียดทั้งแม่มึงทั้งตัวมึง กูจะทำให้มึงอยู่อย่างไม่มีความสุขไม่เชื่อมึงก็คอยดู
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"