กุมภัณฑ์ เป็นชายหนุ่มที่เกิดในราศี กุมภ์ และเขาเป็นผู้ที่อยู่ในดินแดนของยมโลก เนื่องด้วยได้คำสั่งจากเบื้องบนให้ไปดูแล โมราห์ เป็นเด็กสาวที่อยู่ในการปกครองของ กุมภัณฑ์ แต่มันจะเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเปล่านะ ทำไมถึงต้องส่งชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ที่วัน ๆ คลุกคลีสาวงามที่ดินแดนมีแต่กระทะทองแดง ต้นหงิ้ว และเสียงร้องโหยหวยจากพวกวิญญาณที่ทำชั่ว ทว่าเขาจะอดใจได้หรือไม่ ที่ไม่ได้ปลดปล่อยความเป็นชาย
“กุมภัณฑ์ ข้าขอสั่งเจ้า ให้ขึ้นไปยังบนโลกมนุษย์ สามเดือน” น้ำเสียงเข้มขรึม ที่ดังมาแต่ไกล
ท่านยมทูตหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นปมเมื่อสาวเท้ามาถึงที่หมาย ซึ่งมีสาวงามกำลังนั่งปรนเปรอชายหนุ่มผู้นั้นถึงสามตน ที่เขาเพิ่งเอ่ยปากเรียกไปเมื่อสักครู่
"เหตุใดต้องเป็นข้า ทีไปปฏิบัติหน้าที่บนโลกมนุษย์" ดวงตาคมเข้ม ใบหน้าเหมือนยักษ์ มีเขี้ยวสองข้างเป็นเอกลักษณ์ของเขา
"เบื้องบนท่านสั่งมา ให้เจ้าไปปฏิบัติหน้าที่ คอยปกป้องหญิงสาวผู้หนึ่ง" ว่าแล้วท่านผู้นั้นก็นั่งลงข้าง ๆ กุมภัณฑ์ ที่ตอนนี้มีสาวงามหันไปสนใจกับท่านยมทูตหนึ่งตนที่ขอแยกตัวออกมาจากกุมภัณฑ์ ที่มีสาวงามขนาบซ้ายขาว
"ข้าอยู่ในที่ของข้า ก็มีสาวงามมากมายที่ทำให้ข้ามีความสุข ทว่าเหตุใดกัน เบื้องบนยังสั่งให้ข้าไปปฏิบัติหน้าที่บนโลกมนุษย์
"ท่านบอกได้เพียงว่า หญิงผู้นั้นใกล้จะหมดอายุขัย ให้เจ้าเข้าไปอยู่ใกล้ ๆ นาง และทำให้นางมีความสุข" ท่านยมทูตพูดจบก็ได้ใช้ใบหน้าไซ้ซอกคอสาวงาม ซึ่งไม่เกรงอกเกรงใจชายผู้นั้น
คิ้วเรียวยาวงอนเหมือนคิ้วยักษ์ ยกขึ้นด้วยความสงสัย ในขณะที่มีสาวงามกำลังใช้มือเรียวบางลูบไล้ไปทั่วแผงอกของตน
ในดินแดนยมโลกที่ร้อนกว่าเตาหลอมโลหะหลายร้อยเท่าพันเท่า ที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้ ทว่านั้นมันเรื่องปกติของผู้ที่ดูแลและทำหน้าที่ในดินแดนแห่งนี้ จึงทำให้ผู้ที่อยู่ในดินแดนแห่งนี้ ไม่สวมเสื้อผ้าเหมือนบนโลกมนุษย์ นุงแค่โจงกระเบนแบบผ้าบาง ๆ สีแดง ที่เป็นสีเดียวกับสถานที่แห่งนี้
ยกเว้นสาวงามที่นุงกระโจมอกกับโจงกระเบน ซึ่งเป็นสาวงามที่มาจากโลกมนุษย์ แต่เนื่องด้วยพวกตนไม่อยากลงไปในกระทะทองแดง จึงขอแลกเปลี่ยนเป็นสาวงามให้ผู้ชายได้ปรนเปรอพวกเธอ
"เพราะเหตุใดจึงต้องเป็นข้า ถึงไม่เป็นท่าน" ว่าแล้วชายดังกล่าวได้วางแก้วน้ำสีอำพันลงบนโต๊ะไม้ ที่ออกแบบในดินแดนแห่งนี้
"ข้ามันแก่แล้ว ส่วนเจ้ายังหนุ่มยังแน่น และเบื้องบนยังกล่าวอีกว่า ให้เจ้าใช้ชื่อกุมภัณฑ์ตามเดิม ที่เกิดในราศีกุมภ์" ท่านยมทูตชี้นิ้วไปหาเขาทันทีทันใด
“เหตุใดจึงต้องเป็นราศีกุมภ์” เขาถามด้วยความสงสัย โดยที่มีสาวงามกำลังเล่นซุกซนอยู่บนร่างกายของเขา
“บนโลกมนุษย์ ถ้ามีการเกิด จะเกิดตามราศีต่าง ๆ ที่แตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะเป็นวัน เดือน ปี 12 นักษัตร หรือ 12 ราศี ที่เป็นคำเชื่อสมัยโบร่ำโบราณ และอีกอย่าง เจ้าชื่อกุมภัณฑ์ ท่านเลยให้เจ้าเป็นชายหนุ่มที่เกิดในราศีกุมภ์” ท่านยมทูตอธิบายให้ชายหนุ่มที่อายุห่างกว่าเขาหลายทศวรรษ
“แล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้าง” กุมภัณฑ์พยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ถึงอย่างไรเขาก็มิอาจขัดคำบัญชาจากทางเบื้องบนได้ มิเช่นนั้นเขาอาจจะไม่ได้กลับไปเกิดในดินแดนของมนุษย์
“ไว้ถึงเวลานั้นเจ้าจะรู้เอง” สิ้นเสียงท่านยมทูต ชายทั้งสองก็ได้ก็สนุกไปกับสาวงามในดินแดนยมโลกที่พวกเขาได้อาศัยมานานนับหลายทศวรรษ
หญิงสาววัยยี่สิบเอ็ดปีเศษกำลังสาวเท้ายาว ๆ เพื่อไปหาที่หลบฝน เมื่อเจ้าตัวผ่านกำแพงมหาวิทยาลัยได้เพียงไม่กี่นาที ห่าฝนก็ลงกระหน่ำอย่างไม่เป็นปี่เป็นขลุ่ย เธอเห็นตึกคูหาสามชั้นที่มีหลังคายื่นออกมาเพียงไม่มาก แต่ดีเสียกว่าไม่มีที่ให้หลบ
ชุดนักศึกษาที่ขาวบาง เมื่อโดนน้ำฝนทำให้ชุดนักศึกษาสีขาวที่เธอสวมใส่ มันเปียกโชกจนเสื้อผ้าแนบไปกับลำตัว ทำให้เห็นชุดชั้นในสีชมพูอ่อน ก่อนที่เธอจะนำกระเป๋าใบเล็กที่สะพายอยู่ข้างตัว มาปกปิดมันเอาไว้
“อะนี่” เสียงเข้มที่อยู่ข้าง ๆ หญิงสาวได้นำเสื้อหนังสีดำคลุมไหล่ให้คนตัวเล็ก
เธอเงยหน้าขึ้นมองว่าเป็นใครกันที่จู่ ๆ มีน้ำใจส่งเสื้อหนังราคาแพงมาปกปิดร่างกายอันบอบบางของเธอเอาไว้
ดวงตาทั้งสองคู่ประจันโดยมิได้นัดหมาย โดยทีนัยน์ตาสีดำสนิทของชายปริศนา จ้องมองไปที่นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของหญิงสาว
ชายผู้นั้นมีดวงตากลมโต คิ้วคมเข้ม มีหางคิ้วงอนขึ้นไปเล็กน้อย ใบหน้าบึ่งตึง เขาแค่ยกยิ้มที่มุมปากทำให้เห็นเขี้ยวอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา แค่เพียงเสี้ยวเดียวที่ได้เห็นมันเป็นสิ่งแรกที่เธอมองเขาว่ามีเสน่ห์ ต่อให้คนที่อยู่ข้าง ๆ เธอมีสีหน้าบึ่งตึงก็ตาม
“ขอบคุณนะคะลุง” เสียงหวาน ๆ ออกมาจากริมฝีปากคู่สวย ที่มีหยดน้ำจากฝนเกาะอยู่ ในขณะที่ผมเผ้าของเธอเองก็เปียกปอนไปหมด
แต่เขากับสะดุดคำบางคำ พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นสูง ด้วยคำที่เรียกเขาว่า ‘ลุง’
“ฉันเป็นพี่ชายของพ่อเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ยัยเด็กบ้า” เขาต่อว่าเธอเล็กน้อย ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สุด ๆ
“ถ้างั้นหนูขอคืนเสื้อหนังราคาแพงให้แล้วกันนะคะ อุตส่าห์มีน้ำใจ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ดึงเสื้อหนังออกจากตัว พลางยื่นแขนไปทางเขา
แต่ทว่าสายตาของเขาเหลือบไปเห็นชุดชั้นในสีชมพูอ่อน ที่เขาดันเผลอไปเห็นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ฉันไม่รับคืน และอีกอย่าง ไอ้ชุดชั้นในสีชมพูของเธอ มันโผล่ออกมาให้เห็นแล้วนะ อ๋อ คิดจะอ่อยฉันหรือไงยัยเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” เขายืนกอดอกพลางเหล่สายตาไปยังที่หน้าอกของเธอ
++ คำโปรย ++ เมื่อเธอท้องกับเขา แต่แม่ฝ่ายชายกลับไม่ยอมรับแถมยังให้ชายคนรักของตนต้องไปแต่งงานของคนอื่นน้องแฝดที่คลอดก่อนกำหนดด้วยสภาวะจิตใจของผู้เป็นแม่จะเป็นอย่างไร +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "พะ แพรว... อ๊ายยย" ธิดาเสียหลัก จึงเรียกสายตาของทุกคน พร้อมกับแพรวที่เข้ามาหาร่างของเธอ "กะ แกละ เลือด..." น้ำเสียงสั่นเครือ มองไปบนพื้น ซึ่งเริ่มมีสีแดง ค่อย ๆ ไหลเจิ่งนอง ใบหน้าของธิดาเริ่มไม่สู้ดี เมื่อเพื่อนสาวของตนบอกว่ามีเลือด จึงทำให้ธิดาก้มไปมองด้านล่าง และก็เป็นอย่างที่เห็น "ธะ ธิดา" นันยศลืมไปเลยว่าตนเองอยู่ในฐานะไหน ร่มที่กางแดดบังลมให้กับขวัญเนตร ก็ร่วงหล่นตกพื้น ก่อนจะรีบปีนข้ามรั้ว ปรี่เข้ามาชอนร่างของธิดามาอยู่ในวงแขน "ฉันจะพาธิดาไปโรงพยาบาล ส่วนเธอค่อยตามไป เตรียมของทุกอย่างของธิดาให้พร้อม และอย่าลืมบอกแม่ด้วย" เขากล่าวเสร็จสรรพ ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้า เช่นเดียวกับที่แพรววิ่งไปเปิดประตูรั้ว "อุ่น!" ตะโกนลั่น ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากัน แววตาเบิกโพลง ไม่ชอบใจที่เขาทำอะไรออกนอกหน้า "ถ้ายังเป็นคน ก็หลีกไปซะ ผมจะไม่ยอมให้ลูกในท้องเป็นอะไรเด็ดขาด" น้ำเสียงเข้มของนันยศ ทำให้ขวัญเนตรต้องสะดุ้ง เพราะตั้งแต่ทั้งสองเป็นสามีภรรยา เขาก็ไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับหล่อนเลยสักครั้ง
.. "ใครให้คำนิยาม ว่าการแต่งงานคือตอนจบของชีวิต การแต่งงานต่างหากล่ะ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด" .. . . . # "หากมนุษย์เราสามารถย้อนอดีตไปได้ แล้วการแก้ไขเรื่องราวในอดีต จะทำให้อนาคตเปลี่ยนแปลงไหม"
++ คำโปรย ++ ใครจะไปคิดล่ะว่านางจะเข้าไปอยู่ในซีรีส์ที่ได้ชมก่อนนอน จึงทำให้นางได้ไปพบกับท่านแม่ทัพในสมัยราชวงศ์ชิง ซึ่งมีจักรพรรดิเฉียนหลงเป็นฮองเต้ในสมัยนั้น แถมท่านแม่ทัพผู้นี้เพิ่งจะโดนหักอกมามาด ๆ อีกด้วย *** เนื้อหาบางส่วน *** “เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ” เสียงสาวใช้ในเรือนของซูเม่ย ดังขึ้นมาจากด้านนอก พลางรีบปรี่เข้ามาหานายของตน ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าสาวใช้ของตนมาก่อน “เจ้าจะเอะอะโวยวายอันใดกัน ข้ากำลังนั่งปักผ้าให้สามี” ซูเม่ยที่กำลังจดจ่อกับผ้าขาวบาง ที่มีไม้ขนาดสี่เหลี่ยมทับผ้าผืนนั้นเอาไว้ พร้อมกับลายผ้าที่มีรอยร่างเส้นไว้บาง ๆ ให้เป็นลายปัก “กะ… เกิดเรื่องใหญ่ที่เรือนภรรยาเอกของท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ” สาวใช้คนดังกล่าวมีใบหน้าที่ตื่นตระหนก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “เกิดเรื่องอันใดของเจ้ากัน ข้ากำลังอารมณ์ดี ๆ เจ้ากลับหาเรื่องมาให้ข้าอารมณ์ขุ่นมัว” คิ้วขมวดเป็นปมของซูเม่ยบ่งบอกว่านางไม่สบอารมณ์จริง ๆ เพราะหลังจากที่ท่านแม่ทัพมาให้ความสุขกับนางถึงในอ่างอาบน้ำ นางจึงปักผ้าให้สามีของตนเป็นการตอบแทน ที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ลืมนางเสียทีเดียว
เมื่อ 'รมิตา' ต้องมาเป็นเลขาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ เพราะ 'ชัชนนท์' เป็นบอสของเธอ ที่เอาแต่จะหาเรื่องแกล้งเธอตลอดเวลา แต่ทว่ามีอะไรฝั่งใจชัชนนท์กันนะ ถึงได้แกล้งนางเอกของเรา แต่มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น
*** เนื้อหาบางส่วน *** ปลายนิ้วหยาบแตะลงบนกางเกงชั้นในของขวัญจิราอย่างเบา ๆ พร้อมกับใช้ปลายนิ้วถูขึ้นลงไปมาระหว่างร่องสาวของเธอ ในขณะที่หญิงสาวนั่งจนตัวเกร็ง เพราะเธอไม่เคยรู้สึกยินดีและเต็มใจขนาดนี้มาก่อน “อ๊า! อ๊ะ! อ๊ายยย” คิรากรถูปลายนิ้วขึ้นลงตามจังหวะจากช้าไปเร็ว จนทำให้หญิงสาวหลุดครางเสียงดังออกมาด้วยความเสียว “พี่ขอนะขวัญ” เขากระซิบบอกหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งหลับตาพริ้มพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากของตนเพื่อกลั้นความเสียวนั้นเอาไว้ ขวัญจิราพยักหน้าตอบเขาแทน เพียงแค่นั้นเขาก็จับกางเกงชั้นในของเธอหลุดออกจากขาขาว ๆ ของเธออย่างเบามือ
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"