++ คำโปรย ++ ใครจะไปคิดล่ะว่านางจะเข้าไปอยู่ในซีรีส์ที่ได้ชมก่อนนอน จึงทำให้นางได้ไปพบกับท่านแม่ทัพในสมัยราชวงศ์ชิง ซึ่งมีจักรพรรดิเฉียนหลงเป็นฮองเต้ในสมัยนั้น แถมท่านแม่ทัพผู้นี้เพิ่งจะโดนหักอกมามาด ๆ อีกด้วย *** เนื้อหาบางส่วน *** “เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ” เสียงสาวใช้ในเรือนของซูเม่ย ดังขึ้นมาจากด้านนอก พลางรีบปรี่เข้ามาหานายของตน ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าสาวใช้ของตนมาก่อน “เจ้าจะเอะอะโวยวายอันใดกัน ข้ากำลังนั่งปักผ้าให้สามี” ซูเม่ยที่กำลังจดจ่อกับผ้าขาวบาง ที่มีไม้ขนาดสี่เหลี่ยมทับผ้าผืนนั้นเอาไว้ พร้อมกับลายผ้าที่มีรอยร่างเส้นไว้บาง ๆ ให้เป็นลายปัก “กะ… เกิดเรื่องใหญ่ที่เรือนภรรยาเอกของท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ” สาวใช้คนดังกล่าวมีใบหน้าที่ตื่นตระหนก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “เกิดเรื่องอันใดของเจ้ากัน ข้ากำลังอารมณ์ดี ๆ เจ้ากลับหาเรื่องมาให้ข้าอารมณ์ขุ่นมัว” คิ้วขมวดเป็นปมของซูเม่ยบ่งบอกว่านางไม่สบอารมณ์จริง ๆ เพราะหลังจากที่ท่านแม่ทัพมาให้ความสุขกับนางถึงในอ่างอาบน้ำ นางจึงปักผ้าให้สามีของตนเป็นการตอบแทน ที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ลืมนางเสียทีเดียว
‘ไยเจ้าถึงไม่รับรักข้า เจ้าทำเยี่ยงนี้กับข้าได้อย่างไรกัน’
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดเกราะที่เพิ่งกลับมาจากการสู้รบ ที่ต่างเมือง
‘ท่านแม่ทัพ ข้ามิอาจเอื้อมรับรักท่านได้เจ้าค่ะ ในเมื่อข้าเป็นเพียงแค่สาวใช้ในจวนของท่าน’ หญิงสาวกำลังโน้มตัวเคารพชายผู้นั้น ที่มีใบหน้าเข้มขรึม นางหลุบสายตาลงต่ำ เพราะนางมิกล้าสบตาผู้เป็นนาย
ภาพหน้าจอโทรศัพท์กำลังเล่นไปเรื่อย ๆ ในขณะที่หญิงสาวกำลังจดจ้องไปที่ภาพดังกล่าว
“ยัยผู้หญิงหลายใจ ยัยผู้หญิงนิสัยไม่ดี ยัยผู้หญิงโง่เง่า ถ้าเป็นฉันนะ จะพลีกาย พลีใจตั้งแต่ที่รู้ว่าเขารักฉันแล้วย่ะ” หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าทอผู้หญิงที่หักอกผู้ชายในซีรีส์ที่เธอกำลังชม
“แม่ทัพอะไรของเขาน้า น่ากินอะไรขนาดนี้ ทั้งหน้าตาดี ร่างกายก็บึกบึน ถ้าเป็นฉันจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงเลยคอยดู” หญิงสาวกำลังกอดรัด ฟัดเหวี่ยงอยู่กับหมอนข้างที่เธอชอบกอด พร้อมกับจิกนิ้วไปที่หมอนข้าง ใบเดิม เมื่อจินตนาการถึงผู้ชายในซีรีส์ที่เธอกำลังชม
เธอมีชื่อว่า ณัชพร หรือ พร แต่ฉายาที่เหล่าเพื่อน ๆ ตั้งให้มีชื่อว่า พรฮับ ทำให้เธอเป็นที่รู้จักมากมาย ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงอารมณ์ดี เข้ากับคนได้ง่าย บ้านิยายและซีรีส์เป็นที่สุด
อายุอานามของเธออยู่ที่สามสิบต้น ๆ ซึ่งเป็นวัยที่จะต้องหาคู่ชีวิตได้แล้ว ทว่าเธอแทบจะไม่มองผู้ชายคนไหนเลย ถึงแม้ว่ามีหนุ่มมากหน้าหลายตาขอเข้ามาจีบเธอก็ตาม หญิงสาวก็ปฏิเสธทันทีทันใด และให้เหตุผลว่า เธอยังไม่พร้อมที่จะมีใครและไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวเพื่อเพิ่มภาระให้ตนเอง
เธอเช่าห้องอพาร์ทเมนต์อยู่ในเมืองกรุง ซึ่งเช่าในราคาไม่กี่พันบาท แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว แถมไม่มีบิดาและมารดาให้รับผิดชอบอีกด้วย
ณัชพรเธอเป็นเด็กกำพร้าซึ่งอยู่ในบ้านเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เกิด พอเธอโตเป็นสาวและสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ เธอจึงขออนุญาตออกมาใช้ชีวิตของตนเองและไม่ลืมที่จะไปเยี่ยมเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่เลี้ยงเธอมา
แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่สวยเสียทีเดียว หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ผมยาวสีดำธรรมชาติ รูปร่างผอมบางทรงนาฬิกาทราย ใครเห็นเป็นต้องหลงรักและแอบชอบเป็นธรรมดา
“ตายแล้ว ตีสาม พรุ่งนี้ตื่นไปทำงานสายแน่ ๆ เลย มีหวังโดนหัวหน้างับหัวแน่ ๆ” ณัชพรเหลือบสายตาไปเห็นเวลาที่อยู่ขอบหน้าจอ เพื่อบอกให้เธอพักผ่อนนอนหลับได้เสียที พร้อมกับใบหน้าที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะนอนหลับง่าย ๆ เพราะดวงตาของเธอยังสว่างจ้าอยู่เลย
แต่เธอก็ต้องหักห้ามใจปิดซีรีส์และวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ เพื่อให้ชัวร์ว่าพรุ่งนี้นาฬิกาจะช่วยปลุกเธอไม่ให้ตื่นสาย จากนั้นเธอก็ปิดเปลือกตาลง พร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเธอได้เข้าสู่ห้วงนิทรา ไปเรียบร้อยแล้วแค่เพียงอึดใจ
“นางคือผู้ใด พวกท่านเคยเห็นนางมาก่อนหรือไม่” เสียงคุ้นหูดังอยู่ข้างกาย หญิงสาวรู้สึกว่าตนเองไม่ปลอดภัยจึงค่อย ๆ ปรือตาขึ้นอย่างช้า ๆ
“อ๊ายยยยย” ทว่านางส่งเสียงและกรีดร้องลั่นออกมาจนผู้คนที่กำลังมุงดูต้องถอยห่างออกมาจากสตรีที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแปลกประหลาด
“จะ… เจ้า ๆ เจ้าจะร้องตะโกนโวยวายไปทำไม ข้ามิใช่โจรหรือผู้ที่คิดร้ายกับเจ้า” เขาพูดพลางขยับตัวถอยห่างจากนาง
“นะ… นี่นาย” ว่าแล้วเธอก็ชี้นิ้วไปทางชายแปลกหน้าพลางเอา ฝ่ามือตบหน้าตนเองอยู่หลายที “ไม่ ๆ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปเหรอ เกิดขึ้นอะไรกับฉันเนี่ย” ว่าแล้วเธอก็สติแตกทันที เมื่อมาอยู่ในยุคที่เธอไม่รู้จัก และ ไม่คุ้นสำเนียงภาษา แม้แต่เครื่องแต่งกายที่พวกเขาสวมใส่ พลางลุกขึ้นวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ เธอไม่อยากจะหัวขาดก่อนที่จะมีสามี
“นี่เจ้า จะรีบสาวเท้าไปที่แห่งใดกัน” บุรุษดังกล่าวเอ่ยพลางเอื้อมมือดึงชายเสื้อของนาง เพื่อไม่ให้นางหนีหายไปไหน
“เจ้า ๆ อะไรกันล่ะ นี่มันละครในซีรีส์ชัด ๆ คำก็เจ้า สองคำก็เจ้า ฉันก็มีชื่อนะเฟ้ย” ใบหน้านิ่วของนางไม่สบอารมณ์ พลางสะบัดชายเสื้อ ให้หลุดจากเงื้อมมือของชายแปลกหน้า
“เจ้ามิใช่คนที่เมืองนี้หรือ เจ้ามาจากแห่งใดกัน วาจาของเจ้า ข้ามิคุ้นหู” บุรุษดังกล่าวยอมปล่อยชายเสื้อของนางแต่โดยดี ด้วยใบหน้า ที่มึนงง
“ฉันมาจากกรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงของประเทศไทย และฉันมีชื่อว่า ณัชพร ชื่อเล่นว่า พร โอเค้” นางกล่าวออกมา ทว่ากลับทำให้ชายแปลกหน้างงงวยยิ่งกว่าเก่า
“เจ้าว่ากระไร ข้ามิเข้าใจในสิ่งที่เจ้ากล่าว” บุรุษที่อยู่ตรงหน้า ทำเอานางหัวเสีย จนแทบอยากจะเข้าไปหักคอเขาเสียเต็มประดา
“เว้ย! นี่มันคือที่ไหนกันแน่ นายบอกฉันหน่อยได้มั้ย” หากแต่ว่าเป็นนางเสียเองที่ต้องถามเขากลับ
“ที่เจ้าอยู่คือเมืองหลวง ในยุคราชวงศ์ชิง จักรพรรดิเฉียนหลงเป็นฮ่องเต้” บุรุษผู้นั้นกล่าว พลางกุมมือไว้เหนือศีรษะเพื่อให้นางได้รับทราบว่านามที่เขาได้กล่าวออกมานั้นคือผู้ที่อยู่เหนือประชาราษฎร์ทั้งปวง
“ตาเถรยายชี” นางอุทานออกมา จนลืมนึกไปว่ายังมีบุรุษยืนอยู่ข้างกาย “นี่ฉันหลุดมาอยู่ในยุคเฉียนหลงฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์เลยเหรอ ดีนะไม่ได้หลุดมาในยุคที่จักรพรรดิยงเจิ้ง ไม่งั้นฉันหัวขาดแน่ ๆ” นางยังคงพึมพำออกมา ทว่าชื่อที่นางกล่าวกลับสะดุดหูเขาเป็นยิ่งนัก
++ คำโปรย ++ เมื่อเธอท้องกับเขา แต่แม่ฝ่ายชายกลับไม่ยอมรับแถมยังให้ชายคนรักของตนต้องไปแต่งงานของคนอื่นน้องแฝดที่คลอดก่อนกำหนดด้วยสภาวะจิตใจของผู้เป็นแม่จะเป็นอย่างไร +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "พะ แพรว... อ๊ายยย" ธิดาเสียหลัก จึงเรียกสายตาของทุกคน พร้อมกับแพรวที่เข้ามาหาร่างของเธอ "กะ แกละ เลือด..." น้ำเสียงสั่นเครือ มองไปบนพื้น ซึ่งเริ่มมีสีแดง ค่อย ๆ ไหลเจิ่งนอง ใบหน้าของธิดาเริ่มไม่สู้ดี เมื่อเพื่อนสาวของตนบอกว่ามีเลือด จึงทำให้ธิดาก้มไปมองด้านล่าง และก็เป็นอย่างที่เห็น "ธะ ธิดา" นันยศลืมไปเลยว่าตนเองอยู่ในฐานะไหน ร่มที่กางแดดบังลมให้กับขวัญเนตร ก็ร่วงหล่นตกพื้น ก่อนจะรีบปีนข้ามรั้ว ปรี่เข้ามาชอนร่างของธิดามาอยู่ในวงแขน "ฉันจะพาธิดาไปโรงพยาบาล ส่วนเธอค่อยตามไป เตรียมของทุกอย่างของธิดาให้พร้อม และอย่าลืมบอกแม่ด้วย" เขากล่าวเสร็จสรรพ ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้า เช่นเดียวกับที่แพรววิ่งไปเปิดประตูรั้ว "อุ่น!" ตะโกนลั่น ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากัน แววตาเบิกโพลง ไม่ชอบใจที่เขาทำอะไรออกนอกหน้า "ถ้ายังเป็นคน ก็หลีกไปซะ ผมจะไม่ยอมให้ลูกในท้องเป็นอะไรเด็ดขาด" น้ำเสียงเข้มของนันยศ ทำให้ขวัญเนตรต้องสะดุ้ง เพราะตั้งแต่ทั้งสองเป็นสามีภรรยา เขาก็ไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับหล่อนเลยสักครั้ง
กุมภัณฑ์ เป็นชายหนุ่มที่เกิดในราศี กุมภ์ และเขาเป็นผู้ที่อยู่ในดินแดนของยมโลก เนื่องด้วยได้คำสั่งจากเบื้องบนให้ไปดูแล โมราห์ เป็นเด็กสาวที่อยู่ในการปกครองของ กุมภัณฑ์ แต่มันจะเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเปล่านะ ทำไมถึงต้องส่งชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ที่วัน ๆ คลุกคลีสาวงามที่ดินแดนมีแต่กระทะทองแดง ต้นหงิ้ว และเสียงร้องโหยหวยจากพวกวิญญาณที่ทำชั่ว ทว่าเขาจะอดใจได้หรือไม่ ที่ไม่ได้ปลดปล่อยความเป็นชาย
.. "ใครให้คำนิยาม ว่าการแต่งงานคือตอนจบของชีวิต การแต่งงานต่างหากล่ะ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด" .. . . . # "หากมนุษย์เราสามารถย้อนอดีตไปได้ แล้วการแก้ไขเรื่องราวในอดีต จะทำให้อนาคตเปลี่ยนแปลงไหม"
เมื่อ 'รมิตา' ต้องมาเป็นเลขาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ เพราะ 'ชัชนนท์' เป็นบอสของเธอ ที่เอาแต่จะหาเรื่องแกล้งเธอตลอดเวลา แต่ทว่ามีอะไรฝั่งใจชัชนนท์กันนะ ถึงได้แกล้งนางเอกของเรา แต่มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น
*** เนื้อหาบางส่วน *** ปลายนิ้วหยาบแตะลงบนกางเกงชั้นในของขวัญจิราอย่างเบา ๆ พร้อมกับใช้ปลายนิ้วถูขึ้นลงไปมาระหว่างร่องสาวของเธอ ในขณะที่หญิงสาวนั่งจนตัวเกร็ง เพราะเธอไม่เคยรู้สึกยินดีและเต็มใจขนาดนี้มาก่อน “อ๊า! อ๊ะ! อ๊ายยย” คิรากรถูปลายนิ้วขึ้นลงตามจังหวะจากช้าไปเร็ว จนทำให้หญิงสาวหลุดครางเสียงดังออกมาด้วยความเสียว “พี่ขอนะขวัญ” เขากระซิบบอกหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งหลับตาพริ้มพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากของตนเพื่อกลั้นความเสียวนั้นเอาไว้ ขวัญจิราพยักหน้าตอบเขาแทน เพียงแค่นั้นเขาก็จับกางเกงชั้นในของเธอหลุดออกจากขาขาว ๆ ของเธออย่างเบามือ
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"