เสิ่นเจียงหนานผลักประตูบานใหญ่ของวิลล่าออก และก้าวเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเธอกับฮั่วเป่ยอัน เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะฉลองอย่างไร
“เป่ยอัน คุณอยู่รึเปล่า?”
เสิ่นเจียงหนานมองไปรอบ ๆ แต่วิลล่าหลังใหญ่กลับว่างเปล่าไปหมด
เธอเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความงุนงง แต่แล้วจู่ ๆ เสียงผู้ชายกับผู้หญิงที่กำลังพลอดรักกันก็ดังมาจากทางห้องนอน
ผู้หญิงคนนั้นครวญครางออกมาเสียงดัง ขณะเดียวกันก็เค้นเสียงพูดออกมาว่า “เป่ยอัน อย่าทำอย่างนี้เลย ทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับเจียงหนาน......”
เสิ่นเจียงหนานแทบจะหน้าซีดลงภายในชั่วพริบตา
ซูเหมิ้งหราน!
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอคือคนที่อยู่ในใจ และยากที่จะลืมได้ของฮั่วเป่ยอัน เธอ..... กลับมาแล้วจริง ๆ ด้วย......
พวกเขากำลังทำเรื่องแบบนั้น บนเตียงนอนของเธอ ในห้องหอของเธอกับเขา
“มีอะไรไม่ยุติธรรมกัน? เธอก็แค่ภรรยาที่ผมแต่งงานด้วยเพื่อเอาเป็นเครื่องประดับให้ช่วยเชิดหน้าชูตาผมก็เท่านั้น อันที่จริงผมไม่ได้ชอบเธอเลยด้วยซ้ำ แล้วก็ไม่ได้สนใจในร่างกายของเธอเลยสักนิด หลายปีที่ผ่านมาผมไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลยสักครั้ง!”
“งั้นเธอก็น่าสงสารมากเลยนะ แต่งงานมาตั้งสามปีแล้ว แต่กลับยังไม่เคยได้รับความรักจากสามีเลย”
เสิ่นเจียงหนานตัวสั่นอย่างรุนแรง การสนทนาของพวกเขาทั้งสองคนเหมือนกับมีดที่มองไม่เห็น และทิ่มแทงลงมายังใจเธอเข้าอย่างจัง!
เธอกับฮั่วเป่ยอันแต่งงานกันเพื่อธุรกิจ
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอยอมที่จะสละความรุ่งโรจน์ของเธอทั้งหมด มาเป็นแม่บ้านคอยซักเสื้อผ้าทำอาหารให้เขา พยายามอย่างเต็มที่ในการเปลี่ยนตัวเองให้เป็นแม่บ้านที่มีคุณสมบัติที่เหมาะสม แต่เขากลับไม่เคยแตะต้องเธอเลย
เดิมทีเธอคิดว่าเพราะเธอไม่ได้ทำหน้าที่ในฐานะภรรยาให้ดีพอ เธอจึงไม่ได้รับการยอมรับจากเขามากพอ แต่แล้วเธอกลับไม่คาดคิดเลยว่า ที่แท้กลับกลายเป็นว่าเขาต่างหากที่ไม่เคยมีความคิดอยากจะแตะต้องเธอเลย!
เสียงที่ไม่เข้าหูเหล่านั้นดังออกมาจากในห้องอย่างต่อเนื่อง ทำให้หัวใจของเสิ่นเจียงหนานเต้นแรงไม่หยุด
ปัง——
จู่ ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแรง!
เวลานี้พวกเขาทั้งสองคนกำลังนัวเนียกันแบบแนบชิด ปฏิกิริยาแรกของฮั่วเป่ยอันรีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาบังตัวเองและซูเหมิ้งหรานเอาไว้ เมื่อเห็นว่าเป็นเสิ่นเจียงหนาน สีหน้าของฮั่วเป่ยอันก็ดูตื่นตระหนก แต่ในครู่ต่อมาใบหน้าที่เย็นชาไม่แยแสของเขาก็ดูเหมือนจะเย็นชามากยิ่งขึ้น
เขาพูดขึ้นมาด้วยความรังเกียจว่า “ไสหัวไป!”
แม้ว่าจะถูกมองด้วยมุมมองของคนที่จับชู้ได้อย่างคาหนังคาเขาเช่นนี้ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ศักดิ์ศรีของเขาลดน้อยลงไปเลยแม้แต่น้อย
เสิ่นเจียงหนานรู้สึกเจ็บปวดหัวใจไปหมด เธอมองไปยังชายผู้ที่ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดใด ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อ และถามขึ้นว่า “ฮั่วเป่ยอัน ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉันได้ลงคอ?”
ซูเหมิ้งหรานโผล่หัวออกมา และจงใจดึงเสื้อบนไหล่ของเธอลงไป เพื่อจะเผยให้เห็นรอยแดงจาง ๆ บนกระดูกไหปลาร้าของเธอ
เธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดออกมาเสียงอ่อยว่า “เจียงหนาน เธอก็รู้นี่ว่าผู้ชายที่บรรลุนิติภาวะแล้วต่างก็มีความต้องการทางเพศกันทั้งนั้น เป่ยอันเขาไม่ได้รักเธอ เขาก็เลยไม่สามารถทำเรื่องอย่างว่ากับเธอได้ มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่เขารัก แล้วก็มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถเติมเต็มความต้องการของเขาได้ หวังว่าเธอจะเข้าใจพวกเราได้ใช่ไหม?”
หลังจากพูดจบ มุมปากของซูเหมิ้งหรานก็โค้งขึ้นเล็กน้อย เธอจงใจเลือกวันครบรอบแต่งงานของพวกเขาทำเรื่องแบบนี้โดยเฉพาะ แต่ไม่รู้ว่าเซอร์ไพรส์นี้เสิ่นเจียงหนานจะชอบรึเปล่า?
เสิ่นเจียงหนานกำมือแน่น ดวงตาของเธอแดงก่ำ “การเป็นเมียน้อยมันทำให้เธอรู้สึกภาคภูมิใจมากเลยรึไง?”
ซูเหมิ้งหรานแสดงท่าทีเศร้า ๆ ออกมาเล็กน้อย เบ้าตาของเธอแดงก่ำไปหมด “ทำไมเธอถึงได้พูดแบบนี้ล่ะ? ถ้าในตอนนั้นพ่อแม่ของเธอไม่เอาชะตาชีวิตครอบครัวของฉันมาข่มขู่ฉัน ฉันจะยอมเลิกกับเป่ยอันได้ยังไง? เสิ่นเจียงหนาน ความรักที่เกิดจากการบังคับ มีแต่จะทำให้คนทั้งคู่ต้องทุกข์ใจ อีกอย่างในบรรดาพวกเราสามคน คนที่ไม่ได้รับความรักจากใครต่างหากที่เป็นเมียน้อย!”