โปรย แม่เลี้ยงบำเรอรัก เมื่อน้าสาวโทร. มาแจ้งข่าวว่าบิดาจะแต่งงานกับใหม่กับสาวน้อยวัยใส ซึ่งก็คือลูกชายเพื่อนของท่าน และยังเคยเกือบจะเป็นเจ้าสาวของเขา กันตพลเลยต้องรีบวิ่งแจ้นมาขัดขวาง ขัดขวางไปขัดขวางมา ไหงได้ว่าที่แม่เลี้ยงมาเป็นเมียเสียได้! ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "อุ๊ย!" พราวเพชรอุทานออกมาเมื่อเห็นกันตภพ เธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี เพราะเติบโตมาด้วยกันในหมู่บ้านแห่งนี้ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อในเมืองหลายปี "ตกใจอะไร" "สวัสดีค่ะพี่กันต์" เธอได้สติก็รีบยกมือไหว้ เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขาก็ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอ แต่จะถามก็ไม่กล้า เลยขอตัวเลี่ยงเข้าไปในครัวเพื่อเอาของไปเก็บ "ขอตัวก่อนนะคะ" "จะรีบไปไหนล่ะ" "ว้าย!" เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากเต็มแรง ทำให้ข้าวของในมือหล่นเกลื้อนพื้น "เจ็บนะคะพี่กันต์ ปล่อย!" เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความเจ็บ "จู่ ๆ คิดยังไงถึงเอาผู้ชายคราวพ่อเป็นผัว" "พี่กันต์!" เธอตกใจที่เขาถามเธอแบบนี้ "ตกใจเหรอที่ฉันรู้เรื่องนี้ เมื่อก่อนพ่อก็มักยัดเยียดเธอให้ฉัน แต่ฉันไม่เอา หัวสูงคิดจะหันไปจับพ่อฉันแทน" "มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ" เธอพยายามอธิบาย "ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน" เขากระชากเธอเข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน "ปล่อยนะคะ พี่กันต์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ" "ไม่เข้าใจอะไรเหรอ ไม่เข้าใจความรักของเธอกับพ่ออย่างนั้นเหรอ ฉันต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว เพราะสาวรุ่นแบบเธอกับคนแก่รุ่นพ่อฉัน ไม่มีทางรักกันได้ เธอหวังแค่เงินใช่ไหม" "อย่ามาดูถูกกันนะคะพี่กันต์" เธอสะบัดตัวหนี แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย กดเธอไปกับผนัง ท่าทีเอาเรื่อง "เลิกกับพ่อของฉันซะ ถ้าเธอยังดื้อ อย่าหาว่าไม่เตือน แล้วก็ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วย" "พี่กันต์ไปคุยกับคุณลุงเองเถอะค่ะ คุณลุงจะให้คำตอบพี่กันต์เอง แล้วก็ปล่อยพราวได้แล้ว" "คิดว่าพ่อถือหางเลยพูดจาอวดดีกับฉันแบบนี้ใช่ไหม" "ปล่อยค่ะ" "ไม่ปล่อย เธอจะทำไม" เขายักคิ้วอย่างกวนอารมณ์ "ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้!" เธอก้มลงกัดแขนเขาเต็มแรง ตอนนี้ต้องเอาตัวรอดเอาไว้ก่อน
ซีรีส์แม่เลี้ยงบำเรอรัก
เล่ม 1 แม่เลี้ยงบำเรอรัก
กันตพลกำโทรศัพท์แน่นเมื่อได้ยินแม่บ้านสูงวัยรายงานมาทางสายว่าบิดากำลังจะรับสาวน้อยที่ชื่อพราวเพชรเป็นเมีย
เขารู้จักพราวเพชรดี หล่อนเป็นหญิงสาวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน เห็นกันมาแต่เล็ก ก่อนที่เขาจะมาเรียนต่อและทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ
กษมาบิดาของเขาเป็นเศรษฐีร่ำรวยอยู่ในต่างจังหวัด มารดาเสียชีวิตนานแล้ว ท่านยังไม่แต่งงานใหม่ แต่ไม่คิดว่าจะได้รับข่าวว่าท่านจะมีเมียใหม่เป็นหญิงสาวรุ่นราวคราวลูกเช่นนี้
ฟังแล้วทำให้รู้สึกหงุดหงิดยิ่งนัก หงุดหงิดทั้งบิดาที่ไม่เจียมสังขาร หงุดหงิดทั้งผู้หญิงหิวเงินคนนั้น
“ผมจะกลับไปจัดการเรื่องราวทุกอย่างเองครับ พ่อก็อายุมากแล้วยังจะหมกมุ่นกับเรื่องนั้นอยู่อีก แทนที่จะเข้าวัดเข้าวา” บิดาของเขาอายุหกสิบเศษแล้ว ส่วนเมียใหม่อายุแค่ยี่สิบ มันใช่ซะที่ไหน
แล้วพราวเพชรก็ไม่ใช่ใคร เป็นหญิงสาวที่บิดาเขาเคยพูดขำๆ ว่าอยากให้แต่งงานกับเขา แต่ไฉนเลยบิดาถึงเอาทำเมียเสียเอง
เขาไม่ได้จะแย่งผู้หญิงกับบิดา เพราะไม่คิดจะเอายายเด็กกะโปโลนั่นมาทำเมียอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้บิดาเอามาทำเมียนี่นา
“น้าก็ไม่รู้จะพูดยังไงน่ะจ้ะ พ่อของเราน่ะเขารักเขาหลงมาก รู้ทั้งรู้ว่านั่นลูกของเพื่อน ก็ยังจะรับมาเป็นเมีย”
“แล้วพราวเพชรยอมเหรอครับ” กันต์พลเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ก็คงยอมมั้งล่ะจ้ะ เพราะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านแล้วแหละค่ะ” สร้อยทองพูดแล้วถอนใจมาตามสาย
กันตพลร้อนใจยิ่งนัก เขารีบเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในทันที
เนื่องจากเรียนจบก็ทำงานอยู่ในเมืองใหญ่หลายปี เขาเริ่มเบื่อหน่ายกับงานที่นี่ บิดาเดินทางมาเยี่ยมทีไร ก็มักชวนให้เขากลับไปช่วยกิจการที่บ้านอยู่ร่ำไป
บ้านของเขามีทั้งบ้านและอาคารให้เช่า โรงเลื่อย โรงสี และเรือกสวนไร่นาเป็นจำนวนมาก ที่เขาต้องช่วยบิดาดูแล ควบคุมคนงานและลูกน้อง ดังนั้นการลาออกจากงานกลับไปอยู่ต่างจังหวัด จึงไม่ได้มีผลกระทบกับรายได้ของเขานัก เพราะไม่ได้ทำให้เขากลายเป็นคนตกงานไม่มีกิน เนื่องจากที่บ้านก็มีพร้อมทุกอย่าง แต่ที่เขาทำงานที่นี่เพราะต้องการหาประสบการณ์ชีวิตเท่านั้น
กันตพลเดินทางกลับมาถึงบ้านในตอนค่ำของอีกวัน เขาขับรถมาแบบไม่พักเพราะร้อนใจ แต่มาถึงบ้านสาวใช้ก็รายงานว่า บิดาไม่อยู่บ้าน ไปทำธุระที่จังหวัด ส่วนสร้อยทองก็ไปงานศพญาติอีกตำบลหนึ่ง ทำให้ในบ้านไม่มีใคร
“มีแต่คุณพราวเพชรค่ะ” สาวใช้รายงาน
“แล้วเขาไม่ไหน ไม่อยู่เหรอ เห็นบ้านเงียบ”
“เห็นปั่นจักรยานออกไปตลาดน่ะค่ะ”
“อ้อ...” เขาครางออกมาเหมือนรับรู้
“คุณกันต์ต้องการอะไรไหมคะ” สาวใช้เอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม
“ไม่ต้องการอะไร ไปพักเถอะ”
“แล้วอาหารล่ะคะ คุณกันต์กินอะไรมาหรือยัง ดิฉันจะได้ทำให้ค่ะ”
“ขออะไรง่ายๆ ก็แล้วกัน” เขาขับรถมาไกลยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ก็รู้สึกหิวพอสมควร แต่ใจร้อนดั่งไฟเลยขับรถแบบไม่พักเลย
“ค่ะ” สาวใช้รับคำ เตรียมกับข้าวง่ายๆ ที่พอทำได้ให้เจ้านายหนุ่ม เพราะแม่ครัวใหญ่อย่างสร้อยทองไม่อยู่ ก่อนจะกลับบ้านพักของตัวเองไป
กันตพลเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ออกมารับประทานอาหารที่สาวใช้จัดเตรียมเอาไว้ให้
ชายหนุ่มชะงักเมื่อเดินออกมาจากห้องก็เจอเข้ากับสาวน้อยที่ปั่นจักรยานเข้ามาที่บ้าน พร้อมด้วยหิ้วข้าวของเข้ามามากมาย
“อุ๊ย!” พราวเพชรอุทานออกมาเมื่อเห็นกันตพล เธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี เพราะเติบโตมาด้วยกันในหมู่บ้านแห่งนี้ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อในเมืองหลายปี
“ตกใจอะไร”
“สวัสดีค่ะพี่กันต์” เธอได้สติก็รีบยกมือไหว้ เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขาก็ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก
เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอ แต่จะถามก็ไม่กล้า เลยขอตัวเลี่ยงเข้าไปในครัวเพื่อเอาของไปเก็บ
“ขอตัวก่อนนะคะ”
“จะรีบไปไหนล่ะ”
“ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากเต็มแรง ทำให้ข้าวของในมือหล่นเกลื้อนพื้น
“เจ็บนะคะพี่กันต์ ปล่อย!” เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความเจ็บ
“จู่ ๆ คิดยังไงถึงเอาผู้ชายคราวพ่อเป็นผัว”
“พี่กันต์!” เธอตกใจที่เขาถามเธอแบบนี้
จะบอกว่าเรื่องราวไม่ใช่เป็นอย่างที่เขาคิดก็ไม่ได้ มารดาเลี้ยงของเธอจะขายเธอให้เจ้าของบ่อนที่นางไปติดหนี้อยู่ กษมาไปช่วยไถ่ตัวเธอคืนมา พร้อมทั้งใช้หนี้ให้ รับเธอมาเป็นเมียในนาม เพื่อไม่ให้รุ้งกานดามายุ่งวุ่นวายกับเธออีก
กษมาสั่งไม่ให้เธอปริปากบอกเรื่องความสัมพันธ์นี้กับใคร จนกว่ามารดาเลี้ยงจะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับเธออย่างจริงจัง เธอสัญญากับท่านแล้ว จึงจะบอกใครไม่ได้ว่าทุกอย่างเป็นการแต่งงานในนาม
“ตกใจเหรอที่ฉันรู้เรื่องนี้ เมื่อก่อนพ่อก็มักยัดเยียดเธอให้ฉัน แต่ฉันไม่เอา หัวสูงคิดจะหันไปจับพ่อฉันแทน”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” เธอพยายามอธิบาย
“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน” เขากระชากเธอเข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ปล่อยนะคะ พี่กันต์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ”
“ไม่เข้าใจอะไรเหรอ ไม่เข้าใจความรักของเธอกับพ่ออย่างนั้นเหรอ ฉันต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว เพราะสาวรุ่นแบบเธอกับคนแก่รุ่นพ่อฉัน ไม่มีทางรักกันได้ เธอหวังแค่เงินใช่ไหม”
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
เขาแอบชอบเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแต่เธอกลับกลัวและพยายามอยู่ให้ห่างจากเขาแล้วเขาจะทำอย่างไรที่จะตามจีบเธอดีในเมื่อเธอเป็นน้องรหัสของเขา
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้ เกรงว่าพรุ่งนี้จะไม่มีที่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จัดเลยสิจะรออะไร ใช่ว่านางจะทำไม่เป็นเสียหน่อย