ไม่อยากจะเชื่อว่า แค่จูบของผู้หญิงคนเดียว ทำให้ใจผมสั่นได้ขนาดนี้ ผมผ่านผู้หญิงมาตั้งมากมาย แต่ทำไมกับเธอคนนี้ถึงทำให้ผมเป็นได้มากขนาดนี้ เธอต้องมีอะไรที่พิเศษ และผมจะดึงเธอเข้ามอยู่ในใจผมให้ได้
ไม่อยากจะเชื่อว่า แค่จูบของผู้หญิงคนเดียว ทำให้ใจผมสั่นได้ขนาดนี้ ผมผ่านผู้หญิงมาตั้งมากมาย แต่ทำไมกับเธอคนนี้ถึงทำให้ผมเป็นได้มากขนาดนี้ เธอต้องมีอะไรที่พิเศษ และผมจะดึงเธอเข้ามอยู่ในใจผมให้ได้
ภาพคฤหาสถ์หลังใหญ่สีขาวนวล รอบๆ รายล้อมไปด้วยต้นไม้และดอกไม้ทำให้ดูร่มรื่นและร่มเย็น อีกทั้งเมื่อเดินตามทางเรื่อยๆ และเมื่อเดินลึกเข้าไปด้านในก็จะเจอสระน้ำใหญ่ซึ่ง "แพรวา" หญิงสาวที่มีจุดมุ่งหมายกับการมาเยือนของเธอที่คฤหาสถ์แห่งนี้ เธอยืนมองรอบๆ อย่างนิ่งเฉยราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของเธอ ในใจกลับหม่นหมองอย่างบอกไม่ถูก เรื่องราวที่นี่สร้างคำถามในใจให้เธอมากมาย ผู้คนที่นี่มีทั้งดีและไม่ดี และพร้อมจะหลอกล่อให้เธอตกหลุมพรางได้ตลอดเวลา ขณะที่กำลังยืนมองและคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก็มีเสียงเท้ามาหยุดอยู่ข้างหลัง เธอหันไปมองด้วยความตกใจและหยุดมองบุคคลตรงหน้า เขาเป็นผู้ชายที่สวมสูทสีดำ สวมใส่แว่นตากันแดด ท่
าทางดูน่าเกรงขาม และข้างเอวก็มีปืนกระบอกหนึ่งเหน็บอยู่ เขาถอดแว่นตาออก ทำให้ให้เห็นใบหน้าคมเข้ม และดวงตาที่แข็งกร้าว แต่กลับซ่อนความเศร้าในแววตา
"คุณแพรวาใช่มั้ยครับ"
"ค่ะ"
"เชิญด้านในครับ นายกำลังรอ"
ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินตามเข้าไปข้างใน
"นายครับ"
เขาพาเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งฉันรู้ดีว่าเขาเป็นใคร
"มาอยู่ที่นี่ก็ต้องรู้จักกฎของที่นี่ก่อน"
ฉันพยักหน้าแล้วถอนหายใจพร้อมฟังกฎของที่นี่ เขาลุกขึ้นมาเดินรอบตัวฉัน ก่อนมาหยุดอยู่ตรงหน้า
"ที่นี่ยินดีต้อนรับเธอ จะไปที่ไหนก็บอกลูกน้องฉันได้ แต่อย่าอยากรู้อะไรมากนัก มันอันตราย"
ประโยคสุดท้ายฉันรู้ดี การพาตัวเองมาในจุดที่ไม่สมควรเข้ามา มันย่อมอันตรายอยู่แล้วสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่กับฉันฉันรับได้
"ฉันรู้ว่าต้องทำตัวยังไง คุณวางใจเรื่องนี้ได้ ฉันไม่ทำให้คุณเดือดร้อนแน่นอน"
"ดี งั้นจะพาไปดูห้องนอน"
เขาพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากแบบมีเลศนัย ฉันจึงไม่เดินตาม และเมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่เดินตามจึงหันกลับมา
"ทำไมไม่เดินตามล่ะ ไม่อยากพักรึไง"
"ลูกน้องตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่เรียกใช้"
เขาหัวเราะออกมา พร้อมกับมองลูกน้อง ก่อนจะมองแบบทะเล้นๆกับฉัน
"กลัว ว่างั้น"
"ทำไมต้องกลัว นายไม่ได้น่ากลัวสักนิด"
"ถ้าไม่กลัว ก็ตามมา"
เขาถือวิสาสะจับมือฉันให้เดินตามเขา ฉันยอมเดินตามไปแต่โดยดีเพราะไม่อยากต่อความกับเขา และอยากพักผ่อนแล้ว เขามาหยุดอยู่หน้าประตูห้องห้องหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูให้ฉัน
"นี่ห้องเธอ ถ้ามีอะไรก็เรียกแล้วกัน"
ก่อนปิดประตูเขาส่งยิ้มให้ฉันพร้อมส่งสายตาที่สุดแสนจะขี้เล่นให้ฉัน วันเวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือนและจากเดือนเป็นปีที่ฉันได้ก้าวเข้ามาอยู่ในวงมาเฟีย ที่นี่มีอันตรายรอบตัว แต่ก็มีสิ่งที่ซ่อนอยู่เช่นกัน ฉันต้องเริ่มลงมือค้นหาความจริงให้กับคนในครอบครัวของฉันสักที "มีนา"น้องสาวต่างแม่ที่มาอยู่ในที่นี้หายตัวไป เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันต้องรู้ให้ได้ ขณะที่กำลังนอนคิดอะไรอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ปลายสายคือเขา
"วันนี้มีธุระข้างนอก ฉันให้เวลา 20 นาที ในการแต่งตัว"
พูดจบก็วางสายไป ฉันเบ้ปากให้เพราะเบื่อคำสั่งอะไรแบบนี้
"จะดีมากถ้าจะขึ้นไปรับด้วย"
"วันหลังจะขึ้นไปอุ้มลงมาแล้วกันนะ"
ไม่พูดเปล่าแต่กลับดึงมือฉันเดินออกไปขึ้นรถที่จอดอยู่ รถที่แล่นออกไปเรื่อยๆมองเห็นสองข้างทางและวิวธรรมชาติทำให้ฉันปล่อยใจล่องลอยออกไป จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งขับมาประชิดแล้วปาดหน้าทำให้การประทะเกิดขึ้น
"นึกว่ามาคนเดียว พาสาวสวยมาด้วยนี่หว่า"
"ไอ้เมฆา เอารถมึงออกไปจากตรงนี้ซะ วันนี้ไม่อยากมีเรื่อง"
"เห้ย ได้ยังไงกันเล่า วันนี้อุส่าห์มีสินค้าพรีเมียมมาอวดกู จะไม่อวดสรรพคุณหน่อยเหรอ"
เมฆาเดินมาวนรอบตัวฉัน ก่อนจะทำทีท่าว่าจะลวนลามฉัน แต่ 'เพทาย' กลับดักหน้าไว้ก่อน
"มึงยุ่งกับกูได้ แต่มึงอย่าแม้แต่จะคิดมายุ่งกับผู้หญิงของกู"
"ว้าว เป็นคำตอบที่ฟังแล้วน่าสนุก"
"งั้นวันนี้กูจะปล่อยไปก่อน ครั้งหน้าเราเจอกันนะจ๊ะคุณแพรวา"
ประโยคสุดท้ายเมฆาหันมามองฉันแล้วยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป
"ไอ้เมฆา มันเป็นหัวหน้าแก๊งหมาป่าที่อันตรายมาก และฉันขอสั่งให้เธอห้ามไปยุ่งกับมันเด็ดขาด"
"แก๊งหมาป่า คือแก๊งที่เคยก่อเหตุตามที่ข่าวออกใช่มั้ย"
"ใช่ แต่ถึงจะออกข่าว ตำรวจก็ยังทำอะไรพวกมันไม่ได้อยู่ดี นี่คือสาเหตุที่เธอต้องมาอยู่กับฉัน"
"นายบอกว่านายเมฆามันอันตราย นายล่ะอันตรายหรือเปล่า"
"แล้วที่เธอยอมมาอยู่กับฉัน เพราะเธอเองก็คิดว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายไปของน้องสาวเธอใช่หรือเปล่า"
สิ้นคำพูด ฉันหันมองหน้าเขาเพราะไม่คิดว่าเขาจะรู้ในการมาของฉัน คำถามที่่ค้างคาใจมาตลอดเวลา5ปี ที่ยังหาคำตอบไม่ได้ วิญญาณน้องสาวฉันจะสงบสุขได้ยังไง
"นายรู้อะไรมั้ย ตั้งแต่น้องสาวฉันหายไป ฉันไม่เคยนอนหลับสนิทสักวัน ทุกวันฉันตั้งคำถามในใจมาตลอด ถ้าวันหนึ่งฉันรู้ว่าใครที่เป็นสาเหตุการหายตัวไปของน้องสาวฉัน วันนั้นฉันควรจะทำยังไง"
พูดไปน้ำตาไหลไป เขาเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ ก่อนจะปลอบใจ
"ฉันรู้ว่าเธอทุกข์ทรมาน แต่ให้เธอมั่นใจและเชื่อใจในตัวฉัน ฉันจะช่วยเธอหาคำตอบของเรื่องนี้"
"และฉันจะไม่อยู่เฉยๆแน่"
"ไม่ เธอทำอะไรที่เสี่ยงไม่ได้ ฉันขอสั่งห้ามเด็ดขาด ถ้าเธอเป็นอะไรไป ฉันคงไม่ให้อภัยตัวเอง"
เขาบีบมือฉันเพื่อย้ำกับฉันว่าเขาจะทำตามที่เขาบอกอย่างแน่นอน แต่ถึงยังไงฉันก็จะขอลองดูสักตั้ง ไม่ว่าหนทางข้างหน้าฉันจะต้องพบเจอกับอันตรายร้ายแรงแค่ไหนก็ตาม ฉันเชื่อในความดีและคนดี และความจริงจะต้องเปิดเผยในไม่ช้า
เมื่อย้อนเวลามาอยู่ในยุคโบราณที่ผู้ชายล้วนมีสามภรรยาสี่อนุ จื่อรั่วอิงจึงมองหาบุรุษที่จะทำให้นางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและได้รู้ว่ามีอ๋องผู้หนึ่งไร้ภรรยาและตาบอดเขาคือคนไม่มีใครเอา"สวรรค์ให้ทางรอดข้าแล้ว" นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสุขนิยม ปมเบา ๆ ไม่หนัก นะคะ พระเอกมีเมียเดียว พระเอกสายซึนคลั่งรักนางเอกแต่ไม่รู้ตัว นางเองจอมตื๊อเพื่อทำให้สามีรักสามีหลงขนความฮามาพร้อม ๆ กับบ่าวรับใช้และครอบครัว แนวขบขัน สายฮา สายตลกไม่ควรพลาดค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
หลินเจียอีหญิงสาวในศตวรรษที่21ตกตายด้วยโรคระบาด วิญญาณของเธอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ14 ที่มีชื่อเดียวกับเธอซึ่งสิ้นใจตายระหว่างเดินทางกลับบ้านเดิมของมารด ********* หลินเจียอีลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพบ้านที่ไม่คุ้นชิน เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้ได้เข้ารักษาตัวจากอาการติดเชื้อโรคระบาดที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เหตุใดถึงมาโผล่ในบ้านทรงโบราณ รอบกายเธอเต็มไปด้วยผู้คนแต่งตัวล้าสมัย ต่อมาเธอค้นพบว่าตนเองได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ 14 ซึ่งมีชื่อเดียวกันกับเธอ แต่ชะตากรรมของเด็กสาวผู้นี้ช่างน่าสงสารนัก บิดาเพิ่งลาโลก แม่โดนฮุบสมบัติแล้วถูกขับไล่ออกจากตระกูล ต้องระหกระเหินพาเจ้าของร่างที่ถูกทุบตีจนสิ้นใจระหว่างทางกลับมาบ้านเดิมที่แสนยากจนข้นแค้น ****ไม่มีฉากอีโรติก เริ่มล็อกเหรียญตอนที่ 25 ก่อนเข้าไปอ่านเนื้อหานิยายอ่านคำเตือนก่อนนะคะ (สำคัญมาก) 1. กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพให้เกียรตินักเขียนและนักอ่านท่านอื่น หากแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำหยาบคายไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยายหรือมุ่งประเด็นด่าทอนักเขียนเพื่อระบายอารมณ์ ความคิดเห็นจะถูกลบออก!! 2. นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน บุคคลและสถานที่ที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริงในโลก เนื้อหาในนิยายมีทั้งสมเหตุผลและไม่สมเหตุสมผล บางตอนอาจมีฉากที่รุนแรง (ต่อสู้) โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 3. ตัวละครในนิยายมีทั้งดีและเลวแต่กต่างกันไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ห้ามคัดลอกดัดแปลงแก้ไขนิยายเรื่องนี้ทุกกรณี หน่วยเงินตรา 1000 อีแปะ 1 ตำลึงเงิน หน่วยวัดตวงน้ำหนัก 1 ชั่ง 500 กรัม หน่วยเวลา 1 จิบน้ำชา ระยะเวลาที่สั้นมาก ๆ 1 เค่อ 15 นาที 1 ก้านธูป 30 นาที 1 ชั่วยาม 2 ชั่วโมง 12 ชั่วยาม 24 ชั่วโมง ยามจื่อ 23.00-24.59 ยามโฉ่ว 01.00-02.59 ยามอิ๋น 03.00-04.59 ยามเหม่า 05.00-06.59 ยามเฉิน 07.00-08.59 ยามซื่อ 09.00-10.59 ยามอู่ 11.00-12.59 ยามเว่ย 13.00-14.59 ยามเชิน 15.00.16.59 ยาวโหย่ว 17.00-18.59 ยามชวี 19.00-20.59 ยามห้าย 21.00-22.59
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น "กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?" เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด