เพราะบุตรชาย...ทำตัวเป็นหนุ่มเพลย์บอย แม่ที่รักลูกยิ่งชีพ จึงรู้สึกเป็นกังวล นางเล็งสาวสวย เพียบพร้อมคนหนึ่งไว้ให้ และข้อเสนอที่ โลแกนปฏิเสธไม่ได้ด้วยซิ!! ข้อแลกเปลี่ยนเชิงธุรกิจ โดยมีคู่ปรับนั่งจ้องรอเขมือบ...จึงเป็นตัวบีบบังคับชั้นดีให้ โลแกน...จำยอม แต่...เพราะความกลัว...มรินญาจึงเลือกที่จะหนี...ในนาทีสุดท้าย งานวิวาห์ล่ม...แต่สถานะภาพทางสังคม โลแกนคือผู้ชายที่ภรรยาแล้ว เพื่อให้ข้อแลกเปลี่ยนดำเนินต่อไป...เขายอม จนกระทั่งวันหนึ่ง...เขามีคนที่อยากจะอยู่ด้วย...เขาจึงคิดจะจัดการเรื่องเก่าๆ ให้เรียบร้อย พระเจ้าเล่นตลกกับเขาแน่...พอเจอหน้า 'เมีย' กลับไม่อยาก 'หย่า' ขึ้นมาดื้อๆ เขาอยากซั่มหล่อน!! เป็นความเห็นแก่ตัวตามประสาเพศชาย... และเมื่อได้หล่อนสมใจ...ดันทะลึ่งทิ้งหล่อนไม่ลงเสียอย่างนั้น เอาล่ะทีนี้...ผู้ชายที่คิดว่าตนเองฉลาดสุด จะจัดการปัญหาโลกแตกนี่ยังไง?!! จะเลือกใครดี? ระหว่าง... คนใหม่...กับเมียใบสั่ง ของแม่...
โลแกน โคล์ บุรุษหนุ่มที่คิดว่าตัวเองเป็นแกนโลก เขาหลงระเริงกับความฉาบฉวยรอบตัว เมื่อชายหนุ่มเป็นผู้ชายที่รวยที่สุด!! เขาหล่อ รวย โสด...แต่ชีวิตของโลแกนก็ไม่ได้ราบรื่นนัก...เมื่อวันหนึ่ง...มารดาของเขา มาดามนับทอง บงการชีวิตของเขา ท่านจัด ‘เมีย’ ให้เขา1 คน เป็น ‘เมียใบสั่ง’ ที่เขาไม่ต้องการเลย แต่หาทางเลี่ยงไม่ได้... เพราะมันคือคำขอร้องกึ่งบังคับ ไม่อย่างนั้น... ท่านจะเทขายหุ้นในส่วนที่ท่านถือครอง... ให้กับคู่ปรับตัวแสบของเขา...เอแวน โอลิเวอร์ เพื่อนสนิทที่ผันตัวเป็นศัตรู หลังมีเรื่องบาดหมางกัน (เรื่องผู้หญิง) มันคงไม่มีเรื่องวุ่นวาย เมื่อโลแกนคิดว่าเอาอยู่ เขายอมมี ‘เมีย’ ก็ได้...
เพื่อแลกกับสิ่งที่เขาไม่ควรเสีย...คงจบแค่นั้น หากหล่อน!! เมียที่เขาไม่พิศวาสไม่ก่อเรื่อง...หล่อนหายตัวไป ในวันที่เขาต้องเดินเข้าประตูวิวาห์กับหล่อน เขาหน้าแหกกลางหมู่คน เป็นเจ้าบ่าวที่ถูกเจ้าสาวทิ้งทุ่น...เปล่าเลย โลแกนไม่ได้ตระหนก เขาตีปีกดีใจเสียด้วยซ้ำ เขาไม่ใช่คนบิดพลิ้ว!! มารดาจะหาเหตุข่มขู่เขาอีกไม่ได้...
ชีวิตโสดกลับมาอีกครั้ง...แต่แบบครึ่งๆ กลางๆ เมื่อคนทั้งโลกรู้ว่าเขาไม่ใช่คนตัวเปล่า…วันหนึ่ง ชายหนุ่มคิดว่าตนเองพบรัก เขาอยากกลับมาโสดแบบแท้จริง...การควานหา ‘เมีย’ จึงทำให้เขาย้อนกลับมาพบเจอหล่อน...อุ้ยตายว้ายกรี๊ด!! เมียในอดีต กับผู้หญิงตรงหน้า ทำให้ความคิดของโลแกนผิดเพี้ยน เขาอยากฟันหล่อน!! แต่ก็จะชิ่ง...เพื่อแก้หน้าให้ตัวเอง และเป็นความสะใจ...แต่...มันไม่ง่ายอย่างนั้นซิ!!
บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน
...แต่...แด้...แด่...แด แต่...แด...แด๋ว...
เพลงบรรเลงประจำงานวิวาห์ที่วงดนตรีมุมห้องกำลังตั้งหน้าตั้งตาบรรเลงอยู่นั่น เสียงเพลงดังเบาๆ นั้นก็คงเพราะถึงเวลาที่เจ้าสาวคนสวยจะออกมาปรากฏตัวต่อหน้าสักขีพยานสักที สายตาทุกคู่จึงจับจ้องอยู่ที่ประตูทางเข้า...เพื่อรอยลโฉมเจ้าสาวผู้โชคดี...ก็งานวิวาห์ครั้งนี้...เป็นที่จับตามองของทุกๆ คน รวมถึงสื่อทุกสำนักด้วย!!...จะอะไรเสียอีกล่ะ มหาเศรษฐีหนุ่มสุดหล่อสละโสดทั้งที ไม่ให้ผู้คนทั้งหลายจะไม่แห่แหนมาร่วมแสดงความยินดีได้อย่างไรเล่า? บรรดาแขกเหรื่อที่มาร่วมงานมีทั้งคนมาแสดงความยินดีจากใจจริง กับเหล่าบรรดาสาวๆ ที่เป็นอดีตคู่ควงของโลแกน โคล์ มหาเศรษฐีหมื่นล้านจากกิจการโทรคมนาคม...บางคนมาเพื่อให้แน่ใจว่างานวิวาห์ครั้งนี้ ไม่ใช่การอุปโลกน์ขึ้นมาเพื่อกันบรรดาสาวๆ ให้ออกห่างบุตรชายสุดรักของมาดามนับทอง...
โลแกนยืนสงบอยู่ต่อหน้าบาทหลวง เขาดูขรึมเฉย แต่ก็หล่อเหลาจนสาวๆ หลงเคลิ้มเหมือนเช่นเคย แต่ทำไมล่ะ? ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มถึงได้เฉยชามันเหมือนกับว่า...เจ้าบ่าวไม่ใคร่จะเต็มใจ!! แต่นี่คือ โลแกน โคล์นะ ใครล่ะที่บีบบังคับเขาได้!!
ปัง!!
ประตูโบสถ์เปิดออกดังๆ ทุกคนที่รอ...เหลียวกลับไปมองเป็นตาเดียว มีผู้หญิงสาวนางหนึ่งวิ่งถลาเข้ามาด้านใน...หล่อนมีท่าทีเร่งร้อน!! ใบหน้าซีดเผือด...แต่หล่อนกลับไม่ใช่เจ้าสาวแสนสวยที่พวกเขาทุกคน...รอคอย
“เอ่อ...”
ดวงตาของหล่อนตื่นตระหนก ใบหน้าเผือดซีด เมื่อต้องเป็นคนนำสารจากเจ้าสาวมาส่งข่าวให้ทุกๆ คนรู้
“เกิดอะไรขึ้น?!!” เสียงเข้มๆ ของโลแกนตะคอกถาม เขากำลังเดือดปุดๆ คิดในใจด้วยความขุ่นใจ...ยัยเด็กมากเรื่อง ก่อเรื่องอะไรให้เขาปวดหัวอีกล่ะ
จะอะไรเสียอีก!! เจ้าสาวแสนสวยที่คนค่อนเมืองอิจฉาในความโชคดีของหล่อน ที่หล่อนสามารถฉกหนุ่มหล่อแสนร่ำรวยไปครองได้สำเร็จ หล่อนชื่อมรินญา อัศวไพฑูรย์ หรือคาร่า ยัยเด็กเมื่อวานซืนที่โลแกนไม่เคยคิดปรารถนา แต่จำเป็นต้องเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์กับหล่อน!!...เพราะถูกมารดาบีบบังคับ...โลแกนไร้ทางเลือก ชายหนุ่มจนใจจึงจำใจจำยอม...แต่ก็ใช่ว่าจะยอมง่ายๆ เขามีข้อแม้...
มรินญา...หล่อนเป็นบุตรสาวของเพื่อนสนิทของมาดามนับทอง คำขาดของแม่!! หากไม่แต่งงานกับหล่อน หุ้นในส่วนที่ท่านครอบครอง...มาดามจะเทขาย แล้วก็จะไม่ขายให้เขาเสียด้วยนี่สิ แถมไอ้เสือหิวที่จ้องจะตะครุบก็กำลังมองเสียตาเป็นมัน แล้วโลแกนจะยอมปล่อยหุ้นในส่วนนี้ไปได้อย่างไร
โลแกนจนแต้มแน่!! หากมารดาเทขายหุ้นในส่วนนั้นของนางทั้งหมด บอร์ดบริหารจะถูกเปลี่ยนมือทันที เมื่อตรองดูคร่าวๆ เอแวน โอลิเวอร์ มันถือจำนวนหุ้นน้อยกว่าเขาแค่นิดเดียว โลแกนไม่อยากให้อำนาจตกไปอยู่ในมือคู่ปรับตัวแสบ คู่ปรับทั้งในเชิงธุรกิจและคู่แข่งในการจีบสาว ไม่รู้เขาไปทำอะไรให้มันเคือง...อดีตเพื่อนสนิทคนนี้ถึงได้เปลี่ยนไป มันจงใจตามจองล้างเขา เหมือนเงาปีศาจ เพราะฉะนั้น...โลแกนจึงยอมไม่ได้...เขาจึงจำใจรับข้อเสนอนี้ของมารดาแบบจำใจ...
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ