มนตราพญามาร - บ้านไร่ตะวันฉายของตฤณพบ ต้องต้อนรับผู้หญิง 2 คน คือ ไอรดา และปิยฉัตร ทั้งคู่ มีคำถามต่อเขาถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าสงสัย แต่ตฤณภพก็ใช้ความใคร่ปะปนไปกับความรักจนสยบเด็กสาวทั้งคู่ได้
มนตราพญามาร - บ้านไร่ตะวันฉายของตฤณพบ ต้องต้อนรับผู้หญิง 2 คน คือ ไอรดา และปิยฉัตร ทั้งคู่ มีคำถามต่อเขาถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าสงสัย แต่ตฤณภพก็ใช้ความใคร่ปะปนไปกับความรักจนสยบเด็กสาวทั้งคู่ได้
แสงแดดร้อนจัดจ้า ส่องสาดมาริมทางถนนลูกรังที่ไกลสุดลูกหูลูกตา สองข้างทางมีเพียงไร่ข้าวโพดที่สูงท่วมหัว เท้าเรียวเล็กกำลังก้าวยาวๆ ด้วยความเร่งรีบ เพื่อให้ทันเวลาก่อนที่ตะวันจะชิงพลบ เธอยังไม่รู้แน่ว่า คนที่เธอตามหาอยู่นั้นจะมีตัวตนอยู่หรือไม่ แต่เขาก็คือความหวังของเธอ เป็นความหวังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดที่เธอต้องไขว่คว้าไว้ หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้
ไอรดาถูกปล่อยทิ้งไว้ที่ริมทางถนนใหญ่พร้อมกระเป๋าเป้ใบเขื่อง กระเป๋ารถบอกอย่างใจดีว่า ไม่มีรถเข้าไปภายในไร่ตะวันฉาย แต่ถ้ารออยู่จะมีรถจากฟาร์มผ่านไปมาเสมอ แต่ไอรดาไม่ยอมรอ เธอตัดสินใจเดินเข้ามา แม้ว่าหนทางจะไกลนับ 10 กิโลเมตรก็ตาม
เสียงรถวิ่งตามหลังเข้ามาบีบแตรทักทาย เธอรับรู้ว่าคนชนบทล้วนมีน้ำใจ ไอรดาหยุดยืนอยู่ริมทางถอดหมวกใบกว้างที่สวมไว้ออกมาถือแล้วยิ้มให้กับเจ้าของรถผู้ใจดี
“จะไปไหนครับ แดดร้อนเปรี้ยงอย่างนี้ ทำไมไม่รออยู่ร่มไม้”
เจ้าของรถกระบะคันเก่า ดับเครื่องรถที่ครางสนั่นก่อนจะชะโงกมาถามหญิงสาวที่ก้มลงมองหน้า ไอรดามองปราดเดียวก็รู้ว่ารถคันนี้ใช้งานมาอย่างโชกโชน สีดั้งเดิมของมันมองแทบไม่เห็น เพราะถูกแทนทีด้วยสีสนิมผุกร่อน ส่วนเจ้าของรถ อายุก็คงไม่ต่างจากรถสักเท่าไหร่
“ฉันจะไปไร่ตะวันฉายน่ะลุง รถประจำทางส่งฉันที่ปากซอยก็เลยต้องเดินเข้ามา”
“เอ๊าๆ ขึ้นมา แล้วลุงจะเลยไปส่งให้ ไร่คุณตฤณเขาอยู่ติดกันกับลุงนี่แหละ”
ลุงใจดีเชื้อเชิญให้เด็กสาวคราวหลานขึ้นรถด้วยไมตรี หญิงสาวเหวี่ยงเป้ขึ้นหลังรถแล้วรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้าง ยิ้มแก้มแทบปริด้วยความดีใจเพราะขาที่ย่ำเดินผ่านเปลวแดดล้าจนแทบจะทรุดอยู่แล้ว
“จะไปหาใครที่ไร่เหรออีหนู”
ลุงติดเครื่องยนต์ครางกระหึ่ม ก่อนกระตุกเครื่องยนต์แล้วเคลื่อนออกไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
“ฉันมาหาแม่ค่ะ พ่อสั่งเสียไว้ก่อนตายว่า ถ้าฉันอยากเจอแม่ให้มาที่ไร่ตะวันฉาย แม่อยู่ที่นี่”
ไอรดาเล่าด้วยรอยยิ้มแม้แววตาจะดูหม่นเศร้าเมื่อกล่าวถึงพ่อ
“เออ..แล้วแม่ชื่ออะไรล่ะเผื่อลุงจะรู้จัก เราด้วยชื่ออะไร ลุงชื่อสิทธิ์ เรียกลุงสิทธิ์ก็ได้”
“ฉันชื่อไอรดาจ๊ะ แม่ฉันชื่ออินทิรา ลุงสิทธิ์รู้จักไหมจ๊ะ”
“เอ....ลุงไม่คุ้นเลยนะ แต่เอาเถอะถ้าไปถึงไร่ตะวันฉายก็คงรู้เองแหละ”
ลุงสิทธิ์ขมวดคิ้ว ไม่อยากทำลายความหวังของเด็กสาว เพราะเขาเองก็คุ้นเคยอยู่กับเจ้าของไร่ตะวันฉายมานาน แต่คนที่ชื่อ อินทิรา เขาเชื่อว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อเลย แต่ไม่แน่ แม่ของเด็กสาวคนนี้อาจจะเปลี่ยนชื่อมาเป็นคนงานในไร่ของตฤณภพก็ได้
ลุงสิทธิ์ขับรถเลยไปส่งไอรดาที่ไร่ตะวันฉาย หลายครั้งที่เขาลอบมองใบหน้าของเด็กสาวเหมือนกับคุ้นเคยว่าเคยเห็นใบหน้าแบบนี้ที่ไหนมาก่อน แววตาสดใส จมูกโด่งรั้น ริมฝีบางได้รูปและแดงเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ ผมยาวดำขลับผูกเปียไว้หลวม ๆ ทำให้เธอน่าจะดูเด็กกว่าอายุจริง
แต่คนที่เขาเคยคุ้นอายุมากกว่านี้ แต่ผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้ว่าชื่ออินทิรา หรือไม่ ที่สำคัญเธอไม่ได้อยู่ที่ไร่ตะวันฉายแล้ว
“ขอบคุณมากลุงมากนะคะที่มาส่ง”
ไอรดายกมือไหว้อย่างนอบน้อมแววตาเต็มไปด้วยความหวัง
“หนูไอ ถ้าไม่เจอคนที่รู้จัก หนูจะทำยังไง”
ลุงสิทธิ์อดเป็นห่วงไม่ได้ หรือเขาควรจะรอให้เด็กสาวคนนี้ถามคนในไร่ก่อน ถ้าไม่เจอจะทำยังไง หรือจะให้เด็กคนนี้ไปพักอยู่ที่บ้านเขาสักคืนก่อนส่งกลับ
“ต้องเจอซิคะลุง พ่อไอไม่เคยโกหก พ่อบอกว่าแม่อยู่ที่นี่”
“แล้วถ้าไม่เจอล่ะ”
ลุงสิทธ์ย้ำคำเดิม
“ถ้าไม่เจอ....ไอก็กลับบ้าน”
ไอรดาบอกง่าย ๆ ราวกับว่า จากไร่ตะวันฉายไปตัวเมืองมีรถรับส่งอย่างนั้น
ลุงสิทธิ์ไม่ถามเด็กสาวอีกแล้ว เขาเปิดประตูรถออกมาแล้วสอดส่ายสายตามองเข้าไปในตัวบ้าน ก่อนจะตะโกนเรียกแม่บ้านด้วยความคุ้นเคย ชั่วครู่ร่างท้วมของสาววัยกลางคนก็โผล่มาจากด้านหลังตัวเรือน
“พี่สิทธิ์ มีอะไรตะโกนเรียกโวยวายอยู่ได้”
“คุณคนนี้ เขามาตามหาแม่เขาที่ไร่ตะวันฉาย ฉันเองก็ไม่รู้จัก เอ็งพอจะรู้จักบ้างไหม”
“ชื่ออะไรละคะ แม่ของคุณ”
ป้านุ่มหันมาถามเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างลุงสิทธิ์ ไอรดายกมือไหว้ทันทีที่ป้านุ่มหันมาถาม
“แม่ของไอ ชื่ออินทิราค่ะ พ่อบอกว่า แม่อยู่ที่ไร่ตะวันฉาย”
ป้านุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มให้ลุงสิทธิ์
“เอ่อ....พี่สิทธิ์กลับไปก่อนเถอะ ฉันเองก็ต้องถามคุณตฤณภพ ไม่ต้องห่วงเด็กคนนี้หรอก ยังไงคืนนี้ฉันจะให้นอนกับฉันก่อน”
“หมายความว่ายังไงคะป้า ป้าไม่รู้จักแม่ของไอหรือคะ”
“ป้าไม่แน่ใจค่ะ ไว้รอถามคุณตฤณเธอก็แล้วกันนะคะ”
ป้านุ่มตัดบท ลุงสิทธิ์เองก็สงสัย แต่เมื่อมองตากับนางนุ่ม เพื่อนบ้านรุ่นน้องก็สงบปากสงบคำ ไว้โอกาสหน้าเขาคงจะรู้ว่า..เกิดอะไรขึ้น
“ถ้าอย่างนั้น ฉันฝากด้วยนะ”
ลุงสิทธิ์ขยับก้าวขึ้นรถ ส่งยิ้มให้กับไอรดาที่ยกมือไหว้ลาอย่างรู้มารยาท พรุ่งนี้เขาจะลองแวะมาหาเจ้าของไร่เสียหน่อยในฐานะคนคุ้นเคยกัน หรืออีกนัยหนึ่งเขาอยากรู้ว่า อินทิราที่เด็กสาวคนนี้บอกว่าเป็นแม่...เธอจะใช่ผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า
***************
ซีรีย์พ่อเลี้ยง สองเรื่องราว สองคู่ ระหว่างพ่อเลี้ยงที่แตกต่างความคิดกันอย่างสิ้นเชิง แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาเหมือนกันคือความรักให้คนที่ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง จำเลยพ่อเลี้ยง /พฤศตะวัน - เมื่อหญิงสาวต้องกลายเป็นเครื่องมือการติดตามแม่ของเธอ จากชายหนุ่มที่เคยรักแม่ แต่...เสน่ห์ของจำเลยอย่างเธอ พ่อเลี้ยงหรือจะอดใจไหว พ่อเลี้ยงบำเรอรัก/ พฤศตะวัน - วิชนี เดินทางกลับมาจากต่างประเทศ เพื่อทวงมรดกของแม่คืนจากพ่อเลี้ยง ทว่า พ่อเลี้ยงที่เธอนึกเกลียดเขามาตลอดนั้นว่าแย่งแม่ของเธอไปจากพ่อ กลับกลายเป็นแค่ตัวหลอก และเป็นผู้ปกป้องเธอมาตลอด
ซีรีย์ดอกไม้สวาท ความแตกต่างคือความงาม ดอกไม้ 2 ชนิดที่ใช้ชีวิตแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เกสรดอกชู้ /พันตะวัน - ธีธัช หนุ่มหล่อผู้มีความสามารถกลับมาเมืองไทยกะทันหัน หลังจากแม่เสียชีวิต ต้นเหตุมาจากแม่ลูกคู่หนึ่ง ซึ่งเขาจะต้องเอาคืนให้ได้ และอันดาคือเหยื่อในความแค้นครั้งนี้ ผกากลีบทอง /พันตะวัน - บุหงาและอาทิตย์ ต้องแต่งงานตามความต้องการของผู้ใหญ่ แต่เส้นทางความรักของคนทั้งคู่ ต่างมีสิ่งที่ต้องปกปิดกันและกัน บุหงาสาวสวยเสนห์แรงจึงต้องเผชิญเรื่องรักในทิศทางที่เธอไม่อาจควบคุม
ซีรีย์บาป 2 เรื่อง 2 รส กับความรักที่ปนเปไปด้วยความใคร่และความรู้สึกผิด บาปหวาน / พฤศตะวัน - ผิดไหม? ที่เธอรักพ่อเลี้ยง สามีใหม่ของแม่ที่ตายไปนานแล้ว แต่เธอจะทำอย่างไรดี ในเมื่อพ่อเลี้ยงของเธอ ยังคงรักแม่ของเธอโดยไม่มีทีท่าว่าจะลืม บาปสวาท /พันตะวัน - เมื่อความใคร่เข้ายึดครองการใช้ชีวิต คู่แต่งงานที่ต่างก็หมดรักกัน จึงต้องหาทางออกเพื่อให้ตัวเองสมประโยชน์
ไฟปรารถนา เพลิงอาวุธ - อาวุธ เศรษฐีเจ้าของบ่อนคาสิโนและรีสอร์ตหรูบนเกาะส่วนตัว จำต้องยอมรับ แองจี้ หลานสาวของลูกจ้างคนเก่าแก่เข้ามาทำงานในอาณาจักรของเขาโดยไม่เต็มใจนัก เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาก็รู้ทันทีว่า เขาจะไม่เป็นสมภารกินไก่วัดเด็ดขาด แต่เขาจะทำได้หรือ?
วิวาห์ร้อนซ่อนสวาท - เหมวัต เจ้าของไร่ผู้ร่ำรวย จำต้องแต่งงานกับผกามาศ ลูกสาวของลุงผ่อง เจ้าของไร่ที่อยู่ข้างกัน เพราะต้องการกู้หน้าที่ลูกสาวท้องไม่มีพ่อ เพราะหนี้บุญคุณ ทำให้เหมวัตจำต้องช่วยเหลือ แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะแต่งงานเพียงในนามเท่านั้น
หล่อนชื่อไลลา - ไลลา สาวสวยที่ใช้ชีวิตอิสระ สุดเหวี่ยงกับความรักและความใคร่ ทั้งที่ใจจริงนั้นเธอโหยหาความรักมาตลอด และหวังว่าวันหนึ่ง ชีวิตเธอจะเจอคนที่ใช่!!
ชาตินี้เสียลูกและสามี พอได้เกิดใหม่อีกทีขอเลี้ยงดูเจ้าให้ดีที่สุด นภาเสียชีวิตและได้ไปเกิดใหม่ในร่างของหลินเสี่ยวเหยา จิตใจที่โศกเศร้าของเธอ จะได้รับการเยียวยาหรือไม่ ต้องติดตาม
เมื่อน้องสาวฝาแฝดแสนอ่อนแอต้องแต่งเข้ามาเป็นฮองเฮาเพื่อมาสืบเรื่องราวการตายของวงศ์ตระกูลที่แท้จริง และได้มาเจอกับฮ่องเต้ที่มีปมฝังใจจนกลายเป็นคนขี้ระแวง แฝดผู้พี่จึงต้องปลอมตัวเป็นน้องสาวเพื่อมาจัดการกับสนมที่ข่มเหงน้องสาวฝาแฝดของนางและต่อกรกับฮ่องเต้ที่ไม่สนใจใยดีฮองเฮาของตนเอง แถมยังต้องตามสืบหาความจริง แต่นางจะสามารถทำได้สำเร็จดั่งที่ตั้งใจไว้จริงหรือ?
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
ความเกลียดชิงชังทำให้เขาทิ้งให้เธออยู่ในสถานะ เมียในนาม แต่เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากเขา ชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองเช่นเขากลับต้องการกักขังเธอไว้ตลอดไปและหลอกล่อเธอด้วยเพลิงสวาทร้ายที่เร่าร้อนเกินห้ามใจ...
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด