ซีรี่ย์ดอกไม้สวาท เกสรดอกชู้/ผกากลีบทอง

“เกสรดอกชู้”

(นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น)

ผู้เขียน : พันตะวัน

ปรืน...ปรืน...

เสียงเรือกำลังแล่นเข้าฝั่ง พร้อมๆ กับชายร่างสูงใหญ่ที่สวมชุดสีดำนั่งอยู่หัวเรือ ใบหน้าของเขานิ่งเฉย ภายใต้แว่นตาสีดำที่เขาสวมอยู่ ทำให้ไม่มีใครคาดเดาความรู้สึกของเขาได้

ธีธัชเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก หลังจากได้รับข่าวร้าย คุณดวงจันทร์ มารดาของเขาเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ทันทีที่เขามาถึงงานศพ เขาตรงเข้าไปหาคุณชาญ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่โตแห่งหนึ่งของประเทศไทย และเขาก็เข้าใจทั้งหมดทันที เมื่อเห็นหญิงสาววัยกลางคนที่มาพร้อมกับพ่อของเขา

ปาหนันคือชื่อของเธอ เธอมาพร้อมกับผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ยังแต่งชุดนักศึกษาของสถาบันชื่อดัง เขาจำชื่อเธอได้ไม่ลืม เธอชื่ออันดา

ธีธัชรับรู้มาตลอดว่า ชาญและดวงจันทร์บิดาและมารดาของเขาหย่าขาดจากกันมาหลายปีแล้ว แต่ที่เขาไม่คิดก็คือ เมื่อเดือนที่แล้ว ชาญได้มอบหุ้นของบริษัทที่ก่อตั้งกันมากับดวงจันทร์ ให้กับเมียใหม่และลูกสาวของเธอ และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ดวงจันทร์เสียใจจนหัวใจวาย

“ทำใจเสียเถอะนะหลาน”

ทันทีที่ถึงฝั่ง บรรดาญาติๆ ต่างก็มาปลอบใจเขา เพราะต่างก็รู้กันมาก่อนแล้วว่า ดวงจันทร์ เป็นโรคหัวใจมานานแล้ว

“ขอบคุณนะครับที่มาร่วมส่งแม่เป็นครั้งสุดท้าย”

“จันทร์เขาไปสบายแล้วล่ะ ก็เหลือแต่เรานี่แหละที่ยังต้องทำมาหากินกันต่อไป”

“ครับ...”

หลังจากที่ญาติๆ แยกย้ายกันกลับ ธีธัชยืนมองทะเลสีครามของสัตหีบอย่างเจ็บปวด ตลอดเวลาที่พ่อมีคนใหม่ แม่บอกเขาเสมอว่า...คนไม่รักกันอยู่ด้วยกันก็ไม่มีความสุข ต่างคนต่างอยู่ก็ดีแล้ว อย่าจองเวรกันเลย แม่ทนอยู่กับพ่อได้ แม้ว่าพ่อจะมีคนอื่น แต่แม่ทนอยู่กับพ่อไม่ได้ ถ้าพ่อไม่รักแม่แล้ว

ดวงจันทร์หย่าขาดจากชาญ ไม่ใช่เพราะเขามีชู้ แต่เพราะเขาหมดรักเธอแล้ว...และธีธัชก็เจ็บปวดมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่พวกเขาไม่เพียงเอาแต่พ่อไป ยังเอาสมบัติอันเป็นน้ำพักน้ำแรงของแม่ไปด้วย

เขาต้องทำให้คนพวกนั้นสำนึก!!!!

***************

อันดาโบกมือลาเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใส วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของเธอแล้ว วันที่เธอจะได้ออกไปเรียนรู้โลกภายนอกมหาวิทยาลัย เธอสมัครงานไว้หลายที่

แม้ว่าคุณชาญ พ่อเลี้ยงของเธอ จะให้เธอมาทำงานในบริษัทของเขา แต่เธอปฏิเสธโดยอ้างว่า เธออยากเรียนรู้งานด้วยตนเองก่อน อันที่จริง เธอไม่อยากจะทำงานที่นั่น ไม่อยากได้อะไรจากพ่อเลี้ยงของเธอเลย

เธอคืนหุ้นราคาหลักล้านคืนให้เขาด้วยซ้ำในตอนที่เขามอบให้เธอ แม่ของเธอก็เช่นกัน....ไม่มีใครอยากได้สมบัติของชาญ...มีก็แต่ความรัก ที่แม่ของกับเธอว่า...นางรักผู้ชายคนนี้..

อันดาไม่ห้ามแม่ของเธอหรอก เพราะพ่อของเธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว พ่อของเธอเป็นชาวปากีสถานที่เข้ามาทำงานในเมืองเชียงใหม่ เธอได้เชื้อของพ่อมาทำให้เธอไม่ดูเหมือนสาวเหนือทั่วไป กับเหมือนลูกครึ่งแขกขาวที่ตากลม ผมยาว จมูกโด่ง และโฉบเฉี่ยวจนถูกส่งขึ้นประกวดเป็นดาวคณะ

หญิงสาวเดินจากอาคารเรียนมาเรื่อยๆ เพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้า เธอไม่มีรถยนต์ เธอเดินทางด้วยระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพฯ เพราะคอนโดของพ่อเลี้ยงซื้อให้ ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนมากนัก

ปริ๊น! ปริ๊น!

เสียงแตรรถดังขึ้นจากด้านหลัง อันดาขยับหลบ ทว่ารถยนต์หรูคันนั้นก็จอดเทียบอยู่ข้างตัวเธอพร้อมๆ ลดกระจกลง

“อันดาใช่ไหม?”

เสียงทุ้มนุ่มถามขึ้นพร้อมกับการส่งรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์มาให้เธอ หญิงสาวยิ้มตอบ พร้อมยกมือไหว้

“คุณธีน่ะเอง สวัสดีค่ะ”

“ขึ้นมาซิ ผมไปส่ง”

“เอ่อ..ไม่รบกวนดีกว่าค่ะคอนโด ฉันขึ้นรถไฟฟ้าไปสะดวกกว่าค่ะ”

“มาเถอะน่า..รังเกียจผมเหรอ?”

เจอคำนี้เข้าไป อันดาชะงักทันที เขาซิควรจะรังเกียจเธอ เพราะครอบครัวของเธอแย่งของรักเขามา ยังดีที่คุณป้า ดวงจันทร์ เป็นคนดี และยอมรับกับความรักของแม่กับพ่อเลี้ยง ทำให้ไม่มีปัญหากัน

หญิงสาวเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งอยู่ข้างๆ ธีธัช ยิ้มให้อย่างสำนึกผิด

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้รังเกียจ เพียงแต่เกรงใจ”

“ผมให้อภัย ตั้งแต่คุณเปิดประตูรถขึ้นมาแล้วล่ะ”

อันดาโล่งใจ ที่เห็นเขาเป็นคนง่ายๆ ธีธัชเป็นหนุ่มนักเรียนนอก อายุเขามากกว่าเธอนับสิบปี มีแมกาซีนหลายฉบับสัมภาษณ์เขาถึงความสำเร็จต่างๆ กับการดำเนินงานร่วมหุ้นกับนักธุรกิจต่างชาติ

เขาหล่อ สมาร์ต มาดเท่ และควงสาวไม่ซ้ำหน้า จะเรียกว่าเสือผู้หญิงก็ว่าได้ แต่เมื่อไม่นานมานี้ เขาก็หยุดที่ผู้หญิงคนหนึ่ง และมีข่าวว่าจะแต่งกันในไม่ช้า แต่โชคร้ายที่ดวงจันทร์มาตายเสียก่อน