ตะวัน จารุกรุง คือหญิงสาวที่มีความฝัน ซึ่งบนกระดานแห่งความฝันข้อสูงสุดของเธอคือ --เป็นผู้หญิงของคีน ชอว์น-- และความฝันขอสุดท้ายบนกระดานแห่งความฝัน --สามวันสุดท้ายกับ คุณคีน-- ตะวันแตกต่างเพราะเธอไม่เพียงแต่แค่ฝันและแค่อยากจะทำ แต่เธอทำมันสำเร็จ ตั้งแต่ข้อล่างสุดไปจนถึงข้อสูงสุดของกระดานแห่งความฝันนั้น ก่อนที่ชีวิตเธอจะไม่เป็นของเธออีกต่อไป แต่ใครเล่าจะรู้ว่าช่วงเวลาสามวันที่ตะวันยอมแลกทุกอย่างให้ตัวเองบรรลุความฝันนั้น เธอต้องพบกับความสูญเสียมากเพียงใด เมื่อถึงวันหมดอายุของกระดานแห่งความฝันของเธอ ลูกชายที่กลายเป็นฆาตกรฆ่าพ่อตัวเอง และ คนเถื่อนนอกกฎหมาย คีน ชอว์น ซาตานในคราบมนุษย์ เดินเข้าสู่ทัณฑสถานชาย ด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก ดวงตาแข็งกร้าวแดงก่ำอย่างกับไม่ใช่ดวงตาของมนุษย์ เขาหันกลับมาให้เจ้าหน้าที่คุมตัวปลดกุญแจมือก่อนที่เสียงลูกกรงค่อยๆเลื่อนปิดขวางกั้นอิสระภาพต่อหน้าต่อตาเขา
ณ ดินแดนนูนาวุต ประเทศแคนาดา ตะวันหยุดนิ่งมองคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เธอจากไปเมื่อห้าปีก่อน ซึ่งก่อนนั้นเธออยู่ที่นี่นานถึงหกปี ฟิลิป ชอว์น ไม่ใช่คนดีอะไรนักแต่เขาดีกับเธอ ทั้งๆที่เธอเป็นแค่ตัวล้างหนี้ให้กับครอบครัว
“ตะวัน เธอเป็นคนของตระกูลชอว์น ห้ามติดต่อกับอดีตครอบครัวเธออีกตลอดชีวิต จำไว้ว่าเธอไม่มีตัวตนอีกแล้วสำหรับอดีตครอบครัวเธอ” ตะวันต้องจดจำคำสั่งของฟิลิปที่เขารับเธอมาตั้งแต่สิบขวบ เด็กสิบขวบที่ต้องเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนตั้งแต่ที่เธอจำความได้ ในช่วงแรกเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ตะวันเอาแต่ร้องไห้จะกลับบ้าน เธอพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วยซ้ำ การสื่อสารเป็นไปอย่างยากลำบาก ฟิลิปให้เธอพักห้องที่อยู่คนละฟากกับตึกใหญ่ ตะวันเป็นเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ฟิลิปให้อยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกใจอย่างมากกับเหล่าลูกน้องของฟิลิป แต่ทุกคนรู้ดีว่าฟิลิปไม่มีทางหว่านพืชแล้วไม่หวังผลแน่นอน แต่กับตะวัน จารุกรุง เด็กคนนี้ฟิลิปหวังอะไรในตัวเธอ
ฟิลิปไม่ค่อยมาวุ่นวายอะไรกับเธอ เขาสั่งเพียงว่าให้ทุกคนดูแลเธอเป็นอย่างดี แคทรีนที่ตอนนั้นอายุยี่สิบสอง เธอเอ็นดูตะวันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เด็กหญิงเอเชียที่มีดวงตาโตกลม ผมดำยาว ผิวขาวสะอาด ปากเล็กๆที่อิ่มเอิบ ตะวันเป็นเด็ก ผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักมาก แคทรีนจึงเป็นคนที่ดูแลตะวันสอนภาษาอังกฤษให้กับตะวัน ให้ตะวันได้เข้าโรงเรียน แต่ก็ไม่อาจทำลายความเศร้าหมองในตัวตะวันได้จนหมด
ตูม! เสียงน้ำในสระแตกกระจาย คีนวัยสิบเก้าที่เดินมาทางนั้น เขาได้ยินเสียงนั้นกับร่างเด็กผู้หญิงที่กำลังดำผุดดำว่ายในสระ
ตูม! คีนกระโดดลงน้ำทันที เขาเข้าถึงตัวตะวันได้ก่อนที่ตะวันจะจมดิ่งลงสู่พื้นสระน้ำ
คอก! ครอก! เสียงไอที่ออกมาจากคอเล็กๆของเด็กหญิงตะวัน ที่ไม่รู้เดินแบบไหนถึงตกสระน้ำในบ้านได้ ตะวันหอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำ จมูกแดง จากอาการสำลักน้ำ แต่ตะวันก็ไม่เป็นอะไรมาก เพราะคีนช่วยเธอไว้ได้อย่างรวดเร็ว
ตะวันวัยสิบขวบรู้ดีว่าตะวันเป็นใคร แต่หลายเดือนที่เธอมาอยู่ที่นี่ วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคีนชัดๆและใกล้ๆ คีน ชอว์น บุตรชายวัยสิบเก้าปีของฟิลิป เขาเป็นเหมือนเจ้าชายในนิทาน และเหตุการณ์วันนี้จึงทำให้ตะวันมีสายตาไว้มองคีนเพียงคนเดียว...
“เชิญครับ” ตะวันคืนกลับสู่ปัจจุบัน เมื่อลูกน้องของฟิลิปเอ่ยกับเธอ ให้เธอเดินเข้าไปข้างใน เมื่อฟิลิปรอเธออยู่
“สวัสดีค่ะนายท่าน” ตะวันเอ่ยกับฟิลิป เมื่อเดินเข้ามาข้างในเขานั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวราคาสูงทรงหลุยส์
“ตะวัน ฉันดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง”
“มิได้ค่ะ หนูกลับมาเป็นตัวแทนของแคทรีนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับนายท่านครบรอบหกสิบปี”
“มันเป็นเพียงแค่ตัวเลข งานนั้นไม่สำคัญเท่ากับที่ฉันคาดหวังว่าครอบครัวจะได้อยู่พร้อมหน้าอีกครั้ง”
“แคทรีนท้องแก่มาก คุณหมอไม่อยากให้เธอต้องเดินทางไกลในช่วงนี้ เธอฝากความรักและความห่วงใยมาถึงนายท่านด้วยค่ะ”
“ก็จริง! แต่ฉันก็ดีใจนะที่แคทรีนยอมให้เธอเดินทางมาเป็นตัวแทนในครั้งนี้...นานแล้วที่พวกเธอไม่กลับมาเยี่ยมฉันเลย”
“แคทรีนบอกว่าหลังจากที่เธอคลอดและหลานของนายท่านแข็งแรง เธอจะกลับมาหานายท่านค่ะ”
“ขอบใจนะ แค่พวกเธอมีความสุขฉันก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว” ตะวันยิ้มให้กับฟิลิป ยิ่งเธอโตขึ้นเข้าใจโลกมากขึ้น ฟิลิปที่เป็นคนไม่ดี คนนอกกฎหมายของสังคม แต่นั้นไม่ทำให้สายตาของตะวันเปลี่ยนไปเลย เพราะฟิลิปไม่เคยร้ายกาจกับเธอเลยสักครั้ง ต่างกับอีกคนที่เป็นสาเหตุให้เธออยู่บ้านหลังนี้ต่อไปไม่ได้ คีน ชอว์น ห้าปีที่เธอไม่เห็นตัวจริงเขา แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอขาดการมองเห็นเขา คีนมีข่าวกับสาวๆคนดังของประเทศมากมาย เขาถือเป็นเซเลบที่มีชื่อเสียงเลื่องลือทั้งหน้าตาและความร่ำรวย ภาพหลุดของเขากับเหล่าสาวๆมีให้ตะวันได้เห็นเขามาโดยตลอดห้าปีที่เธอจากไปไกลถึงญี่ปุ่น
“ที่นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ รวมถึงนายท่านที่หกสิบเป็นเพียงตัวเลขอย่างที่นายท่านว่า”
“ขอบใจ คงมีแต่คนที่เปลี่ยนไป และฉันต้องขอบใจเธอสำหรับเรื่องของ มิซาโต้”
“มิซาโต้เขาดีกับตะวันมากค่ะ” ฟิลิปยิ้มเพราะเรื่องนี้คงมีแต่พวกเขาเพียงสองคนเท่านั้นที่รู้และเข้าใจ ตะวันเดินกลับห้องพักที่ตอนนี้เธอได้ห้องใหม่ตึก เดียวกับฟิลิปและคีน
เสียงเครื่องยนต์แลมโบกินี่ เวเนโน โรดสเตอร์ ที่เคลื่อนมาจอดหน้าประตูทางเข้าที่ตะวันกำลังเดินผ่านไปขึ้นชั้นสอง ทำให้เธอต้องหยุดและหันมามองผู้ที่ลงมา ถึงแม้ระยะจะห่างเกือบสิบเมตร แต่สำหรับเธอแล้วภาพเขาคนนั้นก็คมชัด เมื่อเธอไม่เคยลืมเขา คีน ชอว์น ที่เดินเข้ามาข้างใน และสิ่งใหม่ที่ปรากฎอยู่ในบ้านเขา ทำให้คีนต้องหลี่ตามองเธอกลับ สายตาประสานกันอย่างตั้งใจ
คีน เดินมาทางสายตาที่เขาจับจ้องอยู่ ระยะห่างที่เพียงสองสามเมตร สายตาของคีนเลื่อนมองหญิงสาวตรงหน้าไล่ลงต่ำและเลื่อนขึ้นมาจบที่ใบหน้าสวยใส น่ามองยิ่งนัก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเพียงเล็กน้อย เพราะคีนรู้สึกคุ้นๆกับหญิงสาวตรงหน้าแต่ที่หน้าแปลกที่เขาจำเธอไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่นิสัยทั่วไปของเขาที่จะหลงลืมความสวยงามของเพศตรงข้าม
“เดี๋ยวนี้พ่อฉันพาหญิงบริการเข้าบ้านแล้วเหรอ” ตะวันนิ่ง สงบ ยับยั้งความไม่พอใจไว้ก้นบึ้งที่ลึกที่สุด ตะวันทำเพียงหันหลังให้กับคีน ชอว์น ที่เขาไม่เปลี่ยนเลยกับอากัปกริยาที่เขามีกับเธอ
“หามิได้ครับท่าน คุณตะวันครับ” คนของฟิลิป เป็นฝ่ายชี้แจงรายละเอียดให้คีนได้รู้
“ตะวัน ยายเด็กร่านคนนั้นเหรอ?” ตะวันที่ถึงแม้เดินไปตามขั้นบันไดจนมาถึงชั้นสอง แต่ประโยคร้ายกาจของคีนเธอก็ได้ยินชัดเจนปากอิ่มสีชมพูระเรื่อเม้มแน่น และพยายามบังคับตัวเองให้เดินต่อไปยังห้องพักของตน
“ผมว่านายท่านคงไม่ชอบใจนัก ถ้าคุณคีนจะเรียกคุณตะวันแบบนั้น” โทนี่ มือขวาของฟิลิปเอ่ยอีกครั้งกับคีน ซึ่งคีนก็พยักหน้าอย่างขอไปทีกับคำติติงของโทนี่
คีน เดินขึ้นบันไดที่ตะวันหายไปจากสายตาเขาแล้ว ซึ่งไม่แปลกเพราะห้องของคีนอยู่ชั้นสองเช่นกัน คีนหันมองซ้ายขวา รอยยิ้มปรากฎขึ้นเมื่อเขาเห็นประตูที่อยู่อีกด้านกำลังขยับปิด แสดงว่าตะวันพักห้องนี้สินะ! คีน เดินมาที่ประตูห้องพักของตะวัน เขาทำเพียงยิ้มให้กับประตู และเดินไปอีกทางที่เป็นห้องส่วนตัวเขา
ตะวันที่ยืนอยู่หน้าประตู หูแนบกับประตูฟังเสียงฝีเท้าของคีนที่เดินจากไปแล้ว เธอตั้งใจให้คีนรู้ว่าเธอพักห้องนี้ต่างหาก ตะวันเดินกลับเข้ามาในห้องเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดว่ายน้ำทูพีชสีเหลืองออกมา รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของตะวันก่อนที่เธอเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนมัน
รวมเรื่องสั้น_เรื่องราวความรัก อ่านเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อ -- เมื่อเขาต้องการ -- มายผู้ที่ไม่เคยปฎิเสธยามเมื่อคุณอาหนุ่มต้องการ ซึ่งเธอไม่ปฎิเสธเขาอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะทำไปทำไม เสแสร้งแกล้งเล่นตัวทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เหลือความสดใหม่ให้ค้นหาอีกต่อไปแล้ว ทำได้เพียงร่วมมือกับเขาอย่างเร้าร้อนในทุกที่ทุกเวลา ‘เมื่อเขาต้องการ’ -- ชนท้องน้องสาว -- หากน้องสาวที่ผมหวังจะท้องชนกัน กำลังจะมีความรักกับผู้ชายคนอื่น...คุณจะทำอย่างไร? -- ค่าคุ้มครองมาเฟีย -- กานต์ จะว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มก็ได้ ชายหนุ่มวัยขบเผาะก็ไม่ผิด เมื่อเขากลายเป็นค่าตอบแทนชดเชยการล้างแค้น อันแสนเร้าใจ ให้กับ คุณเชอร์รี่ พี่สาวที่มักจะปรากฎตัวในชุดรัดรูปอวดส่วนเว้าส่วนโค้ง ต่อหน้าเขา... เอือก!...เสียงลูกกระเดือกขยับเมื่อกานต์พยายามกลืนน้ำลายไม่ให้ไหลออกมา -- ผู้ชายแพร่พันธุ์ -- “หากภรรยาที่แต่งงานกันมาได้ 5 ปี บอกกับคุณว่า จะให้คุณทำกับผู้หญิงอื่น เพื่อมีลูกให้กับเธอ...คุณจะทำอย่างไร?
...ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! 🌼 🌼 🌼 ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันมาก่อน มันไม่ใช่พึ่งเกิดขึ้นแต่มันค่อยๆ เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงต่างหาก ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! ปิ้ง! นั่งอยู่แบบนี้นานแค่ไหนเธอแทบไม่รู้ตัวจนมีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ ‘พี่จะออกไปข้างนอก อยากได้อะไรอยากกินอะไรส่งข้อความมานะ’ ลำธารมองประโยคที่ปรากฎบนหน้าจอด้วยใบหน้าซีดเผือก ‘...ส่งข้อความมานะ’ ไม่มีช่องโหว่ตรงไหนให้เธอได้มีความหวังเลยว่าเขาจะชวนเธอไปด้วย “พี่หัสพาลำธารไปด้วย” หญิงสาวพร่ำเพ้อเพียงลำพัง แม้ได้ไปแล้วจะต้องเจ็บปวดยามที่ต้องเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แต่ถ้าเธอได้ไปด้วยช่วงกลับเวลาตรงนั้นก็จะเป็นของเธอกับเขาเพียงลำพังสักนิดก็ยังดี แต่เธอก็ได้แต่หลับตาและเอาความต้องการนี้ไปยังความฝัน
พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond of Love - Wedding] #รุ่งอรุโณทัย เขาเรโนลต์ที่ต้องแต่งงานกับหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียวตามคำสั่งพ่อ ซึ่งทำให้เขาต้องเสียทั้งเงินและเสียสถานะโสด เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางที่จะต้องแต่งเมียคนนี้แล้วเอาขึ้นหิ้งบูชาเป็นแน่ พ่อจะจัดหนักให้อย่างไม่แทงกั๊กในทุกๆ ทั้งเรื่องXXXทั้งแสวงหาผลประโยชน์จากเมียที่ได้มาจากวิวาห์จำเป็นคนนี้เท่าทบทวีเงินที่เขาต้องลงทุนจ่ายไปไม่น้อยคืนมาจนครบพร้อมดอกเบี้ยรับและดอกเบี้ยจ่าย... คำโปรย:: … เรโนลต์ เงียบ! เขาประธานผู้มากด้วยอำนาจ เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่สามารถขึ้นแท่นสามีแห่งชาติได้อย่างไร้ข้อกังขา ฐานะการเงินแม้ตอนนี้จะเหลือเพียงอสังหาริมทรัพย์กับรถสามคันและเงินเดือนแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่ในหมู่สาวๆ และเหล่าไก่วัดที่เต็มใจให้สมภารอย่างเขากัดแทะเล่นเป็นครั้งคราว คนโสดทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดไม่ผิด แต่จากคำพูดล่าสุดของคุณพ่อไม่กี่คำ เขาที่เป็นฝ่ายกระดิกนิ้วเรียกสาวๆ กลายมาเป็นคนที่ถูกกระดิกนิ้วเรียกไปแล้วอย่างงั้นเหรอ “เธอเป็นหม่อมเจ้าหรือครับ...ผมหมายถึงว่าที่สะใภ้นะครับ” เขาขยายความเมื่อจู่ๆ เขาเงียบไปนานและเอ่ยขึ้นมาคุณพ่อจึงมุ่นคิ้วไม่เข้าใจในตอนแรก คุณอำพลส่ายหน้า “นางสาวธรรมดา” “เธอเป็นลูกนักการเมืองใหญ่หรือเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพล” เรโนลต์ยังพยายามต่อ “คุณอำพลส่ายหน้า “กำพร้า” … เรโนลต์ เงียบ! “เป็นผู้มีพระคุณของคุณพ่อ” เรโนลต์ไม่ละความพยายาม “แกดูละครมากไปมั้ย” … เรโนลต์ เงียบ! ======================= SET : Bond Of Love พันธะรักโดยไม่ตั้ง [Bond Of Love - Accidence] พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond Of Love - Wedding] พันธะรักราคีแค้น [Bond Of Love - Revenge]
“ถอยไปนะ!!!” “ไม่สู้แล้วเหรอ” น้ำใสกำปมผ้าขนหนูไว้แน่น ดวงตากลมจดจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขาเขม็ง แม้ตัวเองจะเสียเปรียบแต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ “จะเอายังไง” “นั่นสินะ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าอย่างเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้เหมือนกัน...ใครกันนะที่บอกรักกันได้ทุกเวลา...ไม่อายปากบ้างเหรอ” คำเย้ยหยันที่ถูกพ่นออกมามันไม่ได้แค่ทำร้ายจิตใจคนฟังเพียงฝ่ายเดียว ในทางตรงข้ามคนพูดน่าจะอาการสาหัสยิ่งกว่า “แล้วไง! คุณก็เหมือนของกินมีใครบ้างที่กินของเดิมซ้ำๆกันทุกวัน คำแรกมันก็ชื่นมื่นน่าลิ้มลองเป็นธรรมดา คำที่สองก็ยังน่าพิสมัย แต่คำต่อๆไปใครจะยังกลืนมันลงละในเมื่อรู้รสชาติแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ต้องหารสชาติใหม่ๆมาลอง...ใช่มั้ย” แววตาของเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไป สีหน้าและแววตาของน้ำใสมันช่างเข้าได้กับคำพูดของเธอเสียจริง นี่เขาเกิดหวั่นไหวใช่เหรอเปล่าว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ความเบื่อหน่ายอย่างงั้นเหรอ... “ได้!!! ในเมื่อเธอเบื่อรสชาติที่ฉันอุตส่าห์ปรุงแต่งมันเพื่อเธอคนเดียว งั้นลองรสชาติใหม่ก็...แล้ว...กัน!” อร้ายยยย!!! น้ำใสร้องดังลั่นเมื่อเอ็ดเวิร์ดกระชากผ้าขนหนูออกจากการปกป้องเรือนกายเปลือย ควับ!!! แรงเขากับแรงเธอมันเทียบกันไม่ได้หรอก ควับ!!! และอีกผืนที่หลุดล่วงไปคือของเขา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกัน เมื่อน้ำใสพยายามจะหนีให้พ้นจากรัศมีไอร้อนของร่างกายเขาที่พวยพุ่งออกมากระทบพื้นผิวเนียนของเธอ
“พามาที่นี่ทำไม” “กินมื้อเช้า” ณิชาเบิกตากว้างมองเขา นี่เขาไปรับเธอมากินมื้อเช้า ดวงตากลมมองนาฬิกาด้านหน้ารถ และหันกลับมามองเขา เขาอยู่ในชุดกึ่งสูท เป็นทางการมาก โอ้! นี่เขาอายุเท่าไหร่กัน ปกติเขาตื่นกี่โมงกัน เพราะตอนนี้พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า “ปกติคุณตื่นกี่โมง” “ตีห้าเป็นประจำทุกวัน” “ทุกวันเลยเหรอ” ภีมะพยักหน้า “แล้วนอนกี่โมง” “ก็แล้วแต่...อยากรู้ไปทำไม” “สงสัยบ้างไม่ได้เหรอ...” พวกเขาแปลกหรือเปล่านะ พี่เหนือก็เป็นคนตื่นเช้าเช่นกัน “คุณออกกำลังตอนเช้าทุกวันเลยใช่มั้ยคะ” ภีมะพยักหน้าอีกครั้ง “คนในตระกูลเราไม่สอนให้ลูกหลานนอนตื่นสาย...แต่สะใภ้อย่างเธอฉันจะให้เวลาค่อยๆปรับตัว”
ฉันเป็น ขวัญชนก วงศ์ษา ตั้งแต่อายุ 1 วัน ถึง อายุ 18 ปี 1 วัน อายุ 18 ปี 2 วัน ฉันเป็น ขวัญชนก ฟง เขาคือ ดีแลน ฟง อายุอานามก็ 30 ปี ชายร่างสูงเมื่อสามปีก่อน ปัจจุบันเขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ขอย้ำว่าถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น คำโปรย : “ห้าแสน!” “เจ็ดแสน!” เสียงประมูลราคาจากคนด้านล่างเวทีดังแข่งกัน “หนึ่งล้าน” การประมูลยังคงดำเนินกันต่อไปเรื่อยๆ ขวัญชนก สาวน้อยวัยใสวัยย่างสิบเก้าสอดส่ายสายตามองไปยังกลุ่มคนด้านหน้า “หนึ่งล้านสองแสน” เอาสิ! ถ้าเขาไม่มา เธอก็...ขวัญชนกยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ กระตุ้นราคาประมูลจนสูงลิ่วถึงสองล้าน “สองล้านครั้งที่หนึ่ง...” ในมุมมืดชายร่างสูงยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง เมื่อเห็นดวงตากลมโตแสดงความหวาดหวั่นในที่สุด “ห้าล้าน!” ก่อนที่ราคาสองล้านจะถูกเคาะครั้งที่สาม เสียงบอกราคาใหม่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนในงาน แต่กลับสร้างรอยยิ้มให้หญิงสาวบนเวที เธอไม่เคยลืมเสียงของเขา “ชนะแล้ว” ขวัญคิดในใจ “ห้าล้านครั้งที่สาม...ขาย!”
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!