คู่หมั้นของเธอเป็นอัมพาตในวันแต่งงานของพวกเขา ทุกคนต่างรวมหัวตำหนิเธอ ผลักเธอเข้าไปในมุมหนึ่ง แต่ผู้ชายคนแปลกหน้าลึกลับคนหนึ่งโยนสายช่วยชีวิตให้เธอ ทว่าเขามีข้อแม้ว่าเธอต้องแต่งงานกับเขา เขาถึงจะยอมช่วยเหลือเธอ เขาเป็นผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุดในเมือง ขณะที่เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกรังเกียจซึ่งเกือบถูกส่งตัวเข้าคุก เขาไม่ได้ต้องการแค่การยอมจำนน แต่ยังต้องการหัวใจของเธอด้วย
เป็นเวลาบ่าย แต่มีเมฆดำบดบังแสงอาทิตย์ ลมหนาวพัดผ้าม่านให้กลายเป็นความบ้าคลั่ง พายุกำลังใกล้เข้ามา
ในห้องนอนที่มีแสงสลัว เมแกน ลินก็ลืมตาขึ้นทันใด และเห็นร่างที่เธอไม่ได้เห็นมาหลายวัน
Lucian Lu กลับมาถึงบ้านแล้ว
วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานครั้งที่สองของพวกเขา
น้ำตาแห่งความปิติไหลรินในดวงตาของเมแกน ลิน ขณะที่เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา
“ลูเซียน ของขวัญบนโต๊ะสำหรับคุณ”
ขณะที่เขาเข้าใกล้เธอ หัวใจของเมแกน ลินก็เต้นเร็วขึ้น และรอยยิ้มแห่งความคาดหวังก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ
อย่างไรก็ตาม Lucian Lu หันหูหนวกมาให้เธอ เดินไปที่เตียง คว้าปลอกคอของเธอ และโยนเธอลงบนพรมอย่างไร้ความปราณี
“เก็บเสื้อผ้าของฉัน! ฉันมาที่นี่เพื่อเก็บของเท่านั้น” เขาตะโกน
หลังจากนั้น เขาหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้นมาโยนใส่เท้าเธอ
เมแกน หลินสั่นสะท้านไปทั้งตัวเพื่อเผชิญหน้ากับ Lucian Lu ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่เหนือเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหยุดนิ่ง
บรรจุขึ้น? เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมแกน หลินก็กลัว ริมฝีปากของเธอสั่นเทา เธอถามอย่างเศร้าๆ “ลูเซียน คุณจะไปไหน”
Lucian Lu หันใบหน้าของเธอด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเขา “ฉันกำลังจะย้ายออก ถ้าไม่อยากหย่ากับฉัน ให้ตายที่นี่คนเดียวก็ได้” เขาคำราม
จากนั้นเขาก็ผลักเมแกน ลินออกไปทันที เธอล้มลงกระแทกหัวที่มุมตู้ เลือดไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ
Lucian Lu หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วโยนใส่เธอด้วยความรังเกียจ เขาพูดเยาะเย้ย “เช็ดตัวเอง!“
เมแกน ลินหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาและปาดที่เลือดบนใบหน้าของเธอ เอาชนะความเศร้าโศก เธอตะกายไปที่เท้าของ Lucian Lu และสะอื้นไห้อย่างหนัก
“ลูเซียน อย่าไป คุณไม่ได้กลับบ้านเป็นเดือน วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา ขออยู่กับฉันแค่คืนเดียวได้ไหม”
ทันใดนั้น ฟ้าแลบนอกหน้าต่างก็ทะลุท้องฟ้าที่มืดมน และห้องนอนก็เต็มไปด้วยแสงสว่าง
ใบหน้าของ Lucian Lu ดูน่ากลัวในแสง ด้วยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจที่มุมปากของเขา เขาถามว่า “คืนเดียวเหรอ?”
เขาคว้าร่างที่บอบบางของเมแกน ลินแล้วโยนเธอลงบนเตียง จากนั้นเขาก็ดึงชุดนอนผ้าไหมของนางลงมาและกดทับตัวนาง
“นี่คือสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ?” เขาถามอย่างขุ่นเคือง
“ไม่! ไม่! ฉันแค่อยากคุยกับคุณ... อา!“ เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
ไม่มีความอ่อนโยนหรือความเสน่หาในการกระทำของเขาเลย
ก้อนเนื้อก่อตัวขึ้นในลำคอของเธอ เธออดทนต่อการลงโทษและความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความสิ้นหวัง
“สิ่งที่คุณคิดได้คือวันครบรอบแต่งงานของเรา คุณจำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันเดียวกันนี้ของปีที่แล้วได้หรือเปล่า”
เมแกน ลินกำผ้าปูที่นอนแน่น เธอกัดฟันด้วยความทุกข์ทรมานของเธอ น้ำตาซึมเพราะไม่อยากพูดอะไรอีก
เธอลืมคืนวันแห่งโชคชะตานั้นไปได้อย่างไร Lucian Lu ต้องการจะฆ่าเธอหลังจากที่เขาได้รับจดหมายจาก Shelly Yao
Lucian Lu เชื่อว่า Megan Lin เป็นผู้หญิงเลวจอมวางแผน ซึ่งถูกเพื่อนรักของเธอเปิดเผยในคืนวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา เธอเป็นสัตว์ประหลาดที่ตกต่ำถึงขั้นบังคับเพื่อนสนิทของเธอให้ฆ่าตัวตาย
ปีที่แล้วในวันเดียวกัน Lucian Lu ได้เดินทางไปกับ Shelly Yao ที่เกาะแห่งหนึ่งเพื่อพักผ่อน เมแกน ลินไม่พอใจและยืนกรานที่จะไปกับพวกเขา เธอมองดูสามีและเพื่อนสนิทของเธอเล่นกันบนชายหาด เธออกหักจริงๆ
คืนนั้นเธอออกจากเกาะเพียงลำพัง วันรุ่งขึ้น Lucian Lu เผชิญหน้ากับจดหมายฆ่าตัวตายของเชลลี เหยา
“ตอบฉัน!“ Megan Lin ถูกตะคอกกลับไปสู่ปัจจุบันด้วยเสียงคำรามของ Lucian Lu
เธอหลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง เธอตระหนักว่าพวกเขาไม่สามารถย้อนกลับไปได้ในขณะนี้
“มันคือทั้งหมดของเธอ เธอรู้สึกผิด!“ Megan Lin หัวเราะเยาะเมื่อสายฟ้าฟาดออกมาข้างนอก จากนั้น Lucian Lu ก็ปลดปล่อยความหงุดหงิดและความโกรธที่กักขังไว้ระหว่างต้นขาของเธอ
ข้างนอกฝนตกแมวและสุนัข Megan Lin เห็นก้อนสีขาวที่ขาของเธอและจ้องไปที่แผ่นหลังอันแข็งกร้าวของ Lucian Lu
“ครั้งต่อไปที่คุณพบฉัน อย่าลืมนำข้อตกลงการหย่าร้างที่ลงนามไปด้วย” Lucian พูดอย่างเย็นชา
จากนั้นเขาก็เตะกระเป๋าเดินทางที่อยู่ข้างหน้าเขาและเดินออกไป ปิดประตูตามหลังเขา
เมแกนพยายามขับรถให้เร็ว แต่ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ และหมอกก็บดบังการมองเห็นของเธอ
หลังจากไฟสีแดงเปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอค่อยๆ เหยียบคันเร่งและขับ Maserati ไปข้างหน้าต่อไป
ไม่นานรถก็จอดที่โรงพยาบาล เมแกนก็จอดรถของเธออย่างเร่งรีบและเห็น Lucian กำลังเดินไปที่อาคารผู้ป่วยในพร้อมกับร่ม
‘มีคนในครอบครัวของเขาป่วยหรือไม่‘ เธอสงสัย
เมแกนเดินตามเขาไปอย่างสับสน เธอหยุดอยู่นอกวอร์ดที่ Lucian เพิ่งเข้ามา
ในวอร์ด VIP ด้วยเสียงอันอ่อนโยนของ Lucian เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกเสียงหนึ่ง
มันคือเชลลี เหยา
เมแกนแทบไม่เชื่อหูของเธอ ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายไปเมื่อปีที่แล้ว กลับมาแล้ว!
ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่พบศพของเธอ สิ่งที่พวกเขาติดตามได้คือเลือดบางส่วนบนแนวปะการัง มันเป็นอีกการเคลื่อนไหวที่วางแผนไว้อย่างดีโดยเชลลี เหยา
เมแกนเห็นใบหน้าซีดของเชลลี่ผ่านรอยแตกที่ประตู เธอดูอ่อนแอขณะนอนอยู่บนเตียง ซบลงบนฝ่ามือของ Lucian อย่างแผ่วเบา
เมื่อได้ยินคำพูดที่เป็นกังวลของ Lucian เมแกนก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกฉีกออกจากอก
เป็นเวลานานแล้วที่ Lucian ปฏิบัติต่อเธออย่างดี เมแกนต้องทนทุกข์ทรมานและความเจ็บปวดนับครั้งไม่ถ้วน
“อา! ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ข้างนอก!“ เชลลี่ร้องลั่น
ขณะที่เมแกนรู้สึกเศร้าโศกท่วมท้น เธอไม่รู้ว่าเธอถูกเชลลีเห็นเธอแล้ว Lucian หันกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อดูว่าใครเป็นผู้บุกรุก
เมแกนไม่มีเวลาซ่อน Lucian จับจ้องไปที่เธออย่างเย็นชา และเธอก็แข็งค้าง
“อย่าดื้อสิ!”
ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เมแกนก็ถูก Lucian ลากเหมือนไก่เข้าไปในวอร์ด เธอยืนอยู่ข้างเตียงและจ้องไปที่ใบหน้าที่ป่วยของเชลลี่ ความเกลียดชังเดือดพล่านอยู่ในอกของเธอ
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ