อะไรที่ได้มายากๆ เขายิ่งอยากได้ เด็กสาวที่มารดาหวงหนักหนา น่าขย้ำเหลือเกินในความรู้สึกของกวิน
สาวิกาสะดุ้งเมื่อมือหนาของเจ้านายหนุ่มตะปบที่บั้นท้ายงอนงามเธอมองเขาอย่างตกใจ ในขณะที่เขายักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างเจ้าชู้เธอเบี่ยงหลบ แต่ไม่มีใครเห็น เจอเขาทีไรเธอใจหายใจคว่ำทุกทีเชียว
“มาบ้านแม่ถูกด้วยรึเรา ตาวิน” คุณกวินตราแดกดันลูกตัวดี พ่อตัวดีเจ้าชู้ประตูดิน ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่น ไม่เห็นจริงจังกับใครสักคน
“โธ่... คุณแม่ครับ ผมยังสติดีอยู่นะครับ ทำไมถึงจะมาบ้านคุณแม่ไม่ถูกล่ะครับ”
“พูดไปโน่น ทำตัวเสเพล เจ้าชู้ประตูดิน วันดีคืนดีคงไม่มีผู้หญิงมา ร้องห่มร้องไห้ท้องโย้บอกให้เรารับผิดชอบหรอกนะ” ท่านหันไปพยักหน้าให้สาวิกา เด็กสาวในบ้านให้ไปได้ เพราะอีกฝ่ายเข้ามาช่วยจัดโต๊ะอาหารและ ตักข้าวให้ท่านกับบุตรชาย ซึ่งจริงๆ เด็กสาวต้องมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน แต่สาวิกาเพิ่งกลับมาจากข้างนอกและรับประทานอาหารมาเรียบร้อยแล้ว
“ผมป้องกันตลอดครับ”
“ถุงยางไม่แตกรึ พูดแล้วกระดากปาก ปวดหัวกับแกจริงๆ เลย”
“ไม่แตกครับ กลัวแตกซ้อนสองชั้น” เขาแหย่มารดา ท่านตวัดค้อน ตาเขียว เขาหัวเราะไม่ทุกข์ร้อนกับท่าทีของท่าน
“ถ้าท้องจริงเป็นลูกเราก็ว่าไป แต่กลัวเราน่ะ จะเป็นเอดส์ตายเสียก่อน”
“โธ่... คุณแม่ก็ กลัวอะไรกันครับ ผมป้องกันดี เดี๋ยวนี้มียาดีครับ กินยารักษาสุขภาพอยู่ได้เป็นสิบยี่สิบปี”
“โอ๊ย! พูดแล้วขยะแขยง พ่อแกก็คนหนึ่งแล้ว หมดทุกข์หมดโศก หมดเวรหมดกรรม เหลือแต่แกนี่” คุณกวินตราบ่นอุบ ก่อนค้อนลูกชายให้ควัก
“คุณแม่คงไม่คิดจับผมแต่งงานหรอกใช่ไหมครับ เดี๋ยวนี้หมดยุค คลุมถุงชนกันแล้ว”
“โอ๊ย! ฉันไม่กล้าเอาหน้าของฉันไปทาบทามสู่ขอลูกสาวบ้านไหนให้แกหรอก สำส่อนซะขนาดนี้ สงสารผู้หญิงดีๆ แกจะไปทำเขาน้ำตาเช็ดหัวเข่า”
จริงๆ นอกจากความเจ้าชู้ คุณกวินตรารู้ดีว่าบุตรชายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหรอก คนเจ้าชู้เขาจะหยุดเจ้าชู้เมื่อเจอคนที่อยากลงหลักปักฐานด้วย มันก็สักระยะ อาจจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ก็ยังยกย่องแต่งงานกับผู้หญิงที่คิดว่าจะเป็นแม่ของลูก ดังนั้นต้องทำใจหากตกล่องปล่องชิ้นกันแล้ว เพราะถ้าให้ดีก็อย่าตัดสินใจแต่งงานกับคนเจ้าชู้เสียตั้งแต่แรก
“อ้าว... นึกว่าคุณแม่จะแนะนำลูกสาวของเพื่อนๆ ให้ผมสักคนสองคน เอาไว้ควงเล่น”
“โอ๊ย! ฟังแล้วจะเป็นลม ปล่อยให้พวกหล่อนมีอนาคตที่ดีเถอะจ้ะพ่อคุณ” ท่านค้อนลูกชายตาคว่ำ กวินหัวเราะชอบใจ มารดาเขาชอบเครียด กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เรื่องเจ้าชู้เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย เขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่อง แปลกประหลาดตรงไหน เกิดเป็นคนต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่าไม่ใช่รึไง จะมัวแต่ ถือศีลกินเจเป็นพระอยู่ได้ยังไง พอหมดวัยหนุ่มก็ไม่มีแรงทำอะไรแล้ว
“ยายเด็กขี้แยชอบร้องไห้ขี้มูกโป่งโตเป็นสาวแล้วนะครับ” กวินตักอาหารใส่จานก่อนจะเอ่ยถึงสาวิกา คนที่เขาเพิ่งจับก้นนิ่มๆ ของเธอไป
จริงๆ เธอต้องมานั่งรับประทานอาหารกับเขาและมารดาด้วย แต่เธอ เพิ่งกลับมาจากนอกบ้าน จึงกินมาเรียบร้อยแล้ว เขาเลยอดนั่งมองหน้าหวานๆ ของหล่อนไปโดยปริยาย
“อย่ายุ่งกับเด็กของแม่ สาวิกาเป็นเด็กดี ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเราหรอก” คุณกวินตราปรามเสียงดุ
“โธ่... คุณแม่ครับ ผมไม่ยุ่งกับเด็กในบ้านหรอกครับ แค่พูดถึงเฉยๆ ไม่ได้หรือไง”
“พูดถึงก็ไม่ได้ เราน่ะมันไม่น่าไว้ใจ” กวินนึกครึ้มอกครึ้มใจ อะไรที่ได้มายากๆ หรือโดนห้ามเขาว่ามันท้าทายดี อยากจะฉกจะยื้อแย่งมาเป็นของตัวเอง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ยิ่งสิ่งไหนหวงห้ามมันยิ่งน่าตื่นเต้น
จริงๆ เขาเคยเปรยกับมารดาหลายครั้งแล้วเรื่องสาวิกา แต่โดนท่านเบรกเอาไว้ เขาเลยทำเป็นเฉยเสีย เหมือนไม่สนใจ แต่ใครจะรู้ว่าเขารอโอกาสเท่านั้น เขายักไหล่ท่าทียียวน คุณหญิงกวินตรายกน้ำขึ้นดื่ม เห็นท่าทีแล้ว กินข้าวไม่ลง
“คุณแม่ก็อย่าเครียดมากสิครับ ผมแค่สนุกๆ เท่านั้นเอง รับรองว่าไม่ยุ่งกับเด็กในบ้านคุณแม่แน่ๆ ครับ” เขายกสามนิ้วขึ้นชูเหมือนสัญญา แต่อีกมือเกี่ยวเอาไว้ด้านหลัง (ว่ามันจริงซะที่ไหนกันล่ะ)
ท่านผ่อนลมหายใจหนักหน่วง ไม่ค่อยเชื่อน้ำหน้าลูกชายนักหรอก แต่อย่างน้อยอีกฝ่ายก็รับปากแล้ว
“ให้มันแน่”
ในอดีตเขาคือพี่ชายที่แสนดี แต่ในวันนี้เขากลับหมางเมิน เย็นชา จิกกัดและปากร้าย เธอจึงอยากหลีกหนีเขาไปให้ไกล แต่ทำไมทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย เธอต้องมาเป็นเลขาของเขา แถมยังต้องมามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเขาอีก!
งานแต่งงานที่เกิดขึ้น เพราะผู้ใหญ่ เธอถูกสามีรังเกียจ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะเกลียดเธอไปได้สักกี่น้ำ เธอจะแกล้งเขาให้หนำใจ ทำหน้าที่เมียให้สาสมกับที่เขาเกลียด!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
“อ๊ะ… อ๊อย... ” ดวงตาของฝ้ายคำหลับพริ้ม เม้มปากแน่น เมื่อโดนสามีกดใบหน้าแนบเน้นซุกไซ้เข้าหาความเป็นสาว ฉั่วๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงลิ้นสากเฉาะรัว ลากเลียเลยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบสวาท เบียดกันแน่นเป็นพูงามอร่ามอะร้าอยู่ตรงง่ามขาของหญิงสาวที่เข่าสองข้างโดนดันแบะอ้า แอ่นร่องสวาทให้สามีเบิร์นอย่างดิบเถื่อน “อ๊า... ซี้ด... อูย... เสียวค่ะ... ฮึ่ก” ทั้งที่หล่อนพยายามกัดฟัน เม้มริมฝีปากแน่น สะกดกลั้นเสียงคราง กลัวว่าจะหลุดออกมาน่าอาย หากความเสียวซ่านก็ทำให้เสียงของคนโดนเลียร่องหอย เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสั่นระริก ปลายลิ้นของอลังค์จุ่มจ้วงทะลวงเลียกลีบมาลีสีชมพูสดสวยอย่างโหยหา “อ๊า... อ๊า... อ๊า... ” หญิงสาวร้องครางตามจังหวะลิ้นปาดเลียรัวๆ สลับลากเสยขึ้นๆ ลงๆ ตามแนวความยาวของร่องสวาท เรียกน้ำเสียวของหญิงสาวให้สาดทะลักออกมาอย่างมิอาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้ “อ๊า... ที่รักจ๋าฝ้ายเสียวเหลือเกิน... ซี้ดอูย... สะ... เสียวมาก” คนโดนจู่โจมหนอกเนินสวาท เปล่งเสียงร้องครางครวญออกมาอย่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง ปลายลิ้นของอลังค์เสียบรัวเข้าใส่กลีบบอบบาง โดนแบะบีบจนเบ่งบวมขึ้นมารับปลายลิ้น บดขยี้ลงบนความนุ่มอ่อน ไชชอนสำรวจซอกหลืบอย่างมีลีลา สมกับเป็นสายเบิร์นตัวจริง อลังค์ไม่ทำให้หญิงสาวผิดหวัง ทำเอาผู้หญิงสามคนที่กำลังมองดูภาพของการเล้าโลมสุดเร่าร้อนผ่านหน้าจอมอนิเตอร์จนเกิดอาการน้ำเดินไปตามๆ กัน
องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้
เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้ เกรงว่าพรุ่งนี้จะไม่มีที่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จัดเลยสิจะรออะไร ใช่ว่านางจะทำไม่เป็นเสียหน่อย
"เธอมาหาน้องชายฉันเพราะอยากขายตัวแลกหนี้ใช่ไหม .. เสียใจด้วยนะเพราะฉันไม่ใช่ไอ้วิลเซนต์ แล้วผู้หญิงอย่างเธอน่ะ อย่าว่าแต่เอาตัวแลกหนี้หลักล้านเลย แค่หลักร้อยฉันยังเสียดายเงิน" วิลเซอร์ หนุ่มหล่ออายุ 24 ปี เป็นชาวฝรั่งเศสโดยกำเนิด และเป็นหนึ่งในลูกชายแฝดสาม ที่รู้จักกันในนามทริปเปิลวิล เขาเป็นแฝดคนกลางของพี่น้องฝาแฝดชายสามคน หรือบางคนเรียกเขาว่า V2. ครอบครัวพวกเขาเป็นมาเฟียกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ย่าตาทวด มีกิจการตั้งแต่ขาวไปจนถึงเทา เขาเป็นคนเงียบๆ เนี้ยบ และเฉียบขาด สิมิลัน หรือ เก้า เด็กสาวอายุ 22 ปี ที่ชีวิตอาภัพเหลือเกิน เพราะตั้งแต่สูญเสียพ่อไป ชีวิตของเธอก็เริ่มเสียศูนย์และดิ่งลงเหว ชีวิตตกอับขั้นสุดแม้กระทั่งคนที่เธอเรียกว่าแม่ ยังทำให้เธอผิดหวังและเจ็บปางตาย เธอพยายามรักษาบ้าน ที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อไว้เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แต่สุดท้ายก็ถูกทริปเปิลวิลล์ยึดไป สิมิลันขอเข้าพบเจ้าหนี้ หวังว่าจะได้รับความเมตตาจากพวกเขาบ้าง แต่เธอคิดผิดถนัด เพราะนอกจากเขาจะไม่ช่วยแล้ว ชีวิตเธอกลับยุ่งวุ่นวายมากกว่าเดิมเสียอีก ชีวิตเธอจะขึ้นสวรรค์หรือดิ่งลงเหว มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ "ญาตาวีมินทร์" นิยายเซ็ทมาเฟียตระกูลทริปเปิลวิลล์ แฝดสามสุดหล่อที่มีบุคลิกและนิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง มีทั้งหมดสามเรื่องตามแผนผังดังนี้ค่ะ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย (คู่หลัก) วิลสัน+พุทธมิกา = วินเนอร์ - วินนี่ / วิโอร่า - วีโอเล็ต (คู่รอง) จอนนี่-วันมาตา = มาร์ติน – มารียา หลงกลรักมาเฟีย (คู่หลัก) วิลเซอร์+สิมิลัน = สมิหลา – อันดามัน / วิคเตอร์ – พีพี - ลันตา (คู่รอง) อัลเฟรด-ดาหลา = ลีออง – รีอัล ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ (คู่หลัก) วิลเซนต์+ไอด้า = วิลตัน-วิลแฮม-วิลล์ด้า-วิลลาเบลล์ (คู่รอง) นาวิน+ยิปซี = ราเชลล์ – ดาวินซี คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น "กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?" เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...