ครั้นเหล่าแม่ทัพเซียนแห่งสวรรค์ถูกขับไล่ด้วยกระทำผิดเมืองมนุษย์จึงเป็นแหล่งพักพิงสุดท้ายที่พวกเขามาสิงสถิต หากแต่เมื่อฝ่าเท้าสัมผัสผืนแผ่นดิน ร่างกายก็พลันถูกกองเพลิงห่อหุ้มไว้ เผาผลาญรูปลักษณ์งดงามมอดไหม้ ทว่า...เทพสวรรค์ไม่มีวันดับสูญ จึงจุติมาอุบัติใหม่ในร่างอันอัปลักษณ์ กึ่งมนุษย์ กึ่งสัตว์...ถือกำเนิดเป็น ‘เทพอสูร’ เมื่อได้รู้ว่าน้องสาวฝาแฝดถูกบิดาขายให้ไปเป็นฮูหยินของเทพอสูรตนหนึ่งแลกกับแหล่งน้ำอันน้อยนิด ‘ซิ่นเฉิง’ นักรบแห่งชนเผ่าเร่ร่อนก็โกรธเกรี้ยวยิ่งนัก อาจหาญถึงขั้นบุกจวนแม่ทัพแห่งแคว้นเฟิงฝู ‘เทียนอี้’ จึงไปดูหน้าหัวขโมยด้วยตนเอง เมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่าย วิญญาณของซิ่นเฉิงก็แทบหลุดจากร่าง เทียนอี้เป็นสุนัขป่า!? ตะลึงงันขึ้นไปอีกเมื่อเทียนอี้เสนอเงื่อนไขที่ทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หากเจ้าไม่อยากตาย ก็จงเลือกเอาว่าจะให้น้องของเจ้าเป็นฮูหยินของข้า หรือเจ้าจะมาเป็นฮูหยินเสียเอง”

บทที่ 1 กบฏสวรรค์

เมื่อครั้งทัพสวรรค์ได้รับบัญชาจากองค์เง็กเซียนให้ไปปราบกบฏเมืองบาดาลอันเป็นที่สิงสถิตของเทพมังกรวารี ในโทษฐานที่จักรพรรดิเมืองบาดาลริอ่านแข็งข้อต่อคำสั่ง กล้าให้ที่พักพิงแก่เทพเซียนที่ผันตัวเป็นปีศาจสังหารมนุษย์ เหล่าแม่ทัพสวรรค์ก็ได้กรีธาทัพไปตามรับสั่ง หากแต่เมื่อถึงที่หมาย บัญชาสวรรค์จากองค์เง็กเซียนกลับมลายสิ้นด้วยสายใยผูกพันดั่งมิตรสหายของจักรพรรดิมังกรวารีและบรรดาแม่ทัพสวรรค์ช่างแน่นแฟ้น อีกทั้งปีศาจที่ใช้เมืองบาดาลแห่งนี้เป็นที่หลบซ่อนตัวก็หาใช่ผู้อื่นไกล หากแต่เป็นโอรสของเทพมังกรวารี เท่ากับว่ามีศักดิ์เป็นหลานของเหล่าแม่ทัพที่ชิดเชื้อ

แม้ไม่ควรให้สายสัมพันธ์นี้มาขัดต่อหน้าที่ กระนั้นความเป็นพี่น้องและสหายร่วมสาบานก็มิอาจตัดขาด เหล่าแม่ทัพสวรรค์แสร้งทำลายเมืองบาดาลทิ้งเสียย่อยยับ เปิดช่องทางให้สหายเทพมังกรของตนพาโอรสหลบหนีไปยังที่เร้นลับให้พ้นจากสายพระเนตรขององค์เง็กเซียน

ทว่า... พวกเขาคงลืมไปกระมังว่าองค์เง็กเซียนคือประมุขสวรรค์ เป็นจักรพรรดิของเหล่าเทพทั้งปวง การตบตานี้หรือจะทำให้หลงเชื่อได้โดยง่าย ครั้นเหล่าแม่ทัพสวรรค์กลับมาพร้อมกราบทูลการปฏิบัติหน้าที่ ครานั้นเองที่ ทุกคนต่างต้องโทษกันถ้วนหน้า

‘กบฏสวรรค์’ เป็นคำกล่าวหาที่เสมือนกับตราประทับที่ผนึกแน่นอยู่กลางหน้าผาก เหล่าแม่ทัพสวรรค์ละอายแก่ใจยิ่งนัก แต่นั่นก็หาได้เป็นโทษที่สาสมกับการขัดพระบัญชาไม่ องค์เง็กเซียนทรงเนรเทศพวกเขาและเหล่าทหารในกองทัพออกจากเขตสวรรค์ ตัดขาดทุกความเมตตาทั้งปวงที่เคยมีมาตั้งแต่โบราณกาลเสียสิ้น

เมื่อสวรรค์ซึ่งเป็นประหนึ่งบ้านมิอาจหวนกลับได้ และเมืองบาดาลก็ถูกทำลายหมดทั้งสิ้นแล้ว สถานที่แห่งเดียวที่เหล่าแม่ทัพสวรรค์จะพำนักพักพิงจึงหนีไม่พ้นโลกมนุษย์ หากแต่เมื่อพากันลงมายังที่หมาย ฝ่าเท้าที่สัมผัสแผ่นดินนั้นพลันทำให้ร่างกายของพวกเขาถูกกองเพลิงห่อหุ้มไว้ เผาผลาญรูปลักษณ์อันงดงามจนมอดไหม้ไม่เหลือชิ้นดี แต่...เทพสวรรค์ไม่มีวันดับสูญ เหล่าแม่ทัพจึงอุบัติใหม่อีกคราในร่างที่พวกเขาหาได้เคยคาดคิดมาก่อน

ร่างกายอันอัปลักษณ์... กึ่งมนุษย์ กึ่งสัตว์...

อมนุษย์...

มันเป็นการลงโทษจากสวรรค์!

เรือนกายแปรเปลี่ยนเป็นสรรพสัตว์ตามอุปนิสัยโดดเด่นของแต่ละคน กระนั้นก็หาได้สำคัญเท่ากับการที่พวกเขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘เทพอสูร’

เหล่านั้นคือคำขานเรียกเทพตกสวรรค์ แต่ถึงอย่างนั้น บทลงโทษก็หาได้ยุติเพียงเท่านี้ นอกจากจะมีเรือนกายอัปลักษณ์แล้ว พวกเขายังถูกตราหน้าให้เป็นมลทินด่างพร้อมอีก ด้วยในสายตาของเหล่ามนุษย์หาได้มองว่าพวกเขาเป็นอดีตเทพเซียนแต่อย่างใด หากแต่คือเหล่าอสุรกายที่คอยเบียดเบียนช่วงชิง และครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างไปจากมนุษย์ คุณงามความดีใดที่ พวกเขาเคยสร้างไว้ให้มนุษย์เหล่านั้นเมื่อครั้งยังอยู่บนสวรรค์ถูกลบเลือนไปหมดสิ้น

และจะถูกมองชั่วนิรันดร์อย่างรังเกียจเดียดฉันท์...

เช่นนั้น...ตราบนิรันดร์

อ่านต่อ