เขาตกหลุมรักเด็กสาว ม.ปลายใจบุญที่ชอบช่วยเหลือสัตว์ โดยเฉพาะหมาแมวจรจัดข้างถนนเมื่อหลายปีก่อน แม้จะเคยเห็นกันไกลๆ แต่ไม่เคยได้คุยกันเลยสักครั้งเดียว หลายปีต่อมาเขาได้เจอเธออีกครั้ง และครั้งนี้เขาจะมุ่งมั่นที่จะจีบเธอให้สำเร็จ
“คุณหมอช่วยมันด้วยครับ มันโดนรถชน” ตฤณรีบอุ้มสุนัขบาดเจ็บที่โดนรถชนเข้าไปในโรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่งอย่างรีบร้อน
“ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวหมอจะช่วยมันเองค่ะ” เสียงหวานใสก้องกังวลของปิ่นแก้วทำให้ตฤณเงยหน้าจากร่างโชกเลือดของเจ้าสุนัขจรจัดเพื่อมองสัตวแพทย์สาว
ตฤณยืนมองร่างอรชรที่สั่งให้เจ้าหน้าที่รีบพาสุนัขบาดเจ็บเข้าห้องไปด้วยหัวใจเต้นถี่กระชั้น เขาจำเธอได้ เด็กผู้หญิงคนนั้นที่ชอบเอาอาหารไปให้สุนัขจรจัดหิวโหยน่าสงสารที่โดนทิ้งอยู่ข้างถนน
ตฤณนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องรักษาสัตว์ เขามองบรรยากาศโดยรอบของโรงพยาบาลสัตว์อย่างคุ้นเคย เนื่องจากเขาพาสุนัขและแมวจรจัดมารักษาที่นี่บ่อยๆ
“มันปลอดภัยแล้วนะคะ” เสียงหวานใส เจ้าของใบหน้ารูปไข่หวานละมุนทำให้ตฤณหลุดจากภวังค์ความคิด เขานั่งอยู่ตรงเก้าอี้สลับกับเดินไปมาด้วยความร้อนใจ ด้วยรู้สึกว่ามันนานเหลือเกินกับการเอาใจช่วยให้ชีวิตหนึ่งรอดพ้นความตามไปได้
“ขอบคุณมากครับ” ตฤณยืนขึ้นเต็มความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร เขายิ้มกว้างให้สัตวแพทย์สาวในทันทีที่ได้ยินเรื่องน่ายินดีนี้
“แต่มันต้องนอนพักรักษาตัวสักระยะก่อนนะคะ” ปิ่นแก้วบอกชายหนุ่มตรงหน้า
“ผมตฤณครับ เรียกสั้นๆ ว่าสองก็ได้” เขาแนะนำตัวเองยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
“ค่ะคุณสอง ฉันชื่อปิ่นแก้วค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าปิ่นก็ได้ค่ะ” เธอยิ้มตอบเขากลับไป ทำไมเธอจะจำเขาไม่ได้กันล่ะ ผู้ชายใจดีคนนั้น เธอเคยเห็นเขาเอาอาหารไปให้สุนัขจรจัดบ่อยๆ แต่น่าแปลกที่เธอกับเขาไม่เคยได้คุยกันเลยสักครั้ง เธอเห็นเขาแค่ไกลๆ ตอนที่เขากำลังจะจากไป
“ผมขอไปเยี่ยมมันหน่อยได้ไหมครับ” ตฤณบอกหญิงสาวตรงหน้า
“ได้สิคะ มันหลับอยู่น่ะค่ะ”
“มันโดนรถชนครับ ถ้าไม่พามารักษาคงพิการเดินลากขาเหมือนสุนัขบางตัว”
“น่าสงสารจังเลยนะคะ แสดงว่ามันเป็นสุนัขจรจัดใช่ไหมคะ”
“ครับ” ทั้งสองเดินมาหยุดหน้าเตียงสุนัขสีดำผ่ายผอม
“คุณตั้งชื่อมันหรือยังคะ” เธอเอ่ยถาม เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“ยังครับ เราเพิ่งเจอกันก่อนหน้านี้ไม่นานครับ หมายถึงผมเจอมัน ตอนโดนรถชนแล้ว”
“งั้นเรามาตั้งชื่อมันกันดีไหมคะ” ปิ่นแก้วพูดยิ้มๆ
“ชื่ออะไรดีครับ” เขาเหลือบมองสัตวแพทย์สาว เธอมีส่วนสูงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรโดยประมาณ ผิวของเธอขาวอมชมพู ปากอวบอิ่ม คิ้วเรียวสวย แก้มเนียนใสไร้ไฝฝ้าจุดด่างดำ ผมของเธอดำขลับมัดเป็นหางม้าอยู่ด้านหลัง ดวงตาเรียวสวยรับกับคิ้ว จมูกโด่งเล็ก หน้าผากนูนเกลี้ยง เขามองเธอพูดอย่างเพลินตา มองปากสวยที่ขยับขึ้นลงไปมาแล้วเผลอแตะลิ้นเลีย ริมฝีปากเบาๆ ปากน่าจูบจัง...
“คุณสองคะ คุณสอง”
“ครับ” ตฤณหลุดจากภวังค์ความคิดอันแสนสับสนวุ่นวายของตัวเอง หัวใจของเขาสั่นไหวรุนแรง
“ปิ่นถามว่าให้ชื่อเจ้าดำดีไหมคะ มันตัวดำ” เธอพูดติดตลก
“ดีครับ”
“ต้องพักรักษาตัวอีกหลายวันนะคะ คุณสองโอเคไหมคะ”
“โอเคครับ ค่ารักษาพยาบาลผมจะรับผิดชอบทั้งหมดนะครับ”
“ทางโรงพยาบาลจะลดให้พิเศษนะคะ กรณีที่สุนัขตัวนั้นเป็นสุนัขจรจัดและถูกคนใจบุญช่วยเอาไว้”
“ดีจังครับ”
“โรงพยาบาลที่นี่ปิ่นกับพี่ชายช่วยกันสร้างขึ้นมาน่ะค่ะ เราชอบเลี้ยงสัตว์และรักสัตว์ เลยอยากเป็นหมอรักษาสัตว์กันตั้งแต่เด็ก”
“แสดงว่าครอบครัวของคุณเป็นหมอรักษาสัตว์กันหมดเลยเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ ปิ่นมีพี่ชายอีกสามคน ปิ่นเป็นลูกคนเล็กน่ะค่ะ”
“ดีจังครับ”
“ฝนตกหนักเลยนะคะ คุณสองมีร่มไหมคะ” เธอเอ่ยถาม ตฤณส่ายหน้าไปมา
“ไม่มีร่มครับ”
“งั้นเอาร่มของปิ่นไปก่อนนะคะ”
“ขอบคุณครับ เอ่อ... ผมขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณปิ่นเอาไว้ได้ไหมครับ คือเอาไว้สอบถามอาการของเจ้าดำน่ะครับ” คนเอ่ยขอพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ยิ้มเขินเพราะใจเขาแอบอยากได้เบอร์โทรศัพท์ของเธอจากสาเหตุอื่น
“ได้สิคะ เดี๋ยวเอาไลน์ของปิ่นไปด้วยนะคะ แล้วก็ของโรงพยาบาลด้วย”
“ผมมีไลน์และเบอร์โทรศัพท์ของโรงพยาบาลแล้วครับ เพราะว่าผมเป็นลูกค้าประจำของที่นี่”
“จริงเหรอคะ ปิ่นเพิ่งเรียนจบมาทำงานน่ะค่ะ แสดงว่าพี่ๆ ของปิ่นก็ต้องรู้จักคุณสองสิคะ”
“ก็คิดว่าแบบนั้นครับ แต่มีลูกค้าเยอะ ผมอาจจะไม่เป็นที่จดจำก็ได้ นะครับ
ในอดีตเขาคือพี่ชายที่แสนดี แต่ในวันนี้เขากลับหมางเมิน เย็นชา จิกกัดและปากร้าย เธอจึงอยากหลีกหนีเขาไปให้ไกล แต่ทำไมทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย เธอต้องมาเป็นเลขาของเขา แถมยังต้องมามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเขาอีก!
งานแต่งงานที่เกิดขึ้น เพราะผู้ใหญ่ เธอถูกสามีรังเกียจ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะเกลียดเธอไปได้สักกี่น้ำ เธอจะแกล้งเขาให้หนำใจ ทำหน้าที่เมียให้สาสมกับที่เขาเกลียด!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
“พี่นุยังรักลินอยู่ไหม...” คำถามที่ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเธอจะต้องเป็นคนถามมันกับเขาดังขึ้น มันคือคำถามที่เธอไม่เคยอยากได้คำตอบ เพราะกลัวว่าถ้ามันเกิดไม่ตรงใจขึ้นมาเธอคงเจ็บปวดเจียนตายน่าดู แต่เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ทนอยู่กับความรู้สึกบ้าๆ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว “ลิน ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่ก่อน…” ปรเมศวร์เองก็เริ่มได้สติหลังจากได้เห็นแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปวดร้าวของอีกคนเข้า มันทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้นเหตุมันมาจากตรงไหน และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เขาเองที่ผิด ผิดที่พาช่อลดามาที่นี่
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน