ฉันไม่เคยคิดว่า "ความลับ" ที่พูดในวันนั้น จะทำลายชีวิตฉันจนย่อยยับ ฉันไม่เคยคิดว่า "เพื่อนรัก" ที่ฉันไว้ใจที่สุด จะกลายเป็นเพื่อนร้ายที่สุด ฉันไม่รู้ตัวเลยว่า "ความรัก" ได้ก่อตัวขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่าง ๆ ที่ฉันไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเกิด แต่เสมือนว่าโลกไม่ได้หมุนไปข้างหน้า เมื่อ "ความลับและเพื่อนรักในอดีต" ย้อนกลับมาปั่นป่วนปัจจุบัน ในช่วงเวลาที่ "คนแปลกหน้าปรากฏตัวพร้อมความรัก" ฉันควรทำยังไงเมื่ออดีตร้ายที่ฝังรากลึกในใจมาเนิ่นนาน กลับมาหลอกหลอนหัวใจอีกครั้ง........
ตู้ดดดด.....(1)
ตู้ดดดด.....(2)
ตามตำราเมตตามหานิยม ว่าด้วยอาชีพ พนักงานรับโทรศัพท์
กฎเหล็กข้อที่ 1 : อย่าให้โทรศัพท์ดังเกินสองครั้ง
'สวัสดีค่ะ ดิฉัน คชาภา สุรดิษฐ์ พนักงานหมายเลข 454321 ยินดีให้บริการค่ะ'
กฎเหล็กข้อที่ 2 : พูดให้ช้าและชัด อักขระอย่าได้ตกหล่น
'ข้อมูลของคุณสาวิกาได้ถูกส่งให้ฝ่ายเทคนิคเรียบร้อยแล้ว ดิฉันขออนุญาตโอนสายให้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง กรุณารอสายซักครู่ค่ะ'
กฎเหล็กข้อที่ 3 : ขานชื่อลูกค้าทุกครั้ง เพื่อให้ลูกค้ารู้สึกว่าได้รับความสำคัญ
'ขอบพระคุณที่ไว้วางใจและเชื่อมั่นในบริการของเราค่ะ'
กฎเหล็กข้อสุดท้าย : อย่าวางสายจนกว่าลูกค้าจะตอบรับ
อาชีพพนักงานรับโทรศัพท์ นับเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ เมื่อคุณมีแค่กฎเหล็กสี่ข้อให้รักษา แต่คุณไม่สามารถนับเอาอาชีพนี้เป็นอาชีพที่ทำไปจนเกษียณได้ เนื่องจากผลข้างเคียงที่อาจทำให้คุณกลายเป็นโรคเครียดสะสมที่นำพาไปสู่โรคซึมเศร้าหากต้องรับมือกับลูกค้ากระเป๋าหนัก อีโก้สูง อารมณ์พุ่งพล่านที่มักยึดหลักการว่า ‘ตัวเองถูกเสมอ’ ซึ่งมีจำนวนสามสิบเปอร์เซ็นต์ของลูกค้าทั้งหมด
อาชีพพนักงานรับโทรศัพท์ นับว่าเป็นบททดสอบจิตใจที่ดี หากคุณผ่านสามปีแรกไปได้ โดยไม่สติแตกไปซะก่อน และนับเป็นความสำเร็จในอาชีพอย่างแท้จริงหากคุณสามารถได้รับการบรรจุเป็นพนักงานประจำภายในหนึ่งปีแรก ดังนั้นไม่แปลกที่อาชีพพนักงานรับโทรศัพท์จะไม่ติดอันดับอาชีพในฝันของใครหลายๆ คน แต่นี่กลับเป็นอาชีพเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย
ฉันรู้ตัวดีว่าไม่ใช่ผู้หญิงประเภทสะดุดตาสะดุดใจใครต่อใครตั้งแต่แรกเห็น ฉันเป็นผู้หญิงที่ใครเห็นแล้วมักจะไม่หันกลับมามองซ้ำอีก แต่ถึงแม้จะแค่แวบเดียวฉันก็อ่านสายตาของคนเหล่านั้นออก สายตาขุ่นเคืองแฝงความกังวล ราวกับพวกเขาคิดไม่ตกว่าจะแยกขยะอย่างฉันไว้ประเภทไหนดี ฉันไม่ถือสา ตราบใดที่พวกนั้นทิ้งฉันไว้ลำพังและเดินผ่านไป เพราะฉันพอใจที่ถูกมองว่าเป็นคนไร้ตัวตน
แน่นอนว่า การไร้ตัวตนและคอยฝังตัวเองในมุมอับสายตาของคนอื่น ๆ ทำให้ฉันลำบากไม่น้อย ที่สำคัญคือมันไม่ช่วยให้อิ่มท้อง ฉันหลบหน้าคนทั้งโลกไม่ได้ ในเมื่อเงินยังคงเป็นปัจจัยหลักในการดำรงชีวิต และอาชีพที่ไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้าหรือจ้องตากับมนุษย์หน้าไหนก็มีให้เลือกไม่มากนัก
นับเป็นโชคดีของฉัน ที่โลกใบนี้อยู่ในยุคสมัยที่ให้ความสำคัญกับการสื่อสารคมนาคมและการบริการ ดังนั้น พนักงานรับโทรศัพท์ จึงเป็นอาชีพที่มีความต้องการสูง แน่นอนว่าไม่ติดอันดับหนึ่งในสามอาชีพในฝันของฉันเมื่อตอนอายุเก้าขวบ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เรื่องยากที่สุด คือ การท่องสูตรคูณแม่สิบสองและการเอาคืนพวกที่ชอบล้อชื่อพ่อ ชีวิตยากขึ้นตามวัยและสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป และเรื่องยากที่สุดของเด็กจบใหม่อย่างฉัน คือ หางานทำ
ฉันทำงานให้กับบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูแห่งหนึ่ง ที่มีสาขาอยู่ในจังหวัดใหญ่ๆ ของประเทศ ต้องยอมรับว่าการเริ่มต้นด้วยอาชีพ พนักงานรับโทรศัพท์ นั้น ไม่น่าโอ้อวด ไม่มีหน้ามีตาในสังคม และทำเงินได้แค่พอกินพอใช้ แต่ระบบงานไม่ยุ่งยาก ไม่ซับซ้อน แม้จะซ้ำซากจำเจก็ตาม อีกอย่างฉันไม่ได้อยู่ในจุดที่จะเลือกงานได้ เนื่องมาจากสภาพคล่องทางการเงิน สภาพจิตใจและปัญหาพฤติกรรมต่อต้านสังคม ฉันจึงไม่อิดออดที่ต้องถูกบังคับให้นั่งอยู่ในคอกสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ มีแค่คอมพิวเตอร์กับโทรศัพท์เสียบหูเป็นอุปกรณ์เลี้ยงชีพ
ส่วนข้อดีที่ดีสุดของอาชีพนี้ คือ ฉันไม่จำเป็นต้องสานสัมพันธ์กับใคร แม้ต้องตกเป็นที่ระบายอารมณ์ของลูกค้าอารมณ์ร้าย แต่ทุกอย่างจะจบลงเมื่อวางสายและคนแปลกหน้ารายต่อไป ๆ ก็จะเรียงแถวกันเข้ามา ข้อดีรองลงมาคือทำงานเป็นกะ ฉันอยู่ประจำกะดึกเสมอ นั่นหมายความว่าฉันต้องเข้างานตั้งแต่สองทุ่มถึงตีห้าของวันใหม่
นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ลู่เจียหง นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังในยุคปัจจุบัน จับผลัดจับพลูลงลิฟต์ก็โผล่ไปยังยุคโบราณ แถมยังอยู่ในชุดเจ้าสาวอีก ถ้าประหลาดแค่นั้นไม่พอคงไม่เป็นไร ถ้าไม่พบว่าตัวเองกำลังถูกตามล่าจากว่าทีสามีที่ยังไม่ทันเข้าหอ งานนี้นางถือคติไม่ยุ่งเกี่ยวต่างคนต่างอยู่ แต่ท่านอ๋องผู้นั้นก็เอาแต่วนเวียนอยู่ข้างตัวนางไม่หยุด แบบนี้นางจะหย่าสำเร็จได้ตอนไหนกัน!!
เรื่องราวการผจญภัยของอดีตสายลับนักฆ่า ที่ทะลุมิติมาเป็นแม่ผู้ชั่วร้าย ทั้งยังต้องร่วมเดินทางกับเด็กน้อยผู้แสนใสซื่อในโลกที่ผู้คนใช้พลังลมปราณ อันตรายมีทั่วทุกหนแห่ง แล้วพวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?!