ยนกันอยู่กะเช้าและกะกลางคืน แต่สำหรับฉันที่อยู่ประจำกะกลางคืนเสมอ จึงไม่ต่างกับอนุสาวรีย์ที่ตั้งประจำอยู่ที่เดิม มองเห็นทุกคนที่เดินผ่าน ฉันพยักหน้ารับแบบขอไปที ในใจพลางประท้วงว่าฉันจะมาจากชั้นไหน ก็ไ

ชั้นไหนนอกจากชั้นที่ตัวเองทำงานอยู่ อีกทั้งไม่มีเพื่อนที่คอ

ามหลบเลี่ยงโดยก

าย ๆ เธอหันไปออกคำสั่งกับเพื่อนผู้ชา

ายร่างท้วมไม่ฟังเสียง เขากดปุ่มชั้นสิบห้าเรียบร้อยแล้ว ฉันยืนรอด้วยหัวใจที่สั่นระรัว แต่ไม่

นผีมาอย่างนั้นแหละ” ฉันเริ่มขุ่นเคืองใจกับค

่เหรอ” ฉันโต้ตอบทันควัน ภายในลิฟท์เงียบกริบลง

ช้า แต่ละคนทยอยเดินออกไปอย่างไม่เร่งไม่ร้อนนัก ชายร่างท้วมหันมาทิ้งสาย

ิฟท์ หมุนตัวมาพูดกับฉันซึ่งหน้า พลางพยักเพย่อไปทางกลุ่มคนที่เดินออกไปแล้ว ก่อนจะหันมาปลายตามองฉันอย่างคนจนใจ ฉันส่งสายตาไม่สบอารมณ์ตอบกลับไป ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรจากฉันกันแน่ “เธอควรรู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเธอไม่พูดออกมาดัง ๆ คนอื่น

......” ฉันอ

แต่ว่าจะเอาเรื่องเธอไปพูดยังไงให้สนุกที่สุด สะใจที่สุด นี่เธอไม่รู้เลยใช่ไหมว่าคนอื่นพูดถึงเธอยังไง ฉันขอแนะนำจากใจจริงนะว่า เธอควรตื่นตัวได้แล้ว

งขู่ฉันอยู่กันแน่” ฉันแทรกขึ้นม

ล้วก็ได้ รู้ใช่ไหมว่าเธอต้องเดินขึ้นไปดาดฟ้าทางบันไดหนีไฟ ฉันจะบอกคนอื่นเองว่าฉันกดชั้นสิบห้าติด แต่พอขึ้นไปถึง ประตูลิฟท์กลับไม