มรู้สึกของการถูกหักหลังได้ ฉันคงจะหลุดพ้นจากหลุมดำแห่งความทรงจำนี้ไปแล้ว แต่ฉันกำลังติดอยู่ในหลุมลึก ลึกมากจนไม่มีแสงสีใดส่องถึง มันครอบงำฉัน ฉุดรั้งให้จดจำว่า ความไว้ใจที่มอบให้ผิดคน มันโหดร้า

ว่าตัวเองคิดถูกที่มาก่อนเวลา จนกระทั่งเดินเข้ามาในลิฟท์ ฉันเหลือบเห็นกลุ่มคนประมาณสี่ถึงห้าคน ใส่ชุดนักเรียนหลากสถาบันวิ่งหน้าตั้งมุ่งตรงมาที่ลิฟท์ตัวที่ฉันครอบครองอยู่ พลางโบกไม้โบกมือเป็นสัญญา

ิบห้าโดยไม่หยุดพัก ฉันคิ

าอะไรซักอย่าง แต่เบื้องหน้ากลับเป็นภาพห้องหรู กว้างขวาง กระจกรอบด้าน ส่วนที่ดึงดูดสายตามากที่สุดคือเพดานห้องสีฟ้าใส เมื่อพยายามเ

วามเข้าใจใด ๆ ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง เปลือยท่อนบน พันผ้าขนหนูสีดำเกาะอยู่บนสะโพกแคบตัดกับผิวขาวเหลือง เ

ต่เขากลับดื่มน้ำต่อไป เสมือนไม่รับรู้ความเป็นไปรอบตัว

ทำให้ลมหายใจฉันสะดุด ความคิดนิ่งสงัดชั่วครู่ ราวกับว่

ึ่งเดินมาหยุดอยู่หน้าลิฟท์ เธอหยุดยืน มองผ่านช่องว่างที่เหลือเพียงน้อยนิด แต่ก็มากพอให้เธอเห็นฉันที่ยืนแข็งทื

อล

กับพื้นทันที ผ่านมาสิบปีแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นจำฉันได้แค่เสี้ยววินาทีที่ได้เห็นหน้า ผ่านช่องแคบที่กว้างไม่ถึงฟุตด้วยซ้ำ อาจเ

ิ

ตาอย่างชัดเจน ฉันเร่งรวบรวมสติที่แตกกระเจิดกระเจิงกลับมาไว้เป็นเนื้อกับตัวอีกครั้ง ยันร่างตัวเองลุกขึ้นให้มั่นคงมากที่สุด ดันหลังติ