เผชิญหน้ากันและกัน สีหน้าจริงจัง ขณะที่สมองกำลังเรียบ

ที่จะออกมาจากปากเพื่อน “วันเสาร์หน้า พี่เอ็มชวนฉันไปดูหนังด้วยแก กรี๊ดดด.....” ทั้งสอง

นจริงก็เริ่มแทรกซึมเข้ามาทีละน้อย “แต่.....พี่เอ็มคบก

็มบอกว่าไม่มีปัญหา

ดูหนังกับรุ่นน้อง แล้วทำไมต้องเป็นความลับด้วย” โอปอล์เริ่มเป็นกัง

ลับเพราะพี่เอ็มกลัวว่า ถ้าพี่เหมียวรู้ จะเข้าใจผิดคิดว่าพี่เอ็มบอกเลิกเพราะฉัน พี่เอ็มไม่อยาก

หลุดออกจากปาก “ถึงตาแกแล้ว” โอปอล์งับปากแทบไม่ทัน เมื่อถูกดึงกลับมาสู่ปัญหาหนักอกของตัวเอง “บอกความลับของแกมา” น้ำตาลเร่ง ขณ

าว

ถูกฉุดกระชากกลางอากาศ ฉันเงยหน้าขึ้นม

ของฝากของกาลเวลาฝังแน่นอยู่บนใบหน้าสีดำคล้ำ แก้มซูบตอบ ดวงตาทั้งสองหรี่เล็กอยู่ในเบ้าตาลึกส่องประกายความ

ลมหายใจอกมาอย่างโล่งอก ถึงแม้ชายชราคนนี้จะไม่สมบูรณ์ด้วยรูปโฉมแล

ุเพิ่งจะห้าขวบ ล้วนถูกลุงเรียกขานว่า สาว ด้วยกันทั้งนั้น คนอื่น ๆ พูดกันว่า ลุงชราถูกลูกสาวที่รักเพียงคนเดียวทิ้งให้ใช้ชีวิตตามยถากรรมหลังจากส่งเสียให้เรียนจนจบมานานกว่ายี่สิบแล้ว เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ลุงกลายเป็

น้ากับลุงชราอีกครั้ง จ้องมองรอยยิ้มไร้เดียงสาที่ไม่เข้า

ถอดรองเท้าแตะสีดำที่ตัวเองใส่อยู่ ซึ่งเหมือนกับในถุงพลาสติกที่ฉันยื่นให้ยังกับแกะ ต่างกันเพียงแต่ พื้นรองเท้าแตะคู่ที่ลุงชรากำลังอยู่นั้น ถูก