คุณเชื่อเรื่องโชคลางหรือเปล่า? แล้วคุณเชื่อไหมว่ามีของบางสิ่งที่ทำดักสิ่งชั่วร้ายให้คุณได้? สำหรับหนุ่มชาวไทยอย่าง ‘นธัญญ์’ เรื่องงมงายพวกนี้ไม่เคยมีอยู่ในหัว เพราะหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องงานเขียนที่เขาต้องสรรค์สร้างสำหรับผลงานชิ้นสุดท้ายเพื่อทำเรื่องจบของมหาวิทยาลัย การใช้ชีวิตเพื่อตัวเองท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองนิวยอร์ก ทำให้เขาตัดสินใจออกเดินทางไปหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ตามคำชวนของเพื่อนสนิทเชื้อสายอินเดียนแดงไกลถึงรัฐนิวเม็กซิโกและได้พบกับผู้เฒ่าอินเดียนแดงของเผ่าอะแพชีที่ได้มอบเครื่องรางตาข่ายดักฝันให้เขาเป็นของที่ระลึกก่อนอุบัติเหตุร้ายแรงทางรถยนต์จะเกิดขึ้น เครื่องรางชิ้นนั้นนำพาร่างไร้สติของชายหนุ่มตื่นขึ้นในศตวรรษที่สิบเก้าท่ามกลางการสู้รบของชาวอินเดียนแดงและนักล่าอาณานิคม ทว่าตาข่ายดักฝันกลับไม่ได้นำโชคดีมาให้แม้แต่น้อยเมื่อเขาถูกจับตัวโดยนักรบหนุ่มอินเดียนแดงนาม ‘วายา’ ที่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นอินเดียนแดงที่เป็นสายให้กับอริศัตรู การหาทางกลับยุคสมัยที่จากมาว่ายากแล้ว การหลบให้พ้นคมหอกของวายาที่คอยหาเรื่องทุกวันยังยากกว่า ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากปาฏิหาริย์ก่อให้เกิดความรักที่ไม่มีทางบรรจบระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง บีบคั้นให้พวกเขาจำต้องละทิ้งบางสิ่งเพื่อรักษาบางสิ่งไว้อย่างไม่มีทางเลือก!
We always return to our first loves.
[Native American Proverb]
เรามักหวนกลับมายังรักแรกของเราเสมอ
[สุภาษิตของชนพื้นเมืองอเมริกัน]
บทนำ
ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในใจกลางมหานครนิวยอร์ก
เสียงเครื่องบดเมล็ดกาแฟดังแทรกเสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ ที่เปิดคลอในร้าน กลิ่นหอมหวนของกาแฟสดทำให้ลูกค้าที่มาเยือนผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากความวุ่นวายภายนอกได้เป็นอย่างดี เว้นเสียแต่ชายหนุ่มชาวเอเชียซึ่งนั่งหลบมุมอยู่โต๊ะริมหน้าต่างที่มีสีหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิม เนื่องจากเสียงของเครื่องจักรขนาดเล็กทำลายสมาธิของเขาเสียกระเจิดกระเจิง
เขาทอดมองไปยังผู้คนด้านนอกที่เดินสวนกันขวักไขว่ด้วยจิตใจที่ไม่สงบเอาเสียเลย พลางถอนหายใจออกมาเต็มแรง ก่อนจะวางนิ้วลงบนแป้นพิมพ์โน้ตบุ๊กตัวเก่งและตัดสินใจกดปุ่ม Delete ลบข้อความกว่าห้าหน้าเอสี่ทิ้งเป็นครั้งที่สามอย่างหัวเสีย
ไม่ได้เรื่องเลยแฮะ...
นธัญญ์ ชายหนุ่มชาวไทย นักศึกษาชั้นปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในนิวยอร์กบ่นพึมพำกับบทความที่เพิ่งลบทิ้งก่อนจะพับฝาโน้ตบุ๊กลง คิดในใจว่าการเปลี่ยนบรรยากาศเพื่อเขียนบทความเชิงสร้างสรรค์ ซึ่งเป็นงานสุดท้ายที่เขาจะต้องส่งอาจารย์สำหรับทำเรื่องขอจบนั้นไม่ง่ายเลย ทั้งที่เขาใช้เวลาครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะเขียนเกือบทั้งเทอม แต่พอลงมือเขียนจริงกลับไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะไม่ว่าเขาจะเขียนอะไรลงไป ก็รู้สึกราวกับเขาใช้วัตถุดิบเดิมๆ มาเล่าใหม่ ไม่มีความแปลกใหม่แม้แต่น้อย ทั้งยังขาดชีวิตชีวา อ่านดูแล้วเหมือนงานที่สักแต่เขียนไปให้จบๆ เท่านั้น เขารู้ทันทีว่าสิ่งที่เขาขาดไปก็คือ ‘แรงบันดาลใจ’
แต่ถึงจะรู้ก็ใช่ว่ามันจะหากันได้ง่ายๆ ยิ่งเขาเป็นพวกรักสันโดษและไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยแล้ว ไม่ต้องถามเลยว่าจะมีใครช่วยเขาหาแรงบันดาลได้บ้าง และเขาจะไม่เครียดจนหน้านิ่วขนาดนี้ถ้างานชิ้นนี้ไม่จำเป็นต้องพรีเซนต์ในคลาสเรียนสัปดาห์หน้า
นธัญญ์ถอนหายใจยาว ตัดสินใจเลิกเขียน เก็บข้าวของแล้วลุกขึ้นไปสั่งกาแฟมาเพิ่มความสดชื่นอีกแก้วก่อนเดินกลับหอพักนักศึกษา แต่กาแฟก็ไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้น เขายังคงครุ่นคิดถึงเรื่องงานไม่หยุด กระทั่งเสียงเตือนของโทรศัพท์ดังจากกระเป๋ากางเกง เขาถึงหลุดออกจากโลกส่วนตัว
‘นาธาน ฉันจะกลับบ้านที่นิวเม็กซิโกสุดสัปดาห์นี้ สนใจไปด้วยกันไหม’
มันเป็นข้อความของจูเลีย โรเมโร เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา ส่วนนาธานก็เป็นชื่อในภาษาอังกฤษที่แปลงมาจากชื่อจริงในภาษาไทยของเขานั่นเอง
นธัญญ์ย่นคิ้วเล็กน้อย เขาจะไม่แปลกใจเลยถ้าเธอไม่ได้ส่งข้อความมาชวนไปเที่ยวบ้านอย่างนี้ เพราะถึงเขากับเธอจะได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เขากับจูเลียไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เนื่องจากเขาชอบขลุกอยู่กับกองหนังสือ ส่วนจูเลียก็ติดแฟนหนุ่มตาน้ำข้าว การเชิญชวนครั้งนี้จึงค่อนข้างน่าแปลกใจ
‘ฉันต้องเขียนงาน ขอโทษด้วยนะ’
นธัญญ์ก้มหน้าพิมพ์ข้อความส่งกลับไปแบบอ้อมๆ ด้วยไม่อยากทำลายน้ำใจเพื่อนนัก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้าที่เดิม ในเวลาอย่างนี้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะไปเที่ยวที่ไหนหรอก เพราะการจดจ่ออยู่กับการสร้างผลงานชิ้นสุดท้ายสำคัญกว่าการท่องเที่ยวไร้สาระเป็นไหนๆ กลับห้องพักแล้วไปนั่งเขียนงานยังมีประโยชน์กว่าเยอะ
เมื่อมนุษย์เพศชายเกิดการวิวัฒนาการทางร่างกาย ผู้ชายกลุ่มหนึ่งจึงสามารถตั้งท้องได้ และเพราะความเมาชนิดหลุดโลกในคืนวันนั้น ‘นภัทร’ เดือนคณะสุดหล่อจึงตื่นขึ้นมาพร้อมกับความจริงว่าตัวเองจัดการรวบหัวรวบหางลากหลืบคณะอย่าง ‘สิงหา’ ไปมี one night stand เป็นที่เรียบร้อย เรื่องควรจะจบลงแค่นั้น แต่ไม่จบเมื่อชีวิตน้อยๆ ถือกำเนิดขึ้น นภัทรหายตัวไป กลับมาอีกครั้งพร้อมกับข่าวลือประหลาดๆ ก่อนสิงหาจะพบว่าต้นเหตุของข่าวลือคือเด็กหญิงตัวน้อยอย่าง ‘น้องณดา’ ที่สิงหาสงสัยเหลือเกินว่าจะเป็นลูกของเขา “ให้เรียกนายว่าพ่อไม่ได้หรอก น้องณดาไม่ได้ลูกของนาย” “งั้นเรียกป๊ะป๋าก็ได้” “ไม่ได้” “แด๊ดดี้” “นี่...พอเลย” “ดาดา” คำเรียกที่หลุดจากปากของเด็กหญิงตัวน้อยทำเอาคุณพ่อกำมะลอยิ้มหน้าบาน ปฏิบัติการทวงคืนความเป็นพ่อต้องมา ต่อให้นภัทรไม่ยอมรับ งั้นสิงหาก็ขอเข้าทางลูกสาวตัวจิ๋วก็แล้วกัน! รับผมเป็นพ่อของลูกเถอะนะครับ!
เพราะไปตีกับเกรียนคีย์บอร์ดที่บังอาจเอานิยายเธอมาวิจารณ์หยาบๆ คายๆ ว่างานเธอเชิดชูระบอบปิตาธิปไตย ตามมาด้วยการดูแคลนเหยียดหยามทางเพศสภาพอีกหลายอย่าง ทำเอา ‘อาคิรา’ นักเขียนนิยายประโลมโลกถึงกับเลือดเฟมินิสต์ในกายเดือดพล่าน กล้าดียังไงมากล่าวหาเธออย่างนี้ งานเธอถึงจะเป็นงานประโลมโลก แต่ใช่ว่าจะเชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่สักหน่อย! ต้องตามไปตบตีจนกว่าจะชนะ เถียงแพ้รอบนั้น แต่คนไม่แพ้ ตามหาแอคเคาทน์ของคนที่ใช้นามแฝงว่า ‘เวนไตย’ ไปจนเจอเข้ากับตอจังเบ้อเร่อ โดยหารู้ไม่ว่าเวนไตยคนนี้ หาใช่ไอ้เวรตะไลที่ประนามหยามเหยียดแต่อย่างใดไม่ ทว่าเป็นบรรณาธิการหนุ่มผู้คว่ำหวอดในวงการวรรณกรรมสร้างสรรค์สังคมต่างหาก “ฉันจะทำให้ดูว่างานเขียนฉันมันไม่ได้เชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่!” “งั้นก็ลองเขียนมาดู ผมอยากอ่านเหมือนกัน อยากรู้ว่านักเขียนอย่างคุณจะทำได้ดีสักกี่น้ำ” โดนท้าทายมาถึงกับปรี๊ด คอยดูเถอะ เธอจะเอารางวัลมาฟาดหน้าไอ้เวรตะไลนี่ให้ได้เลย!
“ฉันจะเป็นเมียของนายดินค่ะ” ไม่รู้ว่าส้มหล่นหรือโชคร้ายกันแน่ที่จู่ๆ คุณหนู ‘หยาดฟ้า’ ของตระกูลเศรษฐีเมืองกรุงก็มาถวายตัวยอมเป็นเมียของ ‘ไอ้ดิน’ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียอย่างนั้น ไอ้ดินค่อนข้างจะงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็จะไม่ให้งงได้อย่างไร เขาไม่รู้จักมัดจี่กับเจ้าหล่อนนี่ จู่ๆ ก็มาบอกว่าจะเป็นเมียเขา เป็นใครก็งงทั้งนั้นแหละ! ก่อนที่เขาจะได้รับรู้ว่าเหตุนี้เกิดขึ้นเพราะหยาดฟ้าถูกบิดาบังคับให้แต่งงาน เธอจึงหนีมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศในต่างจังหวัด และได้เจอกับกุลีหนุ่มที่นี่ ประจวบเหมาะกับที่บิดาของเธอโทรมาคาดคั้นให้เธอกลับไปแต่งงานพอดี เธอถึงได้ลั่นวาจานี้ออกมาให้บิดารู้ว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจจะเป็น ‘เมีย’ ของเขาแล้ว หาใช่ผู้ชายที่บิดาจัดเตรียมมาให้ สำหรับไอ้ดิน นี่คงไม่ใช่ส้มหล่นหรอก เป็นคราวเคราะห์เสียมากกว่า เขาจึงรีบบอกปัดหัวขวิด “ไม่ล่ะครับคุณหนู ผมคงไม่อาจเอื้อมไปเด็ดดอกฟ้าหรอก ผมก็แค่กุลีใช้แรงงานไปวันๆ จะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงให้คุณหนูอยู่ดีกินดีได้” “ไม่ต้องกินดีอยู่ดีก็ได้ แค่ให้ฉันอยู่ด้วยก็พอ” “ให้อยู่ด้วยก็ไม่ได้ครับ ก็คุณหนูน่ะเป็น...” “เป็นเมียนายดินไงล่ะ” เป็นที่ไหนกัน เขายังไม่ได้ซั่มเธอเลยสักกะยก! ไอ้ดินปวดขมับตุบๆ ขณะที่หยาดฟ้าเชื้อเชิญเขาเป็นการใหญ่ “แล้วนี่มัวรออะไรอยู่ รีบพาฉันเข้าบ้านสิ จะได้ทำอะไรอย่างที่ผัวเมียเขาทำกัน” เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่น่ะ!? ไอ้ดินไม่แน่ใจนัก แต่แวบเดียวก็แน่ใจแล้ว เพราะจู่ๆ หญิงสาวก็ดึงคอเสื้อให้หน้าอกอิ่มล้นทะลักออกมา ไอ้ดินมองจ้องตาไม่กะพริบ ได้สติมาอีกครั้งก็ตอนที่สาวเจ้าเอ่ยปาก “มาสิพี่ดิน มาเอากัน ฟ้าพร้อมจะเป็นเมียพี่แล้ว” ดูพูดจาเข้า เรียกแทนตัวด้วยชื่อ แทนเขาว่าพี่ชวนให้เอ็นดูอีก! โอ๊ย! ไอ้ดินจะบ้าตาย! เห็นทีเขาคงหนีไม่พ้นการถูกยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ด้วยฝีมือหยาดฟ้าแล้วล่ะ
เพราะอกหักจากคนที่แอบชอบมานาน ทำให้ ‘ภีม’ พาตัวเองไปในที่อโคจรเพื่อที่จะระบายความเศร้าเสียใจออกไปบ้าง หากทว่าในคืนนั้น เขากลับได้พบกับชายแปลกหน้าอย่าง ‘สุดเขต’ ที่บังเอิญเข้ามาพูดคุยด้วย ทั้งสองเกือบจะลงเอยกันด้วยความสัมพันธ์ข้ามคืน หรือที่เรียกกันว่า One night stand หากทว่าก็เกิดเรื่องวุ่นๆ เสียก่อน ก่อนที่ภีมจะพบว่าผู้ชายที่เขาได้เจอในคืนนั้น เป็นคนคนเดียวกับคนที่เขาแอบชอบตกหลุมรัก ให้ตาย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ขณะเดียวกัน ปฏิบัติการ ‘ลัก’ ความรักของภีมก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อสุดเขตไม่สามารถลืมความน่ารักของภีมลงได้เลย เขาต้องเอามาให้ได้ ทั้งตัวภีม และความรักของภีม จะเอามาให้ได้ทั้งหมดเลยคอยดู!
แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจ ทว่าปีศาจกวางอย่าง ‘ลู่ลู่’ กลับหาได้พิสมัยการระรานมนุษย์สักเท่าไรนัก สะอาดบริสุทธิ์เสียจนแทบจะลุแก่ตบะแล้ว ทว่า... ชีวิตของเขาก็หาได้สงบสุขอีกต่อไปเมื่อนักพรตปราบปีศาจอย่าง ‘เยี่ยนเฉิน’ หนีตายจากการถูกล่าเพราะดันไปต้มตุ๋นชาวบ้านวิ่งทะเล่อทะล่ามาสลบอยู่หน้าถ้ำ ถึงจะเป็นปีศาจแต่ก็หาได้ไร้น้ำใจนัก มอบไมตรีช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอน หากแต่เยี่ยนเฉินกลับตอบแทนบุญคุณด้วยการทำให้ชีวิตของลู่ลู่แปดเปื้อนด้วยมลทิน บีบบังคับให้ปีศาจกวางน้อยรวมหัวในแผนต้มตุ๋นชาวบ้านเพื่อเอาคืน! นักพรตจอมกะล่อนผงาด ใช้ชีวิตอย่างสำราญ ขณะที่ปีศาจน้อยถูกจิกหัวใช้ให้ไประรานชาวบ้านไม่เว้นวัน อะไรไม่ว่า เยี่ยนฉินยังขยันลูบหางเล็กๆ ของเขาเสียเหลือเกิน ไม่รู้หรือไงว่าตรงนั้นน่ะ...มะ...มัน... ...ทำให้ตัวร้อนผะผ่าวนะ! ต้องมีสักวันที่พลั้งเผลอไปมากกว่านี้แน่ สวรรค์! ลู่ลู่ผู้นี้จะหลั่งน้ำตาเป็นสายโลหิตแล้ว!
หากผู้ใดเชื่อว่าทะเลทรายผืนนี้โหดร้าย ผู้นั้นย่อมเชื่อในสิ่งที่ผิด เพราะสิ่งที่โหดร้ายกว่าผืนทะเลทรายแห้งแล้ง คือกองกำลังโจรทะเลทรายของ 'อัลมิราน' ผู้นี้ต่างหาก โหดร้าย...ชั่วช้า...เลวสามานย์ ดูเหมือนจะเป็นคำสร้อยที่พ่วงท้ายชื่อของโจรหนุ่มนามเลื่องลือไปเสียแล้ว แต่เขาจะสนใจสิ่งใดกัน ในเมื่อเขาถูกตราหน้าว่าชั่ว เขาก็จะเป็นคนชั่วให้สมดั่งที่ถูกบีบคั้น เพียงเพื่อให้ได้อัญมณีแห่งสุลต่านมาครอบครอง เขาก็ไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้ว หากแต่หารู้ไม่ว่าสวรรค์จะนำพาให้เขาพบกับอัญมณีมีชีวิตแห่งทะเลทราย...'จามิล' นักระบำร่อนเร่ผู้มีเสน่ห์เย้ายวน เพียงได้ชมระบำทะเลทรายของจามิลแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หัวใจของอัลมิรานก็ถูกครอบครองไปสิ้น โดยหารู้ไม่ว่าตนกำลังก้าวเข้าสู่หุบเหวอเวจีแสนหวานที่จะฉุดคร่าชีวิตเขาไปเสียแล้ว...
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"