ทั้งๆที่เธอไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก แต่เธอกับรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกขังเอาไว้เพื่อรอใครบางคน จนกระทั่งฉันได้พบกับเธอ ถึงได้รู้ว่าหัวใจดวงนี้มันถูกขังไว้รอใคร
ทั้งๆที่เธอไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก แต่เธอกับรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกขังเอาไว้เพื่อรอใครบางคน จนกระทั่งฉันได้พบกับเธอ ถึงได้รู้ว่าหัวใจดวงนี้มันถูกขังไว้รอใคร
ซ่าาา
หยดน้ำฝนตกกระทบพื้นจนเกิดเสียงซ่าซ่าเป็นระยะๆ อากาศเย็นสบาย ท้องฟ้ามืดครึ้มจนดูไม่ออกว่าตอนนี้เป็นเวลาช่วงบ่ายหรือว่าช่วงเย็นกันแน่ ณ คฤหาสน์ใจกลางเมือง ภายในห้องนอนปรากฏร่างสูงโปร่งของหญิงสาวนอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอนขนาดKing Sizeแม้ฝนข้างนอกจะตกหนักเพียงใดแต่ภายในห้องของหญิงสาวช่างเงียบสงบมีเพียงเสียงแอร์คอเนชั่นเบาๆที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้
.
.
"อยู่กับฉันได้มั้ย"
ภาพหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวบนเตียงนอนเอ่ยพูดอย่างน่าสงสารหยดน้ำตาหลั่งไหลออกมาจนเปื้อนพ่วงแก้มทั้งสองข้าง หากแต่หญิงสาวร่างเล็กแม้ว่าจะแสดงอาการเหมือนลังเล หากแต่หล่อนก็ยังคงส่ายหน้าปฏิเสธหญิงสาวร่างสูงที่มีหน้าตาไม่ต่างกับคนบนเตียงอยู่ดี
ภาพความฝันที่ราวกับว่าจะวนลูปเกิดขึ้นซ้ำๆ หากแต่ใบหน้าของหญิงสาวในห้วงแห่งความฝันหญิงสาวที่เอาแต่ปฏิเสธช่างพร่าเบลอซะจนมองไม่ชัด ราวกับสวรรค์กำลังกลั่นแกล้ง ให้เธออยากรู้อยากเห็นมากยิ่งขึ้น หัวใจเต้นระรัวราวกับกลองรั่วยิ่งเวลาที่เธอเกือบจะเห็นใบหน้าของหญิงสาวร่างเล็กที่เอาแต่ปฏิเสธความอยากรู้อยากเห็นก็ยิ่งเพิ่มพูน
"เฮือกกกก!!"ยังไม่ทันได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนก็ราวกับถูกบางอย่างปิดกั้นจนต้องลืมตาตื่นขึ้นมาแม้ใจจริงจะไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว
"เธอเป็นใครกันแน่"เหงื่อบนใบหน้าที่ไหลออกมาจนรู้สึกร้อนไม่ได้ช่วยทำให้หญิงสาวบนเตียงนอนรู้สึกอะไรไปมากกว่า คิดถึงถึงใบหน้าที่ไม่อาจจะจดจำได้
"ทำไมต้องตื่นตอนนี้ด้วยวะ!!"
เอ่ยบ่นอย่างหงุดหงิดตัวเอง เธออยากจะเห็นหน้าของผู้หญิงที่ทำให้เธอเอาแต่ตามติดไม่ยอมปล่อยวางแม้จะผ่านมานานแค่ไหน ก็ยังคงปราถนาที่จะเห็นใบหน้านั้นอยู่ดี
ราวกับว่าเธอกำลังรอคอยหล่อน ราวกับว่าถ้าไม่ใช่หล่อนก็จะเป็นใครไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าที่เธอรู้สึกอยู่ตอนนี้มันเป็นเพราะอะไร และหญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนเธอในความฝันเป็นใครกันแน่ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าจะเป็นตัวเองแต่ก็ไม่เหมือนตัวเธอเอง เธอไม่เคยอ้อนวอนขอความรักจากใคร ไม่เคยเชื่อว่าความรักมีจริงบนโลก แล้วเธอจะไปหลงรักใครก็ไม่รู้ได้อย่างไง
แล้วทำไมในความฝันใบหน้าที่เหมือนกับเธอถึงเอาแต่อ้อนวอนขอความรักจากผู้หญิงคนนั้นอยู่เรื่อยไป ทั้งเธอยังรู้สึกยึดติด ราวกับว่าหัวใจถูกแช่แข็งเอาไว้ ไม่มีความรู้สึกให้ใครทั้งนั้น
"เห้ออ~~ "
ถอนหายใจออกมาแรงๆ จะคิดมากให้ตายอย่างไงสุดท้ายก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามันคืออะไรกันแน่ และเธอกำลังรอคอยอะไร
เรียวขาทั้งสองข้างก้าวลงจากเตียงตรงไปยังมุมห้องซึ่งมีรูปวาดของหญิงสาวร่างเล็กภาพวาดสวยงามหากแต่ดูเหมือนจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ขาดเพียงใบหน้าที่ว่างเปล่าเหมือนต้องการรอการเติมเต็มที่ยังไม่มีแม้แต่วี่แววที่จะพบ
นัยน์ตาสีม่วงราวอัญมณีจ้องมองภาพวาดตรงหน้าอยู่นานราวสิบนาที ทำราวกับว่าถ้าเธอจ้องนานกว่านี้บางทีใบหน้าที่อยากจะเห็นอาจจะปรากฏออกมาให้เธอได้มองเห็นแม้ความเป็นจริง เธอจะจ้องภาพวาดภาพนี้เกือบทุกวัน แต่ก็ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เธอจะได้เห็นใบหน้าที่ต้องการ ทุกๆครั้งเมื่อเธอเริ่มนึกออก ราวกับมีบางอย่างปิดกั้นจนสุดท้ายเธอก็นึกไม่ออกอยู่ดี
"เธอเป็นใครกันแน่"
เอ่ยพูดอย่างเหม่อลอย มือบางยกขึ้นมาลูบที่ใบหน้าของหญิงสาวในรูปภาพที่ว่างเปล่าอย่างแผ่วเบา ในบางครั้งเธอก็อยากจะลบๆความรู้สึกพวกนี้ออกไปให้หมด แต่ทำอย่างไงสุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้ ยิ่งช่วงนี้ความฝันก็ดูเหมือนจะมีบ่อยขึ้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิม ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่ง คิ้วเรียวกับเริ่มขมวดเข้าหากัน
เธอหยิบภาพวาดภาพนั้นขึ้นมาก่อนจะจับมันทุ่มลงบนพื้นด้วยความรู้สึกหงุดหงิด
โครม!!!!
ยิ่งนึกถึงความฝันที่ถูกหญิงสาวคนนี้ปฏิเสธอยู่เรื่อยไป แม้จะคิดว่าคนที่ถูกปฏิเสธไม่ใช่ตัวเอง แต่ยามที่คิดว่าใบหน้าที่เหมือนกับเธอราวกับว่าเป็นคนคนเดียวกันถูกปฏิเสธก็ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่ไหว
ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนางเอก ที่ต้องคู่กับพระเอก แล้วเธอจะยอมงั้นหรอ ไม่มีทาง!! เธอไม่ได้ชอบผู้ชาย!! งานนี้ก็ต้องหนีสิคะรออะไร แต่ไหงเธอดันไปขโมยรูทของคุณพระเอก จนเป็นผลทำให้คุณนางร้ายตามติดเธอเป็นเงา!
มิรา กนกชนากาญจน์ดีไชเนอร์ชื่อก้องโลกของห้องเสื้อแบรนด์ดังจากมิลาน อดีตทายาทมหาเศรษฐีคนเดียวของเจ้าสัวปราณ เธอกลับมาบ้านในรอบสิบสองปีหลังจากถูกยื่นคำขาดจากท่านเจ้าสัวว่าจะยกทุกอย่างให้ปถวีกับหลานสาวฝาแฝดของเธอมิราจำต้องพับเก็บความโกรธและทิฐิมานะเอาไว้ รีบกลับมาทวงคืนมรดกหลายพันล้านคืน เธอจะไม่ยอมให้ใครฮุบสมบัติที่เป็นของเธอไปอย่างเด็ดขาด ไม่แม้แต่จะยอมให้สักเศษเสียวกระเด็นไปถึงทายาทนอกสายเลือดอย่างเขา เหมืองปราณปุราอดีตเหมืองใหญ่ที่สุดของเมืองกาญจน์ที่ล่มสลายลงหลายสิบปีถูกกลับมารื้อพื้นขึ้นมาอีกครั้งจากน้ำมือของ “ปถวี”เขาพลิกพื้นผืนดินที่ปล่อยทิ้งร้างมานานให้กลายเป็นฟาร์มปศุสัตว์ครบวงจร ขยายไร่จากสองพันไร่ให้เป็นห้าพันไร่ภายในระยะเวลาเจ็ดปี “ไม่แต่งก็ได้...แต่สมบัติจะถูกแบ่งตามพินัยกรรม” ชายชราบอกด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ “ไม่ได้! หนูไม่ยอมให้สมบัติไปตกอยู่ในมือปลิงเปลือกทองอย่างหมอนั่นเด็ดขาด” “ถ้าอย่างนั้นแกก็ต้องแต่ง ปู่ให้เลือกว่าจะจดทะเบียนกันเงียบๆ หรือ จัดพิธีใหญ่โตที่สุดแต่ไม่ต้องจดทะเบียนก็ได้”
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
เนื้อตัวเต้นเร่าเตลิดเพลิดไปตามสัมผัสร้อนแรง เธอบังคับให้หยุดคิดถึงคนอื่นนอกจากคุณวายุ แต่เมื่อริมฝีปากของวายุแตะเข้ากับกลีบกาย พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียไปทั่วซอกหลืบ กลีบเนื้อบอบบางแต่อวบอูมของ 'หมูชมพู' จึงกระดิกแอ่นหยัดบั้นท้ายกระดกซอกหลืบสวนทางกับเรียวลิ้นของวายุ "คุณอุ่น และหอมมากหมูชมพู" พรรณชมพูส่ายวนโคกเนินที่เบียดบดไปกับริมฝีปากหนา ลิ้นของเขาปาดไปมาบนติ่งกระสันเหมือนกับปาดหน้าเค้ก เธอดิ้นพรวดพราดกัดริมฝีปากจนเบี้ยวไปข้างหนึ่ง ลิ้นสากๆ ห่อม้วนชำแรกเข้าไปในร่องสาวอันชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นริมฝีปากที่ถูกกัดจะห้อเลือดก็แยกอ้า พรรณชมพูเผลอกรีดร้องครวญครางถึงใครบางคน ที่จมอยู่ในห้วงความคิดไม่เคยเลือนหาย "อ๊า พี่เสือ" วายุผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังแอ่นลำคอและลำตัวทอดโค้ง แววตาของเขาไหววาบเป็นไฟ และเขาก็กัดกลีบกายบางๆ สีชมพูจนหมูชมพูของเขาสะดุ้งเฮือกสุดตัว "อ๊ะ เฮือก" เธอถูกกัด
มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด