ทุกคนมีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่เธอที่ชอบและมโนหยามใจพิมพ์ลงเป็นเรื่องราวจนเกิดความเดือดร้อน แต่รสสุคนธ์ก็ได้ชดใช้ให้เขาไปแล้ว ทว่าเรื่องราวไม่จบเมื่อธราธิปรู้ว่าเจ้าหล่อนหอบลูกในท้องหนี
ทุกคนมีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่เธอที่ชอบและมโนหยามใจพิมพ์ลงเป็นเรื่องราวจนเกิดความเดือดร้อน แต่รสสุคนธ์ก็ได้ชดใช้ให้เขาไปแล้ว ทว่าเรื่องราวไม่จบเมื่อธราธิปรู้ว่าเจ้าหล่อนหอบลูกในท้องหนี
“จุดเริ่มต้นเรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นจากความชอบของตัวเองที่การชอบนั้นดันมากไป มากเกินความพอดี มากจนทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน และสุดท้ายเธอต้องชดใช้สิ่งที่ก่อไว้”
สองเดือนก่อนหน้านี้ เธอเป็นเพียงพนักงานฝ่ายธุรการคนธรรมดาคนหนึ่ง มาทำงานและเลิกงานกลับบ้าน แต่เธอมีความชื่นชอบที่ต้องเก็บไว้เพราะกลัวว่าคนรอบข้างไม่เข้าใจจึงได้แต่เก็บซ่อนมันไม่ให้ใครได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอชื่นชอบการจับคู่โดยเฉพาะผู้ชายด้วยกันเอง มันอาจจะแปลกประหลาดในสายตาของคนอื่น
ยิ่งความชอบถูกเล่าสู่ให้พวกที่ชอบแบบเดียวกัน ยิ่งเกิดแรงกระตุ้นจนลืมนึกถึงความเป็นส่วนตัว ก้าวก่ายชีวิตคนอื่นมากเกินไปจนสร้างปัญหาตามมาโดยไม่รู้ตัว และบางทีความชื่นชอบของตัวเองก็อาจไปทำร้ายคนนั้นได้ง่าย ๆ
รสสุคนธ์ หรือ ซีม่อน พนักงานสาวธรรมดาคนหนึ่งที่มีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่วันหนึ่งความไม่รู้จักคิดของตัวเองทำให้ความชอบนั้นทำร้ายคนอื่น เธอเป็นสาววายตัวแม่ ชื่นชอบการมโนเป็นที่สุด ยิ่งกับท่านประธานมาดนิ่งและญาติน้องชายขี้เล่นทำให้เธอเอาไป
มโน แตกต่างจากคนอื่น ๆ
“วันนี้ก็ยังรักกันดีเหมือนเดิม”
รสสุคนธ์ยืนแอบยิ้มสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ มองด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในสมองมโนตามภาพที่ได้เห็นไปไกลมากกว่านั้น เธอยืนอยู่นานสองนานก่อนจะถูกทัก
“น้องซีม่อนยืนมองอะไรอยู่เหรอจ๊ะ” รนธีมองไปทางที่เธอมองก็เห็นว่าใคร “หนูอย่าบอกเจ้นะว่าชอบท่านประธาน”
“เจ้ หนูไม่ได้ชอบท่านประธานค่ะ” เธอส่ายหน้าเป็นพัลวันเดินหมุนกายหลบไปอีกทาง แต่อีกฝ่ายไม่หยุดยังตามถามต่อ
“หรือชอบท่านรองฯ”
“เปล่า ๆ ค่ะ หนูไม่ได้ชอบ หนูแค่มองเฉย ๆ”
รสสุคนธ์บอกปัดไปแบบนั้น เพราะไม่กล้าพูดว่าตัวเองกำลังจับคู่พวกเขาจิ้น
“แน่ใจนะ”
“ล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ” เธอยิ้มและย้ำหนักแน่นเพื่อให้อีกฝ่ายคลายความสงสัย ถึงเธอจะเป็นสาววายแต่กระนั้นก็ยังชอบผู้ชาย ยิ่งเป็นพวกนั้นแล้วเธอยิ่งรู้ดี ระดับผู้บริหารไม่มานั่งสนใจหรือมาพูดคุยทำความรู้จักกับพนักงานธรรมดาหรอก
“ก็ดีแล้วลูก คนรวย ๆ แบบนั้นแถมเป็นเจ้านายเราอีก เขาไม่มาสนใจพนักงานแบบเรา ๆ หรอก” บอกเสร็จก็เดินกลับไปทำงานตัวเอง
“ค่ะ”
เธอรู้ เพราะเธอไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลย สนใจอย่างอื่นมากกว่า
เธอที่ไม่ได้หน้าตาดี และนิสัยเป็นคนเงียบ ๆ ทำให้ไม่มีใครสนใจหรืออาจเพราะตัวเองไม่ได้มีเสน่ห์มากพอให้ผู้ชายสนใจจึงไม่ได้คิดเรื่องมีแฟนและกลัวว่าเขารับไม่ได้ที่เธอเป็นสาววาย จึงเลือกที่จะอยู่กับสิ่งที่ชอบ...
“พร้อมมม รีดพร้อมค่า สวัสดีค่ะทุกท่าน สาววายตัวแม่อย่างดิฉันกลับมาแล้วหลังจากหลบไปเลียแผลใจจนหายดี ได้ยาหยีมาดามใจ วันนี้ฉันจะเปิดเรื่องใหม่ให้ทุกคนได้อ่านกันค่ะ ขอเตือนซับน้ำลายกันให้ดี ๆ นะคะ”
นิ้วเรียวยาวขยับเคลื่อนไหวไปตามอักษรบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างชำนาญ หลังที่ห่างหายไปนานเมื่อคู่จิ้นที่เธอเคยจิ้นนั้นแต่งงานกับสาวสวยไปแล้ว และกว่าจะทำใจได้ก็นานทีเดียว แต่เห็นคลั่งไคล้แบบนี้เธอก็ไม่ได้ไปรุกล้ำสิทธิ์ส่วนตัวของพวกเขาและไม่ได้พาคนไปต่อต้านแต่อย่างใด
“เพราะความรักคือสิ่งสวยงาม ทุกคนคงรู้กฎของที่นี่ดีใช่ไหมว่าเราจะไม่ทำร้ายคนที่เรารัก และเคารพความเป็นส่วนตัวและการตัดสินใจของเขา อย่าเอาเรื่องที่กล้วยหอมแต่งอินจนเกิดเรื่องราว เราฟินกันผ่านแค่ตัวอักษรก็เพียงพอแล้ว”
หลังเธอโพสต์ลงหน้าเว็บบอร์ดส่วนตัวไม่นานคอมเมนต์ที่รอคอยก็พากันกดหัวใจเข้ามารัว ๆ ผู้ติดตามเธอนั้นมีเกือบแสนคนทีเดียวทำให้คนที่อยู่หลังหน้าจอนั้นระบายยิ้มเมื่อทุกคนรับทราบไปทางเดียวกัน
“เรื่องราวที่จะเล่า เริ่มต้นจาก...”
และข้อความต่อจากนั้นเป็นการพิมพ์นิยายที่เกิดขึ้นจากจินตนาการล้วน ๆ ของหญิงสาวที่ชื่นชอบการมโนจับจิ้น เธอสนุกที่ได้แต่งเติมสิ่งที่จินตนาการลงไปและเหมือนคนอ่านเองก็ชื่นชอบไม่ต่างกัน ก่อนจะคลิกโพสต์ลงไป
วันทำงานปกติ รสสุคนธ์ยังทำงานเหมือนเดิมทุกวันแต่วันนี้ แต่วันนี้มีประชุมนัดสำคัญของบริษัทพนักงานที่อยู่ทำโอทีเมื่อวานต้องเร่งจัดเตรียมทำเอกสารสรุปการทำงานในด้านต่าง ๆ ส่งให้หัวหน้า เธอที่ไม่ได้มีหน้าที่ในส่วนนั้นช่วยพนักงานคนอื่นเคลียร์งานไม่ให้ล้น เพราะงานในแต่ละวันต้องอัปเดตข้อมูลอยู่ตลอดเวลา
รสสุคนธ์เดินหมดแรงในมือถือแก้วน้ำชาเขียวปั่นที่ดูดเพิ่มความสดชื่นให้ร่างกาย ก่อนจะสะดุดชนเข้ากับร่างใครคนหนึ่งจนน้ำกระเด็นเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าอีกฝ่าย
“ว้าย ขอโทษค่ะ” สายตาเธอมองหน้าอกที่เป็นรอยน้ำใช้มือเข้าเช็คลวก ๆ “เลอะหมดเลย ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไร”
“ถอดมาค่ะเดี๋ยวฉันเอาไปซักให้” เจ้าหล่อนไม่ได้เงยหน้ามองเลยว่าอีกฝ่ายเป็นใครแต่พยายามเข้าไปถอดเสื้อเขาออก และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นธราธิปก็ชะงักมองค้าง
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มยกมือขึ้นโบกผ่านหน้าอีกฝ่ายไปมาก่อนจะส่งเสื้อให้
“ปะเปล่าค่ะ ขอโทษจริง ๆ นะคะ”
“อืม” เขารับคำแล้วเดินจากไปอย่างเร่งรีบเพราะมีนัดประชุมสำคัญ ต้องมาเสียเวลาไปเกือบสิบนาที
รสสุคนธ์มองเสื้อที่ถือแล้วยิ้มหวานพาฝัน เธอมีของที่เอาไว้ใช้จินตนาการ คิดแล้วก็แก้มแดงมีความสุข ก่อนจะเก็บอาการเพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นและเข้าใจผิด
“เจ้คิดเหมือนกันไหม”
“อืม ดูไปก่อน” ทั้งคู่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินกลับไปทำงานตัวเอง
ส่วนคนที่ถูกจับตาอยู่นั้นไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองก็จัดการเก็บเสื้อพับใส่ถุงเป็นอย่างดี พร้อมกับสมองที่จินตนาการถึงฉากก่อนหน้านี้แล้วแอบพิมพ์ใส่ในมือถือเอาไว้อัปเดตช่วงเย็น
หากคุณเชื่อเรื่องความบังเอิญ คุณก็คงเชื่อเรื่อง พรหมลิขิต เช่นกัน ทิศเหนือสะดุดรักแรกพบ และเฝ้ารอคอยการเจอกับเธออีกครั้งและสัญญากับตัวเองจะไม่มีวันปล่อยเธอให้หลุดมือไป
หนี้สินที่พ่อหยิบยืมเอามาลงทุนกับไร่ถึงเวลาที่ต้องส่งทั้งเงินต้นและดอก แต่โชคร้ายที่ปีนั้นขาดทุน ด้วยความรักลูกไม่อยากให้รู้เรื่องนี้จึงปิดไว้ แต่ความลับไม่มีในโลก! อวัสดาที่เพิ่งเรียนจบหมาด ๆ ตั้งใจกลับมาช่วยสืบทอดกิจการของที่บ้านต้องเจอเข้ากับเรื่องไม่คาดคิด เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้ภายในหนึ่งเดือน ด้วยจำนวนเงินมากมายทำให้เธอหมดหนทางเลือก จำใจต้องไปคุยกับเจ้าหนี้ให้รู้เรื่อง
ทศกัณฐ์ หวงความโสด และถูกเข้าใจผิดคิดว่าชอบผู้ชายด้วยกัน จันทร์จิราถูกไหว้วานให้ทำยังไงก็ได้ให้หลานชายของเรืองศักดิ์กลับมาเป็นชายชาตรีอีกครั้ง โดยที่เธอไม่รู้ลยว่ามันเป็นแผน
เมื่ออยู่ๆ เจ้านายที่สาวๆ หมายปองปรากฏกายต่อหน้าแถมยังให้ไปทำงานใกล้ชิด ตำแหน่ง ช่างเสื้อส่วนตัว แต่หน้าที่ของเธอนั่นเหมือนสาวใช้ส่วนตัวเสียนี่สิ แถมยังมีหน้าที่พิเศษที่ทั้งสุขปนซาบซ่านรออยู่อีกด้วย.... “ก็ได้ ฉันยอมหยุด ออกไปซะ แต่ถ้าอยากให้ฉันคลายความทรมานให้ก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”
“จะทำอีกเหรอ ไหนว่าจะอาบน้ำไง” “ช่วงนี้ฤดูหนาว ไม่อาบน้ำก็ไม่เหม็นหรอก” เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มหล่อเหลาต้องการเพื่อนรักของน้องสาว แผนการรักหื่น ซาบซ่านจึงอุบัติขึ้น เนื้อหาในเรื่องเน้นความหื่นเป็นหลัก พิจารณาก่อนกดซื้อเพราะคุณอาจพลาดความมันส์.....
“ทำอะไรกัน” มัลลิกาได้ยินเสียงลูอิสก็พยายามลุกขึ้นเดินไปหาเขา กำเสื้อเชิ้ตไว้ทั้งสองมือ “กลับมาแล้วเหรอคะ” “คุณดื่มเหรอ” ลูอิสก้มลงดมกลิ่นใกล้ ๆ เธอส่ายหน้าหันไปชี้ทางโดมินิกและอลิส “คุณหมอบอกเป็นยาบำรุงร่างกายค่ะ” ลูอิสมองหน้าเพื่อน คว้าเอวคอดไว้เมื่อเจ้าหล่อนทำท่าจะเซล้มไปทางอื่นให้ขยับมาพิงกายตัว แต่คนเมาดื้อยันมือออกห่างแถมยังใจกล้ากำเสื้อเขาไว้ “จริงไหมคะ” “เรื่องอะไรครับ” ลูอิสควงหญิงสาวไปทางโซฟารั้งเธอให้นั่งบนตัก มัลลิกาแกะมือที่จับเอวขยับขึ้นนั่งคร่อมสอดแขนคล้องลำคอมองหน้าเขาอย่างเรื่อง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังทำให้เก๊กขรึมหลุดภาพลักษณ์ “ก็คุณโดมินิกเล่าว่าคุณแอบซุกกิ๊กไว้ที่บริษัท ที่ให้พลอยอยู่แต่บ้านเพราะตัวเองจะได้มีความสุขส่วนพลอยก็นั่งโง่ ๆ ทำกับข้าวรอสามี รอนอนพร้อมคุณเท่านั้น” เธอชี้ไปทางคนเล่าที่ยกมือขึ้นฉับ ลูอิสมองหน้าเพื่อนอีกฝ่ายรีบลุกขึ้นขยับถอยห่าง “พวกเรากลับก่อนนะ” อลิสลุกขึ้นตามแรงสะกิดส่งยิ้ม “กลับแล้วเหยอ” คนเมาหันไปถามเสียงยาน “แล้วอลิสมาหาใหม่นะคะ” “ค่ะ บ๊ายบาย” มัลลิกาที่เมากรึ่มพยักหน้าโบกมือให้ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่อง ลูอิสมองอาการขู่เป็นลูกแมวแล้วยิ้ม ยกมือขึ้นลูบเส้นผมนุ่มความเหนื่อยจากการทำงานถูกเธอช่วยชำระล้างอย่างง่ายดายอยู่ทุกวัน เสียงเตือนข้อความเข้า “อลิสบอกว่าวันนี้เหมาะที่สุดสำหรับการปั๊มลูก ฉันเอาใจช่วยนายนะ” มัลลิกาแย่งมือถือเขาแล้ววางไว้ข้างกาย กุมหน้าคมคายให้หันมาสนใจ “จริงไหมคะ” “เรื่องไหน” ลูอิสถามเธอพร้อมกระเตงร่างหญิงสาวขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปห้องนอน ทุกจังหวะการเดินมั่นคงหนักแน่น สายตาก็มองหน้าคนเมาแล้วยิ้มอารมณ์ดี ไม่ว่าจะมองอีกกี่ครั้ง มัลลิกาก็เป็นคนที่สามารถทำให้เขารู้สึกดีโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย “ที่ไม่ยอมให้พลอยไปทำงานเพราะจะได้มีความสุขกับพวกหล่อน” มัลลิกาว่าพรางทำแก้มป่องสอดสองแขนคล้องคอ ลูอิสยิ้มชอบใจที่ได้เห็นอาการคล้ายหึงหวงตนจากเจ้าหล่อน ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงพร้อมสองกายเดินเข้ามาด้านใน สะโพกได้รูปถูกวางบนเตียงกายชายกำลังจะถอยออกห่างแต่ถูกแขนที่คล้องคอรั้งไว้ จนเขาต้องตอบเสียงหนักแน่น “ผมมีแค่คุณ”
เขาเป็นถึงมาเฟียใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นเขาทั้งโหดทั้งเถื่อนแต่ทำไมเขากลับยังซิง เขารักแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาโดยตลอดแต่พอมาเจอเธอทำไมเขาถึงกลับหวั่นไหวได้ล่ะ หรือเขาจะเป็นผู้ชายหลายใจหรือรักใครไม่เป็น?
เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"
เมื่อเขาต้องเลือกเจ้าสาวจากลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อที่มีอยู่2คน คนพี่สวยเซ็กซี่หยิ่งทนง คนน้องสวยน่ารักใสซื่อไม่ถือตัว เขาควรจะเลือกใครดี
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
© 2018-now MeghaBook
บนสุด