ทุกคนมีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่เธอที่ชอบและมโนหยามใจพิมพ์ลงเป็นเรื่องราวจนเกิดความเดือดร้อน แต่รสสุคนธ์ก็ได้ชดใช้ให้เขาไปแล้ว ทว่าเรื่องราวไม่จบเมื่อธราธิปรู้ว่าเจ้าหล่อนหอบลูกในท้องหนี
ทุกคนมีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่เธอที่ชอบและมโนหยามใจพิมพ์ลงเป็นเรื่องราวจนเกิดความเดือดร้อน แต่รสสุคนธ์ก็ได้ชดใช้ให้เขาไปแล้ว ทว่าเรื่องราวไม่จบเมื่อธราธิปรู้ว่าเจ้าหล่อนหอบลูกในท้องหนี
“จุดเริ่มต้นเรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นจากความชอบของตัวเองที่การชอบนั้นดันมากไป มากเกินความพอดี มากจนทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน และสุดท้ายเธอต้องชดใช้สิ่งที่ก่อไว้”
สองเดือนก่อนหน้านี้ เธอเป็นเพียงพนักงานฝ่ายธุรการคนธรรมดาคนหนึ่ง มาทำงานและเลิกงานกลับบ้าน แต่เธอมีความชื่นชอบที่ต้องเก็บไว้เพราะกลัวว่าคนรอบข้างไม่เข้าใจจึงได้แต่เก็บซ่อนมันไม่ให้ใครได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอชื่นชอบการจับคู่โดยเฉพาะผู้ชายด้วยกันเอง มันอาจจะแปลกประหลาดในสายตาของคนอื่น
ยิ่งความชอบถูกเล่าสู่ให้พวกที่ชอบแบบเดียวกัน ยิ่งเกิดแรงกระตุ้นจนลืมนึกถึงความเป็นส่วนตัว ก้าวก่ายชีวิตคนอื่นมากเกินไปจนสร้างปัญหาตามมาโดยไม่รู้ตัว และบางทีความชื่นชอบของตัวเองก็อาจไปทำร้ายคนนั้นได้ง่าย ๆ
รสสุคนธ์ หรือ ซีม่อน พนักงานสาวธรรมดาคนหนึ่งที่มีความชื่นชอบเป็นของตัวเอง แต่วันหนึ่งความไม่รู้จักคิดของตัวเองทำให้ความชอบนั้นทำร้ายคนอื่น เธอเป็นสาววายตัวแม่ ชื่นชอบการมโนเป็นที่สุด ยิ่งกับท่านประธานมาดนิ่งและญาติน้องชายขี้เล่นทำให้เธอเอาไป
มโน แตกต่างจากคนอื่น ๆ
“วันนี้ก็ยังรักกันดีเหมือนเดิม”
รสสุคนธ์ยืนแอบยิ้มสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ มองด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในสมองมโนตามภาพที่ได้เห็นไปไกลมากกว่านั้น เธอยืนอยู่นานสองนานก่อนจะถูกทัก
“น้องซีม่อนยืนมองอะไรอยู่เหรอจ๊ะ” รนธีมองไปทางที่เธอมองก็เห็นว่าใคร “หนูอย่าบอกเจ้นะว่าชอบท่านประธาน”
“เจ้ หนูไม่ได้ชอบท่านประธานค่ะ” เธอส่ายหน้าเป็นพัลวันเดินหมุนกายหลบไปอีกทาง แต่อีกฝ่ายไม่หยุดยังตามถามต่อ
“หรือชอบท่านรองฯ”
“เปล่า ๆ ค่ะ หนูไม่ได้ชอบ หนูแค่มองเฉย ๆ”
รสสุคนธ์บอกปัดไปแบบนั้น เพราะไม่กล้าพูดว่าตัวเองกำลังจับคู่พวกเขาจิ้น
“แน่ใจนะ”
“ล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ” เธอยิ้มและย้ำหนักแน่นเพื่อให้อีกฝ่ายคลายความสงสัย ถึงเธอจะเป็นสาววายแต่กระนั้นก็ยังชอบผู้ชาย ยิ่งเป็นพวกนั้นแล้วเธอยิ่งรู้ดี ระดับผู้บริหารไม่มานั่งสนใจหรือมาพูดคุยทำความรู้จักกับพนักงานธรรมดาหรอก
“ก็ดีแล้วลูก คนรวย ๆ แบบนั้นแถมเป็นเจ้านายเราอีก เขาไม่มาสนใจพนักงานแบบเรา ๆ หรอก” บอกเสร็จก็เดินกลับไปทำงานตัวเอง
“ค่ะ”
เธอรู้ เพราะเธอไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลย สนใจอย่างอื่นมากกว่า
เธอที่ไม่ได้หน้าตาดี และนิสัยเป็นคนเงียบ ๆ ทำให้ไม่มีใครสนใจหรืออาจเพราะตัวเองไม่ได้มีเสน่ห์มากพอให้ผู้ชายสนใจจึงไม่ได้คิดเรื่องมีแฟนและกลัวว่าเขารับไม่ได้ที่เธอเป็นสาววาย จึงเลือกที่จะอยู่กับสิ่งที่ชอบ...
“พร้อมมม รีดพร้อมค่า สวัสดีค่ะทุกท่าน สาววายตัวแม่อย่างดิฉันกลับมาแล้วหลังจากหลบไปเลียแผลใจจนหายดี ได้ยาหยีมาดามใจ วันนี้ฉันจะเปิดเรื่องใหม่ให้ทุกคนได้อ่านกันค่ะ ขอเตือนซับน้ำลายกันให้ดี ๆ นะคะ”
นิ้วเรียวยาวขยับเคลื่อนไหวไปตามอักษรบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างชำนาญ หลังที่ห่างหายไปนานเมื่อคู่จิ้นที่เธอเคยจิ้นนั้นแต่งงานกับสาวสวยไปแล้ว และกว่าจะทำใจได้ก็นานทีเดียว แต่เห็นคลั่งไคล้แบบนี้เธอก็ไม่ได้ไปรุกล้ำสิทธิ์ส่วนตัวของพวกเขาและไม่ได้พาคนไปต่อต้านแต่อย่างใด
“เพราะความรักคือสิ่งสวยงาม ทุกคนคงรู้กฎของที่นี่ดีใช่ไหมว่าเราจะไม่ทำร้ายคนที่เรารัก และเคารพความเป็นส่วนตัวและการตัดสินใจของเขา อย่าเอาเรื่องที่กล้วยหอมแต่งอินจนเกิดเรื่องราว เราฟินกันผ่านแค่ตัวอักษรก็เพียงพอแล้ว”
หลังเธอโพสต์ลงหน้าเว็บบอร์ดส่วนตัวไม่นานคอมเมนต์ที่รอคอยก็พากันกดหัวใจเข้ามารัว ๆ ผู้ติดตามเธอนั้นมีเกือบแสนคนทีเดียวทำให้คนที่อยู่หลังหน้าจอนั้นระบายยิ้มเมื่อทุกคนรับทราบไปทางเดียวกัน
“เรื่องราวที่จะเล่า เริ่มต้นจาก...”
และข้อความต่อจากนั้นเป็นการพิมพ์นิยายที่เกิดขึ้นจากจินตนาการล้วน ๆ ของหญิงสาวที่ชื่นชอบการมโนจับจิ้น เธอสนุกที่ได้แต่งเติมสิ่งที่จินตนาการลงไปและเหมือนคนอ่านเองก็ชื่นชอบไม่ต่างกัน ก่อนจะคลิกโพสต์ลงไป
วันทำงานปกติ รสสุคนธ์ยังทำงานเหมือนเดิมทุกวันแต่วันนี้ แต่วันนี้มีประชุมนัดสำคัญของบริษัทพนักงานที่อยู่ทำโอทีเมื่อวานต้องเร่งจัดเตรียมทำเอกสารสรุปการทำงานในด้านต่าง ๆ ส่งให้หัวหน้า เธอที่ไม่ได้มีหน้าที่ในส่วนนั้นช่วยพนักงานคนอื่นเคลียร์งานไม่ให้ล้น เพราะงานในแต่ละวันต้องอัปเดตข้อมูลอยู่ตลอดเวลา
รสสุคนธ์เดินหมดแรงในมือถือแก้วน้ำชาเขียวปั่นที่ดูดเพิ่มความสดชื่นให้ร่างกาย ก่อนจะสะดุดชนเข้ากับร่างใครคนหนึ่งจนน้ำกระเด็นเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าอีกฝ่าย
“ว้าย ขอโทษค่ะ” สายตาเธอมองหน้าอกที่เป็นรอยน้ำใช้มือเข้าเช็คลวก ๆ “เลอะหมดเลย ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไร”
“ถอดมาค่ะเดี๋ยวฉันเอาไปซักให้” เจ้าหล่อนไม่ได้เงยหน้ามองเลยว่าอีกฝ่ายเป็นใครแต่พยายามเข้าไปถอดเสื้อเขาออก และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นธราธิปก็ชะงักมองค้าง
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มยกมือขึ้นโบกผ่านหน้าอีกฝ่ายไปมาก่อนจะส่งเสื้อให้
“ปะเปล่าค่ะ ขอโทษจริง ๆ นะคะ”
“อืม” เขารับคำแล้วเดินจากไปอย่างเร่งรีบเพราะมีนัดประชุมสำคัญ ต้องมาเสียเวลาไปเกือบสิบนาที
รสสุคนธ์มองเสื้อที่ถือแล้วยิ้มหวานพาฝัน เธอมีของที่เอาไว้ใช้จินตนาการ คิดแล้วก็แก้มแดงมีความสุข ก่อนจะเก็บอาการเพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นและเข้าใจผิด
“เจ้คิดเหมือนกันไหม”
“อืม ดูไปก่อน” ทั้งคู่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินกลับไปทำงานตัวเอง
ส่วนคนที่ถูกจับตาอยู่นั้นไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองก็จัดการเก็บเสื้อพับใส่ถุงเป็นอย่างดี พร้อมกับสมองที่จินตนาการถึงฉากก่อนหน้านี้แล้วแอบพิมพ์ใส่ในมือถือเอาไว้อัปเดตช่วงเย็น
หากคุณเชื่อเรื่องความบังเอิญ คุณก็คงเชื่อเรื่อง พรหมลิขิต เช่นกัน ทิศเหนือสะดุดรักแรกพบ และเฝ้ารอคอยการเจอกับเธออีกครั้งและสัญญากับตัวเองจะไม่มีวันปล่อยเธอให้หลุดมือไป
หนี้สินที่พ่อหยิบยืมเอามาลงทุนกับไร่ถึงเวลาที่ต้องส่งทั้งเงินต้นและดอก แต่โชคร้ายที่ปีนั้นขาดทุน ด้วยความรักลูกไม่อยากให้รู้เรื่องนี้จึงปิดไว้ แต่ความลับไม่มีในโลก! อวัสดาที่เพิ่งเรียนจบหมาด ๆ ตั้งใจกลับมาช่วยสืบทอดกิจการของที่บ้านต้องเจอเข้ากับเรื่องไม่คาดคิด เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้ภายในหนึ่งเดือน ด้วยจำนวนเงินมากมายทำให้เธอหมดหนทางเลือก จำใจต้องไปคุยกับเจ้าหนี้ให้รู้เรื่อง
ทศกัณฐ์ หวงความโสด และถูกเข้าใจผิดคิดว่าชอบผู้ชายด้วยกัน จันทร์จิราถูกไหว้วานให้ทำยังไงก็ได้ให้หลานชายของเรืองศักดิ์กลับมาเป็นชายชาตรีอีกครั้ง โดยที่เธอไม่รู้ลยว่ามันเป็นแผน
เมื่ออยู่ๆ เจ้านายที่สาวๆ หมายปองปรากฏกายต่อหน้าแถมยังให้ไปทำงานใกล้ชิด ตำแหน่ง ช่างเสื้อส่วนตัว แต่หน้าที่ของเธอนั่นเหมือนสาวใช้ส่วนตัวเสียนี่สิ แถมยังมีหน้าที่พิเศษที่ทั้งสุขปนซาบซ่านรออยู่อีกด้วย.... “ก็ได้ ฉันยอมหยุด ออกไปซะ แต่ถ้าอยากให้ฉันคลายความทรมานให้ก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”
“จะทำอีกเหรอ ไหนว่าจะอาบน้ำไง” “ช่วงนี้ฤดูหนาว ไม่อาบน้ำก็ไม่เหม็นหรอก” เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มหล่อเหลาต้องการเพื่อนรักของน้องสาว แผนการรักหื่น ซาบซ่านจึงอุบัติขึ้น เนื้อหาในเรื่องเน้นความหื่นเป็นหลัก พิจารณาก่อนกดซื้อเพราะคุณอาจพลาดความมันส์.....
“ทำอะไรกัน” มัลลิกาได้ยินเสียงลูอิสก็พยายามลุกขึ้นเดินไปหาเขา กำเสื้อเชิ้ตไว้ทั้งสองมือ “กลับมาแล้วเหรอคะ” “คุณดื่มเหรอ” ลูอิสก้มลงดมกลิ่นใกล้ ๆ เธอส่ายหน้าหันไปชี้ทางโดมินิกและอลิส “คุณหมอบอกเป็นยาบำรุงร่างกายค่ะ” ลูอิสมองหน้าเพื่อน คว้าเอวคอดไว้เมื่อเจ้าหล่อนทำท่าจะเซล้มไปทางอื่นให้ขยับมาพิงกายตัว แต่คนเมาดื้อยันมือออกห่างแถมยังใจกล้ากำเสื้อเขาไว้ “จริงไหมคะ” “เรื่องอะไรครับ” ลูอิสควงหญิงสาวไปทางโซฟารั้งเธอให้นั่งบนตัก มัลลิกาแกะมือที่จับเอวขยับขึ้นนั่งคร่อมสอดแขนคล้องลำคอมองหน้าเขาอย่างเรื่อง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังทำให้เก๊กขรึมหลุดภาพลักษณ์ “ก็คุณโดมินิกเล่าว่าคุณแอบซุกกิ๊กไว้ที่บริษัท ที่ให้พลอยอยู่แต่บ้านเพราะตัวเองจะได้มีความสุขส่วนพลอยก็นั่งโง่ ๆ ทำกับข้าวรอสามี รอนอนพร้อมคุณเท่านั้น” เธอชี้ไปทางคนเล่าที่ยกมือขึ้นฉับ ลูอิสมองหน้าเพื่อนอีกฝ่ายรีบลุกขึ้นขยับถอยห่าง “พวกเรากลับก่อนนะ” อลิสลุกขึ้นตามแรงสะกิดส่งยิ้ม “กลับแล้วเหยอ” คนเมาหันไปถามเสียงยาน “แล้วอลิสมาหาใหม่นะคะ” “ค่ะ บ๊ายบาย” มัลลิกาที่เมากรึ่มพยักหน้าโบกมือให้ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่อง ลูอิสมองอาการขู่เป็นลูกแมวแล้วยิ้ม ยกมือขึ้นลูบเส้นผมนุ่มความเหนื่อยจากการทำงานถูกเธอช่วยชำระล้างอย่างง่ายดายอยู่ทุกวัน เสียงเตือนข้อความเข้า “อลิสบอกว่าวันนี้เหมาะที่สุดสำหรับการปั๊มลูก ฉันเอาใจช่วยนายนะ” มัลลิกาแย่งมือถือเขาแล้ววางไว้ข้างกาย กุมหน้าคมคายให้หันมาสนใจ “จริงไหมคะ” “เรื่องไหน” ลูอิสถามเธอพร้อมกระเตงร่างหญิงสาวขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปห้องนอน ทุกจังหวะการเดินมั่นคงหนักแน่น สายตาก็มองหน้าคนเมาแล้วยิ้มอารมณ์ดี ไม่ว่าจะมองอีกกี่ครั้ง มัลลิกาก็เป็นคนที่สามารถทำให้เขารู้สึกดีโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย “ที่ไม่ยอมให้พลอยไปทำงานเพราะจะได้มีความสุขกับพวกหล่อน” มัลลิกาว่าพรางทำแก้มป่องสอดสองแขนคล้องคอ ลูอิสยิ้มชอบใจที่ได้เห็นอาการคล้ายหึงหวงตนจากเจ้าหล่อน ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงพร้อมสองกายเดินเข้ามาด้านใน สะโพกได้รูปถูกวางบนเตียงกายชายกำลังจะถอยออกห่างแต่ถูกแขนที่คล้องคอรั้งไว้ จนเขาต้องตอบเสียงหนักแน่น “ผมมีแค่คุณ”
เพราะว่า...การช่วยตัวเอง...ในที่ทำงานมันผิด!! “โดนของจริงดีกว่าไหมครับ...แค่นิ้ว...มันคงไม่อาจจะสนองความต้องการของคุณได้” นี่จึงเป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับมันไป...โทษฐานที่ทำให้ท่านประธานอย่างเขาจับได้...!!
เจียนเยว่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจนกระทั่งพบอาของเธอ แต่เธอก็ตกหลุมรักอาของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ น่าเสียดายที่อาคนนั้นกำลังจะแต่งงาน เลยจัดให้เธอไปต่างประเทศ เพื่อแก้แค้น เธอจึงเรียนวิชาบุรุษวิทยาและหลังจากกลับมาอีกครั้ง เธอก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุด เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ การหลั่งเร็ว ภาวะมีบุตรยาก... คราวนี้คุณอาดันเธอไว้ในห้องนอน "ถ้าอยากดูร่างกายของผู้ชายมาก ก็ช่วยตรวจให้ผมหน่อยสิ" เธอยิ้มอย่างชั่วร้าย และใช้มือปลดเข็มขัดของเขา "มิน่าเล่าขนาดอามีคู่หมั้นแล้ว แต่กลับไม่แต่งงานสักที ที่แท้มันใช้งานไม่ได้สินะ" "จะได้หรือไม่ได้ คุณก็ลองดูเองสิ" "ไม่เลย อาไปหาคนอื่นช่วยดูให้เถอะ"
เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....
“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!
นางเคยมอบความรัก ความภักดี ให้เขาด้วยความจริงใจ แต่เขากลับตอบแทนนางด้วยการทรยศ หักหลัง สกุลของนางต้องล่มสลาย ยามที่สวรรค์มอบโอกาสให้นางได้หวนคืนชะตา นางจึงตั้งมั่นไม่ขอหวนกลับไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีก เพียงแต่นางพยายามหลีกหนี คนหน้าหนากลับพยายามไล่ตาม ใช้ความเจ้าเล่ห์ทั้งหลอกล่อบีบคั้นจนนางไร้หนทางหลีกหนี ในเมื่อมิอาจหลีกหนีเช่นนั้นครั้งนี้นางก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า สตรีสกุลหลิวจะไม่ยอมโง่เขลาเป็นครั้งที่สอง "กู่เหว่ยหยวน ตลอดชีวิตของข้า สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุด คือมอบใจให้บุรุษชั่วช้าเช่นเจ้า หากสวรรค์มีจริง ไม่ว่าจะกี่ภพชาติอย่าได้พบกันอีกเลย"
เมื่อคุณหนูตัวจริงกลับมา, ฟางถี, คุณหนูปลอมตัวนี้ ถูกตระกูลฟางไล่ออกมาอย่างไม่เหลือเยื่อใย. ทุกคนต่างจับตามองการแสดงของเธอ, ทว่าฟางถีกลับหันไปแต่งงานกับตระกูลอันดับหนึ่ง — ตระกูลหยั่น, กลายเป็นคนที่พวกเขาเพียงแค่ได้แต่เงยหน้ามอง. “ได้ยินมาว่าฟางถีแต่งงานกับตระกูลหยั่นตอนกำลังตั้งครรภ์, คงจะเป็นเพราะเธอไม่อายวางแผนล่อลวงหยั่นสามน้อย, ใช้เด็กเป็นเครื่องมือบีบให้ขึ้นสู่ตำแหน่ง!” “ใครๆ ก็รู้ว่าหยั่นสามน้อยในใจมีแค่ผู้หญิงในฝัน, ถึงแม้จะใช้ลูกหลานเข้าไปในตระกูลหยั่น, เธอก็ต้องอยู่แบบถูกทอดทิ้งไปตลอดชีวิต!” ต่อมา— ในงานเลี้ยง, ทุกคนได้เห็นด้วยตาของตัวเอง, หยั่นสามน้อย, ที่เป็นคนดังในเมืองจิงตู้, ซึ่งมีชื่อเสียงในวงการธุรกิจในด้านความแข็งแกร่ง, ต้องเดินวนรอบตัวภรรยาของเขาทั้งคืน, สวมเสื้อคลุม, ยื่นเครื่องดื่ม, ป้อนผลไม้, นวดเท้าและบ่า... ไม่หยุดหย่อน, เอาใจดูแลอย่างสุดๆ! ทุกคนตกตะลึง, หยั่นสามน้อยที่เย็นชาราวกับคนสูงศักดิ์กลับกลายเป็นคนที่หลงรักภรรยาของเขาจนไม่เหลืออะไร! คนที่เคยซ้ำเติมเธอต่างก็เริ่มหวั่นใจ, ต่างพากันหลบไปในมุมที่มองไม่เห็น, กลัวว่าคุณนายหยั่นจะเห็นและจดจำ.
© 2018-now MeghaBook
บนสุด