ใจของไป๋เสวี่ยหนี่ได้ นางนอนอยู่บนเตียงที่ปูด้วยผ้าไหมเนื้อละเอียด ห่มผ้าห่มที่ถูกปักด้วยลวดลายเม

องจากตระกูลใหญ่ นางรู้สึกถึงความกดดันที่ไม่อาจหลีกหนีได้ นางรู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้จะน

รอบครัว แต่ทำไมความคิดนี้ถึงทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน นางรู้สึกเหมือนถู

จิตใจ ใบหน้าของแม่ทัพหลี่ชิงเฉิงที่นางพบเพียงครั้งเดียวกลับชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่นางหลับตาลง

ม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน การพบกันเพียงชั่วครู่เดียวกับแม่ทัพหลี่กลับทำ

งชายแปลกหน้าที่นางพบโดยบังเอิญ แต่ทำไมถึงรู้สึกราวกับว่ามีสายใยบางอย่างเช

้งขึ้นในใจนาง เสวี่ยหนี่รู้สึกสับสนอย่างมาก นางไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้หมายถึงสิ่งใด ห

้ามา ดวงจันทร์ที่ส่องแสงอย่างสงบเงียบบนฟากฟ้าดูเหมือนจะเข้าใจความร

ึกได้ว่าการตัดสินใจของนางจะเปลี่ยนชีวิตของนางไปตลอดกาล ไม่ว่าจะเป็นการแต่งงานกับองค์ชายรองหรื

ทางใดก็เต็มไปด้วยความเสี่ยงและความไม่แน่นอน ในที่สุด นางก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจาก

หอมอันละมุน และในฝันนั้น นางได้พบกับแม่ทัพหลี่อีกครั้ง ร

ามาในห้องของไป๋เสวี่ยหนี่ นางนอนขดตัวอยู่บนเตียงที่ยังคงอบอุ่นจากค่ำคืนท

บา ๆ ก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงที่คุ้นเคยของไป๋เสว

ข้ามาเลยเจ้าค่ะ ท่านแม่" นางรู้สึกได้ถึงความ

ับเน้นความสง่างามและอ่อนโยนของผู้เป็นแม่ ใบหน้าของนางดูอ

รู้สึกกังวล "ท่านแม่ มีอะไรหรือเจ้าคะ

กสาวไว้แน่น "แม่มีเรื่องสำคัญจะบอกเจ้า แ

ูดของมารดา หัวใจของนางเริ่มเต้นเร็

วยความเอ็นดูและห่วงใย นาง

ข้าได้รับข่าวว่าพวกเขาต้องการให้เจ้ากับองค์ชายรองได้พบปะและ

นและไม่สามารถตอบอะไรได้ในทันที ความคิดเรื่องการดูตัวที่พ่อได้เอ่ยไว้เมื่อว

เสียงที่สั่นเล็กน้อย นางพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ แต่คว

ที่ปลอบประโลมลูกสาว แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความกังวลของตนเองได้ "แม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื

อีกครั้ง ภาพของแม่ทัพหลี่ชิงเฉิงผุดขึ้นมาในความคิดโดยไม่

หัวใจจะเต็มไปด้วยความขมขื่นและสับสน เสวี่ยหนี่รู้ว่านาง

ต่แม่ก็เชื่อว่าเจ้าจะผ่านมันไปได้ เจ้าคือบุตรสาวที่แข็งแกร

ารดารักและหวังดีกับนางมากเพียงใด นางพยายามปลอบใจตนเองด้วยความร

็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้เสวี่ย

นดไปในทางที่นางไม่อาจคาดคิดได้ นางรู้สึกเหมือนถูกบีบให้เดินไปในทางที่ไม่อาจย้อนก