องจะเดินหายลับไปกับสายฝนที่เริ่มซาเม็ดลงแล้วก็ตาม เธอยืนนิ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ หัวใจ

้นท์เดินออกมาจากหลังร้านพอดี เอ่ยถามด้วย

าก้มตาเช็ดเคาน์เตอร์เพื่อซ่อนความรู้สึกที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ สัมผัสเมื่อครู่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันคือความจงใจ คือส

้ง เธอมองไปรอบๆ บ้านที่เคยเป็นสวรรค์อันอบอุ่น แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นกรงทองที่

หน้าที่ภรรยาที่ดี ต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้ม จัดหาอาหารอุ่นๆ ให้ แต่เธอกลับรู้สึกห่างเหินอย่างประหลาด ตอนที่ศิวัฒน์เอื้อม

ลกๆ นะ" ศิวัฒน์ถามอย่า

้งวันเลย" เธอโกหกอีกครั้ง รู้สึกขมขื่นกับ

ับสนิท รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้าที่นอนอยู่ผิดที่ผิดทาง ความรู้สึกผิดกัดกินใจ แต่ในขณะเดียวกัน ความตื่นเต้นและแรงดึงดูดอันน่าประหลาดที่มีต่อสารวัตรกฤตก็ร

้นอีกครั้ง วันนี้เขาอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศ ดูสง่างามและน่าเกรงขาม

่หวานครับ" เขาสั่ง

กาศระหว่างพวกเขามีความตึงเครียดบางอย่างที่มองไม่เห็นปก

ยได้ไหมครับ พอดีเมื่อวานมีคนแจ้งเรื่องเจอคนน่าสงสัยแถวๆ นี้"

งงๆ แต่ก็เดินนำเขาไปยังส่วนหลังร้าน ซึ่ง

้แตะต้องตัวเธอ แต่เพียงแค่การหยุดยืนเผชิญหน้ากันใน

้องลึกเข้ามาในดวงตาของเอมิ "จริงๆ แล้ว... ผมยังคิดถึงเร

ไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ "เรื่อง...

กล้อีกนิด จนเอมิแทบจะได้กลิ่นลมหายใจของเขา "ผมรู้สึก... มีบางอย่างพิเศษเก

รงราวกับจะทะลุออกมานอกอก สมองว่างเปล่า หาคำตอบใดๆ ไม่เจอ เธอควรจะปฏิเสธอย่างแข็งขัน ควรจะบอกว่าเขาคิดไปเอง ควรจะผลักไสเขาออกไป... แต