็ตกอยู่ในเงียบ หลี่หยางยืนอยู่ข้างเตียงของหวังหยู่ มองดูใบหน้างดงามที่ยังไร้สต

กะโหลก ประเดี๋ยวกระหม่อมจะคอยเฝ้าดูอาการของพระชายาอย่างใกล้ชิดเองพะยะค่ะ หากพบว่าหลังจากตื่นขึ้นมามีอาการไม่

ย็นชาไร้ความรู้สึกของเขา ตอนนี้กลับแ

วยน้ำเสียงแผ่วเบา ท่าทีที่เคยแข็งกร้าว

ล้ว หากมีสิ่งใดพระองค์ได้โปรดรีบแจ้งกระหม่อม กระหม่อมจะอยู่ใกล้ ๆ สำนักไท่อีหย

ยางนั่งลงข้างเตียงของหวังหยู่ สายตาของเขาจับจ้องไปที

ำกับตัวเอง ความรู้สึกผิดที่ท่วมท้นทำ

ตัดสินใจที่รวดเร็วและเฉียบขาดคือจุดแข็งของเขา แต่ครั้งนี้ การกระทำที่เกิด

สลายได้ง่าย ร่างกายที่บอบบางเปราะง่ายและท่าทางสงบนิ่งทำให

ตาของท่าน แต่ข้าไม่ได้อ

งแล้วเขาเข้าใจองค์ชายผู้นี้มากน้อยเพียงใด แม้จะถูกส่งมาเป็นบรรณาการ แต่หวังหยู่ก

ม่เคยแสดงออกให้ใครเห็นมาก่อนเริ่มปรากฏออกมา “เจ้าต้องฟื้นน

เขาไม่เคยละจากร่างที่นอนนิ่งอยู่ในความมืด แม้จะเต็มไปด้วยความกังวล แต่ก็แฝงไปด้วยความห

าทิตย์ที่ลอดผ่านผ้าม่านบาง ๆ ส่องลงมาบนร่างขององค์ชายหวังหยู่ซึ่งนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง จู่ ๆ กา

ือกตาที่เคยปิดสนิทค่อย ๆ เปิดขึ้น ดวงตาสวยที่เบิกขึ้นมาไม่ใช่สาย

ด สติของเขาพร่ามัว เสียงของรถชนและการกระแทกยังคงดังก้องในหัว เขาจำได้เพียงว่าร่างกาย

ยได้ ความรู้สึกของการล่องลอยนั้นเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที แ

านิ่วหน้า สัมผัสของเนื้อผ้าที่นุ่มลื่นเหมือนผ้าไหมสัมผัสกับผิวกาย ความรู้ส

งหน้าก็ทำให้เขาตกตะลึง ภายในห้องนั้นตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้โบราณ ผ้าม่านสีแดงสดที่มีลวดลายมังกรแ

สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ทว่า มือที่เขายกขึ้นมาไม่ใช่มือที่เขาคุ้นเคย มือเรียวยาวท

วายุร้องออกมาด้วยความต

ูบอบบางกว่าปกติ สวมชุดคลุมยาวที่ทำจากผ้าไหมเนื้อละเอียดราวกับเสื้อผ้าของคนในยุคโบราณ เขาร

นเคย แต่กลับเป็นใบหน้าของชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ที่ดูอ่อนเยาว์แ

ามจริงที่ว่าเขาไม่ใช่ตัวเองและไม่ใช

้อมกับเสียงฝีเท้าหนักแน่น ชายร่างสูงโปร่งในชุดเครื่องแบบเต็มยศโบรา

มา ทันทีที่วายุหันไปมองก็พบกับสายตาเย็นชาของชายหนุ่มที่สง่างามแต่เต

ายุเอ่ยถามด

้อย “เจ้าเป็นอะไร เจ้าไ

่ทุกอย่างดูเหมือนจะหลุดจากการควบคุมของเขา เขาถามตัวเองว่

ที่หลุดออกมาจากปากของเขาคือภาษาที่ไม่คุ้นเคย มันเป็นภาษาจีนโบราณ ที่

องค์รัชทายาทหลี่หยางแห่งแคว้นเจียง และเจ้าค

องในหัวของเขา นี่หมายความว่า... เขาอยู่ในร่างของชายผ

รถตั้งสติได้ทัน เขาหายใจไม่ทั่วท้อง และ

ามจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้เขาตระหนักว่า นี