งโอดโอย โหยหวลอย่างเจ็บปวด “ช่วยข้าด้วย”ไอรารีบเดินเข้าไปดูใกล้ “เจ้ามังกรน้อย อดทนไว้ เดี๋ยวข้าหาทางช่วยเจ้าเอง

ป็นอย่างไรบ้าง”มองลงไปดูข้าล่าง “เจ้า มังกรน้อย เจ้ามาเที่ยวเล่น แถวนี้ได้อย่างไร มันอันตราย”มังกรน้อยน้

นหนามแหลมจำนวนมากที่ปักลึกในตีนมังกร “เบาๆๆ ข้าเจ็บ”มังกรน้อยพยายามส่งเสียงเตือนไอรา “เจ้า มาจาก

้าเจ็บ นะ” ไอราแกะหลามอย่างเบามือ “แล้ว เจ้า มาถึงที่นี้ได้ไง”มังกรน้อยใช้ความคิด “ข้าตาม เขามา”มันรีบเอามือปิดปา

น้อยรีบบินทยายสู่ข้างบนอย่างรวดเร็ว “แล้วท่านล่ะ จะขึ้นไปอย่างไร”มันมีน้ำใจถามผู้มีพระคุณ “ข้าไต

ร เจ้ารีบกลับถ้ำ มังกรทุกตัวคงเป็นห่วงเจ้ามาก”มันเดินเข้ามาใกล้หญิงสาว “ข้า เป็นมังกรน้อย เท่านั้น ค

”ไอรารีบไต่หน้าผาลงตามต้นไม้ใหญ่ “เวลาขึ้น ลำบาก แต่ลงสบายๆ”ไม่ช้าหญิงสาวลงถึ

ไพร “ข้ารู้ ท่านทำได้อยู่แล้ว”ไอราเดินเข้าไปในห้องที่ ดอนนอนรักษาตัว “สีหน้า ท่านดูดีข

าหัวเราะเสียงดัง “เจ้าห่วงใย ดอนมากนะ ”กระเซ้าหญิงสาว “ข้าก็ห่วงทุกคน ที่ข้าช่วย ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว

่ค่อยช่วยเหลือทุกครั้ง ที่เขาพบปัญหา “ไม่เป็นไร”เสียงแหบแห้ง ลำคอขาดน้ำหล่อเลี้ยง “จิบ น้ำ สักหน่อย

ลข้างนอก ข้าไม่เป็นไรแล้ว ”ดอนยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาดู “รู้สึกอ่อนแรง”เสียงผู้เฒ่าหัวเราะ “หึๆๆ

า ช่วยเหลือ เจ้าทุกอย่าง ดูแล พยาบาล แม้แต่ไปหาสมุนไพร”ดอนมองหญิงสาวตรงหน้า “ขอบใจ เจ้ามาก ในชีว

รื่องที่ผ่านมา ได้รับการช่วยเหลือจาก ไอรา “พี่จะทำอย่างไร ถึงจะช่วย น้องได้”เวล

ินใจดีแล้วหรือ”ดอนยืนยันหนักแน่น “ข้าคิดว่า มันคงเป็นวิธีเดียว ที่ข้าจะมีโอกาสช่วยเหลือน้องสาวข้าได้”ผู้เฒ่ามอ

ช่นนี้ ข้าคงหนี ไปไม่ได้”ความตั้งใจจริงของชายหนุ่มทำให้ผู้เฒ่าทึ่ง “แต่ ว่า เจ้ากับไอรา ไม่สามารถสู้กับ แ

่เคยมีใครพบมันอีกเลย ใช่หรือไม่”การิชตกใจ “เมื่อ ดาบมังกรปรากฏ ความชั่วร้าย จะหายไป”คำพูด ที่ชายหนุ่มแปลกหน้า

ังกร”ผู้เฒ่าเปิดออกช้าๆ “มันเป็น แผ่นที่ ในการไปตามหาดาบมังกร จริงๆด้วย”พรึมพร่ำอย่างดีใจที่สุด “สุดท้าย วันที่ข้ารอคอ

“ข้าไม่เคย เห็น ได้ฟังเพียงตำนานเท่านั้น”น้ำเสียงตื่นเต้น “ข้า คิดว่า เจ้าคือคนที่ คู่ควรกลับดาบมังกร”ดอนหัวเราะเสียงดั

ามสามารถก็ไม่มี ”หยุดมองชายชรา “ข้าไม่รู้จักที่นี้เลย”การิชฟังชายหนุ่มพูดจนจบ “เจ้าเป็นค

รั้ง “เจ้าสองคน มีวาสนาต่อกัน ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน”ดอนนั่งฟังอย่างสงบ “คนที่ได้ครอบครองได้มังกร ถึงเวลาด

ใจ แต่ ไม่ใช่แน่ใจ ในตัวข้านะ”ไอราเกิดความสงสัย “แต่ข้า มั่นใจ ในตัวเจ้า ที่จะ นำพา ข้าไปหา ดาบมังกร และ

รั้ง”ดอนยิ้มอย่างบริสุทธิ์ใจ “ไม่ต้อง เรียกข้า มาท่านแล้ว เรียกว่าดอนแล้วกัน”หญิงสาวยิ้มอย่างยินดี “เรา สองคนจะ

ปอาบน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์”ชี้มือไปตรงหน้าที่เป็นอ่างน้ำธรรมชาติขนาดใหญ่ “มันจะทำให้ ร่างกาย เจ้าแข็งแรง ป้องกันสัตว์ร้าย แถมเพิ่

่งสมาธิอยู่บนหินใหญ่ “ข้าจะอยู่ เฝ้าเจ้าต้องนี้”บทสวดมนต์ที่ผู้เฒ่าบอกให้สวด ดอนตั้งใจสวดอย่างเต็มใจ “พระจันทร์ลอ

ก่อน”เดินเล่นไปเรื่อยๆ “คืนนี้ พระจันทร์เต็มดวงสีแดง สวยงาม”หญิงสาวทรุดลงไปนั่งกับพื้นหญ้า “ทำไหม มันปวด

อนเด็กๆที่ให้เด็กหญิงไอรากินยาจะบ่นเช่นนี้ “หวาน เป็นลมขมเป็นหญ้า”สองเสียงประสานกัน “เจ้าไม่ต้องคิดอะไรมาก ไอรา”ผู้เฒ่าสั่งสอนหญิงส

แล้ว”ผู้เฒ่ามีอาการเหนื่อยหอบน้อยๆ “สังขาล เป็นสิ่งไม่เที่ยงแท้ ข้าไม่รู้ จะอยู่ ดูแลเจ้าได้อีกนานขนาดไหน”ไอราร้องไห้ สะอีกสะอื้น

กล้อ่างน้ำมนต์ “พวกมัน มาซิดี พวกมันจะพา สิ่งที่ข้าทำหายมาคืนให้ข้าด้วย ”แววตามุ่งหมาดปรารถนา “พวกมันจะรู้จักข้าดีข

อเจ้า เพียงคนเดียว”มีคำสั่งออกไป “ส่งคน ไปขัดขวาง พวกมันทุกทาง ในการตามหาดาบมังกร”ลูกน้องคนเดิ

ำตามที่ ท่านสั่งทุกประการ”เดินออกไปอย่างรวดเร็ว “ทำไหม เจ้าต้องมา เป็นศัตรู กับข้าด้วย การิช”ซอนย่าอาละวาดอย่าหนัก ควบคุมอ

นี้เลย”เดินไปมาเหมือนเสื่อติดจั่น “พวกมัน จับเรา มาทำไหม”นึกถึงกลุ่มมาเฟียที่ตามล่าตน “หรือ พวกมัน

ือไม่”เดินเข้ามาเก็บสำรับอาหารที่มาวางไว้ “ท่าน ยังไม่ท่านอาหารอีกหรือค่ะ”วางลงที่เดิม “หรือท่าต้องการดื่ม

วตาที่น่ากลัวทำให้ดารินสั่นหน้าแทนคำตอบ “รีบ กลับที่พักก่อน ที่เจ้านายจะเข้ามาพบ”ดาลินลังเล

ุดต่างๆที่วางไว้ “ตอนนี้ เรามีคนสำคัญมาอยู่ด้วย”ดารินเกิดความสงสัยหยุดเดิน “ท่านรีบเดิน ไปดีกว่า อย่าทำให้เราสองคน

“ขอบใจนะ”พวกเธอลงกลอนประตูอย่างแน่นหนา “กัก ขังกันอย่างเข้มงวดเลย”เดินเอามือไปผลักประตูแรงๆ “เปิดไม่ออก”กลับมานั่งบน

่งกาย “ถ้าเช่นนั้น ท่านรีบไปอาบน้ำ แต่งกาย ด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่เถอะค่ะ”สองสาวพาดารินไปอาบน้ำขัดตัว “พวกเจ้า ไม่ต้อง

้ “ผมท่านยาว สลวย นิ่มด้วย”อีกคนหนึ่งนวดฝ่าเท้า “ท่านรู้สึกผ่อนคลาย บางไหมค่ะ”อีกเสียงหนึ่งถามขึ้น “สบายม

กินอาหารบ้างนะ”มองไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดอย่างสวยงาม “ท่านผอมมากรู้ไหม”ทั้งสองคนเก็บเสื้อผ้าชุดเก่าดารินออกไป “ถ้า

่างเจ้าเล่ห์ “ฉันหิวแล้ว”ทั้งสองสาวกระวีกระวาดตักอาหารใส่จานให้เจ้านายคนใหม่ของตน “เชิญท่าน ทานอาหารค่ะ”ดาลินนั่งอาหารใส่ปากเคี้ยวอ

ียบของสองสาวแทนคำตอบ “ขอบใจนะ อย่างน้อย ฉันจะได้ดีใจ ว่า ฉันมาอยู่ที่ นี้ มีพรรคพวกเป็นเธอสองคน”ดาลินน้ำเสียงเศร้าสร้อย “เ

ิดแย้ม “ลองปีนออกไปดูข้างนอก ที่นี้ มันคือสถานที่ใด”ดาลินเอาเก้าอี้มาต่อขึ้น เอาผ้าปูที่นอนมาม

ร หรือ”ดาลินพยายามแสดงความไม่หวาดกลัว “ข้า แค่ออกมา เดินเล่นหลังจาก ทานอาหารเสร็จแล้วเท่านั้น”ยืดอกและเดินไปอย่างทระนง “ท่านไปผ

น้าไปเลย”ชายหนุ่มเดินไปอย่างสง่า “คงเป็นหัวหน้า องค์รักษ์ แน่เลย ทุกคนแสดงความกลัว”ดารินคิดในใจ “วันหลังท่าน

่ง”แววตาแสดงความไม่พอใจ “พวกเจ้า สองคน ไม่ต้องพูดอะไรมาก”มองอย่างคาดโทษ “ถ้า เกิดอะไรขึ้น เจ้าสองคน จะรับผิดไม่ไห

้งสองคนรู้สึกโล่งใจ “เราสองคน ต้องเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้นแล้ว”เดินตามเข้าไปในห้อง “เปิดประตู

เดินเล่น ให้เธอทั้งสองคนพาไปได้”ดาลินลุกนั่งพร้อมสัญญา “ต่อไปนี้ ฉันไปไหน จะบอกพวกเธอสองคนก่อนทุกครั้งดีไหม”สองสาวยิ้มอย่างดีใจ “ท่าน จะทำได้อย่างนั้

ษที่สุดในขณะนี้ “ขอบพระคุณ ผู้เฒ่า สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา”ชายหนุ่มเดินเข้าไปกอด “ข้าสัญญา ว

ันบ่อยไป”ทั้งสามคนหัวเราะเสียงดัง “ข้าจะคิดว่า พวกเจ้า ไปเที่ยวเล่น อีกไม่นาน ก็กลับมา”ผู้เฒ่ากา

ึ้น ขอให้เจ้าทั้งสองคน อย่าทิ้งกัน”สองหนุ่มสองพยักหน้ารับแทนคำตอบ “เจอปัญหา จงใช้สติในการแก้ไขปัญหา อย่าใช้

ดนั่งที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ “เจ้ารอข้าอยู่ที่ นี้ เดี๋ยวข้าไปหา น้ำและผลไม้มาให้เจ้า”หญิงสาวพูดขัดขึ้นมา “ข้าออกไปหา อาหาร

้งหญ้ากว้างเป็นอาหารของสัตว์ป่ากินพืช “พวกเจ้า ดูมีความสุข ในทุ่งกว้าง จังเลย”มองดูบรรยากาศรอบต

รู้ ได้อย่างไร ว่าผลไม้ ชนิดใดกินได้ หรือกินไม่ได้”ดอนหัวเราะเบาๆ “ของที่สัตว์ป่า กัดกินแล้วไม่ตาย”

บเดินทาง ก่อนที่จะมืดในป่านี้”ต่างคนต่างกิน “ไปต่อเถอะ”หญิงสาวชักชวน “เจ้าหายเหนื่

งไอรา “อย่าดื้อ เชื่อข้า”ดอนวิ่งน้ำหน้ามังกรไฟ บินตามไปอย่างโมโห “เก่งจริงตามมาซิว่ะ”ชายหนุ่มวิ่งอย่างรวดเร็

ั่งลงบนก้อนหินใหญ่ “ไม่ใช่ก้อนหิน”เอามือลูบเบาๆ “มันเป็นใคร มังกรขนาดใหญ่ หลายใบเรียงรายกันอยู่”ตกใจเป็นอย่างมากสำหรับไอรา

่ไหน”ดอนตะโกนถามเสียงดัง “ไอรา ไอรา”ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา “หายไปไหน ของเขานะ ให้รออยู่ตรงนี้”ชายหน

เธอต่อ คงไปไหน ไม่ได้ใกล้หรอก”ดอนหากิ่งไม้มาก่อเป็นกองไฟ “ป้องกัน สัตว์ร้า

ล่าก็ไม่รู้”เสียงหมาป่าเห่าหอนดังมาไกลๆ “ขอให้เธอปลอดภัยแล้วกัน”ได้แต่ภาวนาในใจเงียบๆ “เธอเก่งอยู่แล้ว คงไม่เป็

เสียงไข่บางลูกเต้นแรง “อย่า เพิ่งออก เป็นตัวคืนนี้ ได้โปรดเถอะ”นั่งกอดอก อย่างอดทนกับสิ่งที่ต้องผจญอยู่ “ดอน

ัน”เร้นกายลงไปอย่างเงียบๆ “อย่าให้มันจับเราได้เลย”มังกรไฟบินลงช้าๆ กลายร่างเป็นหนุ่มใหญ่ “พวกเจ้า ยังไม่ได้ฟ

ข้าดูแลอาณาจักรของพวกเรา ไม่ให้ถูก ใครหรืออะไรรุกราน”ใจของไอราเต้นไม่เป็นจังหวะ “เหมื

ทุกใบ “ร้อนจะตาย อยู่แล้ว”ไอรารีบลุกขึ้น “ขาร้อนด้วย”ทันใดนั้นผนังอีกด้านหนึ่งของหลุมเปิด

งสดในหลุ่มเพิ่มขึ้นอีก “เข้าใกล้ความตาย เพิ่มขึ้นแล้วเรา”เมื่อสายตาเริ่มชินกับความมือ “อย่าเพิ

้าย เข้ามาทำร้ายไข่มังกร ที่กำลังเตรียมตัวพร้อมฟัก”เสียงฝีเท้าเดินไปมาอย่างระมัดระวัง “คงไม่มีใคร หรืออะไร เข้าใก

้วอ่ะ”ความงามใต้แสงจันทร์ ทำให้ดอนเกิดความหลงใหล “เธอเป็นใคร”ชายหนุ่มพยายามตามหน้า

ญ่ และเมื่อเริ่มเดินไปเรื่อยๆ “มันเป็นหน้าผาหินนี้หว่า”มองอย่างพิจารณา หยิบหนังเสือขึ้น