้อย เธอไม่รู้ว่าขากำลังคิดอะไรอยู่หลังจากที่ช่วยเหลือเธอไว้ หลังจากที่...เธอกับเขานอนกอดก่ายกันอยู่สองคืน และเขาเห็นเธอในฉบับที่เรียกว่าทุกซอกทุกมุม มันไม่ควรเกิดขึ

ธอที่ควรหวงแหนไม่ได้เป็นความลับกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว สายตาที่มีน้ำตาคลอหน่วยมองออกไปนอกกระจกด้านข้างเพื่อปกปิดความอ่อนแอ ซ่อนความอับอายและหลบหน้า

ะ.

.เอ่อ...เธอควรได้รับความอบอุ่น ฉันรู้ว่ามันไม่ควร เราไม่ได้เป็นอะไรก

จะเข้าใจว่าเธอกังวลเรื่องนี้อยู่ เธอเป็นแค่เด็กสาวย่อมคิดมากเรื่องอย่างนี้อยู่แล้วยิ่งเขาม

น้ำหวานป่วยป่านนี้น้ำหวานคงได้ไปอยู่กับแม่แล้วค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงแผ่วแต่ก็ยังคงไม่กล้าสบตาเ

านฉัน ป้าศรีคง

่ะ

บ้านเขาจัดการเจ้าหล่อนต่อ แม่และป้าศรีของเขาคงไม่ใจร้ายให้เธอกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมนั่นหรอก อาจจะหางานดีๆ สักแห่งให้เธอทำ รถเลี้ยวเข้าพ้นประตูรั้วบ้าน มธุรสใจเต้นไม่เป็นจังหวะเธอไม่ได้ตื่นตาตื่นใจหรือตื่นเต้นกับบ้

อะไรหนูได้อีกแล้วล่ะ นิ่งซะ นิ่งซะ” มธุรสโผเข้าอ้อมกอดของนงศรีแล้วร้องห่มร

บว่าวันหลังผมค่อยแวะมา” ณกรที่ก้าวลงจากรถและยืนมองภาพนั้นอยู่ครู่นึงเอ่ยข

วค่ะ” นางศรีกล่าวตามจริง เพราะช่วงนี้ชายหนุ่มไม่ค่อยได้กลับ

ก็ไม่อยู่ด้วย”มธุรสยกมือไหว้ชายหนุ่มเมื่อเขากล่าวจบและทำท่าจะหมุนตัว

ะคะ” มธุรสรีบถามในสิ่งที่อยากร

ใจหรอกว่าใครจะเอากระดูกนังอ้อยไปไหน เมาอย่างเดียว แถมยังเที่ยวโพนทะนาว่าหนูน่ะหนีตามผู้ชายอีก” นางศรีเล่าให้หลานสาวฟังสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเอ่ยถึงพ่อเลี้ยงของ

่ามันตอแหล แต่ไปยังไงมายังไงคุณณกรถึงได้ไปช่วยหนูล่ะ” มธ

ู้แล้วเห

นูไว้และจะพามาหาป้าที่นี่เพราะเธ

านวิ่งหนีออกมาได้แล้วก็ไปเจอคุณณกรขับรถผ่านมาพอดี เขาก็เลยช่วยห

อนรุ่นน้อง ที่เสียชีวิตไปเหลือเกินด้วยรู้ดีว่าอ้อยรักลูกสาวปานแก้วตาดวงใจ

ม่ต้องคิดมากนะ ต่อไปนี้

น้ำหวานอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอคะ น้

้แม่หนูเอาขนมมาขายที่นี่บ่อยๆ รู้จักมักคุ้นกัน

ทัยกลับมาป้าจะขอให้หนูอยู่ช่วยงานป้าที่นี่ เธอใจดีไม่ต้องกลัวหรอก เอ..

องเพื่อกราบไว้ฝากเนื้อฝากตัว ซึ่งดูท่านก็เอ็นดูหญิงสาวไม่น้อยด้วยเป็นเด็กอ่อนน้อมถ่อมตนไม่มีจริตเสแสร้ง ทั้งหน้าตาก็น่ารักกิริยาอ่อนหวาน มธุรสเองเมื่อเจอกั