จ้าก็ต้องตัดใ

นรองซึ่งมีสีหน้าเครียดขึ้งหลังรับฟ

เย่มีใ

ายผูกสัมพันธ์กันด้วยเรื่องการค้าส่วนหนึ่ง ความเหมาะสมที่จะให้บุ

นบีบบังค

นางก็มิได้เลวร้าย เพียงแต่อี้หรงเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่เข

าวโฉ่เพียงไร คบหาผู้คนทุกชนชั้น ชอบเสพสุขเที่ยวหอนางโลม พวกอาวุโสในตระกูลเห็น

่เจ้านางจะต

ข สองสกุลได้รับผลประโยชน์ต่างตอบแท

บากใจที่ต้องพูดกับเจ้าเรื่องนี้ แต่เจ้าคิดว่าแม่จะขัดความต้องการของท่านพ่อได้หรือ ท่านปู่ท่านย่าก็เห็นสมควรตามนี้ พี่ชายเจ้าไม่ได้มีเจตนาจะแย่งชิงจื่อเย่ ท

การ นั่นมิเท่าให้จื่

รู้มา ฟูเหรินรองสกุลเฉียนอยาก

ยการเอาพี่สาวต่างมารดาไปเ

ว่าเจ้าบ้านเฉียนหลง

านเราฐานะหน้าตาย่อมต้องดีกว่าไปเป็นอนุอยู่แล้ว แม่เองก็เห็นใจนางอยู่มาก ด้วยว่า

สกุลหลางถึงสองคน กลับยังหวั่นเกรงจะถ

บท่านพี่ ข้าจะไม่ดื้อดึงทำลายเส้นบุพเพของเขากับจื่อเย่ เพียง

ของบิดามารดา ในครอบครัวพ่อค้าคหบดีการเชื่อมส

นภรรยาคงมิใช่นางในหอคณิกา เพราะถ้าเป็นเช่นนี้

เรื่องของวัน

ะทำแม่หัวใจวายต

ดึงเพียงไรก็ไม่เคยทุบตีหรือว่ากล่าว มิคาดอีกสามสี่ปีให้หลังสุขภาพของบุตรชายกลับฟื้นดีวันดีคืน ครั้นอยู่ในวัยหนุ่มน้อยก็ริออกเที่ยวเล่นคบสหายหาสิ่งสำราญใส่ตัวไปทั่ว ติดว่าถูกตามใจจนเคยตัว

กทั้งพี่และน้องชายคนอื่นๆ ที่เกิดจากภรรยารองก็ล้วนกระทำตัวได้ดั่งใจคนตระกูลหลาง เว้นเขาไว้สักคนคงจะไ

งผู้พ่อลอบเล่นชู้กับบุตรชาย พี่ชายน้องชายใช้ภรรยาร่วมกั