" เพื่อนรัก " คือจุดชนวนที่ทำให้คนไร้ความรู้สึกอย่างเขานึก " แค้น " ความเจ็บปวดของเขามันมีมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อต้องมองเห็นคนสำคัญทนทรมาน... และเขา...คือคนที่จะทำให้เด็กคนนั้น " จำฝังใจ " กับบาปที่มันตั้งใจก่อขึ้น โดยมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะเป็นคนชำระล้าง!!!
KEEP IN MIND
PROLOGUE
ร้านอาหารกึ่งภัตตาคารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง
ในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม...ในห้องพักส่วนตัวชั้นบนของโรงแรมสุดหรูราคาแพงหู่ฉี่ที่มีเพียงคนมีฐานะสูงส่งเท่านั้นที่จะสามารถใช้บริการ เช่นเดียวกัน การที่จะมีใครสักคนต้องเข้าไปด้านในได้นั้น มันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องของความปลอดภัยของผู้ใช้บริการมากที่สุด
“น้องทัพ”
“...”
“อะไรกัน...จะกลับแล้วเหรอคะ...” หญิงสาววัยสามสิบปี กระชับผ้าห่มมาพันไว้รอบเนินอก ขยับร่างกายเปลือยเปล่าที่ยังดูเพรียวไม่เหมือนกับสาววัยทำงานสักนิดมาหาเด็กหนุ่มที่นั่งหันหลังให้อยู่ปลายเตียง
‘กองทัพ’ เด็กผู้ชายวัย 20 ปี เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสมกับวัย ผิวพรรณขาวใสจนแทบจะกลายเป็นเกร็ดหิมะแต่ก็ยังดูมีเสน่ห์เหลือล้น จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าเรียวคมได้ดีเกินคาด นัยน์ตาสีครามเข้มคือเอกลักษณ์ประจำตัวของเด็กหนุ่มคนนี้เชียวล่ะ ทุกอย่างที่อยู่บนร่างกายเด็กคนนี้ช่างสวยงามราวกับพระเจ้าตั้งใจสรรค์สร้างเขาให้กำเนิดขึ้น ทำให้กองทัพเป็นมนุษย์ที่คล้ายเทพบุตรเดินบนผืนดิน...
“...” เด็กคนนั้นไม่สนใจร่างกายอันแสนเหย้ายวนที่แนบชิดกับแผ่นหลังตัวเองสักนิด กลับกันยังลุกขึ้นยืนแล้วทิ้งให้เจ้าหล่อนล้มพับไปกับเตียงทั้งอย่างนั้น
“พี่แค่อยากรู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกไหมคะ…”
เพียงไม่กี่นาทีที่ ‘เมมิน’ คู่ค้าทางธุรกิจขมวดคิ้วงุนงงกับรอยยิ้มมุมปากที่เคลือบแผงไว้ซึ่งความเจ้าเล่ห์เจ้ากลและความอันตราย กองทัพก็คว้าเสื้อมาสวมใส่ ติดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเองเสร็จสรรพก็เดินวนกลับมาที่เตียงอีกครั้ง แววตาหญิงสาวเต็มไปด้วยความออดอ้อน จริตจะก้านแบบที่กองทัพใช้แค่หางตาก็เดาออก แต่เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้คู่ค้ารายสำคัญคนนี้วิ่งแจ้นไปหาอริตัวเองอย่าง ‘ไอ้คิงส์’ แทนล่ะ...
“ก็...ถ้าคุณยอมเป็นเด็กดีของผม...” กองทัพย่อตัวลงนิดหน่อยแล้วสบตากับเธอในระยะใกล้ชิด ใบหน้าพวกเขาสองคนห่างกันไม่ถึงห้าเซนติเมตรด้วยซ้ำ ด้วยเหตุนั้นเมมินจึงอดทำเป็นเคอะเขินเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้ เธอชอบกองทัพมานานแม้จะรู้ว่ากองทัพมีแฟนหนุ่มตัวน้อย ๆ เป็นตัวเป็นตนก็ตาม
“พี่จะยอมน้องทัพทุกอย่าง น้องทัพอยากได้อะไร พี่จะหามาให้...”
“ทุกอย่าง?”
“ค่ะ ทุกอย่างเลย ขอเพียงแค่น้องทัพไม่ทิ้งพี่” เธอรู้ตัวว่ากำลังร้องขอ...ดังนั้นประโยคหลัง ๆ จึงกลายเป็นเสียงแผ่วเบาแต่กลับกันความหวังของผู้หญิงที่เธอยังมีก็เต็มเปี่ยมจนล้นออกมาผ่านแววตาคู่นั้น ร่างโปร่งยกยิ้มอีกครั้ง เขาเลื่อนริมฝีปากไปจูบเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ไร้ความรู้สึก แต่ถึงอย่างนั้นเมมินก็ขยับมากอดเขาเอาไว้ทั้งร่าง
“งั้นคุณช่วยผมอย่างหนึ่งได้ไหม” กองทัพถอนริมฝีปากออก แล้วบีบปลายคางเรียวงามให้มองมาหาเขา เธอเลิกคิ้วขึ้นงุนงงด้วยท่าทางน่ารักใสซื่อ...
“คะ?”
“ยกลิกการค้าขายอะไหล่รถกับสนามแข่งบีคีย์ซะ แต่ถ้าแบบนั้นมันยากไป...ก็ให้คนของคุณส่งอะไหล่ปลอมให้ศูนย์มันแทน”
“อะ อะไรนะคะ” เธอเผลอส่ายศีรษะปาราวกับที่ได้ฟังเมื่อครู่ เธอไม่กล้าทำเด็ดขาด...ใคร ๆ ก็รู้จักสนามแข่งรถอันดับต้น ๆ ของประเทศนี้กันทั้งนั้น รู้ด้วยว่าเจ้าของสนามน่ะโคตรโหดมหาประลัย แถมตอนนี้คนที่ดูแลศูนย์รถยนต์กับโกดังคัดกรองอะไหล่ก็คือกลุ่มคิรินทร์ด้วย... เมมินจะกล้าทำแบบนั้นกับผู้ชายสันดานดิบพวกนั้นได้อย่างไร
“เมื่อกี้...”
“อ๊ะ! นะ น้องทัพ!!” กองทัพผลักใบหน้าสะสวยลงไปนอนราบกับผืนเตียงอย่างรุนแรง เมมินสะดุ้งโหยงตอนที่ผู้ชายคนนั้นก้าวขึ้นมาคร่อมทับแล้วบีบรัดลำคอระหงส์เต็มฝ่ามือ!
“เมื่อกี้มึงส่ายหน้าเหรอ เมมิน?”
“ฮ อึก...! ปะ ปล่อย ฮึกก หะ หายใจ...หายใจไม่ออก!” ดวงตากลมโตเริ่มคลอยาดน้ำตา เธอยกฝ่ามือมาตบตีกองทัพไปมาแต่เขาไม่รู้สึกรู้สาใด ๆ กองทัพจ้องมองด้วยสายตาหงุดหงิด เขาไม่ชอบอยู่เป็นรองของใคร ไม่ชอบเป็นฝ่ายแพ้ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ถ้าเขาต้องการ กองทัพจะทำทุกหนทางเพื่อให้ได้มันมาครอบครอง!
“มึงรู้ไหมพ่อกูเป็นใคร”
“ฮึ๊กก ทะ ทัพ... มิน! มินยอมแล้ว ๆ ปล่อย! แค่ก ๆ ๆ” เธอปล่อยโฮออกมาเมื่อฝ่ามือกองทัพปล่อยลำคอให้ตนเองเป็นอิสระ กองทัพนิ่งไปสักพัก ก่อนจะลุกออกไปดึงเรียวแขนเล็กให้ลุกขึ้นมานั่งส่วนเขาก็แค่กอดปลอบ แล้วใช้ฝ่ามือข้างที่เคยจะฆ่าเธอมาลูบเส้นผมเธอแทน
“ถ้ามินรักผมจริง ๆ เรื่องแค่นี้ก็ต้องทำได้สิครับ คนดี...หืม”
“ฮืออ พี่รักน้องทัพ อึก... อย่าทิ้งพี่นะคะ พี่ยอมทุกอย่างแล้ว พี่จะทำให้น้องทัพ ฮึก!” อีกครั้งที่เธอหลงเชื่อคำพูดล้านแปด การกระทำจอมปลอมหรือแม้แต่รอยยิ้มเสแสร้งจากผู้ชายจิตใจตกต่ำคนนี้ กองทัพแค่นหัวเราะครั้งสุดท้ายออกมาก่อนจะหยิบเอกสารที่ทำให้เธอเซ็นต์ได้เมื่อหนึ่งหรืออาจจะสองชั่วโมงที่แล้วก่อนมีเซ็กส์กัน...
สำหรับกองทัพแล้ว...ไม่ว่าเขาจะต้องเหยียบหัวคนอื่นจมดินแค่ไหน ถ้ามันทำให้เขาสูงขึ้นมาได้ เขาก็จะทำ!
กองทัพขับรถออกมาจากโรงแรมได้สักพักใหญ่ ๆ
เขาแวะไปที่คอนโดส่วนตัวของตัวเอง แล้วตอนนี้เขาก็ออกมาดื่มที่กึ่งผับกึ่งบาร์แถว ๆ กลางเมืองกับคนสนิทในกลุ่ม มีทั้งรุ่นพี่ เพื่อนกันแล้วก็รุ่นน้องของเขานั่นแหละ กองทัพยังเป็นเด้กวัยรุ่น แล้วยังหน้าตาดีมากถึงมีเพื่อนเยอะ บางคนอาจคิดว่าหน้าตาของเขามันพวกเด็กดื่มนมก่อนนอน ใสใส ไม่ก็พวกไม่มีพิษมีภัยอะไรมากนัก แต่เขานี่แหละมันตัวร้ายกาจเลย เพื่อนในกลุ่มต่างก็รู้ฤทธิ์กองทัพดี สถานที่ยามค่ำคืนที่เต็มไปผีเสื้อราตรีนั่นแหละคือสถานที่ที่เหมาะกับคนอย่างเขามากที่สุด คนรู้จักเบื้องหลังจริง ๆ จะรู้ว่าภายนอกกองทัพมันก็แค่ภาพลักษณ์ลวงโลกที่เขาสร้างมันขึ้นมาเพื่อบดบังความสงสัยของ ‘ปั้นจั่น’ เด็กในปกครองที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเขา แต่เขากลับไม่เคยได้ทำอะไรสักอย่างที่คนเป็นแฟนกันได้ทำ!
“อ้าว! ไอ้ทัพ...ไหนบอกว่าช่วงนี้ต้องอยู่บ้านง้อเมียมึงไงวะ”
‘นิโคลัส’ เด็กหนุ่มลูกครึ่งไทยเยอรมันเดินเข้ามาที่โต๊ะประจำแก๊งของพวกเขา เอ่ยทักเพื่อนก่อนนั่งลงที่เดิมแล้วสักพักก็มีเด็กเสิร์ฟมาบริการชงหล้าให้ถึงโต๊ะ กองทัพเลิกคิ้วขึ้นสูงหนึ่งข้าง เป็นเชิงไม่เข้าใจที่นิโคลัสเพิ่งพูดออกมาเมื่อครู่นี้
“เอ้า! ไอ้นี่ อะไรของมึงวะ! ก็เมื่อวันก่อนที่พี่หัสด์โทรไปชวนมึงแล้วมึงบอกว่าต้องอยู่ง้อปั้นจั่นไง…วันนี้กูยังเห็นไปส่งกันที่ห้างฯอยู่เลยไม่ใช่เหรอวะ...มีหอมกงหอมแก้มกันในรถด้วยเว้ย!”
“ฉิบหาย!!!” กองทัพตกใจหนัก เขาเบิกตาโพล่งเมื่อนึกขึ้นมาได้ ลืมไปสนิทว่าเมื่อเช้าเขานัดปั้นจั่นเอาไว้ แถมยังบอกว่าจะไปรับหลังเลิกงานที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนพร้อมก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ เวลาเกือบสี่ทุ่มครึ่งเล่นเอาหัวใจกองทัพเต้นตุบตับ เมื่อวานเพิ่งจะเคลียร์คดีเก่า นี่เขาเผลอสร้างเรื่องใหม่มาอีกแล้ว!
“เฮ้ย! จะไปไหนวะ!?” กองทัพได้ยินเสียงเพื่อนตะโกนข้ามมาถาม แต่เขาไม่มีเวลามากพอจะอยู่ตอบคำถามใคร ในหัวสมองแค่คิดว่าต้องหาวิธีง้อปั้นจั่นก่อนเริ่มจากการโทรไปหาแต่ปั้นจั่นกลับปิดเครื่องสนิท... เจ้าตัวเดินมาถึงรถแล้วสตาร์ทขับออกมาโดยทันที จุดมุ่งหมายใหม่คือบ้านของเด็กคนนั้น
ไม่เป็นอะไรหรอก... ถ้าปั้นจั่นงอนเขาอย่างมากที่สุดก็คงไม่คุยด้วย
เขาก็แค่ต้องพยายามพูดว่าขอโทษให้เยอะขึ้น เท่านี้ปั้นจั่นก็หายงอนแล้ว... เห็นไหมล่ะ...ง่ายจะตาย
จงแสดงวิธีที่ทำให้คนคนหนึ่งอยู่กับเราไปตลอดกาล... สำหรับ คิรินทร์ มันก็เรื่องง่าย ๆ อยากให้อยู่ด้วยตลอดไปก็แค่จับล่าม! จับขัง! แค่นั้นก็พอแล้ว
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!