เธอถูกบังคับแต่งเข้าตระกูลเสิ่น ทุกคนต่างก็คาดหวังว่าเย่ชิงซีจะสามารถให้กำหนดลูกของคุณชายเสิ่น เสิ่นเซียวเหยาได้ ซึ่งขณะนี้กำลังอยู่ในอาการหมดสติ เดิมที่เธอคิดว่าเธอคงจะต้องอยู่เป็นหม้ายไปแบบนี้ตลอดชีวิตนี้แล้ว แต่ไม่คิดว่าสามีเจ้าชายนิทราของเธอกลับฟื้นขึ้นมาได้! ชายหนุ่มลืมตาขึ้น จ้องมองไปยังเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “คุณเป็นใคร?” “ฉันเป็นภรรยาของคุณ...” เสิ่นเซียวเหยามีสีหน้างุนงง “ทำไมผมถึงจำไม่ได้ว่าผมมีภรรยาแล้ว ผมไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ พรุ่งนี้ผมจะให้ทนายมาจัดการเรื่องหย่า” ถ้าไม่ใช่เพราะคนในตระกูลเสิ่นเข้ามาหยุดเขาไว้ เธอคงจะกลายเป็นภรรยามหาเศรษฐีที่โดนทิ้งในวันที่สองหลังจากการแต่งงานไปแล้ว ต่อมาเธอตั้งครรภ์และวางแผนว่าจะออกไปจากตระกูลเสิ่นอย่างเงียบๆ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยเธอไป เย่ชิงซียืนยัน“เสิ่นเซียวเหยา คุณรังเกียจฉันมากนักไม่ใช่เหรอ ฉันต้องการหย่า!” เขาลดท่าทีที่เย่อหยิ่งมาโดยตลอดลงและเข้าไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ในเมื่อคุณแต่งงานกับผมแล้ว คุณก็เป็นคนของผม คิดจะหย่างั้นเหรอไม่มีทางน่ะ!”
ณ ห้องจัดเตรียมงานแต่งงานของโรงแรม
เย่ชิงซีในชุดแต่งงานสีขาว แต่งหน้าอย่างงดงาม กำลังนั่งอ่านเอกสารยินยอมการทำกิ๊ฟท์ และสัญการรักษาข้อมูลที่เป็นความลับ ซึ่งการทำกิ๊ฟจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้
และเจ้าของเชื้ออสุจิก็คือลูกชายคนโตของตระกูลเสิ่น เสิ่นเซียวเหยา ซึ่งเป็นเจ้าบ่าวในงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษนี้
แต่น่าเสียดายที่เจ้าบ่าวประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสามเดือนก่อน และกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เลยไม่สามารถมาร่วมงานแต่งได้
“คุณเย่ ถ้าอ่านเสร็จแล้วกรุณาลงชื่อเร็ว ๆ ด้วยครับ นายท่านกำลังรออยู่” ทนายจางจ้องมองเย่ชิงซีด้วยสีหน้าจริงจัง และนำเสียงก็แฝงไปด้วยการเร่งเร้า
ผู้คนพากันลือว่า เสิ่นเซียวเหยาเป็นเหมือนตะเกียงที่ใกล้จะหมดน้ำมัน จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
ตระกูลเสิ่นเป็นตระกูลมหาเศรษฐีเก่าแก่ ให้ความสำคัญกับทายาทที่จะมาสืบทอดทรัพย์สมบัติของตระกูลเป็นอย่างมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเสิ่นชางป๋อถึงต้องรีบร้อนไปขอเจ้าสาวให้กับลูกชาย เพื่อจะได้นำเชื้ออสุจิที่เก็บไว้เมื่อนานมาแล้ว มาทำทายาทให้กับเสิ่นเซียวเหยาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต
สีหน้าของเย่ชิงซีดเผือก ใบหน้าเล็ก ๆ ดูตึงเครียด มีความตื่นตระหนกแฝงอยู่ในดวงตามใส ๆ ที่ยากจะสังเกต
“ขอโทษค่ะ ฉันต้องอ่านเอกสารยินยอมนี้อย่างละเอียดก่อนค่ะ คุณออกไปก่อนได้ไหมคะ”
ทนายจางนิ่งเงียบไปหลายวินาที จากนั้นก็พยักหน้า และออกไปจากห้องจัดเตรียมการแต่งงาน
เย่ชิงซีรอให้เขาออกไปเเล้ว ก็รีบวางสัญญาข้อตกลงในมือลง และโทรหาแฟนหนุ่มของเธอด้วยความตื่นตระหนก
ใช่ เธอมีแฟนแล้ว แต่ไม่มีใครรู้
ที่บังเอิญก็คือ เสิ่นเจ๋อ แฟนของเธอคนนี้เป็นคุณชายรองของตระกูลเสิ่น น้องชายต่างมารดาของเสิ่นเซียวเหยา
และจริง ๆ แล้ว งานแต่งงานครั้งนี้ก็เป็นแผนร้ายของเสิ่นเจ๋อ
หนึ่งเดือนก่อน พ่อของเย่ชิงซีล้มป่วยจนเสียชีวิต หลินเซี่ยะ แม่เลี้ยงของเธอถือโอกาสนี้ยึดครองทรัพย์สินของตระกูล และขับไล่เย่ชิงซีออกจากบ้าน ถึงขนาดยึดทรัพย์สินของแม่ผู้ให้กำเนิดเธอไปด้วย
เย่ชิงซีถูกบีบจนหมดหนทาง และบังเอิญเสิ่นเจ๋อแฟนหนุ่มของเธอก็มาหาเธอตอนนั้นพอดี เขาเสนอให้เย่ชิงซีแต่งงานหลอก ๆ กับเสิ่นเซียวเหยา เพื่อที่จะได้หาโอกาสทำลายการทำกิ๊ฟท์ แบบนี้เมื่อเสิ่นเซียวเหยาตายไป เสิ่นเจ๋อก็จะเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเสิ่น
เสิ่นเจ๋อสัญญาว่า หลังจากทำสำเร็จจะแต่งงานกับเย่ชิงซี และจะช่วยเธอทวงทรัพย์สินของแม่เธอกลับคืนมา
ด้วยการรบเร้าอย่างไม่ลดละของเสิ่นเจ๋อ เย่ชิงซีก็ใจอ่อนตอบตกลง แต่เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ เธอก็รู้สึกเสียใจ เธอพบว่าตัวเธอไม่สามารถทำเรื่องแบบนั้นได้
เมื่อโทรไปไม่ติด เย่ชิงซีก็กระวนกระวายใจขึ้นมา เธอเดินไปเดินมาในห้อง สุดท้ายก็แอบออกไปตามหาเสิ่นเจ๋อ
เย่ชิงซีร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอกลัวว่าจะมีคนอื่นพบเข้า แม้แต่ลิฟต์ก็ไม่กล้าขึ้น เธอจึงตัดสินใจถอดรองเท้าส้นสูง แล้วเดินลงบันไดไป
เมื่อเดินผ่านห้องรับรองที่อยู่ในสุดของทางเดิน ฝีเท้าของเย่ชิงซีก็หยุดชะงักทันที
ประตูห้องรับรองไม่ได้ปิดสนิท มีเสียงหัวเราะออดอ้อนที่คุ้นเคยดังออกมาจากช่องว่างของประตู
“เสิ่นเจ๋อ อยู่กับฉันอีกหน่อยนะ ยังไงตอนนี้เย่ชิงซีก็ไม่มีเวลามาหาคุณหรอก”
เย่ชิงซีรู้สึกจุกอกขึ้นมาทันที เธอเดินย่องเบา ๆ เข้ามาใกล้ ๆ และมองผ่านช่องว่างระหว่างประตูเข้าไปข้างใน
เห็นเพียงชายหญิงคู่หนึ่งเสื้อผ้ายับยู่ยี่ กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่กันบนโซฟา และผู้หญิงที่นอนอยู่ด้านบนก็คือเย่หว่านหว่าน น้องสาวที่เป็นลูกติดของเเม่เลี้ยงเธอ และผู้ชายที่อยู่ด้านล่างของเธอก็คือ เสิ่นเจ๋อ แฟนหนุ่มที่เย่ชิงซีกำลังตามหา
“ผมกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ หนีการแต่งงาน ไม่จับตาดูไว้ ก็วางใจไม่ได้” น้ำเสียงของเสิ่นเจ๋อค่อนข้างหงุดหงิด เขาผลักเย่หว่านหว่านออกไป เพื่อจะลุกขึ้น
เย่หว่านหว่านกลับไม่ยอม เธอก้มหน้าลงจูบเสิ่นเจ๋ออย่างเร่าร้อน “ไม่หรอกน่ะ นังนั่นมันฟังคุณมาแต่ไหนแต่ไร อีกอย่างสมบัติของแม่มัน ก็ยังอยู่ในมือของเรา มันจะกล้าได้ยังไง”
“ก็ใช่” เมื่อเสิ่นเจ๋อได้ยินอย่างนั้นก็คลายความกังวลลง แล้วกลับไปนอนลงอีกครั้ง มือก็ล้วงเข้าไปในชายเสื้อผ้าของเย่หว่านหว่าน “พอเย่ซานตาย มันก็ไม่มีที่พึ่ง มันไม่มีทางเลือก...”
“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณแอบใส่อะไรลงไปในยาของเย่ซานเพื่อให้มันตายเร็วขึ้น เรื่องก็คงจะไม่ราบรื่นแบบนี้” เย่หว่านหว่านส่งเสียงครางออกมาตามการเคลื่อนไหวของมือเสิ่นเจ๋อ และร่างกายของเธอก็อ่อนระทวยลงในอ้อมแขนของเสิ่นเจ๋อ เธอหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ยขึ้นว่า “พี่สาวหน้าโง่ของฉันยังเฝ้ารอคุณไปขอมันแต่งงานอยู่เลย ต่อให้มันคิดยังไงก็คงจะคิดไม่ถึงว่าคุณเป็นคนทำร้ายพ่อที่มันรักมากที่สุด คุณนี่มันเลวจริง ๆ ”
“คุณก็ชอบที่ผมเลวไม่ใช่เหรอ...” เสิ่นเจ๋อพลิกตัวและกดเย่หว่านหว่านให้อยู่ใต้ร่าง และจูบอย่างอดรนทนไม่ไหว “ไม่ต้องห่วงน่ะ ใครจะไปแต่งงานกับผู้หญิงที่มีตำหนิ ผ่านการแต่งานมาแล้วล่ะ ผมต้องการแค่คุณเท่านั้น…”
ฉากต่อไปยิ่งไม่น่ามองมากขึ้น เหลือเพียงเสียงลมหายใจเร่าร้อนแผ่ซ่านอยู่ในห้อง
เย่ชิงซีพยุงร่างกายไว้ไม่ไหว เซไปด้านหลังสองสามก้าว
ที่แท้เสิ่นเจ๋อก็ทรยศเธอมานานแล้ว! คำว่ารักที่เขาพูดออกมาทั้งหมด ก็คือการหลอกใช้และหลอกลวง! ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทำร้ายพ่อของเธอจนตาย!
น้ำตาหยดออกมาจากดวงตา ความจริงอันโหดร้ายทำให้เย่ชิงซีหายใจไม่ออก
เธอจับชายกระโปรงแน่น ฟังเสียงความเคลื่อนไหวจากในห้อง โกรธแค้นจนกัดฟันแน่น
ในเมื่อพวกเขาต้องการครอบครองตระกูลเสิ่น งั้นเธอก็จะทำให้พวกเขาไม่สมปรารถนา!
เย่ชิงซีเช็ดน้ำตาจนแห้ง สวมรองเท้าส้นสูง เดินกลับไปยังห้องจัดเตรียมงานแต่งงาน และเซ็นชื่อในสัญญาข้อตกลงโดยไม่ลังเล
เธอต้องเป็นนายหญิงใหญ่ที่แท้จริงของตระกูลเสิ่น และคอยดูหญิงร้ายชายชั่วคู่นี้ลงนรกด้วยตาของเธอเอง!
ยามค่ำคืน ณ คฤหาสน์ตระกูลเสิ่นเต็มไปด้วยแสงไฟที่สว่างไสว
ทันทีที่งานแต่งงานสิ้นสุดลง เย่ชิงซีก็ถูกส่งมาที่นี่ และมาถึงห้องของเสิ่นเซียวเหยาด้วยการนำทางของแม่บ้าน
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่ชิงซีได้เห็นสามีของเธอ
จากปากของเสิ่นเจ๋อนั้น เสิ่นเซียวเหยามีอารมณ์ร้าย นิสัยวิปริต ไร้ความปรานี แม้แต่อยู่ต่อหน้าญาติสนิทของเขาเอง เขาก็ยังใจดำไร้ความปรานี คำคุณศัพท์ที่แย่ที่สุดที่ถูกเสิ่นเจ๋อใช้ออกมาทั้งหมด รวมถึงคำว่า “อัปลักษณ์” ด้วย
เย่ชิงซีเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอได้เตรียมใจที่จะเผชิญหน้ากับสามีอัปลักษณ์ไว้แล้ว ทว่าเธอไม่คาดคิดเลยว่าผู้ชายตรงหน้านี้จะหล่อมาก แม้ว่าเขาจะป่วยอยู่ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความสง่างามที่มีมาตั้งแต่เกิดของเขาได้
เธอยืนเหม่อลอยอยู่ข้างเตียง มองใบหน้าที่งดงามได้รูปของเสิ่นเซียวเหยาจนตกอยู่ในห้วงของความสงสัย
ดังนั้นสิ่งที่เสิ่นเจ๋อพูดเป็นเรื่องเพ้อเจ้อทั้งหมดงั้นสิ?
และในตอนนั้นนั่นเอง ประตูถูกผลักเปิดออกอย่างแรง เสิ่นเจ๋อที่กำลังเมาถือขวดเหล้าเดินโซเซเข้ามา และพูดเสียงดังเอะอะ โดยไม่กลัวว่าเสิ่นเซียวเหยาที่นอนเป็นผักแบบนี้จะตื่นขึ้นมา
“ซีซี ผมขอโทษนะที่ผมเพิกเฉยคุณ วันนี้ผมยุ่งมาก เลยไม่ได้รับโทรศัพท์คุณ”
ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาฉีกหน้าอีกฝ่าย เย่ชิงซีเลยทำได้เพียงอดทนกับความขยะแขยง และแสร้งทำเป็นเข้าใจ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้โทษคุณ”
เสิ่นเจ๋อยกขวดเหล้าขึ้น ดื่มเข้าไปอึกนึง จากนั้นยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ แล้วพูดว่า “ผมว่าแล้ว คุณรักผมขนาดนี้ จะต้องเข้าใจผมแน่นอน”
เย่ชิงซีกำหมัดแน่น อดทนจนเส้นเลือดตรงขมับปูดนูนขึ้น “ดึกมากแล้ว มีเรื่องอะไรไว้คุยกันวันพรุ่งนี้เถอะ...”
หลังจากพูดจบ กลับเห็นว่าเสิ่นเจ๋อล็อกประตู ปิดไฟ และเดินเข้ามาใกล้เย่ชิงซี
เย่ชิงซีถอยหลังออกไปด้วยความตื่นตระหนก “เสิ่นเจ๋อ คุณจะทำอะไรน่ะ”
“ช่วงเวลาค่ำคืนของวันแต่งงานมีค่ามาก อย่าปล่อยให้มันเสียเปล่าน่า”
มุมปากของเสิ่นเจ๋อมีรอยยิ้มชั่วร้าย กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมา ทำเอาเย่ชิงซีตกใจจนถอยหลังออกไปหลายก้าว
เขาไม่ได้เห็นเสิ่นเซียวเหยาอยู่ในสายตาเลยจริง ๆ ถึงขนาดกล้าคิดจะทำอะไรพี่สะใภ้ของตัวเองต่อหน้าเขา!
เย่ชิงซีโกรธจนตัวสั่น เธอออกแรงผลักเสิ่นเจ๋อ “มีสติหน่อย! อย่าลืมแผนของเราสิ”
ไม่คิดว่าเสิ่นเจ๋อจะทำตัวไร้ยางอายถึงเพียงนี้ “ผมเปลี่ยนใจแล้ว ขอเพียงคุณท้องลูกของผม ก็สามารถสืบทอดตระกูลเสิ่นได้เช่นกัน”
เย่ชิงซีไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ตอนที่เธอกำลังจะสู้สุดชีวิตนั้น เธอก็พบว่าเสิ่นเจ๋อไม่ขยับแล้ว
เธอเงยหน้าขึ้นอย่างงุนงง ก็เห็นสีหน้าของเสิ่นเจ๋อเต็มไปด้วยความกลัวราวกับเห็นผี ขณะมองไปทางด้านหลังเธอ
“พี่ พี่ใหญ่...”
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
“อ๊า… ” ตาของนางหลับพริ้ม สะดุ้งเมื่อแท่งหยกถูกดันเข้ามา น้ำเสียวคัดหลั่งออกมาอาบชุ่มพุ่มขนรอบโคนอวัยวะเพศของจางเยี่ยนเฟย ขยับเข้าออกในซอกกลีบของนางเป็นจังหวะ “อ๊า… เสียวมาก รูของเจ้าหนีบแรงเหลือเกินเมียข้า” จางเยี่ยนเฟยขยับเอวเป็นจังหวะ ใบหน้ากดลงแนบซุกสองเต้าอวบขาวราวกับหยวก กระเพื่อมส่ายตามแรงกระเด้า เชยชมปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย ทั้งดูดเลียสลับบีบเคล้นไปมาจนปลายปทุมชูชัน แข็งโด่แดงเรื่อขึ้นมาเป็นสีทับทิม “อ๊า… ท่านพี่ ข้าเสียว… ซี้ดด… ดูดนมข้าสิ… ข้าชอบโดนดูดนม… ข้าชอบให้ท่านเลียหัวนม” สองมือของเยี่ยนเหนียงบีบขยำปทุมถันอวบใหญ่ของตัวเอง บีบจนหนั่นเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาจากซอกนิ้ว เคล้นยอดปทุมที่กำลังเบ่งบวมชูชัน บีบป้อนใส่ปากสามีดูดเลียจนปลายยอดแฉะชุ่มไปด้วยน้ำลายเหนียวๆ “นมเจ้าใหญ่มาก… สวยมาก… ข้าชอบที่สุด” สามีชราเล้าโลมให้อย่างเร่าร้อน ทำเอาเมียสาววัยคราวลูกร้องครางครวญบิดตัวไปมาอยู่ใต้ร่างด้วยความซ่านเสียว
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
เพราะชาติก่อนคุณหมอสาวโง่เขลาเชื่อมั่นในความรัก จึงถูกวางยาพิษจนตาย ทว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับเป็นสวีอี้หลิง บุตรสาวของท่านโหวซึ่งนางเองก็ถูกวางยาเช่นกัน การกลับมาเกิดใหม่ในครั้งนี้นางจะแก้ไขชะตาของคุณหนูที่น่าสงสารคนนี้ให้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นให้ได้ สวีอี้หลิงคนนี้จะไม่คิดใส่ใจสามีที่ตนเองไม่ได้เต็มใจรับเป็นอันขาด ทว่าต่อให้ไม่สนใจ ถึงอย่างไรนางก็ต้องเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้มากความสามารถ ดังนั้นนางจะเป็นสตรีเรือนหลังที่เอาแต่จมทะเลน้ำตา และอ่อนแอไม่สู้คนไม่ได้! ต่อให้สามีไม่รักนางหรือชิงชังนางก็ช่าง นางเองก็มิได้ต้องการเขาเป็นสามีสักหน่อย แค่เพียงมอบหนังสือหย่าให้เท่านั้น สวีอี้หลิงก็พร้อมจากไปทันที ชีวิตสองชาติภพนางจะไม่ยอมให้ใครหลอกอีกแล้ว!
เทกันแล้วจะกลับมาเยกันอีกทำไม! นาชาเจ็บแล้วจำอย่าหวังว่าจะมาฟันเธอได้ง่าย ๆ อีก ทิ้งกันเก่งนักอย่ามาเสียดายคลานกลับมาเป็นหมาหวงก้างก็แล้วกัน ด้วยความจำเป็นนาชาจึงต้องขายตัวให้เควิล หลังจากนั้นเธอกับเขาบังเอิญพบกันในฐานะคนกันเอง เขาดีกับเธอจนทำให้เธอหลงรักและเข้าใจว่าเขาก็รักเธอ แต่วันหนึ่งเขากลับเทเธอไปอย่างไม่ไยดี หลังเสียใจอย่างหนักวันหนึ่งเขาก็กลับมาและทนไม่ได้ที่เห็นเธอกับเพื่อนสนิทของเขากำลังจะคบกัน!
หนานซ่งเป็นภรรยาที่ดีมาสามปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้หยูจินเหวินตกหลุมรักเธอได้ และยังต้องการหย่ากับเธอเพื่อผู้หญิงตีสองหน้าเก่งคนหนึ่งด้วยซ้ำ ช่างเถอะ จะหย่าก็หย่าเลย ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว เธอลบร่องรอยของตัวเองทั้งหมด หายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นพลิกผันกลับอย่างสง่างามและกลายเป็นคู่หูในฝันของเขา หนานซ่งมองสามีเก่าของเธออย่างเย็นชา "อยากร่วมมือกับฉันเหรอ คุณเป็นใครกัน" มีผู้ชายจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะโดดเด่นคนเดียว ต่อมาหยูจินก็ตามจีบภรรยาเก่าของเขาจากนั้นพบว่า - หัวหน้าแฮ็กเกอร์คือเธอ เชฟชื่อดังระดับนานาชาติคือเธอ หมอระดับนานาชาติชื่อดังคือเธอ ปรมาจารย์การแกะสลักหยกคือเธอ... ล้วนเป็นเธอ! เมื่อเห็นว่าเส้นทางตามจีบภรรยาของเขายิ่งลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ หยูจินเหวินก็สติแตก! คุณมีตัวตนอีกมากเท่าไรที่ฉันไม่รู้? - - หนานซ่ง: ใจเย็นๆ ฉันเก่งในทุกๆ ด้าน ตามจีบต่อเลย