ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ทำไมต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นง่อยอย่างเธอด้วยล่ะ.. ------------------ เขากอดเธอแน่น จูบหนักหน่วงขึ้น เรียกว่าแทบจะสูบเอาวิญญาณออกมา จูบจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอด “หายใจไม่ทันเหรอ” ถามเสียงนิ่ง จ้องใบหน้านวลไม่กะพริบ “ตอบผมสิ” คะยั้นคะยอขอคำตอบเมื่อเธอเอาแต่อ้ำอึ้ง ไม่กล้าจะสบตาด้วย “..ค่ะ” ตอบอย่างขัดเขิน “มองหน้าผมให้เต็มตาแล้วค่อยตอบสิหนูเล็ก” ไม่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือไปจับปลายคาง รั้งใบหน้าเธอให้หันมามองตน.. แต่ใบหน้าเรียวแดงซ่านช่างน่ารักเหลือเกิน อดใจไม่ได้ต้องโน้มไปหาและจูบเสียอีกที หอมอีกสองฟอด “เด็กเลี้ยงแกะ!” แล้วตำหนิเสียงขรึม แววตาวาว คนถูกดุเหลือบสายตามองโต้ ทั้งเขินทั้งงง ไม่เข้าใจว่าตนกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้อย่างไร
บทที่ 1
สุทธิดาส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่เดินเข้ามาในบ้าน แล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวแต่เธอกับเขาก็ไม่ได้รักกัน พวกเธอแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่ ส่วนเหตุผลนั้นไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร
แต่เธอก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเขาตามใจมารดา โดยมีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนกับท่านสองข้อ ข้อหนึ่งคือให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนเกือบจะพิการ และข้อสองคือถ้าการแต่งงานครั้งนี้จบลงด้วยการหย่าร้าง มารดาจะไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของเธออีก
เมื่อท่านยินดีทำตามเงื่อนไขเธอจึงตกลงรับข้อเสนอ และตั้งใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะทำตัวให้เจ้าบ่าวเอือมระอา ขอหย่าภายในหนึ่งปีให้ได้
“คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพีจะมารับหนูเล็กไปดูเรือนหอ ให้หนูเล็กแต่งตัวรอ”
“ใช่ครับ” ปฐพีตอบหญิงสาว มองสำรวจเธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยืดรัดรูป “คุณยังไม่ได้เตรียมตัวอีกเหรอ”
“ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง “หนูเล็กคิดว่าคุณพีไปคนเดียวน่าจะดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ มันเป็นเรือนหอของเรานะ” เขาก็ไม่ได้อยากมารับเธอไปด้วยหรอกนะ.. แต่เพราะมันเป็นบ้านที่เขากับเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันหลังจากแต่งงาน จึงไม่อยากตัดสินใจคนเดียว
“ความจริงคุณพีต่างหากที่อยากแยกไปอยู่ส่วนตัว ดังนั้นคุณพีก็เลือกเถอะค่ะ ขอแค่มีห้องนอนส่วนตัวให้หนูเล็กสักห้องเพราะหนูเล็กเป็นคนนอนไม่เป็นเวลา ถ้าเป็นชั้นล่างจะสะดวกกับหนูเล็กมากที่สุดค่ะ” เหลือบมองที่ขาตัวเองให้เขารู้จุดประสงค์
เหมือนถูกเธอประชดใส่เรื่องเรือนหอ แต่จะให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของเธอเขาก็ไม่เอาเหมือนกัน ต้องอยู่ในสายตาของพ่อตาแม่ยาย เขาอกแตกตายกันพอดี
และพวกท่านอาจต้องผิดหวังในตัวเขา หรือโกรธเกลียดเขาไปเลย ถ้าเขาเผลอตวาดใส่ลูกสาวสุดที่รักของพวกท่านให้ได้ยิน
“ถ้าผมให้หนูเล็กไปอยู่ที่บ้านผม หนูเล็กจะโอเคไหม”
“ไม่โอเคเลยค่ะ” เธอตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด และไม่คิดจะถนอมน้ำใจเขา เพราะตั้งใจจะทำตัวให้เขาเบื่อมากกว่าให้เขาชอบอยู่แล้ว “หนูเล็กไม่ง่อยก็เหมือนง่อยแบบนี้ จะให้ไปอยู่เป็นภาระของคนอื่นคงไม่ดีหรอกค่ะ”
“ผมก็ไม่อยากมาอยู่บ้านของคุณเหมือนกัน เพราะงานของผมทำให้ผมต้องเข้าสังคม กลับบ้านไม่เป็นเวลา มันคงดูไม่ดีในสายตาของคุณพ่อคุณแม่ของคุณ” เขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพื่อเธอ ถ้าเธอรับได้ก็อยู่กันไปเรื่อย ๆ แต่ถ้ารับไม่ได้ก็ขอหย่ามาซะ เขาจะรีบเซ็นใบหย่าให้ทันที แต่จะไม่เป็นฝ่ายพูดเรื่องหย่าก่อนเด็ดขาด เพราะไม่อยากมีปัญหากระทบกับธุรกิจและกับบิดา
“โอเคค่ะ เพื่อไม่ให้ใครได้เปรียบเสียเปรียบ การแยกไปอยู่ต่างหากก็เป็นทางออกที่ดีค่ะ ใช้ชีวิตกันสองคนโดยไม่มีครอบครัวมาวุ่นวาย มันจะดีกับเราทั้งสองฝ่ายจริงไหมคะคุณพี”
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขาค่อนข้างพึงพอใจกับรูปร่างหน้าตาของเธอ ยอมรับอย่างไม่มีอคติว่าเธอสวยผิดจากมารดาและพี่สาวคนละเรื่อง เพราะเธอได้ความสวยมาจากย่าทวดที่เป็นสาวฝรั่งเศสมาเต็ม ๆ
แต่!.. ถ้าเธอแข็งแรงปกติดีเหมือนพี่สาวของเธอ เขาคงจะรู้สึกดีกว่านี้มาก.. แต่ตอนนี้เขาสนใจคำพูดชวนคิดของเธอมากที่สุด
“วันนี้ผมมีนัดช่วงเย็น คงไม่สะดวกถ้าต้องเสียเวลารอให้คุณแต่งตัวออกไปด้วยกัน เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะแวะมารับคุณอีกครั้ง ไปดูเรือนหอและเปิดอกคุยกันดีไหม” ในเมื่อเธอเอ่ยคำพูดมีนัยยะออกมาก่อน เขาก็ไม่รอช้าที่จะตอบสนอง
“น่าสนใจค่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ขอฝากตัวให้คุณพีดูแลสักวันนะคะ”
“ยินดีครับ” ปฐพีคุยกับหญิงสาวอีกสองสามประโยคก็บอกลาต่อกัน
ช่วงบ่ายวันต่อมา
ปฐพีมองหญิงสาวที่เดินเข้าไปในเรือนหอราคาสี่สิบล้าน ที่เขาทุ่มเงินซื้อเพื่อความสะดวกสบายด้วยความสนใจ.. เขาจะพอใจมากแค่ไหนนะ ถ้าเธอเดินได้ปกติแบบนี้ตลอดเวลา.. แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเซ็ง ๆ เมื่อคิดยังไม่ทันจบเธอก็ลงไปนั่งกองกับพื้น
“ผมอุ้มดีกว่า” เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วย่อตัวลงทำท่าจะอุ้ม
“อย่ามาช่วยหนูเล็กเพราะความรู้สึกสมเพชเวทนา คุณพีเดินดูรอบ ๆ บ้านไปก่อนเลยค่ะ หนูเล็กช่วยตัวเองได้ ไม่ต้องมาสนใจหนูเล็ก”
“อย่าดื้ออย่ารั้นสิ มันเสียเวลางานของผมนะ” เปล่งวาจาหงุดหงิด ทำท่าจะอุ้มเพื่อตัดปัญหา
“หนูเล็กก็สันดานแบบนี้แหละค่ะ คุณพีคงต้องทำใจยอมรับให้ได้ถ้าคิดจะแต่งงานกัน” เขาเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา เธอจึงแสดงความก้าวร้าวออกไปบ้าง ปัดมือที่จะอุ้มออกไป
ปฐพีมองหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน รู้สึกผิดหวังที่เคยคิดว่าเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ ว่านอนสอนง่าย แต่จริง ๆ แล้วกลับดื้อแพ่ง เอาแต่ใจ พูดจาหยาบคายอย่างร้ายกาจ
“คุณอายุเท่าไหร่”
“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”
“ผมสามสิบห้า.. อายุเราต่างกันเกือบสิบปี ควรแล้วเหรอที่พูดคำว่าสันดานออกมา” เอ่ยเสียงเรียบแต่สายตาตำหนิชัดเจน
เขาต้องปรามเธอ ไม่ใช่ยอมให้เธอมามีอำนาจเหนือกว่า เพราะการแต่งงานครั้งนี้ เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมด
“หนูเล็กไม่ได้ว่าคุณพีนี่คะ หนูเล็กว่าตัวเองต่างหาก แต่ถ้าปากของหนูเล็กทำให้คุณพีลำบากใจ ก็ต้องขอโทษด้วย คุณพีคงต้องทำใจแล้วค่ะ เพราะถ้าแต่งงานกันแล้วคงได้ยินบ่อยขึ้น” ถ้าทนไม่ได้ก็รีบหย่าให้หนูเล็กนะคะคุณพี หนูเล็กจะได้เป็นอิสระอย่างถาวร จะได้เลิกเล่นละครตบตาว่าเป็นโรคประหลาด เดินได้บ้างไม่ได้บ้างแบบนี้ เธอคิดในใจใบหน้าอมยิ้ม
“หนูเล็ก” ปฐพีเรียกเสียงขรึม
“ขาคุณพี” เธอขานรับทำตาปริบ ๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจ “คุณพีอยากพูดอะไรก็พูดมาได้เลยนะคะ ไหน ๆ ที่นี่ก็มีแต่เราสองคนอยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจใคร เต็มที่ได้เลยค่ะ”
"ณัฐวรา" สถาปนิกสาวสวยแม่ม่ายลูกสอง ความน่ารักของเธอถูกตาต้องใจประธานคนใหม่อย่างแรง เขารุก ๆ และรุก แล้วเธอจะหนีทำไม ในเมื่อหัวใจก็เรียกร้องต้องการ ก็เขาตรงตามสเป็กซะขนาดนั้น สูงใหญ่ บึกบึน แถมเป็นลูกครึ่งด้วยสิ คงหนีไม่พ้นเขาแน่ ๆ "เควิน" ---------------- เหตุการณ์บางอย่างทำให้ "สินี" ต้องล้มเหลวกับชีวิตคู่ เธอเริ่มมองเขาที่เคยเป็นกำลังใจและให้ความช่วยเหลือเธออยู่ตลอดเวลา จนมันพัฒนามาเป็นความรักครั้งใหม่ในระยะเวลาสั้น ๆ "นภดล" ผู้ชายที่แอบเฝ้ามอง แอบหลงรักเธอมาตลอดเวลาห้าปี ------------------------------- หญิงสาวฟุบตัวลงกับอกแกร่งอย่างเหนื่อยหอบ เพราะงัดกลยุทธ์ออกมาพิชิตใจเขาจนหมดสิ้น “เควี่คะ” เรียกเขาเสียงหอบ “ว่าไงครับฮันนี่” เขาลูบศีรษะเธอแผ่วเบา “ถูกใจกับของขวัญมั้ยคะ” เธอถามเพราะอยากรู้ว่าตัวเองทำได้ดีพอมั้ยสำหรับครั้งแรก “ถ้าบอกว่าไม่ถูกใจจะขอแก้ตัวมั้ยครับ” แล้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อถูกค้อนใส่ “ถูกใจที่สุดเลยครับ ให้ผมบ่อย ๆ นะ ผมรับได้ทุกโอกาส ทุกเทศกาลเลยนะครับ นะครับฮันนี่” เขาอ้อนวอนขอ “ค่ะ ถ้าคุณทำตัวน่ารักกับน้ำผึ้งนะคะ” “ผมจะทำตัวน่ารัก และเป็นสามีที่ดีของคุณภรรยานะครับ” “สามีภรรยาอะไรคะ พูดแบบนี้น้ำผึ้งเขินนะ” แล้วขยับตัวจะลงไปนอนบนที่นอน แต่เขารั้งไว้ไม่ยอมปล่อย “นอนกับอกผมนี้แหละ ไม่ต้องกลัวว่าผมจะหนัก เพราะตัวคุณเบาอย่างกับนุ่น” แล้วกอดเธอกระชับขึ้น “ไม่เอาค่ะ ขอน้ำผึ้งนอนบนเตียงแล้วซบอกคุณดีกว่า อุ่นดี”
ชติรสรีบพลิกตัวหันหลังให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาผละจากเธอไปยืนอยู่ข้างเตียง ควานมือไปด้านหลังเพื่อหาผ้าห่มมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตนให้พ้นจากสายตาร้อนแรงสีน้ำตาลเฮเซลคู่นั้น แต่ให้ตายเถอะผ้าห่มมันหายไปไหนวะ! ชายหนุ่มกอดผ้าห่มไว้กับอก มองทรวดทรงอวบอัดที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน เธอคือผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติในสายตาของเขาจริงๆ คิดไปคิดมาความต้องการที่เพิ่งสงบลงไปก็เริ่มตื่นตัวอีกครั้ง เขารีบคลี่ผ้าห่มคลุมร่างให้เธอแล้วแต่งตัวเพราะกลัวอดใจไม่ไหว กลัวจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานจนเข็ดขยาด “ผมไปก่อนนะยอดรัก” เขาเกี่ยวร่างที่ตะแคงหันหลังให้ด้วยมือข้างเดียว แล้วโน้มหน้าไปกระหน่ำจูบที่เรียวปากอิ่มนั้นอย่างเสน่หา ก่อนจะออกไปจากห้องเขายังหยิบโทรศัพท์ของเธอมากดเข้าหาเบอร์ตัวเอง และอดไม่ได้ที่จะรั้งร่างบางมากอดแนบอกและดูดดื่มความหวานของเรียวปากอย่างอาลัยอาวรณ์ “อย่าลืมสัญญาของเราล่ะ” เธอเน้นย้ำเมื่อเขาจะจากไป เขามองร่างที่กอดกระชับผ้าห่มนวมเอาไว้ด้วยความรักใคร่อย่างเปิดเผย “ผมจะรักษาสัญญาอย่างเคร่งครัดถ้าคุณไม่ผิดคำสัญญา” “เราควรทำหนังสือสัญญาต่อกัน” “ไม่จำเป็น หน้าที่ของคุณคือเป็นตัวแทนของลิก้า หน้าที่ของผมคือห้ามยุ่งกับลิก้า ดังนั้นคุณและผมแค่ทำหน้าของตัวเองอย่างเคร่งครัดหนังสือสัญญาก็ไม่มีความหมาย” “ถ้าฉันรู้ว่าคุณยุ่งกับพี่สาวของฉันทั้งที่ฉันยอมคุณถึงขนาดนี้ เราได้เห็นดีกันแน่” เธอข่มขู่ “ผมไม่โง่เสียคุณไปหรอกยอดรัก คุณเด็ดกว่าเธอเป็นไหนๆ” “อย่ามาหยาบคายกับฉัน ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” เธอหยิบหมอนปาใส่คนปากเปราะนัยน์ตาลามกด้วยความอับอายระคนโกรธแค้น
อดีตนักดนตรีรูปหล่อพ่อรวยที่ผันตัวเองมาเป็นนักธุรกิจเต็มตัวเพื่อสืบทอดกิจการของครอบครัว สามปีที่เขามัวแต่เรียนรู้เรื่องงานที่ไม่ถนัดจนต้องปล่อยวางเรื่องความรัก ตอนนี้เขาพร้อมแล้วที่จะรับมือกับมัน แต่ให้ตายเถอะ! ทำไมผู้หญิงแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถวิลหาได้เหมือนเธอคนนั้นเลยสักคน ตอนนี้เธออยู่ไหน ทำอะไรอยู่นะ เขาอยากเจอเธออีกสักครั้ง และครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือเด็ดขาด เชิญพบกับความรักของพี่โฉดผู้น่ารักกับน้องแนนผู้ใสซื่อ(จากบัญชารักจากหัวใจ)ได้ในเล่มนี้เลยค่ะ
เขาคือเจ้าของฟาร์มนกกระจอกเทศที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของโลก ส่วนเธอคือหญิงสาวที่เขารับมาทำงานด้วยเพราะถูกน้องชายขอร้อง อะไรจะเกิดขึ้น? เมื่อคนที่เขาคิดว่าขี้เหร่นักหนากลายเป็นนางฟ้าเดินดินที่อยากครอบครอง
“เป็นอะไร หน้ามืดเหรอ” เขาตีหน้าเครียดถามไถ่ เก็บซ่อนอาการขำขันด้วยความเอ็นดูเอาไว้มิดชิด เธออายจนต้องยกมือปิดหน้า ซ้ำยังบิดตัวซุกหลบกับอกแกร่งเพราะกลัวจะตก “คุๆๆๆ คุณ..คุณไคปล่อยครีมลงเถอะค่ะ” “ไม่ปล่อย” “ทำไมล่ะคะ” “ก็ไม่อยากปล่อย ตั้งแต่แต่งงานกันมาเรายังไม่เคยทำตัวเป็นสามีภรรยากันเลย ผมก็อยากอุ้มภรรยาดูบ้างไม่ได้เหรอ” “ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เวลานี้ ตอนนี้คุณไคไม่สบายอยู่นะคะ ปล่อยครีมลงก่อนดีกว่าค่ะ อุ้มของหนักมากๆ เดี๋ยวยิ่งปวดหัวนะคะ” เธอแก้ตัวบ้าบออะไรของเธอเนี่ย ทำไมยิ่งฟังยิ่งน่ารักน่าฟัด พาให้หมั่นเขี้ยวนัก
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"