เขา...หนุ่มขี้อายแสนจริงใจ เธอ...สาวมั่นไม่แคร์โลก
เขา...หนุ่มขี้อายแสนจริงใจ เธอ...สาวมั่นไม่แคร์โลก
“ไหนเงินทอนกูล่ะ” ต่อตะโกนดังลั่นเพื่อแข่งกับเสียงเพลงภายในผับ มินสก์ไม่ได้ยินว่าเพื่อนพูดอะไรแต่จากการอ่านปากและอยู่กับมันมาเกือบสี่ปีเขาก็รู้ว่ามันทวงเงินทอนสิบห้าบาท !!!
ทำไมต่อ หรือนายตรีวิทย์ถึงขี้หวงนักเอาไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังตอนนี้มาทำความรู้จักเพื่อนสนิทสุดฮอทของต่อกันดีกว่า
ต่อเรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเขามีเพื่อนสนิทห้าคนซึ่งทุกคนล้วนหล่อ รวย มีพร้อมทุกอย่างมีก็แค่เขาที่ไม่มีอะไรเลยและเหมือนจะเป็นแกะดำที่เข้ากับใครไม่ได้…แต่ก็ไม่ใช่
เพื่อนแท้คือคนที่รับข้อด้อยของเราได้ซึ่งไอ้ห้าคนนี้ก็เป็นเช่นนั้น ถึงมันจะแดกดันค่อนแคะเรื่องที่เขาขี้หวงหรือขี้งกแต่ก็เป็นแค่เรื่องขำๆ ไม่ได้ซีเรียสอะไรและที่สำคัญเขาก็รู้ตัวดีว่าเป็นแบบที่พวกมันพูดทุกคำก็เขาไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง อะไรประหยัดได้ก็ต้องประหยัด
วันนี้คือวันเกิดมินสก์ หนุ่มหล่อมาดเนี้ยบปิดผับหรูที่ทองหล่อเพื่อเลี้ยงเพื่อนๆ โดยเฉพาะ ต่อยืนยันหนักแน่นว่าต้องหารค่าเหล้าถ้าไม่หารก็จะไม่มาเพราะพวกมันชอบอ้างว่าเขามีน้อยกว่าเอะอะก็จะออกให้เปย์ให้ ถึงจะจนแต่ก็ไม่เคยเอาเปรียบใครและการเป็นผู้รับอยู่ข้างเดียวมันลำบากใจเอามากๆ
“ได้คุยกับลูกพีชบ้างป่ะ” ปั้นจั่นถามเพื่อน
“คุยตอนเขาสั่งกาแฟไง” ต่อผู้แสนซื่อ (บื้อ) ตอบแบบชัดถ้อยชัดคำด้วยความภาคภูมิใจ พรรัมภาหรือลูกพีชคือสาวอักษรสุดป๊อปที่ต่อหมายปองรวมถึงผู้ชายอีกค่อนมหาวิทยาลัย
“แบบนั้นเขาไม่เรียกคุยเขาเรียกสั่ง การคุยคือการสนทนากันไปมาไอ้ต่อ” กังหันหนุ่มสุดล่ำที่หน้าตาเหมือนปั้นจั่นเป๊ะแทรกขึ้นมาด้วยความเหนื่อยหน่าย
“แล้วจะให้กูคุยอะไรวะ”
“คุยอะไรก็ได้ หัวข้อโง่ๆ เรื่องอากาศก็ยังดี” กังหันหนุ่มเลือดร้อนเสนอ
“คุยแบบนั้นอย่าคุยเลย อายหมามัน” ปั้นจั่นแฝดคนพี่พูดอีกรอบ
“ถ้ามึงสองคนเก่งนักก็บอกกูหน่อยว่ามึงคุยอะไรกับผู้หญิงวะ”
“ส่วนมากไม่ค่อยคุย ทำอย่างเดียว” ปั้นจั่นกับกังหันตอบพร้อมกัน ต่อมองเพื่อนแฝดด้วยความหมั่นไส้ปนอิจฉานิดๆ เพราะมันสองคนเป็นนักกีฬาว่ายน้ำไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าหุ่นมันล่ำแค่ไหน
ยิ่งบวกหน้าตาสไตล์เกาหลีเถื่อนๆ เข้าไปอีกผู้หญิงที่ไหนก็ชอบได้ไม่ยากแล้วทั้งสองคนก็รวยแบบสุดๆ มันมีทั้งรถยนต์ทั้งบิ๊กไบค์บ้านช่องก็ใหญ่โตยังกับวัง…สาวคนไหนเมินไอ้สองแฝดก็บ้าแล้ว
“เออ กูไม่ได้มีพร้อมแบบพวกมึงไง” ต่อตอบเนือยๆ เขาไม่ได้โมโหหรือน้อยใจเขาชินแล้วกับความรู้สึกเป็นรองหรือไม่มีอะไรเลย
“ไม่เกี่ยวเลยไอ้ต่อไม่เคยได้ยินเหรอ คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง” ครูส ลูกครึ่งที่รูปร่างกำยำสูงใหญ่ไม่แพ้กันเข้ามานั่งล้อมวงอีกคน
“เวลาลูกพีชมาอยู่ใกล้ๆ กูเหมือนจะอ้าปากไม่ได้” ต่อยอมรับแบบเซ็งๆ ในขณะที่เพื่อนทั้งห้าคนมีผู้หญิงควงไม่เคยขาดแต่เขายังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนพอตกหลุมรักก็ดันเล่นของสูงเป็นดาวประจำคณะแล้วจะเอาอะไรไปแข่งกับคนอื่นได้ เขาไม่มีรถยนต์ ไม่มีบ้านหลังใหญ่ ไม่มีความสามารถพิเศษด้านกีฬาหรือดนตรีขนาดที่พอไปแข่งขัน ให้เล่นแบบงูๆ ปลาๆ เอาสนุกก็เล่นได้แหละ
“เวลาเขามาสั่งกาแฟชวนคุยเรื่องคุกกี้สิ ถามว่าชอบรสไหนไม่ก็ถามว่าชอบกินขนมอะไร” ปั้นจั่นแนะนำ
“ขอบใจนะมึง กูจะลองดูแล้วกัน” ต่อบอกขอบคุณเพื่อนแล้วดื่มน้ำสีดำจนหมดแก้วแต่นั่นไม่ใช่เหล้าหรอกนะถึงสีจะคล้ายกันก็เถอะ ต่อไม่ดื่ม ไม่สูบ เที่ยวบ้างตามโอกาส
จริงๆ ตรีวิทย์เป็นผู้ชายที่ดีพร้อมคนหนึ่งเลยทีเดียวแต่ไม่รู้ตัว เขาเป็นคนอ่อนน้อม สุภาพ มีน้ำใจและไม่เคยเอาเปรียบคนอื่น ใครออกปากให้ช่วยอะไรต่อยินดีและทำด้วยความเต็มใจเสมอ ถ้าเขาตัดความน้อยเนื้อต่ำใจเรื่องฐานะออกไปได้เขาจะรู้ว่าตัวเองก็มีดีไม่แพ้เพื่อนๆ หรือคนอื่นๆ
“ไม่ก็นี่เลย” มินสก์เจ้าของวันเกิดกลับมาเข้าแก๊งเพื่อนสนิทหลังจากไปพูดคุยกับแขกที่มาร่วมงาน
“บอกลูกพีชดิว่าเกมนี้น่ารักมากแถมได้รางวัลเกมยอดเยี่ยมประจำสัปดาห์นี้ด้วยกูว่าลูกพีชต้องชอบแน่ๆ หรือถ้าไม่ชอบเขาก็ต้องแกล้งชอบเพื่อเอาใจมึงไอ้ต่อ” มินสก์พ่อหนุ่มไอทียื่นมือถือให้เพื่อนดู มันเป็นเกมใบ้คำที่มีรูปประกอบหวานแหวว
“ทำไมเขาต้องแกล้งชอบเพื่อกูวะ” ต่อถามด้วยความสงสัย
“ไอ้ต่อ พวกมึงด้วยนักรักชั้นยอดของมหาลัยมึงไม่สังเกตกันเลยเหรอว่าลูกพีชไม่เคยเข้ามานั่งในร้านตอนกลางวันสักครั้งตอนที่พวกมึงๆ ทั้งหลายอยู่กันครบ ลูกพีชจะมานั่งแค่ตอนหัวค่ำตอนไอ้ต่อเข้ากะมึงว่ามันบังเอิญไหมที่ลูกพีชทำแบบนี้มาเป็นปีๆ แล้ว” มินสก์กอดอกแล้วกวาดตามองเพื่อนแบบผู้อยู่เหนือกว่า
“เออว่ะ” ครูส พ่อหนุ่มตาน้ำข้าวตบโต๊ะดังปัง
“จริงว่ะไอ้ต่อ” สองแฝดตบไหล่เพื่อนคนละข้าง ต่อแทบจะร่วงจากเก้าอี้
“ลูกพีชต้องชอบมึงแน่ๆ ไอ้ต่อ” มินสก์ส่งยิ้มของผู้ชนะให้เพื่อนทั้งกลุ่ม
“มาได้สักทีไอ้เวร” มินสก์ลากเพื่อนรายสุดท้ายมาเข้าวง มันคือไอ้สิบรถคุณชายหล่อลากไส้และมาสายเป็นประจำ
“รถติด ขอโทษที” สิบรถบอกเพื่อนรวมๆ ทีเดียว
“แล้วนั่งประชุมอะไรกันหน้าตาจริงจัง” ชายหนุ่มถามส่วนมือก็คว้าแก้วมาใส่น้ำแข็งเพื่อชงเครื่องดื่มให้ตัวเอง
“เรื่องลูกพีช” ทั้งห้าคนประสานเสียง
“ยังไม่ปิดจ๊อบกันอีกเหรอ”
“จะปิดได้ไงยังไม่ทันเปิดเลย” ต่อบอก
“ก็เปิดดิรอไรวะ มึงอย่าทำให้เพื่อนๆ ในกลุ่มเสียชื่อดิไอ้ต่อพวกกูนี่ตัวพ่อเรื่องล่อหญิงทั้งนั้นนะโว้ย” สิบรถ ชายหนุ่มที่แก่สุดในกลุ่มตบหลังให้กำลังใจเพื่อน แน่นอนคุณสมบัติเพื่อนสนิทของตรีวิทย์คือหล่อและรวยแต่สิบรถต่างกับทุกคนตรงที่อายุมากกว่าใครในกลุ่มเพราะเรียนไม่จบสักทีไม่ใช่ว่าโง่หรอกนะแต่สิบรถไม่ใส่ใจเอง
“กูไม่ได้อยากล่อเขาซะหน่อย” ต่อพูดแบบเคืองๆ
“เออๆ ไม่ล่อก็ไม่ล่อ ถ้ามึงชอบเขามึงต้องคุยกับเขาไม่ใช่มานั่งอมขี้ฟันอยู่” ครูสบอก
“มาๆ แก้วนี้ดื่มให้คุณต่อผู้จะไม่ล่อลูกพีช” มินสก์บอกแล้วหนุ่มๆ ทั้งหกคนก็ชนแก้วกัน
“เชิญจ้ะ ตามสบายนะ” กอบสุขบอกด้วยเสียงสั่นๆ เพราะดำรงไม่ได้มาคนเดียวแต่พาเพื่อนมาอีกสองคน “คุณกอบจำเรื่องที่เคยบอกผมได้ไหมครับ” ดำรงถาม “จำได้จ้ะ เรื่องนั้นใช่ไหม” “คุณกอบต้องพูดให้ชัดเจนนะครับ กระซิบบอกผมคนเดียวก็ได้เพราะทุกอย่างจะเกิดขึ้นเพียงทางเดียวเท่านั้นคือคุณกอบยินยอม” “ฉันอยาก xxx” กอบสุขสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเชิดหน้าบอกอย่างมั่นใจ เธอต้องการมันและไม่ใช่เรื่องผิดบาปใดๆ ที่ผู้หญิงอยากทำแบบนี้ หากมันไม่เดือดร้อนใคร ทำไมจะทำไม่ได้ เพื่อนๆ ของดำรงไม่รีรอเมื่อคนชวนมาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
♡ แรกๆ ก็เอ็นดู หลังๆ ก็อยากให้ดูเอ็น ♡ บางส่วนจากนิยาย: กิตตินอนมองเอมิลี่แต่งตัวอย่างเพลิดเพลินแล้วความคิดซุกซนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากให้เธอใส่เสื้อผ้าเลยให้ตายสิ อยากถอดเสื้อจัง อยากถอดกางเกงด้วย ชุดชั้นในก็ไม่ต้องใส่หรอกบดบังของสวยๆ ทำไม “แล้วพี่โก้ไม่แต่งตัวเหรอคะ” “แต่ง … แต่งครับ รอเดี๋ยวเดียวนะ” กิตติต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงก่อน “พี่โก้ไม่อยากไปใช่ไหมคะ” เอมิลี่เดินกลับไปหาคนที่ยังไม่ลงจากเตียง “อยากครับ ไปสิไปกันเลย พี่แต่งตัวอึดใจเดียวก็เสร็จแล้ว” “ไม่จริงหรอกค่ะ ทำอยู่ตั้งนานกว่าพี่โก้จะเสร็จ” คำเตือน: มีการสูญเสีย มีเหตุการณ์สะเทือนใจ
หยางซูมี่บุตรีคนโตแห่งจวนเสนาบดี จำต้องแต่งเข้ามาเป็นพระชายาของอ๋องทมิฬตามบัญชาของฮ่องเต้แต่ในเมื่อนางแต่งเข้ามา สามีเฉยชา ไม่สนใจนาง ทั้งยังแต่งชายารองเข้ามา ทำไมนางต้องเอาชีวิตไปผูกกับเขาด้วย
เมื่อเด็กที่อยู่ในอุปการคุณของผู้เป็นบิดาทำท่าว่าจะเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงของเขา ภาคิม วัชรอาชา ผู้ชายที่แสนจะหยิ่งยโสจึงยอมไม่ได้ สู้ให้บิดามีนางบำเรอเป็นร้อยเหมือนกับนางในฮาเร็มของสุลต่านยังจะดีเสียกว่าให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนั้นมาร่วมสกุล เขาสลัดคู่ควงทุกคนทิ้งแทบจะทันทีแล้วหันมามุ่งมั่นกับการกำจัดว่าที่แม่เลี้ยงและจัดการลงทัณฑ์ผู้หญิงไม่เจียมตัวให้รู้สำนึกว่าอย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น วิโรษณา ดุษยา เพื่อตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ สาวน้อยไร้เดียงสาจึงต้องยอมตกเป็น ‘เมียบำเรอ’ ของผู้ชายกักขฬะไร้หัวใจโดยไม่ยอมปริปากบ่น และไม่แม้แต่จะเรียกร้องความสมเพชใดๆ จากเขา เพราะรู้ว่าในสายตาของซาตานร้าย ผู้หญิงข้างถนนอย่างเธอมีค่าไม่ต่างอะไรกับขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น “คุณภาคิม ได้โปรดอย่าทำกับปุ้มแบบนี้” “ฉันมีสิทธิ์ลงโทษเธอตามวิธีของฉันวิโรษณา” เสียงเขาแหบกระเส่า วิโรษณาดิ้นอย่างกระสับกระส่าย ทำไมเขาไม่ลงโทษเธอด้วยการเฆี่ยนตี หรือให้อดข้าวอดน้ำ ขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันก็ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ร่างกายของเธอปั่นป่วนและกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความทรมานอันแสนวาบหวาม ลิ้นร้อนดั่งไฟนาบจุมพิตทั่วทุกอณูเนื้อของดอกไม้แสนฉ่ำหวาน ก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้าไปรุกรานความอ่อนนุ่มที่นิ้วเรียวของเขาได้สัมผัสมาแล้วก่อนหน้านี้ สาวน้อยพยายามตั้งสติไม่ปล่อยการกระทำไปตามอารมณ์เร่าร้อนที่กำลังรู้สึกอยู่ แต่ลิ้นอุ่นจัดของคนแสนชำนาญก็แทรกลึกเข้าไปในความอ่อนนุ่มกลางกายด้วยจังหวะอันร้ายกาจอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยอารมณ์ร้อนแรง มือเล็กจิกลงบนที่นอนและขยุ้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านสยิวที่กำลังโรมรันกายสาวอย่างหน่วงหนัก ร่างบางกระตุกไหว คิ้วสวยขมวดนิ่วด้วยอารมณ์สะท้านซ่าน หลงใหลไปกับสัมผัสของเขาจนเผลอยกสะโพกขยับไปมาเบาๆ ปลายลิ้นหนาลากถูไถขึ้นลงตามกลีบกุหลาบแสนสวยที่เปียกชุ่มไปด้วยความฉ่ำหวาน สองขาเรียวสั่นระริกๆ เมื่อชายหนุ่มเริ่มออกแรงกดปลายลิ้นแตะต้องแรงขึ้น
เมื่อเธอโดนนอกใจจากคนที่รัก จึงหนีไปเริ่มต้อนชีวิตใหม่ที่ดูไบ และเธอก็ได้เจอกับหนุ่มอาหรับสุดแซ่บ ที่มายั่วยวนหลอกล่อให้เธอมีเซ็กส์ที่เร่าร้อนกับเขา และเขายังต้องการให้เธอท้องลูกของเขาอีก.... เรื่องย่อ.... “คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…” “ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…” “ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…” “หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…” “อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้” “ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ” “อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….” อัสลาน ราเชด บรูฮัมนี อายุ 37 ปี “อัสลาน...” หนุ่มนักธุรกิจชาวอาหรับที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยาย แต่ต้องมาคัดสรรหาเมียเพื่อจะมีลูกสืบทอดวงตระกูลตามคำสั่งของพ่อแม่ ทำให้เขานั้นเลี่ยงไม่ได้กับการที่จะหาเมียสักคนมารับหน้าที่นี้ แต่เขาดันไปถูกใจแม่สาวไทยใจแข็งเข้านี่สิ ไม่ว่าเขาจะเสนออะไรไปเธอก็ไม่ยอมที่จะมาเป็นเมียของเขาเลย เพียงเพราะว่าเขานั้นแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเท่านั้น ทำให้เขาต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเธอให้มาทำงานกับเขา ก่อนจะค่อยๆอ่อยแล้วก็รุกจัดการตะครุบเหยื่ออย่างเธอให้กลายมาเป็นนกน้อยในกรงทองของเขา…. มารียา เวทติวัตร อายุ 27 ปี “มีน มารียา…” สาวไทยหน้าคมที่มีหุ่นอวบอัดเป็นที่ยั่วน้ำลายของพวกหนุ่มนั้น กลับไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรักเอาซะเลย เธอจึงหนีจากความเสียใจแล้วมาหางานทำอยู่ที่ดูไบ...เพื่อจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ และเธอก็ได้เจอกับเจ้านายขี้อ่อย ขี้ยั่ว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปไหน เขาก็มักจะมายั่วน้ำลายทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอนั้นปั่นป่วนอยู่เสมอ จนเธอถลำตัวมีอะไรกับเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่ และเธอก็ได้รู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายแก่ที่หื่นสุดๆเลย…แต่จะหื่นแค่ไหนต้องไปตามอ่านในนิยายนะคะ
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด