จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก..ฉันเอาเธอตายแน่
จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก..ฉันเอาเธอตายแน่
ประตูห้องพักชั้นบนสุดของกาสิโนชื่อดังถูกเคาะรัวๆ ก่อนจะถูกเปิดพรวดเข้ามาโดยชายร่างสูงใหญ่ที่ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเจ้าของห้องกำลังทำอะไรอยู่
“นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”
เหนือเมฆ อธิพัฒน์โภคิน ชายหนุ่มรูปหล่อใบหน้าเรียวรับกับคางเหลี่ยมมนกำลังดี คิ้วเข้มดกดำ ดวงตาคมกริบมีเสน่ห์ จมูกโด่งจัด ริมฝีปากได้รูปสีแดงสด เงยหน้าจากหน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาวรูปร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ขึ้นมามองลูกน้องคนสนิทของตัวเองด้วยความหงุดหงิดที่ไอ้หมอนั่นเข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
พวกมันก็รู้ว่าเขาทำงานหนักจนไม่ได้ปลดปล่อยมานานนับสัปดาห์แล้ว ยังจะกล้าเข้ามาขัดความสุขของเขาอีก ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญเร่งด่วนอย่างที่มันบอกจริงๆ เขาจะกระทืบมันให้ดู
“ไอ้โต มึงมีเรื่องอะไร”
โตมรมองเจ้านายหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งแล้วเสยผมลวกๆ ดวงตาวาววับนั่นทำเอาเขาเสียวสันหลังวาบ จนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่ เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรื่องที่เขาคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ จะใช่เรื่องใหญ่ของคนเป็นเจ้านายหรือเปล่า
“เอ่อ คือ เอ่อ..”
เกิดอาการติดอ่างกะทันหัน เมื่อในห้องนี้ไม่ได้มีแค่เขากับคนเป็นนาย บนเตียงกว้างนั้นยังมีร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ที่ค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมกายเมื่อผู้ชายที่คร่อมทับร่างเธอเอาไว้ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ
“มึงรีบพูดมา”
“นายครับ เรื่องนี้..”
เหนือเมฆเหลือบตามองไปตามสายตาของลูกน้องคนสนิท ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเรื่องบางเรื่อง ไม่ควรแม้จะให้ผู้หญิงบนเตียงรับรู้
“ลีน่า คุณออกไปก่อน”
“แต่คุณยังไม่ได้นอนกับลีน่าเลยนะคะ”
ลีน่า นางแบบสาวชาวไทยที่เดินทางมาปรนเปรอเขาถึงต่างบ้านต่างเมืองร้องประท้วง นานแล้วที่เขาไม่สนใจเธอเลย อุตส่าห์มาหาถึงที่เพื่อทวงบัลลังก์คนโปรดคืน ก็ยังซวยโดนลูกน้องของเขาเข้ามาขัดขวาง
“ผมหมดอารมณ์แล้ว กลับไปก่อน ไว้วันหลังจะโทรหา”
“ก็ได้ค่ะ”
นางแบบสาวสวย ลุกขึ้นหอบเสื้อผ้าเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปใส่ในห้องน้ำ เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง จึงไม่สามารถขัดใจอะไรเขาได้ ไม่อย่างนั้นแผนการกลับมาทวงบัลลังก์คนโปรดคงล้มไม่เป็นท่า
เหนือเมฆและโตมรจึงไปคุยกันที่ห้องทำงานของเขาแทนการนั่งรอเจ้าหล่อนแต่งตัวให้เสียเวลา
“มีอะไรก็ว่ามา ถ้าเรื่องไม่ใหญ่จริง กูกระทืบมึงแน่ไอ้โต”
“ขอโทษครับนาย คนของเรารายงานว่าคนของไอ้เพชรมันลากใครมาก็ไม่รู้ครับ สองคน แต่มันดันพาเข้ามาใกล้เขตรีสอร์ตของเรา ผมกลัวว่ามันจะเอามาฆ่าแล้วทิ้งศพไว้ที่ชายป่าในเขตพื้นที่ของเราอีกครับ”
ที่ต้องกลัวเอาไว้ก่อน เพราะก่อนหน้านี้ ไอ้เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนคู่แข่งของเขา มันเสือกเอาลูกหนี้กาสิโนของมันมาฆ่าหมกป่าไว้ในเขตรีสอร์ตเปิดใหม่ของเขาที่มีเขตแดนติดกับรีสอร์ตของพวกมัน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมและกาสิโนแห่งนี้ไปเพียงไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้น
ดีที่ตอนนั้นตำรวจมีหลักฐานเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดรายทาง ว่าคนที่น่าจะเดินทางเข้ามาในเขตรีสอร์ตของเขาในช่วงเวลานั้นคือพวกมัน เขาถึงพ้นมลทินมาได้ แต่สุดท้าย พวกมันก็ใช้ทั้งเงินและอำนาจจวิ่งเต้นจนหลุดจากคดีนี้จนได้
ในตอนนั้น พ่อของเขากับพ่อของมันเกือบวางมวยกัน เพราะลูกชายสิ้นคิดของมันมาสร้างความเดือดร้อนให้ราวกับจงใจให้เขาเป็นคนผิด
ผ่านไปได้ไม่นาน มันกล้าทำแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง แปลว่ามันเองก็ย่ามใจคิดว่าไม่มีใครทำอะไรมันได้สินะ
“นานหรือยัง”
“เมื่อห้านาทีที่แล้วครับ พวกมันเพิ่งขับรถลัดเลาะชายป่าระหว่างรีสอร์ตของมันกับของเราครับ มีรถตามกันมาหลายคัน”
“ให้คนของเราซุ่มดู อย่าให้มันเอาใครมาฆ่าหมกป่าในเขตของเราได้ ถ้ามันจะทำอะไร ให้ยิงมันได้เลย เพราะถือว่าบุกรุก เรารีบไปกันเถอะ”
“นายไม่ต้องไปก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาลูกน้องไปจัดการเอง”
“ไม่ กูจะไปดูให้เห็นกับตา คนของเราพร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้วครับนาย”
“อืม ไป”
ชายป่าในเขตรีสอร์ตของคู่แข่งที่มืดสนิท มีแสงสว่างจากไฟหน้าของรถยนต์หลายคันส่องมาที่กลุ่มคนที่กำลังโรมรันพันตูใช้กำลังกับชายวัยกลางคนที่ไม่มีแม้กำลังจะต่อสู้
เสียงหมัดกระทบใบหน้าและลำตัวของชายคนนั้น ประสานกับเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้หญิงสาวสวยที่ตอนนี้ผมเผ้ารุงรัง ใบหน้าเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา
“พ่อ ไม่ อย่าทำพ่อฉัน”
เสียงร้องอ้อนวอนครั้งสุดท้ายจบลง พร้อมกับชายร่างใหญ่หลายคน โยนร่างของชายวัยกลางคนที่ใบหน้าบวมช้ำแตกยับ ร่างกายสะบักสะบอมเต็มไปด้วยเลือดลงมากองที่พื้นใกล้กับสาวสวยคนนั้น
เธอรีบถลาไปกอดประคองชายที่เธอเรียกว่าพ่อ แล้วร้องห่มร้องไห้ราวจะขาดใจ
“พ่อ พ่อขา พ่ออย่าเป็นอะไรนะ”
แต่แล้วร่างของเธอก็ลอยหวือขึ้นไปด้วยน้ำมือชายหนุ่มรูปหล่อในชุดสูทสีดำสนิทที่เพิ่งเข้ามาใหม่
“นี่หรอ ลูกสาวของมัน สวยเหมือนที่พวกมึงบอกจริงๆ ด้วย”
เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนและธุรกิจสีเทาหลายอย่างทั้งในไทยและลาว กระชากตัวลูกสาวคนสวยของลูกหนี้รายใหญ่ของพ่อขึ้นมามองหน้าชัดๆ ก็ต้องยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เพราะถึงแม้ใบหน้าของเธอจะมอมแมมไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตากลมโตนั้นจะบวมช้ำแดงก่ำ แต่เธอก็ยังสวยราวกับนางฟ้าอย่างที่ลูกน้องที่เขาส่งไปจับตัวสองพ่อลูกนี่มาที่นี่บอกเอาไว้จริงๆ
“แกจะจับฉันกับพ่อมาทำไม ปล่อยฉันกับพ่อไปนะ”
“หึ จับมาทำไมหรอคนสวย ก็ลองถามไอ้พิชาญ พ่อเธอดูสิ ว่าติดหนี้พ่อฉันเอาไว้เท่าไหร่”
สาวสวยเบิกตาโต ตกใจสิ่งที่พวกมันบอก เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อเธอเป็นหนี้ คิดมาตลอดว่าธุรกิจโรงงานทอผ้าของพ่อกำลังไปได้สวย
“ปละ ปล่อยลูกกู มึงอยากได้เงินคืนก็เอาโรงงานกูไป”
ชายวัยกลางคนใบหน้าบวมช้ำ แม้ร่างกายจะเจ็บปวดร้าวระบมจนรู้สึกเหมือนกับจะขาดใจไปในวินาทีใดวินาทีหนึ่งหลังจากนี้ แต่ก็เป็นห่วงลูกสาวสุดที่รักเหลือเกิน จึงพยายามฝืนสังขารต่อรองกับชายหนุ่มรุ่นลูกที่เป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าหนี้ผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมที่สุด
“หึ โรงงานเน่าๆ ของมึง กูเอาแน่ แต่กูจะเอาลูกสาวมึงด้วย”
“มะ ไม่ อย่ายุ่งกับลูกกู ลูกกูไม่เกี่ยว”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว พ่อเป็นหนี้ ลูกก็ต้องร่วมชดใช้ด้วย”
“โรงงานของกู ก็มีมูลค่าเกินยอดหนี้แล้ว”
พิชาญกระอักเลือดออกมากองที่พื้น พาฝันกรีดร้องเสียงหลง ดิ้นรนจนหลุดจากมือที่แข็งดังคีมเหล็ก แล้วพุ่งตัวไปกอดประคองพ่อของเธอเอาไว้
“พ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรนะคะ พ่อขา”
“ฝัน ลูกหาทางหนีไป อย่าห่วงพ่อ”
“ไม่ค่ะ ถ้ารอดต้องรอดด้วยกัน พ่อแข็งใจหน่อยนะคะ อย่าเป็นอะไรไปนะ”
พาฝันกอดร่างกายโชกเลือดของผู้เป็นพ่อพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ร่างกายบอบบางในชุดสีขาวเปรอะเปื้อนเลือดสดๆ สีแดงฉานแลดูน่ากลัว
“ไม่ต้องหาทางหนีให้ยาก ยังไงเธอกับพ่อก็ไม่มีทางหนีรอดพ้นเงื้อมมือขอฉันไปได้หรอก พาฝันคนสวย ไปกับฉันซะดีๆ มานี่”
เพชรดึงแขนคนตัวบางขึ้นมา แต่แล้วก็มีแสงจากไฟหน้ารถยนต์นับสิบคันสว่างวาบขึ้นล้อมรอบบริเวณที่พวกเขายืนอยู่ จึงต้องละมือจากแขนเรียวมากระชับปืนพกที่เหน็บเอวเอาไว้
“พวกมึงเป็นใครวะ มาล้อมกูไว้ทำไม”
เพราะแสงไฟสูงที่สว่างจ้า ทำให้เขาและลูกน้องเพียงหยิบมือ มองไม่เห็นความเป็นไปด้านหลังแสงสว่างนั้น จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคนมาใหม่ที่ท่าทางคุกคามนี้เป็นใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คงไม่ใช่คนของพ่อเขาแน่นอน
“ก็เจ้าของพื้นที่ที่มึงเหยียบอยู่นี่ไง”
เสียงดังกัมปนาทสะท้อนก้อง เพชรและลูกน้องเท่าหยิบมือจึงกระชับปืนแล้วยกปากกระบอกปืนเล็งไปทั่วบริเวณเพื่อระแวดระวังภัย
คิดหงุดหงิดในใจว่าทำไมรอบนี้มันถึงรู้ตัวเร็วนัก เขากะว่าจะเอาไอ้พิชาญมาอุ้มฆ่าหมกป่าในพื้นที่ของมัน แล้วลากลูกสาวมันเอาไปทำเมียเสียหน่อย ถ้าคราวนี้ตำรวจจับได้อีก ยังไงพ่อเขาก็มีทั้งเงินและอำนาจ สามารถวิ่งเต้นช่วยเหลือเขาได้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องกลัวอะไร
เขาตั้งใจกักขังเธอเอาไว้..ด้วยคำว่าบุญคุณ ที่ตอบแทนทั้งชีวิต..ก็ไม่มีวันหมด
เธอ..เป็นของต้องห้ามสำหรับเขา..คุณหนูผู้เอาแต่ใจ ลูกสาวเจ้านายผู้มีพระคุณ เขา..เป็นของร้อนสำหรับเธอ อยู่ใกล้แล้วมันร้อนรุ่ม บอดี้การ์ดหน้าโหดที่ขัดใจเธอไปเสียทุกอย่าง และแม้ว่าบอดี้การ์ดอย่างเขา จะอยากขย้ำเธอให้จมเขี้ยวสักเท่าไร แต่ก็ทำได้เพียงอดทน..จนกว่าจะถึงวันที่เขา..คู่ควร
ความเข้าใจผิดทำให้เขามีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับเธอ..เขาจะถือว่าเธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม และของที่เป็นของเขา จะไม่มีวันปล่อยให้ใครหน้าไหนได้เชยชมทั้งนั้น อย่าฝันจะเป็นอิสระ
ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน..ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่..จะผิดไหม
"ท่านครับ คนยังไม่ตาย ต้องการชนอีกทีไหมครับ" "จัดการเลย" เสิ่นอันหยูซึ่งกำลังจมอยู่ในกองเลือด ได้ยินคำสั่งของสามีกับหู เธอกับเขาไม่เคยเป็นสามีภรรยาที่แท้จริง และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่เคยมีลูก อย่างไรก็ตาม การแต่งงานที่ไม่มีบุตรทำให้แม่สามีกล่าวหาว่าเสิ่นอันหยูมีบุตรยาก ตอนนี้ สามีของเธอไม่เพียงนอกใจเธอเท่านั้น แต่เขาต้องการให้เธอตายด้วย! เขาก็หย่ากับเธอได้ แต่นี่เขาพยายามจะฆ่าเธอ... ในวันที่หย่ากัน เสิ่นอันหยูที่เคยรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิดนั้นก็แต่งงานกับชายอีกคนหนึ่งทันที สามีคนที่สองของเธอเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในเมือง เธอสาบานว่าจะใช้อำนาจของเขาให้เป็นประโยชน์และแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายเธอ! เดิมทีการแต่งงานของพวกเขาในครั้งนี้ควรเป็นเพียงข้อตกลงที่หาประโยชน์สำหรับทั้งสองฝ่ายเท่านั้น แต่สุดท้าย เธอกลับถูกชายที่ดื้อรั้นคนนี้ตรึงไว้กับกำแพง "เอาจริงเลยได้ไหม ผมอยากอยู่กับคุณตลอดไป"
หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
พวกเขาไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง พวกเขามองฉันและเห็นฉันเป็นเด็กผู้ชาย เป็นเจ้าชาย คนนหึ่ง พวกเขาซื้อมนุษย์อย่างฉันเพื่อตอบสนองความต้องการทางเพศ และเมื่อพวกเขาบุกเข้ามาในอาณาจักรของเราเพื่อซื้อพี่สาวของฉัน เพื่อปกป้องเธอ ฉันหมดหนทาง จึงต้องเข้าไปขอร้องให้พวกเขาพาฉันไปด้วย แผนของฉันคือหาโอกาส จะพาพี่สาวหนีไป แต่ฉันไม่คาดคิดว่าคุกของเราจะเป็นสถานที่ที่มีการป้องกันมากที่สุดในอาณาจักรของพวกเขา แต่เดิมฉันเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เป็นคนที่พวกเขาไม่ต้องการ พวกเขาไม่เคยคิดจะซื้อ เลย แต่แล้ว ราชาผู้ยิ่งใหญ่ที่ไร้ความปรานี บุคคลที่มีอำนาจที่สุดในดินแดนป่าเถื่อนของพวกเขากลับสนใจใน "เจ้าชายน้อยผู้น่ารัก" เราจะเอาชีวิตรอดในอาณาจักรที่อันตรายนี้ได้อย่างไร และเผชิญหน้ากับผู้คนที่ไม่เป็นมิตรกับเรายังไง และคนที่มีความลับอย่างฉันจะกลายเป็นทาสแห่งความต้องการทางเพศได้อย่างไร . หมายเหตุของผู้เขียน นี่คือนิยายรักแนวดาร์ก เนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่ เรตติ้งสูง 18+ เตรียมพบกับเนื้อหาที่กระตุ้นอารมณ์และเข้มข้นได้เลย หากคุณเป็นนักอ่านตัวยงของแนวนี้ที่กำลังมองหาอะไรที่แตกต่าง พร้อมที่จะอ่านแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวโดยไม่รู้ว่าจะเจออะไรใหม่ๆ บ้าง แต่ก็อยากรู้เพิ่มเติมอยู่ดีล่ะก็ รีบอ่านเลย! . จากผู้เขียนหนังสือขายดีระดับนานาชาติเรื่อง "ทาสผู้เกลียดชังของราชาอัลฟ่า"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด