ถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกนอกสมรสเธอไม่เคยปริปาก โดนกลั่นแกล้งสารพัดก็ไม่เคยพร่ำบ่น เห็นว่าเธอไม่มีปากเสียงแล้วจะเอาอะไรที่เป็นของเธอไปก็ได้เหรอ? ฝันไปเถอะ! ถึงเวลาที่เธอจะเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองแล้ว ระวังตัวไว้ให้ดีละ เตือนแล้วนะ... .......... ตัวอย่าง 1 “ดี! งั้นมาดูกัน ว่าระหว่างฉันกับเธอใครกันแน่ที่พูดความจริง แต่เธอคงไม่ถือใช่ไหมพริมา ถ้าต้องใช้ผู้ชายคนเดียวกันกับพี่สาวอย่างฉันน่ะ” กล่าวถามก่อนจะหัวเราะอย่างขบขัน เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าเรียบเฉยของน้องสาว อิงอรฉีกยิ้มเยาะเย้ยพลางมองพริมาด้วยสายตาเหยียดหยามดูแคลน มือบางคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วเดินกลับไปยังประตู ทว่าก่อนที่มือจะทันได้จับลูกบิด น้ำเสียงเย็น ๆ ของน้องสาวที่ดังขึ้นด้านหลังกลับหยุดเธอไว้ “ก็เอาสิคะ ถ้าพี่อิงมั่นใจว่าจะแย่งเขาไปจากฉันได้ก็ลองดู แต่บอกไว้ก่อนนะคะว่าฉันเป็นคนหวงของ ยิ่งรักมากก็หวงมาก และฉันคงไม่ยอมอยู่เฉย ๆ เหมือนที่แล้วมาแน่ อะไรที่เป็นของฉันใครหน้าไหนก็เอามันไปจากฉันไม่ได้ โดยเฉพาะคนหน้าด้านอย่างพี่อิง อย่าได้หวังเลยค่ะ แต่ถ้าพี่คิดว่าพี่แน่ ก็เชิญ แล้วจะได้รู้ ว่าฉันทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิด เตือนแล้วนะ” “เหอะ” อิงอรอารมณ์เสียเพราะคำพูดของพริมา แต่ไม่ใช่ในคำเตือน เธอหันกลับมามองหน้าน้องสาวแล้วส่งสายตาฟาดฟันกัน ก่อนจะสะบัดหน้าหนีเดินออกจากห้องไป .......... ตัวอย่าง 2 “เสียดายจัง ยังไม่ทันได้มองหุ่นเขาเลย พี่พีก็เอามือมาปิดตาพริมซะก่อน เสียดายจริงๆ” “เสียดายทำไม! อยากดูก็มาดูหุ่นพี่นี่ พี่หุ่นดีกว่ามันตั้งเยอะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเขียว พริมายู่หน้าตอบ “มันไม่เหมือนกันนี่คะ ของพี่พีพริมได้ดูทุกวัน แต่ของคนอื่นพริมแค่อยากมองเฉย ๆ” เธอยังคงลอยหน้าลอยตาพูดต่อ ทั้งยังไม่วายเจื้อยแจ้วไปถึงบรรดาหุ่นไอดอลชายหรือศิลปินที่เธอชื่นชอบจนรพีพัฒน์ใบหน้าเขียวคล้ำเพราะความหึงหวง มองเธอด้วยสายตาคาดโทษ

บทที่ 1 1

ณ คอนโดมิเนียมสุดหรูย่านกลางเมือง ภายในห้องห้องหนึ่งมีสองร่างเปล่าเปลือยตระกองกอดแนบชิดผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างถึงพริกถึงขิง อุณหภูมิภายในห้องร้อนผ่าวประหนึ่งอยู่ในกองเพลิงทั้งที่แอร์ดิชันเนอร์เปิดอยู่ที่ 23 องศา เสียงครวญครางสุขสมคละเคล้าเสียงหอบเหนื่อยดังก้องห้อง ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายยกธงขาวยอมแพ้ไป

“อื้อ พอแล้วค่ะ พริมเหนื่อย” ไม่พูดเปล่า เจ้าของเรือนร่างอวบอิ่มงดงามยกมือผลักยันแผงอกคนตัวสูงไว้พร้อมส่งสายตาออดอ้อน ทว่าไหนเลยเรือนร่างสูงที่คร่อมกายงามอยู่ตอนนี้จะเชื่อฟัง

“อีกครั้งเดียวนะครับคนดี พี่ยังไม่อิ่มเลย นะครับ” เสียงทุ้มนุ่มลึกชวนเสน่หากล่าวออดอ้อนโน้มใบหน้าคลอเคลียดวงหน้างามใต้ร่างตนไม่ผละหนี

“แต่ครั้งเดียวของพี่พีมันสี่ครั้งแล้วนะคะ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ตายอดตายอยากมาจากไหนคะ” เสียงหวานเอ่ยอย่างกระเง้ากระงอดจนคู่สนทนาอดไม่ได้ต้องกดจูบหนัก ๆ ที่ริมฝีปากบางช่างเจรจาหนึ่งที

“อดอยากมาจากพริมไงครับ ก็ใครใช้ให้พริมทิ้งพี่ไปทำงานต่างจังหวัดนานนับอาทิตย์เล่า รู้ไหมเจ็ดวันที่เราไม่ได้เจอหน้ากันพี่ทรมานขนาดไหน ปกติเวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว”

“แล้วทำไมไม่ช่วยตัวเองล่ะคะ ทำอย่างกับไม่เคยขาดงั้นแหละ”

“มันไม่เหมือนกันนี่ครับ ช่วยตัวเองกับให้พริมช่วยความรู้สึกมันต่างกันนะครับ”

“แต่นี่มันเกินไปหน่อยไหมคะ พักหน่อยไม่ได้เหรอ พริมจะตายอยู่แล้วนะ!”

“ขออีกครั้งเดียวนะครับ ครั้งเดียวจริง ๆ ขอพี่ตักตวงหน่อยนะ เสร็จแล้วพี่จะให้พริมนอนพักนะครับ ดูสิ พริมไม่สงสารลูกชายพี่หน่อยเหรอ มันอยากทักทายลูกสาวพริมจะแย่แล้วนะ” ว่าพลางกดช่วงล่างแนบชิดกับร่างบางมากยิ่งขึ้น ทำให้คนหน้าสวยลอบกลอกตาตั้งท่าว่าจะปฏิเสธ แต่พอเห็นสายตาเว้าวอนที่มองมาแล้วก็อดจะสงสารไม่ได้

สุดท้ายก็ใจอ่อน... ยอมให้เขาตักตวงตามต้องการ

“ก็ได้ค่ะ แต่ครั้งนี้รอบสุดท้ายแล้วนะคะ พริมเหนื่อยมากจริง ๆ”

“ครับผม อื้ม”

ชายหนุ่มไม่รีรอวกหน้าจูบปิดปากร่างเล็กทันที รสจูบเรียกร้องชักนำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้มไปกับตนได้ไม่ยาก ครั้นอารมณ์เสน่หาของสาวใต้ร่างลุกโชน ชายหนุ่มก็เร่งปรนเปรอสวาท ตักตวงความสุขแสนหฤหรรษ์ที่ตนต้องว่างเว้นไปถึงเจ็ดวัน อย่างถึงอกถึงใจ

เขาส่งร่างบางให้ถึงปลายทางขอบฟ้าก่อนจะเร่งทะยานตามติดปลดปล่อยน้ำรักออกมาอย่างรุนแรงเต็มถุงยางอนามัยกลิ่นสตอร์เบอร์รี่ที่ซื้อมาจากต่างประเทศ ซึ่งเป็นยี่ห้อที่สาวเจ้าชื่นชอบมากที่สุด

แฮก แฮก!

อ่านต่อ