รักแท้ของเขาคือการพิสูจน์ตัวเองให้บิดามารดาของเธอได้เห็น เพื่อให้เธอเป็นเมียรักของเขาตลอดกาล
รักแท้ของเขาคือการพิสูจน์ตัวเองให้บิดามารดาของเธอได้เห็น เพื่อให้เธอเป็นเมียรักของเขาตลอดกาล
ซีรีส์แสนรักเล่ม 1 วิวาห์หวานแสนรัก
“พี่หิน พี่หินจ๊ะ” ดวงเดือนเรียกแฟนหนุ่มที่คบหากันมานานอยู่หน้าบ้านไม้หลังขนาดกะทัดรัดแต่แข็งแรงดูดี สะอาดสะอ้าน
หินที่เดินออกมาด้วยชุดกางเกงขาก๋วยไม่สวมเสื้อทำเอาเธอต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“มีอะไรหรือเดือน” หินเอ่ยถามหญิงสาวที่เขารักปักใจมานาน แต่ครอบครัวของเธอรังเกียจเขาเพราะว่าเขาจนกว่า เขาเองก็พยายามสร้างเนื้อสร้างตัวให้ทัดเทียม จะได้แต่งงานกับเธอโดยไม่มีคำครหาว่าอยากเป็นหนูตกถังข้าวสาร
“เดือนทอดปลาส้มมาให้พี่จ้ะ กำลังร้อน ๆ เลย”
“อืม... กำลังจะกินข้าวอยู่พอดี” เขาเอ่ยขึ้น
“ดีเลยจ้ะ เดี๋ยวเดือนเอาปลาส้มใส่ชามให้นะจ๊ะ” เธอมาหาเขาที่บ้านบ่อย จึงรู้ว่าข้าวของในบ้านอยู่ตรงไหนบ้าง
หินเป็นคนสะอาดสะอ้านบ้านช่องจัดการดูดีแค่ว่าเขาเป็นเด็กกำพร้ายายจำปาเก็บมาเลี้ยง หลังจากยายจำปาเสียเขาก็อยู่เพียงลำพังคนเดียว แต่ยายจำปามีหลานชายที่บวชอยู่ที่วัด หินจึงอาศัยข้าวก้นบาตรประทังชีวิตเมื่อวัยเด็ก เพราะได้รับความเมตตาจากหลวงลุงเดช ยายจำปานั้น ตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ท่านเพียงแค่ขายขนมและขายผักหญ้า มีแค่บ้านและที่นาเพียงแค่ไม่กี่ไร่ ทำให้หินดูจนไปด้วย แต่ดวงเดือนก็ยังรักปักใจอยู่กับหิน อาจเพราะว่าหินนั้นเป็นคนขยันขันแข็ง เหล้ายาไม่ยุ่ง อบายมุขไม่เคยแตะ
บิดามารดาของเธออยากให้เธอแต่งงานกับกล้าลูกชายกำนันเก่ง แต่เธอไม่ชอบกล้า บ้านรวยจริง แต่พ่อแม่ตามใจ ทำอะไรไม่คิดถึงคนอื่น เป็นพวกนักเลงหัวไม้ มีพรรคพวกและชอบไปรังแกคนอื่น แถมยังกินเหล้าเมายา เข้าบ่อน เกเร เจ้าชู้ ที่สุดของความขี้เกียจคือพ่อแม่ตามใจไม่ให้ทำอะไรเลย เพราะเป็นลูกคนเดียว
เธอมองอนาคตเป็นหลัก ไม่ได้มองแค่ปัจจุบัน คนเราถึงแม้จะเกิดมาในครอบครัวร่ำรวยแต่ถ้าไม่รู้จักทำมาหากินก็กลับมาจน หมดเนื้อหมดตัวได้เหมือนกัน
“พี่เพิ่งกลับจากนาเหรอจ๊ะ” ดวงเดือนเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งลงตรงกันข้ามกับเธอ
เขาเป็นผู้ชายหล่อเหลาคมเข้ม และโคตรหยิ่งในศักดิ์ศรี เพราะอยากให้เขามีฐานะทัดเทียมกัน เธอจึงเคยคิดจะให้เงินเขาก้อนใหญ่เพื่อนำมาเป็นค่าสินสอด ตามที่บิดามารดาร้องขอ
‘น้ำหน้าอย่างมึงน่ะหรือจะมีปัญญามาขอลูกสาวกู ห้าแสน ถ้าไม่มีก็ไสหัวไปซะ’
เธอยังจำได้ดีว่าบิดามารดาเคยด่าว่าหินเช่นนั้น หินเองก็หยิ่งในศักดิ์ศรี โดนด่าโดนว่า โดนดูถูกเขาก็ไม่เคยคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนแต่มุมานะที่จะทำงานเก็บเงินเพื่อไปสู่ขอเธอ
‘ถ้าพี่หินรักเดือนจริง ก็เอาเงินของเดือนไปเป็นค่าสินสอดเลย เงินตั้งห้าแสนพี่จะไปหาที่ไหน เดือนได้มรดกจากยาย ต่อไปเงินของเดือนก็ต้องเป็นเงินของพี่’
ดวงเดือนจำได้ว่าพูดกับหินไปเช่นนั้น เพราะเป็นหลานรักเธอจึงได้รับมรดกจากผู้เป็นยายมาเป็นจำนวนมาก
‘พี่ไม่ใช่ผู้ชายเกาะผู้หญิงกิน และถ้าพี่ไม่มีปัญญาพี่ก็จะไม่เอาใครมาเป็นเมียให้ลำบากหรอก ถ้าเดือนยังพูดแบบนี้อีกเราก็เลิกกัน พี่ยอมอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าให้คนมาตราหน้าว่าไร้ศักดิ์ศรี’
‘พี่หินจ๊ะ ฉันขอโทษ ฉันก็แค่คิดว่าถ้าเราไม่รีบแต่งงานกัน พ่อแม่กับจะต้องยกฉันให้ไอ้กล้าเป็นแน่ ฉันเกลียดมัน ฉันไม่เคยรักมันเลย ถ้าต้องให้แต่งงานกับมัน ฉันยอมตายเสียดีกว่า’
‘ตัวของเราเราไม่ยอมก็คือไม่ยอม พี่สัญญาว่าจะหาเงินมาสู่ขอเดือนให้ได้ เดือนมั่นใจในตัวพี่ไหม’
‘ฉันมั่นใจในตัวพี่จ๊ะ แต่...’
‘ถ้ามั่นใจในตัวพี่ก็ไม่มีแต่’
ประโยคนั้นทำให้ดวงเดือนต้องเงียบเสีย เพราะหินเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาสัญญาเอาไว้เช่นไรก็จะทำเช่นนั้นให้สำเร็จไม่มีบิดพลิ้ว
เขาเป็นคนหล่อเหลาคมเข้ม หน้าตาดี เรียกว่าดีที่สุดในหมู่บ้านเลยก็ว่าได้ มีสาว ๆ สวย ๆ ในหมู่บ้านอยากได้เขาเป็นสามีด้วยกันแทบทั้งสิ้น แต่ถ้าเขาไม่เอา ไม่เล่นด้วย เขาก็ไม่เคยชายตาแลหรือให้ความสำคัญ แม้ว่ามีลูกสาวเศรษฐีมีเงินไม่ต่างจากเธอมาสนใจ เขาก็ไม่เอา หินไม่ได้สนใจเงินทองของคนอื่น เขามีจุดยืนของตัวเอง
เธอเองก็ชอบเขา เขาเองก็ชอบเธอ แต่เป็นเธอเองที่เข้าหาเขาก่อน เธอจีบเขาก่อนและเขาก็รับไมตรีจากเธอ แบบที่เธอเองก็คาดไม่ถึง แต่ความรักของเขากับเธอเกิดขึ้นตอนอายุสิบแปด ตอนนี้เธออายุยี่สิบ ในขณะที่หินอายุยี่สิบเจ็ด
หินอาจจะเป็นแค่ชายหนุ่มบ้านนอกคอกนาอย่างที่บิดามารดาของเธอบอก แต่จริงๆ แล้วเขาเรียนจบปริญญาตรี เขาเรียน มสธ. อ่านหนังสืออยู่บ้านแล้วไปสอบ เขาเป็นคนหัวดี เรียนเก่ง ลุงหลวงของเขาจึงช่วยสนับสนุนด้านทุนการศึกษา และเขาก็หาเงินเรียนเองด้วย เขาทำงานไป อ่านหนังสือไป เวลาพักของเขาคือเวลาอ่านหนังสือ หนังสือของมหาวิทยาลัยนั้นเล่มหนามาก ๆ แต่เขาก็นั่งอ่านจนจบ สรุปเป็นหัวข้อเอาไว้อ่านทวนอีกหลายรอบพอไปสอบจึงสอบผ่านได้อย่างง่ายดาย
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
-- ในศตวรรษที่ 26 ทหารรับจ้างอันดับหนึ่งได้กลับชาติมาเกิดใหม่ กลายเป็นลูกเลี้ยงที่ไร้ค่าของตระกูลผู้มีชื่อเสียง แต่เมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง โลกก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ย่ำยีชายทรยศ ข่มเหงหญิงเลว จัดการกับพวกที่ทำให้ชีวิตติดขัด เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งตามใจปรารถนา ควบคุมเทพสัตว์นับพัน ถลุงยาวิเศษ วางข่ายศักดิ์สิทธิ์ วาดยันต์ผี ทุกอย่างนางทำได้อย่างชำนาญ อยู่เหนือกว่าอัจฉริยะทั้งห้าภพ โลกนี้นางครอบครอง ไม่สามารถบำเพ็ญตบะงั้นหรือ แต่นางเป็นผู้ครอบครองพลังครบทุกธาตุ ไม่มีคุณสมบัติมากพอบำเพ็ญลัทธิหรือ นางนอกจากบำเพ็ญลัทธิอสูรลัทธิเทพลัทธิวิญญาณลัทธิมารทั้งสีแล้ว ยังสร้างลัทธิภูตผีอีกด้วย ไร้ค่า ไม่มีความสามารถงั้นหรือ นางคือราชาผี ที่สืบทอดพลังหยินขั้นสูง แค่กระดิกนิ้ว พญาวิญญาณแค้นนับหมื่นก็พรั่งพรูมาปรนนิบัติ เพียงแต่ว่าจักรพรรดิผู้ลึกลับที่ตามตื้อนางนั้น มันคือยังไงกัน เฝิงอี้ "เพิ่งเจอหน้ากันก็ถอดเสื้อข้า เช่นนั้นเราสู้กันบนเตียงอีกรอบดีหรือไม่" เย่วเฉิงเฟิงยิ้มยั่ว "ผู้ชายมีแต่จะเป็นตัวถ่วงของข้า ท่านจักรพรรดิ ท่านเดินทางดีๆ ลาก่อนนะ"
ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก
“ก่อนทำเรื่องนี้พี่ขอถามน้องภาสักข้อได้ไหม” ธาวิศพูดแล้วก้าวเท้าเข้าไปหาคนบนเตียง “ได้ค่ะ” นิภาก้มหน้ายามตอบ ธาวิศทิ้งสะโพกลงนั่งด้านข้าง พร้อมกับดันปลายคางของหญิงสาวให้ขึ้นมองหน้าเขา “น้องภาเต็มใจใช่ไหม” แววตาของคนถูกถามสั่นระริกไปมา ปากจิ้มลิ้มก็ขยับขึ้นลงเหมือนคนคิดไม่ออกว่าควรตอบอย่างไร “น้องภาพี่ถามว่าเต็มใจใช่ไหม หรือว่าถูกคุณยายบังคับ” คราวนี้ธาวิศเน้นน้ำหนักเสียงมากขึ้นกว่าเดิม “ภาเต็มใจค่ะ” หญิงสาวตอบเขาแล้ว แต่เป็นคำตอบที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง “ไม่ได้ถูกบังคับแน่นะ” “ค่ะ ภาไม่ได้ถูกบังคับ ภาเต็มใจค่ะพี่ภูมิ” ธาวิศกัดฟันกรอดในคำตอบที่เขาไม่ปรารถนาจะได้ยิน ออกแรงผลักหน้าอกนิภาจนล้มลงไปนอนอยู่บนเตียง ปลดกระดุมเสื้อนอนของตนเองออกทีละเม็ด โดยที่สายตาก็ยังจดจ้องอยู่กับคนตรงหน้า “ระหว่างเรามันจะไม่มีความผูกพันอะไรกันทั้งนั้น เราทำเรื่องนี้ก็เพื่อคุณยาย เสร็จจากนี้ไปพี่ก็จะกลับกรุงเทพฯ ไปใช้ชีวิตกับคนรักของพี่ตามเดิม ภายังรับได้อยู่ใช่ไหม” ชายหนุ่มพูดจบก็ทิ้งเสื้อนอนลงบนพื้น คนบนเตียงก็ยังเม้มริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น คำตอบไม่มาสักทีเขาเลยต้องเลิกคิ้วขึงตาใส่ “ค่ะภารับได้” คำพูดที่เปล่งออกมาช่างเบาหวิว คงไม่ต่างไปจากอารมณ์ของคนพูด “รับได้ก็ดี อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังก็แล้วกัน ไม่งั้นพี่เอาตายแน่” ธาวิศทาบร่างตัวเองลงบนลำตัวของนิภา มองจุดหมายแรกที่จะเริ่มต้นทำรัก ประทับจูบลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มของหญิงสาว สัมผัสแรกของทั้งคู่ช่างตราตรึงในความรู้สึก จากที่จะจูบเพียงแผ่วเบากลายเป็นแทรกลึกดูดดื่มขึ้นตามอารมณ์ (รักซ้ำรอย)
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
‘สวรรค์หรือโชคชะตาที่เล่นตลก คนอื่นทะลุมิติมามีแต่คนรุมรัก ทว่าตั้งแต่ข้าฟื้นมามีแต่คนอยากจะฆ่า ในเมื่อข้าอยากเป็นเพียงคุณหนูเสพสุขไปวัน ๆ แต่บารมีไม่ถึงวาสนาไม่อำนวย เช่นนั้นข้าจะทำตามลิขิตฟ้า กลายเป็นนางร้ายอย่างที่สวรรค์ต้องการ’
© 2018-now MeghaBook
บนสุด