คำว่าเมีย” อย่างเธอ เด็กสาวอ่อนต่อโลก “ช่อดมิสา” มีที่มาแบบไม่ขาวสะอาด เพราะถูกอุปถัมภ์โดยหนุ่มใหญ่ อภิวานต์หรือว่าน ที่มีความแค้นแต่อดีตหนหลังระหว่างพ่อแม่ของเธอ คำว่าเมียเลี้ยง” ไม่ต่างจากที่ใครๆกล่าวหา เธอถูกนำมาไว้ที่บ้านสวนเพื่อปรนนิบัติดูแลคุณย่า ผลตอบแทนของเธอที่ได้รับ คือ สติปัญญา คุณค่า และการเอาตัวรอด ท่ามกลางอุปสรรคจากคนรอบข้าง ศัตรูร้าย และเพื่อนที่แสนดี คอยประคับประคองทะนุถนอมให้กำลังใจ ผิดไปจากเขาที่มอบแต่ความเถื่อน เหมือนซาตานร้าย แต่จะทำอย่างไรได้ และไม่อาจปฏิเสธตำแหน่ง ที่เขายัดเยียดให้ ด้วยรัก ช่อดมิสา
“มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณว่านค่ะ เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณว่านชื่อดาววลัย”นางล้อมเข้ามารายงานเจ้านายถึงข้างใน ที่อาคันตุกะมายืนรออยู่ประตูรั้ว
“เหมือนท่าทางร้อนใจยังไงชอบกล”นางล้อมตอบแล้ว สังเกตสีหน้าเจ้านาย ที่นางอยู่ดูแลเขาตลอด คุณอภิวานต์เคยผิดหวังความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง
“ดาววลัย”เขาทวนคำชื่อนี้คุ้นและเคยได้ยินมาก่อน ขมวดคิ้ว นั่งกับเก้าอี้หวายตัวโปรดที่บริเวณสวนหลังบ้าน
“ชื่อ ดาววลัยจริงๆหรือ ล้อม”เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ จนนางล้อมต้องอธิบาย “ล้อมจะต้องมาโกหกคุณว่านทำไมคะ”
“ฉันอยากแน่ใจ ” นางล้อมเคยพูดเสมอว่า นายจ้างของนางเป็นคนรูปหล่อ หน้าตาสะอาดสะอ้าน จมูกโด่ง เข้ม หน้าตาถือว่าหล่อเหลาแบบสุขุมนุ่มลึกของหนุ่มใหญ่ ที่นางล้อมแอบประทับใจเสมอ เสียเพียงอย่างเดียว ชอบตีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ยิ้มและเหมือนคนที่ผ่านความระทมทุกข์ในชีวิตบางอย่าง
และไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครฟังนี่ล่ะอุปนิสัยนายจ้างของล้อมล่ะ ชอบอยู่คนเดียวเก็บตัวเงียบ และไว้หนวดเคราจนดูเข้ม นอกจากนั้นยังมีน้ำเสียงที่กังวานทรงพลังดุจคำประกาศิต เธอมีน้องชายอยู่คนหนึ่งคือคุณศามิน เพิ่งเดินทางไปต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้ อายุของคุณศามินเพิ่งจะยี่สิบเอง ไม่จบมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
เธอโอนย้ายที่เรียนจากเมืองไทยไปสหรัฐอเมริกา เธอเป็นลูกหลาน ทายาทของอภิมหาเศรษฐี ตระกูลเศรษฐโภคา แต่ปัจจุบัน คุณดุลชิต บิดาของทั้งศามินและคุณอภิวานต์ ได้ตัดสินใจแต่งงานใหม่เดินทางไปอยู่ที่ประเทศสิงคโปร์กับภรรยาชาวไทยชื่อเพียงตรอง
หลังจากที่คุณนายผู้หญิงลิลวดีเสียชีวิตลงเพราะโรคร้าย ที่คร่าชีวิตเธอไปเมื่อห้าปีที่ผ่านมา คฤหาสน์ใหญ่หลังนี้จึงตกอยู่ในความครอบครอง ดูแลของคุณอภิวานต์ ทายาทคนโตของอดีตนายหญิงและนายผู้ชาย
“ไปเปิดประตูให้เขาเข้ามา ล้อม” คำสั่งของเจ้านายหนุ่ม
นางล้อมรีบลุกก้าวไปเปิดประตูด้านหน้าพอประตูอัลลอยด์หน้าคฤหาสน์หลังงามตระหง่านซึ่งทั้งโดดเด่นกว่าหลังใดในละแวกถนนสายเศรษฐกิจที่ดินราคาแพงลิบลิ่ว อย่างถนนสุขุมวิท เปิดออกโดยอัตโนมัติประตูรั้วเหล็กที่ทาด้วยสีทองก็ตัดแสงกับดวงอาทิตย์จนเกิดประกายสะท้อนวับวาว
“เข้ามาเถอะ คุณว่านเธอรออยู่ข้างในขอโทษหน่อยนะเข้าไปนาน”
“ไม่เป็นไรค่ะ”หญิงนางนั้นตอบ ท่าทางเธอเจียมตัวและเนื้อตัวดูจะผอมแห้ง
“พักอยู่ที่ไหนล่ะ”
“แถวรามคำแหงค่ะ ”ดาววลัยเดินตามแม่บ้านของอภิวานต์ นี่คือครั้งแรกที่เหยียบย่าง เมื่อสังเกตดูจากสายตาก็แน่ใจว่า ดูเหมือนแม่บ้านของที่นี่ไม่อยากจะต้อนรับสักเท่าใดเหมือนจำใจแต่แกล้งซ่อนความรู้สึก เพราะแม้จะใช้คำถามเรียบๆถามแล้วยิ้มอย่างหวังดี แต่ลึกๆนั้น มันเจือบางสิ่งบางอย่างที่ดูน่ากลัว ดาววลัยรู้สึกได้ดาววลัยจึงนิ่ง
หล่อนเคยได้ยินอภิวานต์พูดถึงแม่บ้านของเขาว่า เขาอยู่กับแม่บ้านของเขา หลังจากที่คุณหญิงมารดาแท้ๆของเขาเสียชีวิตไป แต่ตอนนี้ ดาววลัยเดือดเนื้อร้อนใจจนต้องบากหน้า เข้ามาพึ่งพาเขา เพื่อนเก่าในสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยเจอหน้าเขาแล้ว ดาววลัยดีใจและตื้นตันอย่างที่สุด
จนอยากจะร้องไห้ ชีวิตตอนนี้ของหล่อนเขาจะรู้บ้างไหมหนอว่ามันตกอับสุดขีดแค่ไหน สามีที่เป็นลูกชายมหาเศรษฐีตกอับก็เหมือนกัน ทวิชได้ทำร้ายครอบครัวอย่างสาหัสสากรรจ์
เขาจะเอาดาววลัยไปขายที่บ่อน ทั้งๆที่หล่อนกำลังท้องด้วย ท้องลูกคนที่สอง ซึ่งคลอดต่อมา เป็นผู้ชาย ส่วนเด็กหญิงก้านแพร ลูกสาวคนโตฝากไว้ให้คนข้างบ้านเลี้ยง แล้วจะมารับกลับคืน
จะกล้าบอกกับอภิวานต์ได้อย่างไรกัน ว่าสามีติดหนี้การพนันฟุตบอลมีมาเฟีย ตามมารบกวนข่มขู่จะฆ่าเขาทิ้ง มันเป็นหนี้กรรมหนี้เวร ที่หล่อนร่วมก่อกับเขาไว้ ดาววลัย เห็นหน้าของอภิวานต์ เหมือนกับพ่อพระมาโปรด
ไหนล่ะ น้องชายของเขาน้องชายใจชั่วที่เคยคิดจะทำมิดีมิร้ายกับหล่อนในคราวนั้นหล่อนตั้งใจมาที่นี่แล้ว ต้องข่มความกลัว แม้นึกสั่น ประหม่า อย่าได้เจอกับศามิน ผู้ชายที่มองเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นชั่วคราว
ส่วนทวิชเขาไม่ใช่คนแข็งแกร่ง แข็งแรงที่จะปกป้องหล่อนและลูกน้อยได้ เขาอ่อนแอเกินไป ถือว่าหล่อนเลือกคนผิด
“ว่านคะดาวขอโทษด้วยที่มารบกวนคุณ ตอนนี้ดาวหมดหนทางแล้วค่ะ”
หล่อนยอมรับ ว่าหักความด้านอาย ไปหมดเพื่อพูดกับเขา
“ดาว”อภิวานต์อุทานออกมาด้วยความรู้สึก สงสารจับใจ ท่าทางของดาววลัยเหมือนคนอ่อนล้ากับชีวิตเต็มที่
“แล้วเจ้าวิช สามีของคุณล่ะ อย่าบอกนะว่า ลายมัน ออกแล้ว แล้วคุณเพิ่งมารู้จักมันดิบดีก็ตอนนี้”
ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขาเคยรักมาก่อน เมื่อครั้งเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ดาววลัยเป็นคนสวยและเรียนเก่งด้วย แต่เมื่อเขารู้ว่าเธอมาพลาดพลั้งเสียทีให้กับทวิชเพื่อนรักของเขา เขาจึงปลีกตัวออกมา ยอมรับว่าทำใจยากเขาเองก็หลงรักดาววลัยเหมือนกันเคยเกี้ยวจีบหล่อนมาก่อน ทวิช ดาววลัยก็รู้ซึ้งแก่ใจ ทวิชทำลงไปก็เพราะความรัก ความรักที่ปนกับความใคร่
“ผมรู้ว่าคุณอึดอัด เอาล่ะค่อยๆพูดมาเถอะ”
คำโปรย เพราะคืนนั้นคืนเดียวที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาและเธอไปเสียทุกอย่าง จากความรัก กลายสู่ความใคร่ และเป็นความแค้นในที่สุด เมื่อเธอไม่อยากพบเจอเขา แต่พรหมลิขิตก็เหวี่ยงให้ทั้งคู่ได้มาเจอกันอีกครั้ง ภาพของพิษแค้นเสน่หาในวันวาเลนไทน์จึงหลอกหลอนใจทั้งคู่อีกครั้ง ด้วยรัก ธันยวีร์
คำโปรย ครูหนุ่มที่ฐานะต่างกันกับอาสาวของลูกศิษย์ ที่หัวใจผูกรักใคร่ วาดฝันถึงทางรักที่สวยงาม แต่ทางรักมีอุปสรรค เมื่อเขาโบยบินไปไกลถึงสหรัฐอเมริกาด้วยใจที่บอบช้ำ ดั่งพรหมลิขิตกลั่นแกล้ง รอคอยเพียงเธอ จะตามมาสมทบหัวใจ เหมือนไปให้สุดทางสุดเสน่หา ธันยวีร์
เจ้าสาวที่กลัวฝนอย่าง ฝ้ายนิิล นางเอก มีปมความหลังที่เพื่อนถูกคนรักทำร้าย และพี่สาวถูกสามีหลอกลวงปอกลอก ทำให้ตั้งป้อม อคติกับเพศตรงกันข้าม จนเมื่อ พระเอก กริญจน์ เพลบอยหนุ่มเข้ามาในชีวิต ทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนแปลงไป จากที่เคยเป็นขมิ้นกับปูน เริ่มเปิดรับความรักที่แสนอบอุ่น
ความรักของสองหนุ่มที่ขับเคี่ยวในเกมรัก เมื่อรักนั้นไม่ใช่รักธรรมดา พระเอก ไอยวุธ มองความรักด้วยสติ ความรอบคอบ ไม่เผลอไผลให้กับหญิงร้ายที่พยายามยั่วยวนเขา ผิดไปจากเพื่อนของเขา ที่คลำไม่เป็นหางก็ฟาดดะ ไอยวุธพบรักกับนางเอก ชฏาเดือน เป็นทนายความสาว เขาต้องทนุถนอมเธอ แต่ก็ต้องฝ่าฟันผู้หญิงร้ายที่ต้องการตัวเขา
“เมียขายฝาก” เรื่องราวความรักชุลมุล ที่มาจากความเข้าใจผิด ของนักเขียนหนุ่ม พระเอก “ ปางภู” ร่ำรวย เย่อหยิ่ง งานอดิเรก เล่นการพนันเป็นบางครั้งแก้เครียด ส่วน นางเอก “ ใบฟาง” ประชาสัมพันธ์สาว ที่แฟนหนุ่มนำตัวเธอมาขายให้พระเอก เพราะติดพนัน ความเลวร้าย และเจ็บปวดจึงเกิดขึ้นกับเธอ จึงโทษเขาที่มีส่วนร่วมกับแฟนหนุ่ม เพราะว่าเธอได้กลายเป็นเกมของเขา ที่ขุดบ่อล่อปลาให้เธอเป็นเมียขายฝาก หลังจากความสัมพันธ์คืนนั้น ที่ต้องพัวพันกับเขาทั้งดีและร้าย
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!